dat prille zwangerschapstekenen zo verhipte veel lijken op de tekenen dat je ongi eraan komt????? Daar worden we toch hartstikke onzeker van!!! Pppfff...ik heb mieters zere borsten, maar dat heb ik ook als ik ongi moet worden. Maar dan niet zo lang van te voren al...toch? Ik heb ineens allemaal blauwe aderen over mijn borsten lopen, maar ja...die had ik ook al. Maar niet allemaal....toch? het enige wat echt anders is is dat ik heel gevoelige tepels heb die om het minste geringste rechtop gaan staan.... Soms gewoon zomaar.... Dat heb ik alleen als ik mijn eisprong heb...en nooit voordat ik ongi moet worden... Maar ja....blijft dus niks anders over dan afwachten......niet mijn sterktste kant overigens...
Dat wachten is voor iedereen moeilijk en lastig denk ik. We willen allemaal zo graag he. Maar ik hoop dit keer voor jou dat de tekenen echt wijzen op een zwangerschap. Maar ja je moet echt nog afwachten voor dat je het weet. Veel succes ermee verder groetjes Jolanda
Dank je wel...het scheelt al ff dat ik het hier neer kan zetten... We zitten met een heleboel in hetzelfde schuitje.... Gelukkig is het hier mieters druk met van alles, dus ik kom de tijd wel door hoor..
Ja het is lekker het hier even van je af te schrijven. Bij mij is het allemaal nog zo pril dat ik besloten heb kinderen proberen te krijgen. 4 maanden geleden moest ik er niet aan denken. Mijn vriend wil dol en dol graag kinderen en na een gesprek is er toch wel nodige veranderd. Zijn niet veel mensen die het weten dat ik gestopt ben ik merk lichamelijk wel een hoop dingen en zit vol met vragen. Door hier veel te lezen hoop ik een hoop vragen te beantwoorden. Waarom is mijn gevoel vaak zo tegenstrijdig ben zo bang dat het niet lukt of niet kan dat mijn lichaam niet wil. Hebben jullie dat ook?.
Nou, dat heb ik dus ook....ben heel bang dat ik te lang gewacht heb. Bij ons waren er nogal wat financiele perikelen en die wilde ik eerst beter hebben voor ik stopte met de pil. Nu denk ik wel eens: waarom toch zo lang wachten???? Maar ja....zal wel een reden hebben. Mijn eerste kreeg ik toen ik 25 was, nu ben ik 39.... Mijn huidige vriend heeft geen kinderen, dus het zou natuurlijk mieters mooi zijn als ik hem er een kan geven....
Ja dat wachten lang duurt............VERTEL MIJ WAT!!!!! Ik heb de twijfels of het lukt echter niet......... De kinderwens heeft zich min of meer aan mij opgedrongen om het zo maar te zeggen Mega rammelende eierstokken!!!! Voel me dan ook mega vruchtbaar, en wordt week van alles wat jong en klein is, beebies maar ook eendjes/vogeltjes en van puppies smelt ik helemaal.......dat heb ik normaal ook wel maar nu vind ik het zó vertederend dat het gewoon pijn doet Mijn man klaagt absoluut niet want aan 'klus' zin ontbreekt het mij ook niet (en niet alleen rond de eisprong). Ik heb meer moeite met mezelf realistisch te houden, dat het best nog even kan duren, dat de natuur zich nou eenmaal niet laat 'regelen'. Vrijdag hadden wij een klusavond waarvan ik gelijk dacht: Nú is het raak! Maar ja, dat kan ook hoop zijn he! Dus we moeten afwachten.......... Ook niet mijn sterkste kant.........leef met je mee!!!
Ik ben nog niet eens bezig geweest ermee puur omdat ik gewoon wel weet van is nog te vroeg na stoppen met de pil (3 maanden). Plus om echt zwanger te worden heb ik mijn vriend nodig en die zie ik zelden. Nu ben ik 35 en opeens is het omgeslagen dat geeft opeens de angst. Bang dat er toch iets niet klopt. Ben niet ongeduldig meer van "was ik maar bij hem". Nog 5 maanden dan zijn we echt samen dan zal er veranderen. Maar ben ook bang dat het raak is volgende maand als hij hier is. Ik zit namelijk dan precies in de periode (goed geregeld). SandraK denk dat het voor jou ook lastig is een nieuwe vriend en wil dat ene geven om het compleet te maken. Is ook even geleden toen de eerste kwam en nu maar weer afwachten. Dat afwachten is zo irritant. Ach ja geen haast...
Dit heb ik ook heel erg. Wilde eerst carriere op de rails ed. We hebben het altijd super goed gehad en eigenlijk vond ik kinderen maar stom...Nu we het allebei heel graag willen en het niet meteen raak is ben ik welke keer bang dat het niet lukt en dat we wel geen kinderen zullen kunnen krijgen. Gek word je ervan!
dat is het stomme ervan, bij mij meer omdat ik bij de vorige 2 zwangeschappen al zwangerwas alleen bij de gedachte eraan al, en nu duurt het toch wat langer dan "verwacht" terwijl het dus eigenlijk iets is wat je helemaal niet mag verwachten... ik dacht er iets te simpel over geef ik heel eerlijk toe, net alsof het zo normaal is om zwanger te worden, ik heb gewoon 2x veel geluk gehad besef ik me nu pas (ook na alles hier te hebben gelezen) en schaam me af en toe best wel voor hoe ik erover dacht eerlijk gezegd... maar ja daar ben ik nu ook wel weer van terug gekomen, al moet ik wel zeggen dat ik dit keer eigenlijk voor het eerst echt het idee heb, dat het raak is... vanaf vorige week maandag - dinsdag heb ik zo verschrikkelijke last van mijn borsten (links net iets meer dan rechts) kan niet meer echt lekker op mijn buik slapen, moest toevallig bij de ha zijn en heb haar gevraagd of ze mijn borsten kon nakijken of ze iets aparts voelde (zo zeer deden ze) ze kon gelukkig niets verkeerds opmerken, wel voelde ze zoals zij zei "vol cq zwaar aan" waarom ed het zei weet ik niet, maar die zei "let maar op jij wordt zaterdag niet rood" die heeft al die tijd zijn mond nog niet opengetrokken.... nou ben ik altijd ontzettend nuchter en heb zoiets van ik zie het wel, maar dat nuchtere wordt nu toch wel iets minder en denk zou het dan toch zo zijn nu??? nou ja afwachten maar.....de rest die ok moet wachten succes met wachten..
Ik heb sinds vanmiddag wat last van lichte krampjes onderaan rechts in mijn buik... Gelijk nemen mijn gedachten een loopje met me want het is natuurlijk nu al een dag of 5 na mijn eitje....dus zou het dan misschien???? Aaarrgghhhh.... Ik kan wachten*ik kan wachten*ik kan wachten*ik kan wachten..... 8)
En toch he....het zou zo superleuk zijn als ik deze maand overtijd zou zijn. Mijn NOD valt namelijk precies op mijn moeders verjaardag, en zelf ben ik 3 dagen later jarig....dus dan zou ik een testje kunnen doen op mijn verjaardag.... San *die zich lekker mee laat slepen...*
Hier ook buikkrampjes........ En had gisteren dikke witte afscheiding, ik met google zoeken.....en ja hoor tig vrouwen die dit hadden na hun vruchtbare periode en later zwanger waren Vast ook een hoop vrouwen die dit hadden en NIET zwanger bleken te zijn maar die zien we voor het gemak dan even niet In het weekend dat we kunnen testen komen onze beste vrienden terug van vakantie, zij hebben twee kleintjes en azen er al een tijdje op dat wij ook eens ervoor gaan..........dus dat zou wel leuk nieuws zijn, hahaha!!! En zo gaan we door............
ja spannend allemaal he! Dit weekend is mijn NOD en vind het weer super spannend...ik heb nu vanaf 2 dagen geleden weer gevoelige borsten en als ik in de badkamerspiegel kijk zie ik allemaal aders op mijn borsten die ik eerder toch echt niet zo duidelijk had! en gevoelige borsten heb ik vaak alleen maar op mijn eisprongdag dan ga je echt hopen terwijl het ook gewoon tekenen van ongi kunnen zijn.... moeilijk dat wachten en hopen..
De spanning is echt te snijden ja.......... Zijn er eigenlijk meer meiden/vrouwen die net als ik echt van die rammelende eierstokken hebben??? Daarmee bedoel ik dat de wens om zwanger te worden ineens heeel hevig is? De 'klusdrang' heel groot, je wilt bemoederen en zorgen, van alles wat jong is wordt je week vanbinnen, je huis moet netjes en schoon zijn en die 'dingetjes' aan het huis die nog niet af zijn maar die je normaal niet eens meer opvallen (zolang zijn ze al niet af ) die moeten opeens a la minute gedaan worden, oude troep moet weggegooid en alles wat ó zó belangrijk was (studie, werk, uitgaan, vrijheid) doet er niet meer toe, je wilt nog maar 1 ding en dat is zwanger worden, een baby in je armen houden, een gezin vormen.............alleen het idee al brengt tranen in je ogen Klinkt misschien allemaal heel melodramatisch, maar ben echt een normale meid hoor Ik heb wel altijd al een vrij heftig gevoelsleven gehad maar was toch benieuwd of er hier meer zijn die dat net als ik een beetje hebben.....
O en Lauraatje (en alle anderen natuurlijk) ik hoop voor jou dat het ditmaal echt tekenen zijn!! Ik duim voor je, zie dat je bijna mag gaan testen!
hey lilly ik ken t gevoel wij zijn ook maar nog net bezig,maar je zou t nu al zo graag willen,dat alles klaar was en dat je al lekker zwanger was! teminste ikke wel!1 succes met alles groetjes esther(krullie)
hoi, ik ken het helemaal. ik ben nu 2 dagen overtijd en heb ook wel een beetje vesrchijnselen. misselijk, gevoelige tepels je kent het wel. maar dan vraag je je aan de andere kant af of je het je niet in je hoofd haalt. ik kan maar wil nog niet testen omdat het de vorige keer ook een tijdje heeft geduurd voordat de test positief was. maar ik snap de frustratie. liefs tascha
Ha Lilly, Ik leef met je mee. Wij zijn pas getrouwd en wilden eigenlijk nog een jaar wachten met kinderen (voor zover je die kunt plannen). Maar we hebben toch besloten om nu al te stoppen met de pil en er min of meer voor te gaan. In mijn omgeving zijn er al veel kindertjes (van schoonzusjes en vriendinnen). Soms laat ik me door mijn gevoel meeslepen en droom ik hoe het zal zijn als er een kleintje van ons komt. Alleen wat heel erg irri is: iedereen verwacht ineens dat we binnen een jaar achter de kinderwagen lopen, omdat we pas getrouwd zijn. Zelf mijn moeder maakte al opmerkingen over dat ik rekening moet houden met mijn resusfactor en negatieve bloedgroep. Terwijl niemand nog weet dat we gestopt zijn met de pil. Alleen aan mijn beste vriendin, maar daar deel ik bijna alles mee. Groetjes Simone.
dank je wel lilly!! ik hoop het ook en duim ook voor jou!! nou je hoort het nog wel na het weekend...
Thanx Lauraatje, spannend weekend voor jou!! Ik ken het Simalex!! Mijn man en ik zijn al bijna 11 jaar samen. ongeveer 4 jaar geleden kochten we een huis en verhuisten van een flat naar een ruime eengezins woning, toen begonnnen de speculaties al: welke kamer wordt de kinderkamer???? Vorig jaar zijn we getrouwd, omdat we al 10 jaar bij elkaar waren denken mensen ook al gauw dat dat zo is omdat je kinderen wilt. Het speelde wel mee hoor maar we trouwden toch vooral voor onzelf! Het grappige is dat de meeste mensen het nu niet meer verwachten Ik ben namelijk 1,5 jaar geleden met een opleiding begonnen die in totaal 4 jaar duurt en de afgelopen 2 jaar heb ik heel erg lopen dubben of ik eigenlijk wel kinderen wilde.....Ik had totaal geen nestdrang en vond als ik het bij anderen zag ook een hoop gedoe! Maar tegelijkertijd wist ik ook dat als we het zouden willen dat we het dan niet te lang meer moesten uitstellen. Ik heb nog wel eventjes de tijd hoor maar mijn man wordt dit jaar 35 en wil ook niet een al te oude vader worden, en stel dat het allemaal niet zo makkelijk lukt ben je ook zo weer 2, 3 jaar verder (heb ik inmiddels van heel dichtbij meegemaakt, en zie ook sommigen op dit forum!). Deze twijfels heb ik ook bij vrienden uitgesproken dus sommigen zullen erg verast zijn door deze kentering, haha Ikzelf was trouwens ook verast hoor. Ik had het hele onderwerp kinderen voor even helemaal los gelaten, en toen werd ik plotseling mega broeds, haha!!!! Sommige vriendinnen weten dit van me maar die denken ook dat ik het niet het juiste moment vind vanwege mijn opleiding en die weten ook niet dat ik mijn spiraaltje eruit heb laten halen Alleen daarom al hoop ik dat het snel lukt, ik denk dat onze omgeving behoorlijk geshockt zal zijn, maar ook heel blij, iig onze ouders en beste vrienden, die zeuren er al zo lang over maar die denken allemaal dat we het uitstellen tot na mijn opleiding!!! Je kan ook tegen de mensen om je heen zeggen dat je plannen hebt om een wereldreis te maken of zo, of om nog een studie te volgen......dan leidt je ze wel af van het idee dat je kinderen zou willen!!!