Hallo iedereen, Allereerst wil ik zeggen dat ik me bijna schaam om in twijfel te zitten als ik bepaalde berichten op het forum lees. Mijn situatie is als volgt, ik ben 20 jaar, geen opleiding afgerond, wel veel werkervaring opgedaan maar momenteel werkloos. Inkomsten zijn net aan 300 aan ww en zorgtoeslag. Ik ga nu bijna een jaar met mijn vriend, hij is 29 en heeft momenteel ook geen werk, wegens problemen in het verleden ontvangt hij ook geen ww of andere toeslagen. Hij woont in amsterdam, waar ik vaak ben, maar ik woon met ov ruim op een uur afstand. Daarnaast is het grote punt dat mijn ouders hem nog niet hebben ontmoet. Mede omdat ik problemen hem gehad met mijn menstruatie, welke ook wel eens uit bleef, kwam ik er pas na 8 weken achter dat ik zwanger was. In de stress naar de huisarts geweest, welke mij direct verwees naar een verloskundige, daar een afspraak gemaakt voor een paar dagen later eerste controle. Wegens alle twijfels en angsten heb ik mezelf er niet toe kunnen zetten om heen te gaan. Ik weet niet meer wat ik moet doen, wat het verstandigste is.. En dan nog of het wel mijn verstand is, waar ik naar luisteren moet.
Ik zou het persoonlijk niet over mijn hart kunnen verkrijgen om een kindje dat uit liefde ontstaan is weg te laten halen. Maar ik snap dat dat een moeilijke kwestie is hoor: ik was 19 toen ik zwanger raakte en ik zat in mijn examenjaar van de middelbare school. Toch hebben wij er geen moment over nagedacht of we het wilde houden: straks is het zover dat je er wel aan toe bent en lukt het niet.. Misschien dat je ook kan nadenken over adoptie, als je echt het gevoel hebt dat het je niet gaat lukken? Bij ons is het uiteindelijk allemaal op z'n pootjes terecht gekomen, al is het natuurlijk niet altijd even makkelijk. mijn vriend was toen 23, maar wij woonden al wel een ruim jaar samen en hadden al 6 jaar een relatie. Dus wat dat betreft verschillen onze situaties wel. Denk er gewoon nog goed over na: maak geen keuze waar je later spijt van gaat krijgen (of dat nou houden of weg laten halen is) ik denk toch dat je je gevoel en verstand moet mixen in zo'n situatie. Heel veel succes en wijsheid toegewenst
Hallo iedereen, Dit bericht heb ik eerder al in een verkeerde map gedaan.. Allereerst wil ik zeggen dat ik me bijna schaam om in twijfel te zitten als ik bepaalde berichten op het forum lees. Mijn situatie is als volgt, ik ben 20 jaar, geen opleiding afgerond, wel veel werkervaring opgedaan maar momenteel werkloos. Inkomsten zijn net aan 300 aan ww en zorgtoeslag. Ik ga nu bijna een jaar met mijn vriend, hij is 29 en heeft momenteel ook geen werk, wegens problemen in het verleden ontvangt hij ook geen ww of andere toeslagen. Hij woont in amsterdam, waar ik vaak ben, maar ik woon met ov ruim op een uur afstand. Daarnaast is het grote punt dat mijn ouders hem nog niet hebben ontmoet. Mede omdat ik problemen hem gehad met mijn menstruatie, welke ook wel eens uit bleef, kwam ik er pas na 8 weken achter dat ik zwanger was. In de stress naar de huisarts geweest, welke mij direct verwees naar een verloskundige, daar een afspraak gemaakt voor een paar dagen later eerste controle. Wegens alle twijfels en angsten heb ik mezelf er niet toe kunnen zetten om heen te gaan. Ik weet niet meer wat ik moet doen, wat het verstandigste is.. En dan nog of het wel mijn verstand is, waar ik naar luisteren moet.
Goh meid, moeilijke situatie....... Ik zou toch naar die afspraak gaan en alle opties bespreken...... Mss zijn er instanties die je kunnen helpen als jullie je kindje willen houden en dan er heel hard voor werken om het een stabiel liefdevolle omgeving te kunnen bieden. Sterkte!
Als ik in jouw situatie zou zitten zou ik heel hard na gaan denken over de mogelijkheden die er zijn, behalve het houden. Hoe moeilijk ook, ik zou het mijn kind niet aan kunnen doen om hem/haar zo op de wereld te zetten. maar dat is natuurlijk voor ieder persoonlijk om te beslissen. Niemand kan jouw tot een keuze dwingen. Ik denk dat je het beste zo snel mogelijk contact op kan nemen met het FIOM die zijn er om je te helpen met het nemen van een beslissing in dit soort situaties. en je zult ook met je ouders om de tafel moeten gaan zitten en vertellen wat er gaande is, want je kunt dit niet alleen. je zult alle support nodig hebben.. veel succes met het nemen van een beslissing in deze situatie
Dank jullie wel. Het probleem is eigelijk dat ik het zoooo graag wil, maar inderdaad bang ben voor de reactie van mijn ouders en de toekomst die ik ons kindje kan geven.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je met iemand over alle opties gaat praten. Met een verloskundige of iemand van de GGD/ Fiom oid. De mensen hebben daar ook veel beter zicht op wat de mogelijkheden zijn voor jou en kunnen jou wellicht helpen in het maken van moeilijke keuzes. Ik zou hier niet langer meer mee wachten en zo snel mogelijk ergens een afspraak maken! Heel veel sterkte met deze moeilijke situatie!
Als een kindje in liefde ontvangen word is dat genoeg! waar een wil is, is een weg en je hoeft echt geen spaarrekening te hebben om een kindje te krijgen. veel spullen kun je ook gratis krijgen. Je red het wel!!! echt hoor! je zal vreselijk veel spijt krijgen als je het kindje (!) laat weghalen. Ik zeg: ga ervoor! het zal best pittig zijn maar het is het helemaal waard! (en trek je niets aan van alle anderen die een andere keuze beter vinden)
Hey meid ik was 20 dat ik na een one night stand zwanger raakte en ervoor koos hem niet erbij te willen (wel geprobeer trouwens). Ik raakte me baan kwijt met 4 maanden en had alleen mbo niv 1. Kwam nergens aan de bak, heb 2 maanden zonder geld gezeten en uiteindelijk kreeg ik maar 300 geloof ik aan uitkering omdat ik nog geen 21 was. Daarin tegen stond me ma achter me en heb die kleine gehouden. Ik heb via de gemeente amsterdam een urgentie gekregen en dat zij 6 maanden was kreeg ik mijn eigen huis. Ik snap heel erg goed de stress die je ervaart en als je nu al zo graag je kindje wilt is er altijd een weg. Geloof me! Ik heb na mijn dochter een abortus gehad terwijl ik hem/haar ook graag wilde en ben er nu dus bijna 2 jaar later nog kapot van. Ergste wat ik ook ooit gedaan heb. Je heb idd Fiom, ggd voorzorg (die begeleiding had ik). Maar het belangrijkste is hoe jij er tegenover staat, je vriend en je ouders natuurlijk. Ik weet niet hoe ze zullen reageren en hoe ze normaal in het leven staan maar ik zou het toch bespreekbaar maken. Ze kunnen je heel veel steun bieden en je vriend moet idd maar werk gaan zoeken of iets anders als hij het ook graag wilt natuurlijk Ik wil je heel veel sterkte wensen en als je iets wilt vragen PB me maar Liefs!
Je krijgt goeie tips. Volg je hart in ieder geval. waar een wil is, is een weg. Als je iets graag genoeg wilt, dan kun je 't! Wat je keuze ook zal zijn, heel veel succes en sterkte!
Wat je moet doen kun jij alleen beslissen, maar er zijn vaak toch wel mogelijkheden als je het wilt houden. Zijn er personen waar je een beetje op kan steunen (familie, goede vrienden?). Vaak zijn er toch ook meer voorzieningen en hulp als je gaat zoeken dan je denkt. Bij de gemeente, of andere instanties.
Bespreek het met je ouders. Misschien staan zij ervoor open om jou en de kleine straks en nu te helpen..
Toen ik zwanger was van mijn dochter, ook ongepland, had ik ook geen werk en had ik 0,0 euro op mijn rekening. Het belangrijkste is dat je vriend hierachter staat en je hierin (financieel) steunt, vind ik. Volg je gevoel meid, ik wens je veel succes!
Aller belangrijkste is denk ik toch wel dat jij aangeeft dat je dit eigenlijk heel graag wil. Dan denk ik, vertrouw op dat gevoel en ga alles in het werk stellen om het mogelijk te maken dit kindje te houden. Er zijn vast mensen die je zullen steunen en willen helpen oplossingen te vinden. Babyspullen zijn echt tweedehands goed en goedkoop te vinden. En een baby heeft in de eerste plaats liefde nodig. Ik bedoel natuurlijk niet dat het allemaal een sprookje is. En je zult ook echt je best moeten doen om alles zo goed mogelijk te regelen. Maar als je dit kindje graag wilt houden dan is er een weg. Begin bij je huisarts of verloskundige om het erover te hebben. Dus, dat ik wat ik zou doen! Heel veel succes!
Ik begrijp je situatie heel goed, echter wil ik je erop wijzen waar k zelf ook achter moest komen, is dat je op het moment van geboorte dezelfde maand nog kindergeld ontvangt, dit is maandelijks als ik het goed heb begrepen 100 euro voor je kleintje, en 1x in de 3 maanden is er nog kinder budget, volgens mij kan je zelfs een eenouder uitkering aanvragen aangezien je niet samen woont. Ga eens naar je gemeente, en vraag daar na.. Adoptie of abortus, tja ik zou mijn kindje niet opgeven.. Het leven heeft handvatten, je ouders kunnen je helpen hoe boos ze ook kunnen reageren.. Denk er goed over na, praat desnoods met je ouders en je vriend.. En overleg met hen, wat je kan doen en of je ouders je willen helpen.. Niet te vergeten ook de ouders van je vriend.. Het gaat wel om een leven, van een kind dat er niet om heeft gevraagd.. Mocht je toch afstand willen doen, ga dan voor adoptie, op die manier heeft je kindje wel een eerlijke kans op het leven! Heel veel sterkte en succes. Ik ben benieuwd naar je keuze!
Ik heb maandelijke KGB (kindgebonden budget) van ong 80/90 euro en iedere 3 maanden kinderbijslag van ong 190 euro. Wat steeds lager word. Zo makkelijk krijg je het niet meer. Qua uitkeringen zou ze bij het dwi het jongerenloket moeten zijn en sociale dienst aanvragen want volgens mij word je niet meer aangevuld op je ww. Bij sociale dienst heb je idd aanvullingen zoals: uitwonend (maar je woont thuis), ouder als 2 en alleenstaande mama (aanvullinh krijg je pas na de geboorte van je kind) maar dan moet er ook er ook geen vader erkend zijn anders willen ze geloof ik dat je bij hem gaat halen via een rechter of iets dergelijks. Stap een het juridisch loket binnen en bel het jongerenloket van het DWI eens op. Zij kunnen je vast verder helpen!