Nee, zo'n kleintje laten huilen, dat zou ik echt niet kunnen. (een groter kindje trouwens ook niet als ze echt huilen). Arm kind. @JuJu81: Dan ben ik ook te soft. Die van mij loopt ook nog niet (los)
Met zeven maanden lopen?! Hoe dan? Aan de handen van de ouders? Of echt los? Als ik mijn zoon van zes mnd zie kan ik me er niks bij voorstellen, maar het maakt me wel benieuwd of dit idd mogelijk is...
Tsjah, ik vind het zelf vreselijk als mijn dochter verdriet heeft en dat moet ook meteen gestopt worden (gelukkig huilt ze vrij weinig), maar niet iedereen heeft dezelfde normen en waarden. Avey is één dag per week bij mijn moeder en daar wil ze niet graag op bed waardoor ze begint ze te jengelen. M'n moeder laat haar gerust een kwartier blèèren, terwijl ze met een speentje meteen stil zou zijn. Daar krijg ik dus ook de kriebels van, maar voor de rest is ze stapelgek op haar en wil ik me niet teveel bemoeien met hun omgang. Ik ben ook goed terecht gekomen hehe. Ik denk dat het ook pas problematisch gaat worden op het moment dat het meisje in kwestie wat ouder wordt en ze eventueel afwijkend gedrag gaat vertonen met oog op coping. Waarschijnlijk zijn die ouders zich daar niet van bewust. Desondanks lijken ze een kindje te hebben wat behooooorlijk vlot is!! Ik ben wel benieuwd hoe ze voor de rest met haar omgaan. Ik krijg een beetje het idee dat ze aan haar lot wordt overgelaten, maar dat kan ook misinterpretatie zijn natuurlijk.
Echt heel zielig. Vooral dat van we hebben net de babyfoon uit gezet want we werden er gek van. Een baby huilt niet voor niks en al wil die alleen maar aandacht dan wil je dat tcoh geven als moeder. Mijn zoontje wil ook nooit alleen zijn en zodra ik hem op pak is ie meteen helemaal stil, maar dat is toch geen reden om je kind te laten huilen.
Ik liet ons zoontje ook weleens jengelen, maar krijsen, nee echt niet! Vind dit dan ook heel zielig. Ow, en over dat slapen tot half 10 van dat net 3-jarig jongetje.. vind ik geen opscheppen hoor. Ons manneke kon tot een paar weken geleden ook zo lang slapen, maar mag ik dat dan niet zeggen omdat een ander kind dat niet kan? En lopen met 7 maanden lijkt me wel erg vlot..
Ieder zijn eigen ideeen natuurlijk. Ik heb mijn kids nooit laten huilen. Heb kilometers afgelegd in de woonkamer, in rondjes met de baby op mijn arm, omdat hij anders nog harder huilde van de krampjes Vind ik heel normaal. Natuurlijk word je moe, geirriteerd en ongeduldig van het gehuil. Dat is nu net de functie ervan! Zodat jij je baby oppakt, troost en een veilig gevoel geeft.
Laat ik even voorop stellen dat ik het inderdaad ook heel zielig vind om je kind zo te laten krijsen omdat je er even geen 'tijd' voor hebt .. dat zou ik niet over mijn hart kunnen verkrijgen! Maar wat nu als het écht even niet anders kan? Ben je dan ook een slechte ouder als je je baby (even moet) laat huilen? Een voorbeeld, als ik mijn tweeling in bad doe en ik hoor de jongste jengelen kan ik niet anders dan eerst even afmaken waar ik mee bezig ben. De oudste twee kunnen echt nog niet zonder begeleiding alleen in bad zitten .. te gevaarlijk! Dat kan soms wel een half uur duren voordat ik eindelijk 'tijd' heb voor de jongste. In dat half uur word het jengelen echt krijsen. In de tussentijd loop ik vaak wel het kamertje in om te sussen/speentje geven .. maar ik moet ook een oogje houden op de andere twee! Ben je dan gelijk een slechte ouder? Of gaat dat in dit geval niet op? Als ik mijn oudste twee in bed doe .. met vast ritueel, tandjes poetsen, voorlezen etc. etc. dan heb ik de babyfoon bij me! Als ik dan hoor dat de kleine aan het huilen is zet ik de babyfoon ook even uit. NIET omdat ik er gek van word, ik word er onrustig van! En ik wil dat mijn oudste twee ook even wat mama-tijd krijgen. Ik wil mij in dat ene kwartiertje even volledig richten op de twee oudsten! Mama is tenslotte al de hele dag in de weer met de baby .. Overigens geld het ook andersom.. als ik met de jongste bezig ben en de oudste twee beginnen te jengelen/huilen moeten ze toch echt even op hun beurt wachten. Oké, de bovenste 2 voorbeelden komen hier maar heel sporadisch voor omdat ik liever wacht tot mijn vriend thuis is om mij te helpen .. maar goed, die momenten zijn er soms wel! Ik zie mezelf hierdoor niet als slechte ouder!
@Leliana: nee joh, dat is toch een heel ander verhaal! Ik denk dat dat babytje in kwestie krijste van pijn en die ouders lieten haar gewoon.. Troosten haar niet. Onze baby huilde ook VEEL, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat en het ging door merg en been. Het deed mij zoveel pijn haar zo te horen. Ze was ontroostbaar, wat we ook deden, en ze overstrekte zich zo! Ik wist gewoon dat ze ergens pijn had, want zoveel en zo hard huilen is echt niet normaal, dus heb meteen actie ondernomen. En nu hebben we een tevreden en meestal rustig baby'tje van 5 weken. Zo snel kan dat gaan... Maar dat stel heeft niks gedaan om hun huilbaby te helpen. Ook omdat ze vonden dat hun baby huilde om aandacht. "want ze werd stil als je de kamer in liep", dus waren ze van mening dat ze streng moesten zijn, anders zouden ze het meisje teveel verwennen. Dit huilen om aandacht of om de ouders uit te testen, doen sommige baby's en peuters heus! Maar niet als ze slechts een maand oud zijn!! Onze dreumes van 17 maanden is het ook niet altijd eens dat ze naar bed moet, maar ik ken haar huiltjes. En als ik met haar bezig ben, moet de baby inderdaad ook even wachten. Maar fijn vind ik het niet.
Nee, fijn is het helemaal niet .. vandaar dat ik zeg onrustig te worden! Ik wil de baby graag oppakken als het huilt maar wil mijn andere zoontjes ook niet te kort doen! Maar als het echt zo gaat zoals je omschrijft, ja, dan vind ik het wel diep en diep triest ja! Een baby, zo jong nog, die om aandacht zou vragen .. of uittesten? Betreffende mensen hebben zich blijkbaar niet goed verdiept in hoe zo'n jonge baby communiceert!
Ik geloof absoluut niet dat je zulke kleine kindjes kan verwennen, en ik heb mijn dochter nooit echt laten huilen(wel even een beetje jengelen) . Ik heb wat dat soort dingen betreft mijn dochter heel erg 'verwend' maar zij is juist heel tevreden en makkelijk. Ik denk juist dat een kind zich veilig voelt als ze weten dat je er voor ze bent.
Mensen lijken zich de laatste tijd nog enkel zorgen te maken over "verwennen" en "zelfstandig maken", in mijn ogen zouden ze zich wat meer zorgen mogen maken over "veilige binding" en dat soort dingen... En uiteraard is er een verschil tussen je kindje bewust laten huilen of het laten huilen omdat je met een ander kindje bezig bent. Ik snap ook wel dat, als er dadelijk hopelijk een keertje een tweede komt, het niet altijd meer mogelijk zal zijn om ze meteen bij me te nemen/ aandacht te geven als er eentje huilt.
Ik wordt er haast misselijk van! Als je kindje zoveel huilt is er echt wel iets aan de hand en dan moet je dat toch echt proberen op te lossen. Het gaat ook totaal tegen je gevoel in, kan mijn zoontje ook amper laten huilen. Toen hij het nog nodig had om in slaap te komen vond ik dat al moeilijk genoeg (duurde me ook bijna 3 mnd voor ik begreep dat mijn troosten het alleen nog maar erger maakte, gevolg een oververmoeid kind en tja die huilen best hard hij sliep ook bijna niet meer), was zo blij dat dat over was en nu sta ik bij ieder huiltje binnen 5 minuten bij hem om hem lekker te "verwennen"!
ik krijg ook altijd een btj kriebels van dit soort verhalen..maar vaak zie je dat dat mensen zijn die ook in hun omgeving dat te vaak horen "je moet ze niet verwennen" ...en helemaal geen rekening houden met eventuele lichamelijke ongemakken.. zo is een kennis van mij laatst bevallen en vvertelde hoe erg last haar kindje van krmapjes had... (met 3 dgn al)...mijn gevoel zei, hou het in de gaten...vraag me echt af of het krampjes zijn... ( schoudertje zat namelijk vast tijdens de bevalling)... al met al...blijkt nu dat het sleutelbeentje toch gebroken was... Nou liet zij haar kindje niet krijsen, maar liet de gedachte niet los van het zijn "maar" krampjes Zo nog een kennis toen ik op kraamvisite was, die heel trots vertelde.."ja wij willen juist dat iederene de baby vasthoudt, ja daar begin ik niet aan hoor, moet ie maar aan wennen" ...toen had ik ook kriebels...natuurlijk niks mis mee als je kindje dat fijn vindt...maar ik voelde gelijk zo'n gevoel van...oh please je laat je kindje toch niet ongemakkelijk zitten bij vreemden terwijl ie zo graag bij jou wilt zitten
Ik vind dat erg zielig om te lezen Een baby kan je op die jonge leeftijd niet verwennen. Ons jongetje zit nu altijd in de wipper bij ons als we eten, lekker gezellig. Toen hij nog iets te klein was ervoor dan gingen wij om de beurt even bij hem kijken. Zo kon mijn vriend eten en daarna kon ik eten. Nee je word er niet hyper blij van, maar je moet toch wat over hebben voor je kind? En zowiezo lijkt het me gewoon niet prettig eten.. Van mijn schoonouders moest ik hem ook laten huilen toen we zaten te eten bij hun thuis, ik heb hun 'advies' dan ook genegeerd (en hun blikken naar elkaar toen ik opstond...) en na 1x speentje geven was hij meteen in slaap... Dat koste me misschien 30 seconden, wie weet hoe lang hij anders had gehuild? Kleine moeite gewoon. Ze konden daarna ook niks meer zeggen, dat was ook wel de moeite moet ik zeggen
Baby laten huilen is gevaarlijk - Babyhive Hele discussies gehad met mensen... Het helpt echt hoor, zeggen ze dan! Natuurlijk helpt het voor jou, maar je kindje wordt er echt niet beter van. Ik vind het dan ook het slechtste pedagogische advies wat er gegeven kan worden.. En ja ik vind een half uur laten huilen, omdat de oudere kindjes aandacht nodig hebben te lang. Misschien dan toch maar even wachten met handelingen tot er iemand anders bij is. Zo lang duurt het namelijk niet dat een kindje alleen maar kan huilen om iets aan te geven. Mijn meissie vond het heerlijk om vastgehouden te worden en het maakt haar niet zoveel uit als het een voor haar vreemd iemand was. Maar zodra ze begon te jengelen of onrustig werd bij iemand anders, dan pakte ik haar meteen. Juist om te voorkomen dat het wel een issue wordt.. Ze mag alles leren, moet zelfs sommige dingen leren, maar ze mag het allemaal doen met een ouder die achter haar staat en die haar aanmoedigt en troost waar nodig!
Ik ken er, helaas, 3! En met alle 3 hebben wij ervoor gekozen het contact te verbreken. Eentje beweerde dat haar kindje van 4 weken oud huilde om ze te pesten, want hij deed het altijd als ze zaten te eten of net even lekker op de bank zaten, altijd dan begon hij te huilen. Hij was slimmer dan we dachten hoor! (uhuh...) De ander heeft máánden snachts haar kindje laten huilen om het te laten doorslapen (was wel al rond de 10-11 mnd oud) en na 4 maanden bleek dat hij wat medisch had... En de andere was er van overtuigd dat je een baby beter gelijk kon leren alleen in slaap te vallen, dus alle deuren dicht, oordoppen in en slapen maar, dat was de dag nadat de kraamzorg weg was. Hoera voor het moedergevoel. Want dat mist er dan toch echt wel in mijn ogen.
Ik snap het ook gewoon niet... Natuurlijk hoopt iedereen op een wolk van een baby die geen kuren heeft, prima in je schema meegaat, vanaf dag doorslaapt, nooit huilt e.d. maar iedereen met een gezond verstand weet dat dit de uitzonderingen zijn (beter gezegd, dat dit niet bestaat!) Je kan er dan toch beter van uitgaan dat je een nachtbraker, alles onderspugende, spuitluier producerende baby krijgt.. en tja als het dan meevalt heel erg blij zijn?! Als je het niet voor je kindje over hebt (en nee dat betekent niet dat je niet mag balen of klagen!) begin er dan gewoon niet aan!
maar toch vind ik ook dat er zeg maar in voorlichtingen of informatie over babies, weinig wordt gesproken over medische dingen... netals dat bijv reflux "zo" normaal is volgens alle artsen..en dan kma allergie kan opspelen... maar dingen als gespannen nekwerveltjes of weet ik veel...dat lees je nooit... ik lees nou nooit, " als u baby ehct extreem veel huilt en niet wilt slapen of iets dergelijsk, sluit dan medisch dingen uit" Altijd staat er dat "huilbabies" een x aantal uren per dag nonstop moet huilen voor zoveel weken...voordat je es aan de bel moet trekken... of je moet maar direct gaan inbakeren ed...
Slecht he? Maar er zijn schijnbaar echt 'pro's' (zover je ze dat kan noemen natuurlijk) die vinden dat een baby best mag huilen. Gelukkig hoor en merk ik wel dat doctoren in het zkh bijvoorbeeld er wel erg serieus mee om gaan, maar dan moeten de ouders altijd nog de eerste stap zetten om die hulp te zoeken.