ik ben 38 weken zwanger van nummer twee en nu heb ik de laatste tijd zon vervelend gevoel. ik ben echt wel blij met dit tweede kindje maar ineens zo bang dat ik toch meer van nummer 1 hou dan van hem. en ik vind het soms zo zielig voor Djim want ineens zal er zo minder aandacht voor hem zijn en hij is nog zo klein ( 15 maand) ik ben nu echt zo aan het genieten nog even van hem alleen. is dit gek dat ik dit zo voel, of zijn er wel meer dames die dit een beetje herkennen.
Komt vast allemaal wel goed meid, zullen wel hormonen zijn Ik weet zeker als je tweede wondertje er is, je van allebei evenveel zult houden!
ik heb dat ook en ik denk dat het er bij hoort.... net als dat je bij de eerste denkt ooooh kan ik het allemaal wel... goed teken dat je er over nadenkt dan weet je ook wat je wel of niet voor je 2 kinderen wilt. en dat je je bewust bent van je verantwoordelijkheid.oudtse zal idd in moeten leveren maar zit ook nog niet in de egoistische fase waarin 2 - 3 jarige zich bevinden das juist weer je voordeel zoals roosvicee zegt: "komt wel goed schatje" en dat denk ik echt! succes met de laatste loodjes
net of ik mn eigen verhaal lees ik heb ook zoontje van 15 maanden en ben 39 weken zwanger... en denk ook de hele tijd, waar ben ik aan begonnen, en wat zielig voor Sam. en straks vindt hij het maar niks zo'n baby.... maar denk dat het hormonen zijn. mijn broer en ik schelen maar 13 maanden, en ik kan me echt niet herinneren dat ik het stom vond. mn moeder zei dat ik altijd heel lief boven de wieg naar hem aan het kijken was. en mijn broer en ik zijn echt dikke maatjes geweest, we deden alles samen, samen in bad, samen slapen, op vakantie alles samen. daar heb ik zulke super herinneringen aan, daar probeer ik aan te denken als ik me zo voel. misschien helpt het jou ook iets als je dit leest liefs Muis
Ik ben zwanger van de eerste, dus kan er niet echt over meepraten. Maar ik durf wel te zeggen dat je echt evenveel zult houden van deze nieuwe spruit!! Dat gaat helemaal vanzelf! En natuurlijk is het wennen voor Djim, maar uiteindelijk is het alleen maar leuk (en heel goed) voor hem dat hij straks met iemand kan spelen!
Herkenbaar Ik denk ook steeds dat mijn dochter tekort gaat schieten als de kleine beeb er straks is en ik voel me schuldig tegenover deze beeb dat ze straks niet zoveel aandacht kan krijgen dan Nynke heeft gehad. Toen ik mijn dochter kreeg was ik ervan overtuigd dat ik nooit meer zoveel van iemand kon houden dan van haar, maar naarmate deze zwangerschap vordert groeit mijn liefde voor deze kleine meid ook steeds meer. Ik denk dat als je kleintje er straks is, je weer datzelfde overweldigende gevoel van liefde zal ervaren hoor! Weer zo'n fijne eigenschap van het moederschap hè dat schuldgevoel