Hoi allemaal, Ik wil toch even mijn verhaal met jullie delen, omdat ik zoek naar herkenning en/of ervaring, daar ik in mijn omgeving niemand weet die dit gehad heeft en er ook niet makkelijk over praat aangezien het een 'gevoelig, intiem' onderwerp is. In mijn zwangerschap al vanaf week 14 ongeveer nauwelijks gemeenschap meer gehad, het deed pijn en ik was moe. Ik dacht dat dit bij de zwangerschap hoorde (en dat hoort ook wel maar nu denk ik dat er toen al meer aan de hand was). Vanaf ong. 20 weken bekken klachten dus door verloskundige doorgestuurd naar bekkenfysio, die vertelde dat mijn bekken scheef stonden dus therapie. In de verdere zwangerschap ook gewoon geen gemeenschap gehad. Na een voor ons traumatische bevalling en kraamtijd (zwangerschapsvergiftiging/inleiding/ruggenprik verkeerd/half uur persen/hartslag wat weg viel/spoedkeizersnede met gevolg/lange ziekenhuisopname door geelzucht bij mijn meisje en toen we eindelijk thuis waren ik weer opgenomen met kraamvrouwenkoorts, vermoedelijk baarmoederontsteking) waren mijn bekken klachten verdwenen. Logisch voor mij, want m'n kindje was er uit dus. Ik heb lang gevloeid dus denk dat we na 8wk. weer probeerden gemeenschap te hebben. Dit lukte echt niet, zooo wat deed dat pijn. Nou ja, misschien nog te snel, of door de borstvoeding e.d. Dit ben ik blijven denken tot dat ze 11 maanden was (nu ong. 3 weken geleden.) Dat klinkt misschien raar, maar over zo'n onderwerp praat je niet met anderen, althans in onze omgeving niet. Ik merkte ook dat ik totaal geen gevoel had, heeft totaal niets met mijn man te maken, ik hou super veel van hem, en onze relatie is goed. Maar ik merkte steeds meer dat ik er tegenop zag waardoor ik de boel daaronder soort van op slot zette waardoor het niet lukte, we bleven het wel proberen. Uiteindelijk zei mijn man dus dat we toch maar hulp moesten zoeken want dat dit waarschijnlijk niet meer normaal is zolang na de bevalling. Dus huisarts gebeld en langs geweest. Nu blijkt dat mijn bekkenbodemspier/ring veel, echt veel te strak gespannen staat er staat een hele hoge spanning op waardoor er niets in kan eigenlijk. Dit komt door teveel spanning in het lichaam en door de angst die ik ontwikkeld heb in loop van tijd waardoor je grijze hersencellen zorgen dat ik het afsluit, maar ik heb er zelf geen invloed op. Ik krijg nu bekkenbodem therapie d.m.v. ontspannings en ademhalingsoefeningen en we moeten samen na een seksuoloog om het weer op te kunnen bouwen. Ik moest ook een 'plasdagboek' bijhouden, dus hoeveel ik drink en hoeveel ik plas, hieruit blijkt ook dat ik veel te weinig plas maar wel enorme hoeveelheden. Ik voel nauwelijks aandrang, dit is ook al sinds de bevalling maar in het ziekenhuis zeiden ze dat dit door de katheter kon komen die ik een tijdje gehad heb. Ik plas 's morgens 1,2 liter terwijl een normale blaas ong. 400/500 ml. kan hebben. Daar schrok ik van dat is niet normaal. Dus word waarschijnlijk ook nog doorgestuurd naar een uroloog. Mén ik vind het enorm heftig. Dit hadden we niet verwacht. De behandeling duurt ong. 6-9 maanden moesten we vanuit gaan. We hebben een kinderwens, zouden het erg leuk vinden om een 2e te krijgen, maar de therapeut zei dat we dit nu echt even aan de kant moesten zetten. Dat moet ik echt even verwerken, er zijn in mijn familie/vriendenkring zoveel zwangeren dus het kriebelt echt. Bedankt voor het lezen van dit mega lange verhaal, ik hoop dat ik hier wat herkenning of ervaring te horen krijg, dat hoop ik, ik ben erg benieuwd hoe het bij anderen is verlopen omdat ik erg tegen zo'n lange behandeling op zie.
Ik had dat ook in lichte vorm, niet durven en dan niet meer kunnen, veel te gespannen. Ik ben er niet voor naar de HA geweest trouwens. an zeggen dat ik nu na bijna 2,5 jaar toch weer geod gemeenschap kan hebben. Ik moet meestal nog wel mn best doen om goed te ontspannen in het begin, maar dat helpt wel. Sterkte ermee!
Bedankt voor je reactie 2jees. Zijn er meer mensen met herkenning/ervaring? Ik had gehoopt meer reacties of in ieder geval steun te krijgen.
Ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt me wel heel naar voor jou! Ik denk dat de stap naar de HA heel goed is geweest en een seksuoloog zal je echt goed kunnen gaan helpen. Sorry, geen tips of advies dus, wel een dikke knuffel!
Mijn bekkenbodemspier ondersteunt mij niet voldoende. Ik heb al 2 jaar therapie erop zitten (mede door verkeerde diagnose van een bekkenfysio, ben inmiddels bij nr 3 beland). De aandrang voor het plassen is na de bevalling ook veranderd, maar dat is wel bij meer vrouwen zo. Je onderkant heeft ook een flinke opdonder gehad. Urologisch is bij mij alles nagekeken en goed bevonden. Wel vermoeden ze bij mij spataderen in de onderbuik. Een ander verhaal dan jou dus. Veel sterkte in ieder geval. Het is heel vervelend, maar goed dat je hulp hebt gezocht.
Bedankt voor je reactie Miss Appletree. Dat is ook zeker zo, maar het plassen vind ik lang niet het grootste probleem, daar kan ik wel mee leven. Maar dat het gewoonweg niet mogelijk is om gemeenschap te hebben is enorm slecht voor onze relatie. Ik hoop echt dat dat heel snel verholpen is.
Ik kreeg ook vaginistische klachten tijdens mijn eerste zwangerschap. Had al jaren af en aan het gevoel dat er iemand in mijn plasbuis kneep, maar daarvan werd dan gedacht dat het een schimmelinfectie oid was. Het kwam en ging. Nu hebben wij vrij veel narigheid gekend omtrent het zwanger worden/blijven, dus dat, en waarschijnlijk toch iets in een ver verleden, hebben bij mij de druk zodanig verhoogd dat mijn lichaam het niet meer trok. Ik blijk dus een spastische bekkenbodem te hebben, waardoor mijn bekkenbodem op de foute momenten aanspant of ontspant. Sex was daardoor ook onmogelijk, vooral na de bevalling. Ook ontzettende pijn en gewoon krap. Niet vochtig worden speelt hier ook een rol in. Ik word niet makkelijk vochtig en dat maakt dat je meer pijn verwacht. Lang leve de glijmiddel. Het is dus echt een vicieuze cirkel geworden. Van de bekkenfysio kreeg ik ontspanningsoefeningen, bewustwordingsoefeningen om te kunnen bepalen of mijn bb aangespannen of ontspannen was én partneroefeningen. Dat laatste was puur gericht op aanraken ipv sex hebben, dus voelen ipv een doel. Dat heeft maanden geduurd en zo ineens was het over. De spastische bekkenbodem blijft, maar ik weet nu hoe ik ermee om moet gaan. Vooral geen versterkende oefeningen doen, maar ontspannen, ontspannen en nog meer van hetzelfde. Het kan dus beheersbaar worden. Ik hoop dat dat voor jou ook gaat lukken!
Zelf geen ervaring maar mijn zusje heeft ook gehad na bevalling dat sex niet lukte. Zij moesten ontspannings oefeningen doen en niet de focus op sex leggen Uit eindelijk is goed gekomen Heel veel succes
Bedankt voor jullie reacties! Mykelti; wat zijn versterkende oefeningen? dan weet ik dat ik die niet moet doen namelijk. Ik heb nu ook ontspanningsoefeningen maar doordat ik nauwelijks gevoel heb daar kan ik bijna niet voelen of ik aanspan of ontspan. Ik merk nu wel dat mijn hele lichaam de hele dag gespannen staat dus ook de bekkenbodem. Ze hebben mij ook aangeraden meer rust in mijn leven te krijgen maar weet gewoon niet hoe. Ik word er echt een beetje moedeloos van. Ieder geval fijn om van jullie beide te horen dat het uiteindelijk goed kwam. Hoelang heeft het bij jou geduurd Mykelti, en bij jouw zus sem frummel?
zoek eens een bekkenbodemfysio die neuro-feedback doet. ik heb verzakkingen en dacht dat ik de oefeningen goed deed. niet dus. de fysio sloot me aan op de computer (yep, met downtown) en liet me oefeningen doen. zo zag ik op het scherm precies wat ik met mn bekkenbodem deed. zo dacht ik dat ik goed ontspande maar dat was helemaal niet zo. ook dacht ik dat ik goed de boel aanspande maar dat was nog lang niet voldoende. met die computer heb ik geleerd hoe ik moest ontspannen en spannen en de oefeningen goed moest doen. heeft mij echt heel goed geholpen
oh, en over je blaasprobleem, ik had na de bevalling een overloopblaas. er zat ruim 1,5 liter urine in. ze hadden me een paar uur niet gecatheteriseert terwijl het vocht-infuus wel gewoon doorging:x om verdere beschadiging te voorkomen, heb ik een paar dagen een catheter gehad. dit om mn blaas rust te geven. ik kon namelijk ook niet goed uitplassen. van de fysio kreeg ik het advies om standaard om de zoveel tijd naar de wc te gaan. zeg, elk uur. niet gaan wachten tot je voelt dat je moet plassen want als je gevoel hierin al niet echt meer goed is dan ben je eigenlijk al te laat als je WEL aandrang voelt. ik heb dit namelijk ook, nauwelijks tot geen aandrang dus dan wacht ik vaak. totdat ik wel aandrang heb en dan komt er een mega-hoeveelheid uit. superslecht voor je blaas. je rekt hem daarmee zelf uit en dit komt haast niet meer goed. dus gewoon op de tijd gaan plassen, dan krijgt je blaas niet de tijd om "uit te lubberen".
Ontspannende oefeningen/bewustwording: je moet het zien als lift. Je hebt meerdere etages, van minimaal aanspannen tot uiterst aanspannen. Bij deze oefening span je heel minimaal aan, dus alleen je urinebuis een heel klein beetje bv en dan weer ontspannen. Wat helpt ontspannen is je buik uitzetten, zo laag mogelijk. Verder ook buikademhaling doen. Let er verder op dat als je ligt dat je niet je bil/been/buikspieren aangespannen houdt, maar alles ontspant. Laat het maar zwaar worden. Sowieso moet ik opletten met buik/bilspieren aanspannen. Geen goed idee bij mij. En absoluut ontspannen (buik uitzetten) bij plassen. Niet gehaast en nooit persen, maar zelf laten komen. Verder ontspannend hier bij teveel spanning: op je rug, knieën buigen en voeten tegen elkaar. Dan je knieën zover mogelijk naar buiten laten "vallen" en voeten zoveel mogelijk tegen elkaar. Dan diepe buikademhaling (zie internet ). Versterkende oefeningen zijn dus oa: meer aanspannen dan de "1e verdieping", op je rug een bruggetje maken (billen omhoog drukken). Dat is echt een no go bij mij. Verdere versterkende oefeningen kun je ook vinden op internet. Bij mij incl zws denk ik ook ruim een jaar tot anderhalf jaar geduurd. Af en aan, afhankelijk van de spanning eromheen. Kun je hier iets mee?
Herkenbaar. Ik moest elk uur een glas water drinken en daarna plassen voor een aantal weken. Daarna een paar weken elke 2 uur.
Bedankt voor je reactie. Dit advies heb ik inderdaad al gekregen, sowieso om de 2/3 naar toilet ook als ik geen aandrang heb, liefst vaker. Is nog behoorlijk lastig, want als je niets voel vergeet je het snel. Wat betreft de neuro- feedback, ik heb gegoogled maar kan er niet echt wat op vinden? Weet je zo waar dit zit of zit dat wel op meerdere plekken in NL?
Bedankt! Ik kan er zeker wat mee, maar ik vind het aan en ontspannen echt nog zo lastig te voelen. Ik moet als oefening in-uitademen en daarmee voelen dat bij inademen de bekkenbodem zakt en bij uitademen omhoog komt, bij een rustige buikademhaling. Nu knijp ik dan soort van mijn plasbuis samen en weer uit, volgens fysio was dit goed. Maar als ik bovenstaande lees is dat teveel spanning? Inderdaad geef ik altijd druk met plassen bedankt voor je tip ga ik ook zeker op letten. 1,1/5 jaar, was dat met je 1e zwangerschap of voordat je zwanger werd van de 2e? beetje vrijpostige vraag misschien. Maar onze kinderwens is groot en ben bang dat het niet meer gaat lukken doordat het nu gewoon helemaal niet kan.