Ik bedacht me eigenlijk dat het mij dit keer wel bijzonder leek om zelf de navelstreng door te knippen. Vorige keer heeft mijn man het gedaan en nu zou ik dat zelf wel willen eigenlijk. Lijkt me bijzonder dat ik ons kleine mannetje dan ook echt fysiek los van mij maak. Mijn man vond het een hartstikke goed idee. Als ik het hier en daar laat vallen krijg ik er wisselende reacties op trouwens. Alsof ik mijn man wat ontzeg, hij heeft al zo'n kleine rol tijdens de bevalling en dan pak ik juist dit van hem af, bla bla bla... Gelukkig zijn er ook positieve reacties. Vooral van eerder bevallen vriendinnen die zeggen 'ja, nu je het zegt had ik dat eigenlijk ook wel willen doen, maar het wordt zo normaal gevonden dat dit de taak is van de man dat ik er niet eens aan gedacht hebt het zelf te doen of te vragen'. Wat vinden jullie? Wat gaan jullie doen?
Ik laat het mn vriend gewoon doen, Maar waarom jezelf niet kan toch kvind dat niet raar kan me best voorstellen dat het bijzonder is om het zelf te doen of evt samen
Ik vind het zo'n onzin dat dat de taak van de man is. In wat voor tijd leven we nou, je zet tegenwoordig toch ook zelf het vuilnis buiten? Het lijkt mij ook bijzonder om het zelf te doen (maar ik ben alleenstaand dus misschien een andere situatie) en als je man het ook een goed idee vind, laat de rest dan lekker kletsen!
Wat maakt het uit wat anderen vinden? Jij en je partner vinden dit goed en jou lijkt het mooi om te doen. dan moeten jullie gewoon je gevoel volgen en dit lekker doen. Heerlijk toch, dat dat kan?
Natuurlijk laat ik ze kletsen, trek me er ook niets van aan. Maar ik ben wel benieuwd of andere vrouwen dit overwegen of uberhaupt wel overwogen hebben, omdat het vaak niet eens als een keus wordt gesteld.
ik kan met wel voorstellen dat er vrouwen zijn die het zelf graag willen doen. Beetje symbolisch. Je hebt samen 9 maanden doorgebracht en nu 'geef' je je kind de vrijheid om zichzelf te ontwikkelen door de navelstreng door te knippen.
ik krijg mijn eerste kindje en vind het bijzonder dat mijn man het gaat doen. Had er eigenlijk ook nooit over nagedacht dat je het zelf ook kan doen. Ik vind het wel mooi. En je man is het er ook mee eens dan is het toch prima?
Mijn man wilde het niet doen bij de eerste, hij was veel te veel onder de indruk van wat er allemaal gebeurde dat we het de coassistent hebben laten doen. Ze vroegen het wel aan mij, maar ik had alleen oog voor mijn meisje en heb blijkbaar nee gezegd. Dit keer zou ik het misschien wel zelf doen als hij weer niet wil
Ik wil het ook graag zelf doen, ik ben wel alleenstaand dus is het niet helemaal vergelijkbaar. Maar toch, je hebt je kindje 9 maanden lang gedragen, het is geworden wat het nu is en je zet het op de wereld. Het lijkt mij juist heel symbolisch om het zelf te doen . En bovendien, als je man het ook goed vindt, waarom zou je je dan tegen laten houden door wat andere mensen vinden?
Wat een leuk idee om het zelf te doen maar ja ik ben net bevallen van onze derde dochter. Manlief heeft het drie keer gedaan. Een goede reden om aan een vierde te denken, haha.
ik had eigenlijk afgesproken dat ik het deze keer zou doen, maar het moment ging zo snel (2 min persen) en toen lag de kleine op mijn buik en toen vond ik het eigenlijk weer wel mooi dat mijn vriend het zou doen... maar bij een, hopelijk volgende keer... (wat dan ook de laatste keer zal zijn, dan wil ik het doen...
Ik vind het helemaal geen gek idee...had je daar niet 5 maanden eerder mee kunnen komen? haha nee zonder gekheid, ik heb daar nooit bij nagedacht, maar dat lijkt me idd ook erg bijzonder. Ik heb bij de 2de bevalling wel zelf ons meisje 'aangenomen' toen ze er nog half uit was, om het zo maar ff te zeggen
Ik vind het echt heel normaal dat je daar over na denkt en dat dus ook wil doen. Denk eigenlijk dat er best meer gezinnen zijn bij wie de moeder het gedaan heeft. Hier heb ik het bij Malou en Ruben bewust aan Leander over gelaten. Vond het gewoon mooi om papa dat te laten doen, geen idee waarom eigenlijk. De gynaecoloog vroeg na de geboorte van Malou wie hem door wilde knippen en ik heb toen dus gezegd dat Leander dat mocht (moest) doen . En toen Ruben geboren is ging het weer precies hetzelfde. Wij hebben er van te voren eigenlijk helemaal niet over na gedacht ! Bij Benthe ging het iets anders. Doordat de bevalling niet zo liep als een bevalling hoort te gaan is er in alle hectiek naar Leander 'geroepen' of hij het wilde doen of dat de gyn het zou doen. En toen heeft hij natuurlijk gezegd dat hij het wilde doen. Benthe is dus heel even (helemaal paars en haast zonder beweging) op mijn buik gelegd en heeft hij kunnen knippen daarna is ze meteen weg gegaan.
Bij onze dochter heeft mijn man de navelstreng doorgeknipt. Bij onze zoon heb ik het zelf gedaan! Een unieke ervaring om zo'n klein wondertje, wat in je eigen buik is geschapen, los te mogen maken......... wordt er bijna weer emotioneel van.......
Bij mijn zoon heeft de gyn het gedaan. Het is wel gevraagt aan mijn man, maar die wilde het niet, hij vindt dat een eng idee En zelf was ik een beetje van de wereld zeg maar (erg lange bevalling, bloedverlies etc...). Met Misha ben ik thuis bevallen. Ik had een iets oudere vk. Toen Misha op mijn buik lag, liet ze ons eerst ff heerlijk kennis maken. Op een gegeven moment vroeg ze of ik even wilde voelen. Ze gaf me de navelstreng en ik voelde op dat moment de hartslag daar nog doorheen gaan en steeds zwakker worden, heeeeeel speciaal. Toen vroeg ze, als wij er klaar voor waren, wie deze door wilde knippen. Mijn man wilde weer niet en toen bedacht ik me meteen dat ik het zelf wilde doen. En daar ben ik zo blij mee. Het was zo bijzonder om mijn dochter lichamelijk van mij los te maken, vlak nadat ik gevoeld had dat ze zonder mij kon leven... Dus, als jullie het er samen mee eens zijn, lekker doen. Het is zelfs voor je man prachtig om te zien hoe een moeder haar kind "losmaakt", dus echt een moment voor jullie samen..
Ik vind het echt een mooi idee. Maar toch denk ik dat ik het de volgende keer weer me man laat doen. Omdat hij idd een kleinere rol heeft ....en ....nou ja heel gek maar ik gun het hem. Na de bev van ons eerste was ik zo verbaasd...de liefde die ik voor me kind had meteen 123487156x meer was maar ook voor me man, haar vader....heel raar maar de bev. duurde 45 uur en voor hem was het ook geen makkie ....maar man ik heb de eerste weken gezweeft..oook door de liefde voor hem. Ja als iemand anders dan ik het doe ...dan is hij het wel... En Appeltje...ik val je daarbij niet af hoor...vind het echt heel mooi dat je het zelf doet...zette mij aan het denken. Dat vind ik zo leuk van ideeen uit wisselen
was trouwens wel een ding bij de bev. van onse meid....(wilde thuis bev. is toch zh geworden etc. ) er was een co-assisent bij die zette de vavel klem en daarna kwam ie met een soort schaar...ik dacht ff dat hij hem door ging knippen...ik sprak hem al pissig aan..en stond op het punt om hem weg te trappen.....hij was al uren vervelend naar mijn idee. Maar dat was dus een klem tangetje suffe ik
Doen! Ik heb bij Destin de navelstreng zelf doorgeknipt. Ik vond het een heel mooi super maar ook raar gevoel. Dat kwam meer omdat ik echt heel snel ben bevallen (23 minuten vanaf 1ste wee) en ik eigenlijk nog helemaal niet wou bevallen (41+1)
ik heb geen keuze gekregen, mn man was 10 minuten te laat voor de bevalling en de gynaecoloog heeft het (blijkbaar?) gedaan. ben in het umcg bevallen in 2 uur tijd. Later hoorde ik dat de navelstreng is afgebroken, vanwege het aantal zwangerschapsweken was die nog niet heel sterk. Ik hoop dat mn man het de volgende keer mag doen!