ik heb een positieve test, ik ben niet ongesteld, ik ben twee dagen "wagenziek" geweest. Waarom denk ik dan steeds dat t misschien niet zo is...AAAH!!!
Waarschijnlijk omdat zwanger zijn toch een wondertje is. En wondertjes zijn moeilijk te bevatten. Ik snap het soms ook nog niet, drie echo's later...
Ik vind t ook nog steeds gek. Zwanger zijn vond ik altijd iets voor andere vrouwen, alsof dat niet voor mij was weggelegd ofzo.. Ik dacht zelfs een tijdje dat ik niet bijzonder genoeg was om zoiets te mogen meemaken. Maar volgens mij is het toch zo!
in het begin dacht ik dat ik gewoon elk moment ongesteld kan worden maar als je al een week later bent dan begin je het wel te geloven..tenminste ik wel!
Ik heb nog steeds af en toe het gevoel dat ik ongesteld moet worden Volgens mij is het normaal dat het in het begin moeilijk te geloven is. Ik heb wekenlang elke dag de positieve testen bestudeerd, terwijl ik hartstikke misselijk was en de hormonen door m'n lijf gierden.
ik heb ook niet kunnen bevatten dat ik zwanger ben. Ik voelde me goed. Toen ik voor het eerst een echo had had ik het idee dat ik naar de tv zat te kijken. Toen moeders voor moeders kwam (9weken) heb ik voor de zekerheid getest dacht echt dat ik het misschien niet zou zijn en dan stond ik echt voor lul. hahahah zo stom. Maar M voor M was voor de echo hoor hihi!!!!
Ik kan het ook nog maar moeilijk geloven! Ik kijk regelmatig nog naar de test om te kijken of die 2 blauwe streepjes er echt staan, ook ren ik naar de wc zodra ik maar een krampje voel. Maar dan voel ik me weer beroerd en duizelig en dan weet ik het weer: ik ben echt zwanger!! Groetjes
Ik heb ook heel lang gehad van ben ik wel echt zwanger of denk ik het maar. heb ook mega veel testen gedaan totdat ik de eerste echo had en werd bevestigd dat ik inderdaa zwanger ben. Nu heb ik het nog steeds me buik gaat wel ioneens hart groeien maar toch heb ik soms zoiets is het wel echt.
Ik vond het in het begin ook moeilijk om te geloven, vooral omdat je nog niets ziet. Ik ging steeds naar het tiolet, om te kijken of ik toch niet ongi was geworden ! Gelukkig niet ! Ons kleintje zit er nu al dik 31 weken en wiebelt er vrolijk op los ! Geniet er maar van ... het gaat zo snel ! Groetjes, Nikki F
Ik weet het nu vier weken, maar geloof het ook nogsteeds niet helemaal hoor! Het is gewoon een wonder en heel moeilijk te bevatten dat het nu toch echt waar is! Marian
snap het ook helemaal...vind het nu ook nog steeds best een vreemd idee dat het dan toch echt zo is. Vooral als je op een eocho je kindje ziet bewegen maar het is nog zo klein dat je er niks van voelt...is zo onwerkelijk net alsof dat niet in jouw lichaam is wat je op de monitor ziet.
Toen ik dacht zwanger te zijn, heb ik wel 5 testen gedaan, voordat we het konden geloven (was net gestopt met de pil!). En toch echt wel zwanger. Begrijpelijk dat het moeilijk te geloven is, het is toch een wonder wat in je groeit Lekker van genieten
Ik heb ook aardig wat geld uitgegeven aan testen...terwijl ik al een positieve had... Ik kan het verder ook niet echt bevatten dat ik zwanger ben hoor... Ik denk dat dat wel gaat komen als mijn buik gaat groeien en als ik het kindje voel bewegen
ik heb hetzelfde, hoor ! Soms kan ik me net beheersen om nog een test te doen, alleen maar voor de zekerheid. En dat doe ik dan niet, omdat ik bang ben dat er een nega test uit komt (te lage HCG etc. - beetje teveel forum gelezen ben ik bang). Hoe neurotisch is dat ? Daarnaast heb ik geen kwalen en voel ik me dus niet zwanger....(denk ik dan) totdat ik bedenk dat ik halve dagen in bed lig, steeds mijn vingers verkeerd op het toetsenbord zet (ik ben secretaresse !) en gisteren mijn zoon in mijn bed heb gelegd en ik in de zijne heb geslapen...(kwam ik vanmorgen achter, gelukkig heeft hij al een 1- pers. bed) Nou, "zwangerder" dan dit zal ik wel niet meer worden...