Sinds april '11 zit ik op dwarsfluitles bij onze muziekvereniging en ik vind het heerlijk om mijn gevoel te kunnen uiten in muziek, vooral omdat ik vroeger al een instrument wilde beoefenen, maar niet mocht van die 'lieftallige' moeder van me (AHUM). Leuke leraar (totaal niet net zo gek als ik ofzo ), tevens direct een soort van vertrouwenspersoon voor me, kan zowat alles met hem bespreken, ook als het niet met les te maken heeft. En sinds september zit ik in het opleidings-/leerlingorkest als opstapje voor het harmonieorkest. Ik mag zelfs in mei/juni al a-examen doen zodat ik daarna al in het Harmonie kan (als ik slaag uiteraard). Heerlijk toch, zou je denken? Ja, dat is het ook, ik kan mezelf zijn en voor mij is het meer dan alleen maar muziek, ik voel me eindelijk ergens geaccepteerd (na jarenlang het pispaaltje op school te zijn geweest en geen vrienden te hebben). Maar....ik ben verschrikkelijk zenuwachtig! 21 januari heb ik een voorspeelavond voor alle leerlingen van mijn leraar. Dan mag ik in mijn eentje een stukje spelen om te laten horen wat ik al kan. Ik wil het zeker doen, omdat ik me over mijn onzekerheid en angst voor publiek wil zetten. Daar komt nog bij dat ik 11 februari een valentijnsvoorstelling met het leerlingorkest heb. Én ik heb in mei uiteraard mijn examen...dan moet ik voor publiek (de jury zogezegd) spelen voor een cijfer! *zenuw de zenuw* Niet dat jullie er wat mee kunnen (denk ik), maar ik moest het gewoon even kwijt....pfff...