Hahahaha @RoAn1981 precies! Lekker relativeren en mensen in hun waarde laten.. I like it! Oh en TS als ik jou was zou ik je topic laten sluiten of niet meer lezen. Er zijn toch altijd mensen die het beter weten en een andere mening hebben. En al vraag je er niet om, je krijgt 'm toch voorgeschoteld terwijl je er niet op zit te wachten.. Altijd leuk en lekker belangrijk die statistieken en onderzoeken maar moedergevoel is m.i. nog altijd veel belangrijker!
De hersenenvan baby's zijn voorgeprogrammeerd op reacties van de verzorger. Blijven die uit, wordt het stresssysteem geactiveerd. Babys die moeten huilen, hebben meer stresshormoon in hun lijfje, dat is niet nodig als er dus andere manieren zijn.
Hoi, 'K vind het geweldig voor jullie. Ons kindje heeft ook gehuild, k dacht vaak pffffffff leuk hoor zo'n baby.. Maar wat je schrijft over de draagdoek ben ik echt niet met je eens. Bij ons heeft de draagdoek voor die ommekeer gezorgd die jij beschrijft. Niks barbaars aan. M'n voornemen is om een eventueel volgend kindje vanaf het begin heeeel veel te gaan dragen. Geniet van je kindje!
Ben het met Averlhach en Carino eens. TS, heel fijn dat jullie nu wel van je mannetje kunnen genieten en hij zich goed voelt, maar het advies van de KA deugt eigenlijk niet. Gelukkig dat hij niet alleen is gelaten en dat je hem niet hysterisch hebt laten huilen.
Whahahahaha, dat is dan goed mislukt. Laten huilen zorgt voor een flinke verhoging van het stresshormoon bij je kind. En echt. Een hulpeloze baby van drie maanden kan nog helemaal niet denken "als ik harder huil dan komt mama" en van verwennen is zeker geen sprake. Het enige wat je je kind nu geleerd hebt is dat ie nu weet dat jij niet komt als ie huilt. En als er nou echt wat is? Dan huilt ie ook niet, want dat hielp toch niet.
Ik denk dat veel vrouwen/moeders denken dat een pasgeboren baby alleen maar drinkt, slaapt en poept . Echter heeft de baby 9 (!!!) maanden bij jou in de buik gelegen, hij kent jouw stem, geur en warmte, dan is het (in mijn ogen) logisch dat de baby dit wil blijven voelen. Het is net als ontvoert worden door aliens, vreemde omgeving, vreemde geur en niemand die je kent .nou dat ging ik ook huilen:x
Het ging nog best respectvol tot het punt waarop TS zelf begon met uit het niet commentaar leveren op anderen. Dan doe je het mi jezelf aan.
Ik ben een drager en mijn hele lijf springt in de houding als mijn vier dagen oude meisje een kik geeft. Bij mijn oudste had ik dit zeker tot 4 maanden. Ik vind het normaal en iets dat de natuur geregeld heeft. Baby wil mama/papa, dus huilt, en mijn lichaam reageert letterlijk op dat huilen.
Achja laten we lekker allemaal ts aan gaan vallen want we hebben niets beters te doen. Volgens mij kunnen een aantal van jullie niet begrijpend lezen. Haar mannetje heeft nu rust en is veel vrolijker dus what's the problem?
Om een lang verhaal kort te maken ik heb hem laten huilen sta er volledig achter het heeft geholpen want heb nu eindelijk een blije baby. En de mensen die het er niet mee eens zijn , heel vervelend voor jullie maar het zij zo. Topic is niet geopend om discussies aan te gaan of mensen te kwetsen of wat dan ook . Ik wilde het gewoon delen.
lieve schat, als jullie gelukkig zijn is dat het allerbelangrijkste. Mijn dochter kon ook vreselijk brullen, tot ik er na weken mee tobben achterkwam dat ze soms gewoon een oaar minuten miest huilen, als ik haar dan weer pakte werkte ik dat alleen maar tegen. Dus soms liet ik haar een paar minuten huilen, maar langer dan 5 minuten pakte ik haar toch op. Het is gewoon zoeken naar wat het beste werkt en aanvoelt en dat valt als nieuwbakken mama niet mee. zelfs nu het echte opvoeden begonnen is twijfel ik nog vaak.
Ik vind het gewoon niet goed. Als jij pijn of hulp nodig hebt en je schreeuwt terwijl niemand je komt helpen stop je ook met schreeuwen of huilen en dan accepteer je het uiteindelijk maar. Ik wilde het niet op deze manier zeggen/typen maar ik weet niet hoe ik het beter kan verwoorden? Zo voelt het voor mij persoonlijk. Ik vind het leuk voor je dat je meer rust hebt maar ik hoop dat je in de volgende huilfases wel anders gaat reageren nu je meer meningen hebt gehoord want huilfases zullen er zeker nog komen. Vooral in de verlatingangstfases is het belangrijk ze heel serieus te nemen. Je hebt nu de raad opgevolgd van een kinderarts maar een kinderarts is ook echt een arts. Ze weten alles over het medische maar lang niet altijd over het emotionele
Wat een positief verhaal TS! Ik vind het zelf heel lastig om de kleine te laten huilen(doe ik ook niet) maar ik moet wel zeggen dat ook ik soms het idee heb dat hij het eigenlijk al best wel ''weet''. Iedereen zegt hier van niet maar het is toch echt zo dat hij in bed ligt, huilt, ik hem oppak en stil is. Eten wil hij dan niet, luier verschonen niet en ook krampen zijn het niet. Hetzelfde met in de box slapen: daar slaapt hij top overdag. Maar overdag in zijn bed? Nee dat wil meneer niet. Ergens is hij dus blijkbaar wel gewend dat ik hem oppak. Probleem is alleen dat hij daardoor ook alleen OP ons in slaap valt maar niet uit zichzelf. Dit lijkt mij ook niet gezond. Omdat ik hem nu met bijna 4 weken echt nog te klein vind ga ik wel mee in de behoefte want hij heeft gewoon liefde nodig maar ik sluit niet uit dat ook ik ga ''huil & slaap trainen'' t.z.t. Helemaal als ik dan hoor dat het uiteindelijke en tevreden baby is. Enne off topic: het tolerantie niveau is weer laag. Flesvoeding, borstvoeding, huilen niet huilen, thuis blijf mama of werken....het blijven altijd discussie punten. Laten we toch vooral respect hebben voor elkaars keuze!!
jouw zoontje is 4 weken, en al heeft hij niet direct iets 'nodig' (eten of schone luier) tuurlijk wordt hij stil als je hem oppakt want hij wil mama! Geborgenheid, warmte. Ik snap sommige reacties werkelijk niet hier.
Ja daarom zeg ik ook, ik pak hem op en laat hem niet huilen en hou hem bij mij. Ik zeg ook dat ik het niet zou kunnen bij 10 seconden heb ik hem al vast. Hij LIJKT niks nodig te hebben behalve mij natuurlijk: liefde! Maar ik veroordeel TS ook niet omdat ik wel snap dat het UITEINDELIJK wellicht WEL een optie is. En ik snap sommige reacties hier op ZP ook niet. Ieder zijn mening he?
allereerst bedankt Kan me idd voorstellen dat je zo een kleintje nog bij je neemt. Zoals al gezegd ik heb weken lopen tobben en was op ten duur helemaal op En idd ook onze kleine werd stil zodra we hem oppakte en met neerleggen ging hij weer krijsen. We hebben gekeken of hij krampjes had een vieze luier te warm of koud of misschien wel honger en ook al het medische is uitgesloten . En de eerste keer laten huilen brak mijn hart maar het harde krijsen ging over in klagen en het klagen over in jammeren . Nu slaapt hij binnen 5 a 10 minuutjes soms brabbelt hij nog even tegen ze knuffels en soms jammert hij nog even maar dan slaapt hij en nog lang ook
En dit bedoel ik dus ook inderdaad te zeggen. Je bent niet gelijk een barbaar omdat je uiteindelijk je kindje wel eens liet huilen om hem uiteindelijk een ritme te geven. Het is niet zo dat je hem aan zijn lot hebt overgelaten of al vanaf dag 1 hebt laten huilen. Dus nogmaals super fijn voor je dat het uiteindelijk zijn vruchten heeft afgeworpen en jullie nu een tevreden mannetje hebben!