Heel erg herkenbaar dit daarom ben ik dol op het internet daar kan ik gewoon mezelf zijn en niemand die me ziet en het praat een heel stuk makkelijker tegen vreemde mensen dan in het echt
Ik heb juist als ik onzeker ben dat ik heel veel ga praten en dus soms ook onzin ga uitkramen. En terwijl ik aan het praten ben, realiseer ik mij dat het gesprek nergens naartoe gaat... Maar vaak is dat als ik met iemand praat waarbij ik bang ben dat er stiltes kunnen gaan vallen.
Weet je, je bent een sterke vrouw. Je hebt een kind gedragen, gebaard hoe dan ook, en je voedt je kleine op. Alleen dat al maak jou zo onwijs sterke vrouw. Proberen dingen los te laten en naast je neer te leggen. Zo'n buschauffeur ook lekker laten gaan, die had misschien zijn dag niet, en had eindelijk een 'slachtoffer' om even los te gaan. Niet persoonlijk opvatten. En mbt zaken als of iemand je wil helpen met de kinderwagen of de ovchipkaart, je hebt een Hollandse tong. En als mensen weigeren, is dat hun tekortkoming en niet die van jou.
Ow ja dat stotteren heb ik ook! Vooral met de telefoon opnemen! Of soms als een kip zonder kop praten, en vooral als een gesprek stil dreigt te vallen. Dan komt ook dat stotteren weer de hoek om... dan gebruik ik vaak andere woorden of een andere zinsopbouw en dan komt dat er ook weer 'stupido' uit. Goh, ben ik toch niet de enige.
Nee, je bent gewoon mij ! Ik heb dat precies hetzelfde. Ik haaaaat telefoneren. In real life kun je nog wat dingetjes doen om het één en ander te verbloemen of af te leiden, maar dat kan door de telefoon niet want mensen horen alleen je stem. En dan inderdaad andere woorden gebruiken of net doen alsof je nog nadenkt over het woord terwijl je het woord al weet maar het er gewoon niet uit wil komen !
Kijk eens op Zelfzeker.com, bouw zelfvertrouwen op en stap zelfzeker door het leven Deze man heeft ook een angstprogramma. Hij is Fantastisch en slaat de spijker op z'n kop. Het is een audioprogramma wat je lekker op de mp3 speler kunt afluisteren. En ook nog eens heel goedkoop, veeeel goedkoper dan de psycholoog. Laat me eens weten of het je wat lijkt. Ben heel benieuwd.
Ik heb er ook last van, vooral over het OV komt bij mij heel erg bekend voor! Toevallig had ik het vorige week ik moest ergens heen en wist totaal niet hoe of wat. De dagen ervoor zo zenuwachtig en misselijk dat ik ook niks gegeten heb, zo bang was ik. Had de routes helemaal uitgeplozen en nog liep ik te trillen als een rietje toen ik er heen moest. Gelukkig ging het goed en pakte ik de juiste trams en sloot alles mooi aan. Vandaag moest ik naar dezelfde plek en dat ging zo goed! Ik zei in mn hoofd tegen mezelf dat het vorige week ook goed ging en dat het nu niet anders zou zijn. Doordat het dus lukte en ik me niet zo druk maakte ging het gewoon goed en groeide mijn zelfvertrouwen weer. Probeer het anders voor jezelf op te schrijven, alles wat je goed doet op een dag. Je moet je gedachtenpatroon veranderen, het klinkt allemaal heel makkelijk, maar dat is het zeker niet. Mensen kunnen wel zeggen van oh ja, maar dan moet je er schijt aan hebben ofzo, maar zo werkt het gewoon niet als je zoveel denkt. Krijg je van je psycholoog ook handvaten aangerijkt over hoe je hier mee om kan gaan? Hoe je dit het beste aan kan pakken?
@Minny: Moet je hem dan eerst mailen? Mijn psycholoog heeft mij ook wat websites gegeven met dat soort mp3's. @BuffySummers: Ik vind de trein niet eng, maar als ik dan bv in A'dam allerlei trams en metro's moest nemen zou ik dat wel eng vinden. Als ik met mijn vriend naar het buitenland ga dan sta ik altijd versteld dat hij het niet eng vindt om met het ov te reizen. Maar gelukkig is hij het tegenovergestelde van mij met bijna alles! Bij de psycholoog heb ik tot nu toe alleen gepraat en nog niet veel oefeningen of andere dingen gekregen. Ik heb zoveel dingen (onzeker, overgewicht, angstig), dat we eerst alles goed op een rijtje moeten zetten.
Ik had het ook niet over de trein maar dus over de tram die ik niet kende in een stad waar ik de weg ook niet kende. Ik zou het zeker met hem/haar bespreken en ook je angsten, want dat hangt allemaal met elkaar samen. Ik herken meteen wat je schrijft en heb hier zelf ook hulp voor al een tijdje. Oa voor mijn onzekerheid. Maar ik hoop dat je wat hebt aan de tips en probeer positief te blijven!! En wat ik deed, (ooit als tip gehad waar ik ook om moest lachen) omdat je denk dat iederen op je let in het openbaar, denk gewoon wat ik ben eigenlijk arrogant, alsof iedereen mij zo boeiend en belangrijk vindt dat ze naar me gaan kijken En dat helpt mij nu ook heel erg!! Mijn vriend is ook niet zo en helpt mij ook vaak om over angsten heen te stappen en als ik merk dat het goed gaat dan heb ik alweer 1 stap overwonnen
Oooh, wat herkenbaar. Dit zou ik geschreven kunnen hebben. Ik ben ook altijd bezig met hoe ik overkom op andere mensen, waardoor ik juist nog meer dichtklap en voor mijn gevoel 'raar' of afstandelijk ga doen. Kan ook echt een hekel aan mezelf hebben op dat soort momenten.
Ik heb de reacties van anderen niet gelezen (sorry ) maar dit is zooo herkenbaar. Ik ben sinds 3 weken geleden gediagnostiseerd met een gegeneraliseerde angststoornis, oftewel piekerjesuf Ik pieker over alles en iedereen. Daar kan iets aan gedaan worden en daar ben ik nu mee bezig. In eerste instantie probeer ik dat via een zelfhulpcursus omdat ik gewoon geen tijd heb voor groepstherapie (en als ik dat wel zou willen zou dat zoveel stress geven en weer iets om over te piekeren ) en medicijnen wil ik niet. Ik hoop dat het snel werkt en ik hoop dat jij ook snel een oplossing vind!
@BuffySummers: Ik had het wel goed gelezen dat je de trein niet eng vond, maar ik schreef het een beetje knullig . En inderdaad, ik heb dat vaker gehoord. Dat je jezelf schijnbaar zo geweldig vindt omdat je denkt dat iedereen met jou bezig is haha! @Willes: Ik hoop dat jij ook een oplossing kunt vinden want het kost veel energie! @Takhen: Ik ben vanmorgen bij de psycholoog geweest en zij stelde psychotherapie voor en behandeling in een obesitaskliniek. Ze zei dat ik wel overspannen moest zijn toen ze hoorde hoe ik 24/7 aan het piekeren ben (ik heb het nooit echt tegen haar verteld, altijd maar een beetje weggewuifd). En dat ik nu echt eens aan mezelf moest denken. Ik zeg steeds maar dat het allemaal niet zo erg is, maar nu moet ik onder ogen zien dat ik zo niet door kan gaan. Fijn trouwens dat iedereen zo lief is en de moeite neemt om te reageren! Ik hoop dat anderen met dezelfde problemen ook iets hebben aan de oplossingen/opmerkingen die hier worden gegeven!
Ik geloof dat je niet helemaal snapt wat ik bedoel...het gaat er niet om dat jij jezelf zo geweldig vindt, maar wat zou de reden moeten zijn dat iedereen op je let
@BuffySummers: Ik bedoelde inderdaad dat iemand een keer tegen mij zei: "Denk jij nou echt dat je zo interessant bent dat iedereen met jou bezig is?!" Dat is toch wat je bedoelde? Dat bedoelde ik in ieder geval te zeggen. Blijft soms lastig, elkaar begrijpen als je alleen kunt typen !
Ik bedoel meer dat je gewoon zelf zo moet denken omdat dat je onzekerheid ook weg kan nemen. Ik kijk ook veel om me heen in de tram,trein of bus en merk dan dat iedereen in zn eigen wereld zit en dus helemaal niet op mij let. Dat helpt me ook vaak. Hahaha ja is soms best lastig he
Oooh wat ontzettend herkenbaar. Ik heb soms mijn gordijnen dicht omdat ik bang ben voor de gedachtes die anderen hebben als ze mij zien in mijn eigen huis. (Om maar even een klein voorbeeldje te noemen) Ik hoop dat je met hulp van alles wat je aan wilt nemen er toch beter mee om kan gaan!! Want dit kan een persoon echt tot waanzin drijven!!
Hier ook zo ontzettend herkenbaar. Ik heb toevallig nu een periode dat ik het meer heb dan anders. Dan zijn er wat dingen voorgevallen en is die onzekerheid nog erger. Het is ook vooral onzekerheid over hoe ik overkom en wat mensen van me vinden. En vooral nu kinderen heb is het ook over mijn opvoeding. Ik heb een hele drukke peuterpuber van 3,5 jaar en die maakt het me soms heel moeilijk en weet ik niet wat ik er mee aan moet en als andere mensen er ook nog eens mee gaan bemoeien en opmerkingen over maken zoals van de week een keer gebeurde kan ik daar echt lang mee zitten. En nog een voorbeeld over mijn schoonfamilie, die gaan dan een avondje met elkaars stappen (schoonzus, schoonmoeder, tante en een nichtje van mijn vriend) en vragen mij dan niet mee. Dan vraag ik me echt af wat er aan de hand is met mij en ben ik dan echt niet leuk genoeg en wat heb ik verkeerd gedaan. Zo kan ik nog heel wat opnoemen. Ik voel mezelf ook altijd dom en dat ik met niemand mee kan praten, ik houd dan ook vaak mijn mond als ik bijvoorbeeld in een grote groep ben. Ik heb de voorgaande reacties op dit topic niet terug gelezen maar misschien moet ik dat toch maar doen voor bruikbare tips.
Heel herkenbaar! Als er bijv. een verjaardag of feest of iets anders is kan ik ook al meer dan een week erover inzitten wat ik daar zal doen, of het heel druk zal zijn en ik dan niet te zenuwachtig overkom.. Het valt vaak inderdaad mee maar niet altijd
@BuffySummers: O zo! Ik snap 'm eindelijk haha! Maar ik heb juist dat als er 20 mensen niet kijken en eentje wel, ik mij meteen afvraag waarom diegene zit te kijken (en in mijn hoofd is dat altijd een negatieve reden). @HuiBooBee: Ik doe soms ook de gordijnen dicht! Gewoon omdat ik dan om 13:00 nog in mijn pyjama loop en ik geen zin heb dat mensen dat zien en er iets van denken.... @Karinnetje82: Dus bij jou is het ook met ups en downs. Op sommige dagen zie ik in dat ik mezelf veel te druk maak en dat het allemaal best meevalt, maar als er inderdaad een paar dingen zijn voorgevallen dan trek ik mij alles aan. Maar ik snap dat het echt rot is als je ergens niet voor wordt gevraagd. Daar zou ik mij ook dood over piekeren. @Fashion88: Soms valt het inderdaad tegen. Ik was een keer op de bruiloft van één van mijn beste vriendinnen, maar ik kende maar een paar mensen. Die waren net allemaal in gesprek en ik stond er een beetje verloren bij. Zo rot!