Hallo meiden, Sinds ongeveer een week of twee merk ik dat als ik nare berichten in het nieuws lees of hoor met betrekking tot kinderen, ik daar echt emotioneel van wordt. Voor en tijdens mijn zwangerschap had ik daar helemaal geen last van. Ik vond het natuurlijk wel erg, maar niet zo dat ik er over na ging denken. Nu denk ik bij alles wat ik hoor gelijk aan mijn zoontje. Zo van: oh, wat als dat bij Sven zou gebeuren...Ik word zelfs al emotioneel als ik de beelden zie van kindjes in ontwikkelingslanden. Sinds ongeveer twee weken slaapt Sven door, maar ik word natuurlijk nog steeds wakker. Ik luister wel een paar keer per nacht aan de babyfoon om te horen of hij nog wel ademt. Ben zo bang dat hem iets overkomt. Zijn dit nog hormonen? Ik wil eigenlijk niet zo'n hele overbezorgde mama gaan worden en al helemaal niet bij alles wat ik zie/hoor gaan huilen. Vroeg me dus of of het herkenbaar is.
Ooh wat is dit herkenbaar! Ik heb precies hetzelfde. Als ik in de auto zit denk ik al 'wat als er iets gebeurd?' en zo kan ik nog wel heel veel dingen opnoemen. Ik denk dus inderdaad dat dat nog gewoon hormonen zijn. Wat ik eigenlijk nog vervelender vind is dat ik van het ene op het andere moment uit mijn slof kan schieten, er hoeft maar een kleine irritatie te zijn en boem. Ik hoop toch dat dit laatste snel weer overgaat.
heel herkenbaar. Het zijn ook niet alleen hormonen. Je heb nu nieuwe gevoelens. namelijk moedergevoelens!!!!!. Alles wat maar met kindjes te maken heeft voel je je nu meer tot aangetrokken zowel positief als negatief. Het hele bezorgde wordt vanzelf iets minder je moet ook gewoon nog wennen. De verantwoording voor zo'n klein mensje is ook groot. Wat mij het meeste bij is gebleven dat wij toen mijn oudste 4 maanden was, we gingen vliegen. We gaan elk jaar met mijn vriend z'n werk op mini trip. Dit keer naar Egypte. Mijn zoon bleef bij zijn oma. Ik weet nog goed dat ik in het vliegtuig heel angstig werd. Opeens was ik bang om neer te storten. Ik dacht wat als het vliegtuig neerstort dan heeft Mauro geen mama en geen papa meer!!!!. Ik ben de hele vlucht bang geweest, dat had ik vroeger nooit. Dus ja het is heel normaal.