Hallo allemaal, Ik zit te dubben en weet niet wat ik zou doen. Wie kan mij helpen? Ik zal even kort maar krachtig uitleggen wat er gaande is: Ik ben moeder van 3 kinderen, de middelste is een kind van een 2ling maar de andere is gestorven in de 11de week zwangerschap. Kind is geboren met handafwijkingen en nu (5 jaar later) zijn we erachter gekomen dat ie een chromosomenafwijking heeft. Mijn huidige partner is vader van 2 kinderen, 1 met een spierziekte en PDD-NOS en 1 kind dat kernautistisch is. We hebben bij klinisch genetica onderzoek laten doen en de kans op 1 van deze aandoeningen is 1% groter dan een "normaal" kind. Mijn partner en ik zijn gestopt met de pil en gaan voor een kindje van ons samen. We komen sowieso in aanmerking voor een uitgebreide echo, maar we kunnen ook een vruchtwaterpunctie erbij doen. Nu ben ik zelf heel erg bang voor naalden en dergelijke dat ik zoiets heb van nee dat doe ik niet. Maar aan de andere kant kan deze uitslag ons wel precies zeggen of er iets mis is met de kleine ja of nee. Wie kan mij helpen? Kan iemand met ervaring zeggen of het zeer doet ja of nee en hoeveel kans heb je op een miskraam? Help help help, ik ben nog niet zwanger maar ben wel bezig met uitzoeken of ik die test wel wil ja of nee. Groetjes Miranda
Ik denk persoonlijk dat het ervan afhangt wat je er verder mee wilt... Wat zou je willen doen met de wetenschap die de uitslag van de vruchtwaterpunctie je geeft? Wat als de uitslag negatief is? Wil je dan de keuze hebben om de zwangerschap wel of niet verder voort te zetten? Ik ben zwanger van een kindje met een hartafwijking. Ik heb naar aanleiding van de constatering van die afwijking, een vruchtwaterpunctie laten doen, om te weten te komen of ons kindje naast de hartafwijking ook een afwijkend chromosoombeeld zou hebben. Als dat zo zou zijn geweest, zouden we een beslissing hebben genomen over de voortgang van de zwangerschap. Wij wilden graag weten waar we aan toe zijn, en voor ons was ook direct duidelijk wat onze keuze zou zijn geweest. Ik had de punctie niet laten doen, als dat in een negatief geval nog meer onzekerheid zou hebben gebracht. Want wat kun je dan met die wetenschap, en wat heb je er dan aan ?
ik weet niet wat ik zou doen, kijk die afwijkingen en die autisme is mee te leven maar die spierziekte kan een goede kant op gaan en dan blijft ie gewoon lekker met alles mee doen, maar die kan ook de verkeerde kant op gaan met als gevolg dat ie op z'n 20ste in een rolstoel kan belanden en dat is moeilijk. Je weet niet waar je aan toe bent met deze ziekte. En voor mijn partner is dat heel belangrijk om te weten. Ik heb hier in ieder geval nu al een goed gevoel over. Ik heb alsmaar het idee dat wij gewoon een gezond kindje krijgen en dan ben ik nog eens niet zwanger.
Heel erg moeilijk en het is een beslissing die alleen jullie kunnen maken. Alleen jullie weten en voelen hoe jullie nu omgaan met jullie kinderen, wat de impact is op jullie gezin als er een afwijking zou zijn, etc etc. Ik kan alleen wat zeggen over de vruchtwaterpunctie zelf. Een holle naald wordt op het echoapparaat (tenminste zo gaat het in Eindhoven) bevestigd. Ze hoeven de naald alleen maar naar beneden te duwen. Pijn doet het absoluut niet. Je voelt er minder van dan van bloedprikken. De gynaecoloog vertelde ook nog wat over het risico op een miskraam. Die was in Eindhoven 0,3%, maar dat was een cijfer over de laatste 10 jaar. 10 jaar geleden ging het vaker mis dan nu. Sterkte met jullie beslissing en laat je vooral leiden door wat je zelf wilt! En niet wat andere mensen er van denken.
Moeilijke keuzes die je moet maken he Wij doen eerst de combitest (echo+bloedonderzoek) als daaruit blijk dat we een verhoogde kans hebben laten we alsnog de vruchtwaterpunctie doen. De verpleegkundige vertelde dat als je kans 1 op <200 word berekend, er een vruchtwaterpuntie aan te pas kom. Wij wachten dus even tot de 24ste, als blijk via de combitest dat onze kans boven de 200% zit wijzen wij de punctie af..kans blijf dan alsnog aanwezig hoor, maar echt aanzienlijk klein.
Dank jullie wel voor de reacties, ik ben nogal kleinzerig en inderdaad van bloedprikken merk je vrij weinig dus nu ik weet dat vruchtwaterpunctie nog minder voeld voel ik me al meer op mijn gemak. Misschien is het het idee wel gewoon. Ik zal jullie een beeld geven van hoe ons gezin eruit ziet, wij hebben IN huis 3 kinderen waarvan 1tje met wat afwijkingen. en 1 kind met PDD_NOS komt in 2009 bij ons wonen ( dat is het kind van mijn partner). Dat is het gezinnetje van ons. Zijn ander kind dat kernautist is dat woont 24/7 bij moeder. Die komt zo af en toe eens 1 dagje. Ik wil die zwangerschap ook héél graag maar om 1 reden. Tuurlijk is het weer leuk om een baby in je armen te hebben maar dat is niet MIJN reden. Mijn reden is: ik heb met de biologische vader van mijn 3 kinders zoveel ellende meegemaakt zowel tijdens de zwangerschap, bevalling en de kraamtijd dat ik nu zoiets heb ik wil dit 1 keer op de normale manier. Iemand die mij in de watten legt in die kraamdagen. Iemand die mij bijstaat tijdens de bevalling en iemand die samen met mij van de zwangerschap geniet. En dát is voor mij de reden. En die krijg ik nu. En dan krijg ik toch eventjes weer de waarheid te horen over de risico's die er bij ons wél inzitten alléén die zijn 1% hoger dan een zwangerschap bij een normale vrouw. En dat is voor mij niet de reden om de zwangerschap af te blazen. Ik heb alsmaar het gevoel dat wij een gezond krijgen. Heel gek is dat. Hadden of hebben jullie dat ook?
Ik snap je helemaal. Ik heb een bloedvatenziekte, waardoor ik veel zware medicatie moet slikken om geen pijn te hebben. er zijn vrouwen met hetzelfde syndroom die daardoor bewust geen kinderen willen, omdat ze de pijn niet willen ervaren. ik heb geluk dat door de zwangerschap de aanvallen wegblijven (heel af en toe nog maar). Het is niet schadelijk voor de baby, dus het hield mij niet tegen om zwanger te worden..mijn kinderwens voor een 2de was TE groot, dacht, dan maar pijn maar heb ik wel een mooie baby ervoor terug. Mijn partner's zus is gehandicapt geboren, en met 27 jaar overleden hieraan. Daarom hebben wij nu de combitest weer gedaan al hebben we al een gezonde knul van 5,5 jaar.