als de topic fout staat sorry ik ben nu de 38 weken voorbij en al die tijd heeft mijn moeder geen tot weinig interesse getoond, de band is nl. niet zoals het moet, nu heb ik haar al meer dan 3 weken niet meer gehoord of gezien, ik doe zelf de moeite niet meer om contact op te nemen omdat ik het altijd ben die naar haar moet bellen wil ik iets horen of langs moet gaan wil ik haar zien en ik ben dat beu het moet van beide kanten komen. volgende week ben ik jarig dus verwacht ook niks te horen van sms of telefoon, en als dat niet gebeurd is het echt wel de druppel die de emmer doet overlopen, maar nu de vraag zou jij je moeder persoonlijk bellen als je bevallen bent? of een sms of gewoon het geboortekaartje opsturen? ik weet niet goed wat ik moet doen ad ene kant wil ik wel bellen ad andere kant heb ik zo iets van ze toont geen interesse dus wrm bellen? en sms of kaartje opsturen komt zo raar over.
Ik zou wel bellen hoor ,zo lang je geen echte ruzie hebt. Ik zou hetecht heel erg vinden als moeder zijnde en ik zou het via een kaartje of sms moeten horen. Ik denk dat er dan wel echt ruzie zou kunnen ontstaan...
ik weet natuurlijk niet waarom je moeder zo weinig van zich laat horen maar zou denk ik de ´eer´ aan mezelf houden en haar inderdaad wel bellen na de bevalling.. Dan kan ze je dat nooit verwijten.. verder wens ik je veel succes meid!!
Ik vind dat je daarin je eigen gevoel moet volgen. En misschien kun je ervoor kiezen je partner te laten bellen? Sterkte met de lastige situatie en met de laatste loodjes!
Tja, moeilijk, je moet echt doen waar je jezelf goed bij voelt op dat moment. Wil je haar bellen: doen! Wil je haar eigenlijk niet spreken, ook prima, dan doe je het niet. In deze moet je je eigen gevoel volgen en als je het voor jezelf goed wilt doen en je wilt wel bellen, zou ik het doen meis. Dan kan je iig ook niets verweten worden.
Hoe heb je dat gedaan met je andere kindjes? Je partner laten bellen vind ik een goede optie. Zo doe ik dat ook met mensen waar je (gevoelsmatig) niet voorbij kunt gaan, maar ook geen behoefte hebt deze zelf te spreken. Maar dan moet je partner hier wel wat voor voelen natuurlijk.
zijn woorden en beide hebben precies geen behoefte aan mekaar want ja dan zou zij contact opnemen, bij de andere kindjes heeft mijn man gebeld, maar hij trekt er ook niet echt naar om haar te bellen omdat hij ziet dat ik vd situatie afzie hoe het gaat, het is nu niet alleen dit van 3 weken, dit is iets wat al jaren spreekt, ze toont ook geen interesse in mijn andere kindjes.
Ik zou geloof ik, als de situatie er zo voor staat, een sms sturen in de hoop dat zij zelf daarna belt en wel de interesse toont. Ik vind het ook al veelzeggend als ze je niet zou bellen voor je verjaardag. Ik hoop voor je dat ze je ten positieve verrast! Succes en sterkte met alles!
ik heb ook zo iets van als ik bel gaat zij of mijn broer( waar het ook niet mee klikt en die inwoont daar) zo iets hebben van ze laat niks van haar horen maar als de baby er is dan wel zeker om een cadeau te krygen, zoals een sms of krtje daar hoeft ze niet op te reageren.
Wat jouw situatie betreft kan niemand daar werkelijk iets over beslissen behalve jij en je man, maar als het mijn situatie zou zijn zou ik het denk ik laten gaan. Maar ik heb ook een andere relatie met mijn moeder, namelijk helemaal een totaal geen enkel contact. Toen ik bijna 15 was heeft ze me het huis uitgezet omdat ik het zat was om haar huissloofje te zijn en vroeg waarom ze dat soort dingen deed. Uiteindelijk heeft ze nog veel meer dingen gedaan om me te pakken, zoals m'n zusje tegen me op zetten (die ik jaren lang heb opgevoed omdat zei het niet deed), me bij m'n vriendinnen zwart maken waardoor die niks meer met me te maken wilden hebben, ze wou m'n dierbare kat laten inslapen (waar ik een stokje voor heb kunnen steken), ze heeft nooit mijn spullen gegeven (die heeft ze dezelfde week bij het vuilnis gezet en op straat uitgedeelt) en probeerde me het psychiatrisch centrum in te krijgen. Dus nee, zij zal van mij geen bericht krijgen dat ze oma is geworden. Mijn advies aan jou is, praat erover met haar (probeer het althans), zeg haar hoe je het voelt en of zij het ook zo ziet. Waarom ze zo doet of maak afspraken over wat je wel en niet kunt doen, wil ze eigenlijk wel betrokken worden in jullie leven, of belt ze niet enzo omdat ze bang is dat jullie dat niet fijn zouden vinden (misschien bang dat ze te aanwezig zal zijn en jullie haar niet zo vaak zouden willen). Maak anders afspraken dat jullie het alleen bij kaartjes houden, zoals verjaardagskaarten en kerstkaarten (en dan geboorte kaartjes) misschien vind ze dat eigenlijk wel genoeg. Probeer er iniedergeval over te praten, dat zal vast voor jullie en haar meer duidelijkheid scheppen.
Vind het altijd erg triest wanneer een moeder zich op die manier voordoet. Juist nu je zelf moeder wordt en/of al bent ken je het gevoel van moederschap, dan is het nog moeilijker voor te stellen dat je eigen moeder dan geen intresse toont... Het ligt er een beetje aan wat er is voorgevallen, maar als de relatie zo goed als bekoeld is en er al eens/vaker duidelijk over gepraat is, zou ik zelf denk ik het contact laten voor wat het is...het kan niet altijd van 1 kant komen, denk ook bv aan de reactie die je terug kan verwachten of juist niet, m.a.w wat wil je ermee bereiken?...Maar uiteindelijk moet je zelf een goed gevoel hebben over hoe je de situatie aanpakt, das het belangrijkste .....vervelende en lastige situatie toch! sterkte meid!
Wat jammer dat het zo moet gaan Ik kan helaas niet voor mezelf spreken, heb een hele goede band, maar ik zou er ook voor kiezen om wel te bellen. Wie weet zal ze heel anders reageren dan jij denkt.
Ik ken het helaas, alleen in mijn geval is het me schoonvader. Zou de eer an je zelf houden, en gewoon een kaartje sturen. Kan ze later ook niet zeggen: Ik kreeg geen geboorte kaartje. O.i.d. Gewoon kaartje sturen, en daarna is het aan haar wat ze doet/wil. Zo krijg mijn schoonvader ook gewoon weer een kaartje, wat ie dr mee doet moet ie zelf weten, maar ons kan ie dan niks maken. Succes, hoop dat je er uit komt!
ik zou het bij een sms en n kaartje houden. dan heb jij niets achtergehouden en is het haar beurt. t laatste waar je op zit te wachten als je net bevallen is een ongeinteresseerde "oma" aan de lijn.. Triest dat t zo loopt, wel herkenbaar helaas!
praten heb ik in heel mijn leven nog niet gedaan met mijn moeder... het is nooit wat het moest zijn en financieel deed ik haar geldzaken maar mijn broer is aan lager wal en profiteert van haar geld alles wat ik in de jaren financieel voor haar had opgebouwd zie ik nu verdwijnen en strafste van al ze geeft hem ook continue geld terwijl ze best weet met het geen ze binnen krijgt ze geen 2 gezinnen kan onderhouden en mss binnenkort het wel is moeilijk krijgt,maar ze is nogal labiel en naief... ze heeft altijd partij voor mijn broer gekozen wrm weet ik niet, heeft ze wat tegen mij? ik zag haar hier alleen maar als een vd kids jarig was of een ander feestje was. verder hoor en zie ik haar niet. eerlijk gezegd heb ik of mijn man geen behoefte om haar te bellen en we weten ook al op voorhand als we smsen of een krtje sturen dat dit ons later verweten wordt door haar en mijn broer. ik zie er enorm vanaf dat ik me niet gewenst voel bij mijn eigen moeder, zo ver zelfs dat ik haar liefst niet meer zo noem maar bij naam... klinkt erg cru maar dit is niet iets van weken of maanden maar van jarennn. zelfs mijn eigen kids vragen niet achter oma dat zegt genoeg..ik ben er nooit weg gebleven of kids weg gehouden maar nu wil ik niet meer de stap zetten en zij blijkbaar ook niet...