Ik heb mij in de zwangerschap van onze dochter ook versproken bij mijn beste vriendin. Ik zei de naam en op het moment dat ik dat door had probeerde ik snel door te praten. Waarop mijn vriendin zegt, hou maar op want heb het wel gehoord . Natuurlijk is het balen maar je kan er toch niets meer aan veranderen. Mijn vriendin moest het een weekje voor zich houden daarna beviel ik gelukkig.
Hier hebben wij dat ook gehad. Vriend en ik waren de zolder van mijn vaders huis aan het opruimen nadat hij was overleden en zeiden toen tegen elkaar oh dit zou wel leuk zijn voor Boris. Mijn broers stonden dus 1 verdieping lager.. we dachten dat we alleen thuis waren... heb er echt enorm van gehuild en uiteindelijk is de naam opk veranderd
Ik snap dat je er van baalt, bij mijn eerste zoontje had ik er niet zoveel moeite mee, nu heb ik me al een paar keer bijna versproken, heel irritAnt!
Deze zwangerschap is hét voordeel dat niemand (inclusief wijzelf) weten wat het wordt dus we hebben 2 namen. De baby wordt dus altijd baby genoemd. Heerlijk is dat, kan ik me tenminste niet verspreken. Bij de 1e wel gehad hoor. Ik had een superlief feeënpakje vast en zei tegen mijn moeder: 'Wat leuk dit pakje past precies bij haar naam!'. Ze had het meteen door maar heeft gelukkig wel de hele zwangerschap verder haar mond gehouden.
Ik kan begrijpen dat je het vervelend vind, vooral omdat je het voor je wilde houden. Ik ben zelf zo'n ontzettende flapuit door enthousiasme dat mijn zus en schoonmoeder de naam ook al weten...
Ik begrijp het gedoe rond de naam geheim houden niet eigenlijk. Ik zeg al van het begin dat ze Judith gaat heten. Maar ik kan begrijpen dat als je het niet wou dat ze weten je het vervelend vindt. De tranen zullen wel omwille van de horrormonen zijn denk ik...
Ik heb me gelukkig nog niet versproken en VL ook niet. Mijn schoonzusjes proberen wel de naam te raden en kijken dan op internet om vervolgens alle namen op te noemen die ze tegenkomen. Dan hopen ze dat ik anders ga reageren. Maar de naam hebben ze nog niet genoemd, terwijl het een hele eenvoudige naam is.
Hier deze situatie helemaal niet, Mijn vriend heeft altijd geroepen dat als wij een meisje zouden krijgen dat het zijn naam van zijn moeder zou krijgen. dus iedereen wist het al eigenlijk. Ik hecht me daar niet zoveel waarde aan dat ik het perse geheim zou moeten houden. Zo heb ik ook aan mijn zussen en mijn moeder gevraagd of ik de naam van ons zusje mag gebruiken als tweede naam. Eigenlijk weet alleen zp niet wat de namen gaat worden
Ik heb de namen zelf bewust gedeeld met mijn beide zussen als klankbord. Ze houden beiden echt hun mond. Laatst versprak mijn vriend zich over onze jongensnaam aan de telefoon met zijn moeder. Echter mijn schoonmoeder kakelt altijd aan 1 stuk door en luistert nooit dus niets aan de hand haha.
Nou jaaaaa wat ik nou net meemaak!!! Vanochtend hebben wij de knoop doorgehakt over de naam voor onze tweede dochter, dus ik ben helemaal enthousiast en whatsappte naar een vriendin dat we uit de naam zijn. Reageert ze met "Yes!" en daarna noemt ze meteen DE JUISTE NAAM! Ik zat echt met open mond naar m'n telefoon te staren. Ik vroeg heel achteloos: "Hoe kom je daar bij?" Zegt ze: "Geen idee, haha, vond het wel bij de naam van jullie eerste passen." Dus ik zei maar snel: "OK, haha, kan inderdaad." Daarna ben ik gauw over iets anders begonnen.... Ben echt een beetje van slag nu, ik heb me dan wel niet zelf versproken maar zij raadt het gewoon in 1 keer goed! Zij was overigens ook degene die al heel vroeg in mijn zwangerschap (ik was toen 6 weken ofzo, en we hielden het nog even voor ons toen) zei dat ze gedroomd had dat ik weer zwanger was. Toen moest ik ook al op m'n tong bijten...zou ze misschien helderziend zijn??? Ik ga in elk geval voorlopig tegen niemand anders zeggen dat we uit de naam zijn, ben veel te bang dat iedereen het meteen goed raadt (terwijl het toch ècht geen heel vaak voorkomende naam is). Maar dan is de lol er wel een beetje vanaf...
hier had een vriendin eerst al geraden dat ik zwanger was, later had ze het geslacht al goed voordat wij het wisten en toen had ze ook nog bijna de naam geraden. (zij zei Alicia en het is alyssa) bij daymian heeft niemand het geraden en we hebben ons ook nooit versproken. alleen met onze dochter was het wel even moeilijk toen die vriendin het bijna goed had.
Tjah dat is het risico wat je loopt als je en het geslacht weet en ook de naam benoemd naar elkaar. Dat moet je kunnen incasseren. Mijn zwager heeft zich ook al verpraat met de naam voor hun zoon. Tjah kun je wel gaan piepen maar dat is het risico wat je neemt.
Wel een schat: 'Ik moet de hele dag aan haar denken'. Dan zou ik ook wel weer smelten. Maar goed, ik snap wel dat je baalt. Mijn vriend versprak zich met de naam van onze dochter tegenover zijn moeder. Had mij ook kunnen gebeuren, ik heb er geen drama van gemaakt.
Vervelend als je het echt voor jezelf wilde houden. Bij de eerste wisten we het geslacht niet, maar schoonmoeder zei in ene dat ze de meisjesnaam i.sabella wel leuk vond, nou dat was dus precies onze keuze... Bij de tweede en derde hebben de kinderen zich versproken op de peuterspeelzaal en een keer aan tafel bij opa en oma. Maar dat risico wilden we wel nemen, want voor de kindjes maakt je het met een naam voor de baby al veel echter. Moet nu ook weer erg opletten, want dochter maakt briefjes en tekeningen voor de baby MET naam erop, haha!
Mijn neef heeft zich tegen mij versproken over het geslacht van hun verwachtte baby destijds. Ik vroeg: weten jullie het geslacht al? Zegt ie ja, en verder niemand. Dat is best speciaal. Zegt ie ineens (hij had al wat biertjes op) raad maar. Dus ik zeg heel overtuigend, een meisje! Zegt ie hoe weet jij dat Nou ja, was pure gok, 50% kans, maar nu weet ik t dus wel
Wij hadden een X aantal namen opgenoemd voor onze zoon, om te kijken hoe hij zou reageren op dé naam. We hadden dus ook een paar andere namen genoemd, zodat hij het tegen niemand zou verklappen. En tja.. Toen vroeg iemand hem dus, in een volle woonkamer, hoe de baby zou gaan heten. 'NINTHE, TOCH MAMA? ' En toen kon ik m'n gezicht niet in plooi houden
Wij hebben de naam al een tijdje. Nu is dochterlief al weken aan het raden en tussen de namen die zij mooi vond, zit dus ook onze naam. Ze heeft hem nu al een paar keer genoemd en ik voel mezelf gewoon kleuren als zij hem zegt. Nog een paar weken volhouden toch, want wil de druk van het geheimhouden niet bij onze dochters neerleggen.
Mijn vriendin vertelde tijdens mijn zwangerschap dat ze had gedroomd over onze dochter en wat haar naam was. Dus ik vroeg voor de grap welke naam dat dan was. Ik stond perplex toen ze de naam noemde die wij voor onze dochter in gedachten hadden. Kon alleen maar zeggen; 'Nou, mooie naam hè?!' Toen stond zij perplex haha! Ik vond het alleen maar grappig en ben ook heel nuchter. Die naam weet straks toch iedereen, dus dat nu iemand het al eerder weet maakt toch niet zoveel uit. In sommige landen is het juist heel normaal om de baby al tijdens de zwangerschap bij de naam te noemen. Nee, ik kon en kan me er niet druk om maken. Ben benieuwd hoelang het duurt bij dit kindje eer iemand de naam raad!
Mijn vriend stond er op het geslacht de eerste keer geheim te houden, de naam dus ook automatisch. Ik vond dat totaal niet nodig maar hey als hij daar happy van word? Heb ik me maanden lang ingehouden en dom voor gedaan als iemand begon te raden en doen, verspreekt hij zich 3 dagen voor de inleiding!!! Zijn ouders zaten op de kamer (was in het zkh), hij zegt ik moet er vandoor want ik moet dat roze hemeltje nog ophalen. Nu ben ik gek, maar niet zo gek, dus dat het een meisje zou worden was op dat moment duidelijk zat. Plus dat zijn moeder een straalgezicht van hier tot morgen had hahahaha, zijn vader zat alleen maar grijnzend naar de grond te staren hihi en zei huh wat? Ik weet niets? Natuurlijk heb ik hem even flink de oren gewassen, en de naam wist echt niemand tot aan de geboorte, behalve mijn vriend en ik. Op dat moment kon ik er makkelijk tegen, de medicijnen gaven mij een lang leve de lol gevoel, en ik was er toch al bijna, maar denk dat als het een maand eerder gebeurt was (zonder medicijnen en nog een maand te gaan) ik toch wel even flink teleurgesteld zou zijn. Bij jou is het nog vele malen erger, maar meid, aan het eind van de rit maakt het niet uit of het geslacht en de naam bekend is. Het gaat om het kindje, het lijkt speciaal, dat hele naam bekend maken gebeuren, maar het echte speciale gedeelte ligt toch maar mooi als eerste in jullie armen! (super cute trouwens: ik denk de hele dag aan haar)