2 weken geleden kwam ik erachter dat ik zwanger ben van de 3de. Mijn man wilt geen 3de en ik zit erg te twijfelen. Financieel hebben we het niet breed, we hebben geen slaapkamer meer over en onze relatie hangt ook aan een zijden draadje. Mijn man is erg duidelijk, hij wilt liever geen 3de. (maar hij laat de keuze aan mij) Hij heeft duidelijke argumenten en met veel dingen ben ik het ook eens. Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik spijt ga krijgen als ik voor abortus kies en dat ik het mijn man ga verwijten. Mijn hart zegt ja tegen een derde, maar mijn verstand zegt nee. Ik weet echt niet wat ik moet doen.
Jeetje lastig hoor! Ik vind dat niemand die keuze voor jou kan maken of zou moeten beinvloeden, het is echt iets wat jij (samen met je man) moet beslissen. Persoonlijk zou ik het nooit over mijn hart kunnen krijgen om een kindje weg te laten halen, onacht of het financieel niet lekker loopt of dat je geen extra slaapkamer over hebt oid, maar dat is ieder voor zich natuurlijk. Ik kan je helaas ook niet adviseren, maar ik wil je wel even veel sterkte wensen
jeetje wat moeilijk... ga samen anders naar de vk of huisarts en bespreek daar alle opties.. dan kan je man ook zien dat mocht je wel voor abortus kiezen oid.. het niet zo simpel ligt.. en dat je na lichamelijk herstel ook psychisch moet herstellen en dat je het hem ook kwalijk kan gaan nemen,, en als je relatie op dit moment al niet sterk is,, vind ik niet dat dit iets is wat hij van je afpakt zeg maar... is het het allemaal waard.. stel dat je over een tijd toch uit elkaar gaat.. hoe ga je dit dan zien als je meer voor je man koos dan voor je ongeboren kindje.. je moet dit echt goed over denken en bespreken voor je een keuze maakt waar je spijt van krijgt.. ik wens je heel veel wijsheid en succes met jullie keuze!
Had je dat niet kunnen bedenken voordat jullie sex hadden? Zou het echt erg vinden als je het kind maar gewoon weg laat zuigen.
Wij hebben zelf lang getwijfelt om voor een derde kindje te gaan, wij hadden een keus om dingen af te wegen. Naar mijn idee hebben jullie dat niet meer. Ik weet niet onder welke omstandigheden jullie zwanger zijn geraakt, wel of geen voorbehoedsmiddelen oid dus daar kan ik niet over oordelen. Al moet ik wel zeggen dat in de tijd dat wij er nog niet uit waren we het dubbel veilig deden om niet voor deze keuze te komen staan. Maargoed de kleine zit nu in je buik, je hebt al ervaren hoe het is zwanger te zijn, te bevallen en een kindje op te voeden. Zou je het echt kunen om dit wondertje weg te laten halen? Ikzelf ben niet tegen abortus, maar zie het oom niet als anticonceptie. In sommige gevallen is het soms beter als een kindje niet wordt geboren. Maar in deze situatie, als ik voor deze keuze had gestaan had ik het gehouden. Waarom? Waar twee kunnen eten kunnen er ook 3 aanschuiven, liever zuiniger aan doen als de rest van mijn leven denken wat als..... De kleine zou nu zo oud zijn enz. Ik kan deze beslissing niet voor je maken maar als jouw gevoel zegt houden, denk ik dat je er wel problemen mee gaat krijgen als je het weg zou laten halen.
ben het helemaal met twinkle star eens!!! financieel is er altijd wel een mouw aan te passen!! zelf zou ik ook echt geen abortus kunnen laten plegen!! zeker niet na lezen van informatie er over voor school in het verleden.... uitzonderingen daar gelaten in sommige gevallen is het beter.... maar luister naar je hart!!! ik bedoel het kindje in je buik is wel al nieuw leven!!!
Ik denk dat je naar je hart moet luisteren. Het gaat toch echt om een kindje, die kun je niet wegredeneren met verstand... Maar ik begrijp wel dat je in je lastige situatie zit en wens je veel wijsheid en sterkte toe.
ik ben eerlijk gezegt in geen geval voor abortus maar heb je er niet over nagedacht om dan iemand anders misschien gelukkig maken met dit nieuw leven als jullie er zelf niet gelukkig mee kunnen zijn?
gefeliciteerd in elk geval met je zwangerschap! lijkt me een vreselijk moeilijke keuze, zeker als je partner niet echt wil en je zelf ook twijfelde, maar zolang je er volledig voor gaat moet het wel goed kunnen komen denk ik zo
Dankjewel! Ik denk ook dat het nu gewoon een kwestie is van wennen, ook voor mijn man. We wilden eigenlijk altijd maar 2 kinderen, dus in ons ogen was ons gezinnetje nu compleet. En die situatie is nu behoorlijk veranderd en het zal gewoon even tijd nodig hebben om eraan te wennen. Maar goed, daar hebben we nog heel wat maanden voor.....
Fijn dat jullie een beslissing hebben genomen, dat is stap 1 Nu kan het " verwerken" beginnen want welke keuze je ook had gemaakt het was alle twee niet jullie keuze. Maar toch een gefeliciteerd met het wondertje in je buik! Zo mag hè het wel nomen! Het ukkie had gewoon besloten bij jullie te willen zijn. Maar pas na je bevalling goed op! Nog zo'n ongelukje is niet zo handig dus denk vast goed na over anticoncepiie.