Ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Mijn reactie staat wat knullig geformuleerd. Want ik bedoelde het eigenlijk vanuit de kant van de arts. Vanuit de patiënt snap ik het heel goed. Verder heel erg veel sterkte zaterdag. Wat onmenselijk zwaar om je moeder als zo jong in je leven te moeten missen straks
Wat ontzettend verdrietig…heel veel sterkte. En het klopt. “Hoe kan iemand niet meer willen leven, ik snap het niet”, dat hoor je mensen wel eens zeggen. Godzijdank begrijp je het niet…
Wat een ontzettend moeilijk onderwerp is dit. Dit ligt zo gevoelig bij mensen, dat ik de behoefte voel genuanceerd te reageren. Ik heb hier een sterke mening over namelijk, maar die mening deelt uiteraard niet iedereen en dat kan lastig zijn. Ik vind dat iedereen het recht moet hebben om te allen tijde een eind aan zijn leven te mogen maken. Dus daarin gefaciliteerd moet worden. Ik vind niet dat het aan iemand anders is om te beoordelen of jij wel of niet het recht hebt om te sterven. Maar daarmee zou je dus situaties krijgen waarin mensen die er 'even doorheen' zitten, zichzelf van het leven mogen beroven en zij zouden daar mogelijk spijt van kunnen krijgen als ze niet dood waren natuurlijk. Snappen jullie wat ik bedoel? Misschien zouden zij heel makkelijk wel weer plezier in het leven kunnen vinden als zij het niet hadden doorgezet. Maar dat is dan het risico wat ik dus wel aanvaardbaar vind, hoe raar dat ook moge klinken. Voor de nabestaanden is het heel erg. Ik ben ervaringsdeskundige. Maar toch vind ik dat iedereen op elk moment zou mogen sterven als hij dat wil.
Bij het lezen van dit onderwerp moet ik gelijk aan mijn neefje denken. Nog maar 20 jaar, vol in de bloei van z'n leven, had genoeg vrienden , had een baan en toch besloot hij totaal onverwachts een einde te maken aan zijn leven. Ik las dat iemand hier zei, veel mensen zeggen ik snap het niet.. en godzijdank snappen de meeste het niet. Ik ben inderdaad zo iemand, ik snapi het nog steeds niet , een paar uur voor zijn overlijden ging hij naar z'n moeder , at zoals normaal zijn avondmaal , had het over ditjes en datjes. Een hele normale avond, maakt zelfs nog plannen met zn moeder voor de volgende dag en een paar uur later werd hij dood gevonden in zijn kamer door z'n broer... zelfdoding. Dit was in 1 oogopslag duidelijk. Het kwam compleet onverwachts en doordat dit in onze cultuur zeer ongebruikelijk is, kwam de klapt misschien nog wel veel harder aan. Waarom? Wat is de reden? We zullen het nooit weten.
Ik vind sowieso dat wij mensen, andere mensen, vaak zo krampachtig lang in leven proberen te houden. "Want ze kunnen tenslotte nog 1 of 5 of 15 jaar mee ongeacht op welke manier." Begrijp me niet verkeerd, ik hoop nooit voor de beslissing te hoeven staan, als ik eraan denk wat mensen soms voor hun dierbare moeten beslissen lijkt me dat heel erg. Voor mij zou dat voor mijn kinderen mijn grootste nachtmerrie zijn. Maar. Dat neemt niet weg dat ik wel kan begrijpen dat mensen soms de hand aan zichzelf slaan. De processen zijn zo enorm moeilijk en lastig en men MOET maar geholpen worden dmv therapie, medicatie etc. En natuurlijk zijn er ook genoeg mensen die dan (achteraf) blij zijn dat ze geholpen worden/zijn maar er zijn gevallen als iemand dood wil, laat ze dan gaan. Mijn oma had COPD, mensje kon niet van de ene zij naar de andere draaien zonder in zware ademnood te komen. Uiteindelijk heeft zijn ook euthanasie laten plegen want ze wilde niet stikkend dood. En eerlijk gezegd vond ik dit veel netter dan hoe mijn opa overleed. Hij was gewoon op, zware alzheimer en zijn laatste dagen was het naast zijn bed zitten en wachten tot zijn lichaam het op zou geven. Hij zal er zelf niets van hebben mee gekregen maar lig je dan nog een XX aantal dagen of weken weg te creperen voordat je lijf het eindelijk opgeeft omdat ze weinig tot niets mogen doen. Geef mij dan maar de euthanasie keuze. Het was immens verdrietig en mooi tegelijk de dag dat mijn oma overleed. We hebben zelfs een paar uur van te voren nog grapjes zitten maken, heerlijk gekletst etc. Maar al met al is het zo'n moeilijk onderwerp. Je wilt je dierbare niet kwijt maar je wilt ze ook niet zien lijden en hun eigen keuzes respecteren.