Hier net zo :x! Ik gebruik toch wel veel de buggy. Dan maar huilen en krijsen, en dan rustig blijven . Op de terugweg mag hij vaak wel lopen. Bij een weg aan de hand, zo niet dan gaat hij in de buggy. Hij mag losopen als het kan, maar ik ga er niet achteraan rennen. Hij moet het toch gaan leren (maar dat duurt even weet ik van T).
Gaan we hier ook doen, wonen aan een drukke weg zonder stoep...moet er niet aan denken dat hij zijn handje losrukt...brrr
Onze dochter die smeert hem ook te pas en te onpas hoor! Vond hier wel wat goeie tips tussen staan: Running away | BabyCenter
Dat is inderdaad een goed artikel! Bedankt! Geeft me het gevoel dat het niet aan mijn opvoeding ligt, maar het artikel komt wel met handige tips waar ik wel wat mee kan!
Mijn dochter loopt net anderhalve maand en nog bijna niet buiten, dus ik kan niet uit eigen ervaring meepraten. Maar ik weet dat mijn zwager ook een wegloper was. Mijn schoonmoeder verteld soms nog het verhaal dat ze zelf een tuigje voor hem had gemaakt (die waren toen nog niet zo makkelijk te krijgen). Mijn man liep echter nooit weg en ze hebben toch echt dezelfde ouders, dus vast ongeveer dezelfde opvoeding. Als ik jou was, zou ik er dus van uit gaan dat jij niks "fout" doet, maar dat het gewoon in de karakters van je kinderen zit! Mijn schoonmoeder kreeg ook wel eens opmerkingen en blikken vanwege dat tuigje, maar daar trok ze zich niks van aan: "liever die opmerkingen dan dat ik hem iedere keer op de markt kwijt ben!" (Want ze is hem dus echt meerdere keren kwijt geweest en dat vond ze een vreselijk gevoel! )