Jeetje wat verdrietig Maar wel een teken om schoon schip te maken. Doe het met de mensen die WEL achter je staan en je steunen. De rest proberen achter je te laten. Het leven is te kort om je druk te maken om mensen die niet normaal met jou gevoelens om kunnen gaan. Sterkte en knuffel.
Ik denk dat mensen zoiezo vaak niet weten hoe ze ermee om moet en gaan of moeten zeggen, dat doet misschien wel zeer maar is niet verkeerd bedoeld. OOK zijn tijden veranderd , vroeger praatte je daar zoiezo niet over, bij 26 weken werd het gewoon een "miskraam" genoemd (dat is het niet hoor!!) en werd het doodgeboren dan kreeg het geeneens een echte uitvaart ofzo, je mocht er ook niet over praten, ik denk dat we op dat vlak een heel eind vooruit zijn gegaan dat je nu WEL MAG rouwen alleen nog niet iedereen is op dat punt, daar kan je ook respect voor hebben natuurlijk, niet iedereen heeft dezelfde manier van ermee omgaan of erkennen zeg maar. Als mensen echt lelijke dingen gaan zeggen erover (geen idee wat er gezegd is) dan is dat natuurlijk heel erg verrot (dan kan je beter je mond houden zullen we maar zeggen) ik weet niet wat er gezegd is of wat de omstandigheden waren dus dan zie ik zoiezo het hele verhaal niet maar het lijkt mij heel erg verrot als je daarover lelijke dingen gaat zeggen!!
Ik zou me nog voor kunnen stellen als mensen niet weten wat ze moeten zeggen..... zou ik ook heel moeilijk vinden. Maar verwijten krijgen... nee, dat nooit! Vreselijk voor je! Ik vind het knap dat je een mail stuurt naar je familie hoe aangrijpend jij/jullie dit vind(en). Het is jouw/jullie verlies en NIEMAND kan daar ook maar een opmerking over plaatsen. Dat KAN gewoon echt niet. Vanuit hier heel veel sterkte toegewenst!
Vreselijk en onbegrijpelijk... Hier helaas ook zogenaamd vriendinnen die de "jaar"dag van ons dochtertje al snel vergeten waren of gewoon de moeite niet namen iets te laten horen. Sowieso heb ik na haar verlies duidelijk gemerkt wie vrienden waren en wie niet. Ik heb besloten, of werd voor mijn gevoel eigenlijk meer gedwongen, deze contacten te verbreken, want het bezorgt je alleen maar pijn en verdriet. Of het nou familie is of niet, dit kan gewoon echt niet... Ik wens je heel veel succes en kracht toe (en voor je familie veel wijsheid)
he getver zeg! en dan ook nog eens van je boledeigen familie, dat komt nog harder aan dan wanneer het een vreemde is. ik neem aan dat je hun niet meer wil zien nu. Veel sterkte meis en geef alleen nog maar je energie aan de mensen die achter je staan en het verdienen.
Ik vind het echt heel erg voor je... Er is jullie iets vreselijks overkomen en ´´zij´´ weten niet hoe ermee om te gaan? Voor wie is het eigenlijk moeilijker? Wat ik je gun is dat je je verwachtingen van deze mensen los kunt gaan laten en dat je je steun en troost kunt gaan halen bij hen, die het wel geven, zoals Tjilpje al schreef. Voor jou zal dit altijd een pijnlijke gebeurtenis blijven en haar sterftedag zal altijd jouw dag zijn... Zorg dat je die dag niet laat overschaduwen door woede op hen, die er niet voor je zijn, maar door liefde en steun van hen die er wel zijn. Ik vind het echt vreselijk voor je, want je wilt het het liefst van je eigen familie. Maar als ze er nu al niet voor je zijn, dan zullen ze dat in de toekomst niet opeens wel kunnen... vrees ik voor je. Mijn zus verloor haar dochter bij de geboorte. Het is nu 12 jaar geleden maar ik heb gezien wat het met haar heeft gedaan. Ze heeft echt gerouwd en ze heeft overal goed de tijd voor genomen, maar nog elk jaar is ze op ''de'' dag heel gevoelig en kwetsbaar en kan ze heel boos worden op mensen die niets laten horen. Na 12 jaar nog steeds... Ik hoop dat dat anders loopt voor jou want het is pijnlijk voor jezelf (en uiteindelijk misschien ook voor de mensen die er wel voor je zijn). Ik wens je veel sterkte en veel lieve warme mensen om je heen, familie of niet. liefs
Nou, wat verschrikkelijk om te lezen! Probeer positieve energie uit de mensen te halen die er wel voor jullie zijn. Maar ja, dat kan ik makkelijk schrijven. Als je er in staat moet het heel moeilijk zijn, dat begrijp ik. Heel veel liefs en sterkte!
Knap van je dat je een mail hebt gestuurd met je gevoelens en hoe je alles beleeft hebt. En wat erg dan je dan verwijten naar je toe geslingerd krijgt! Van je familie moet je het hebben.... Knuf voor jou!
Slik ... heb een brok in mijn keel. Ik snap je zo goed en zou zelf de band verbreken. Jij hebt gezegd wat je wilde en dacht daarmee wel duidelijk te maken hoe en waarom je zo denkt. Als dat niet over komt jammer maar het is jou leven. Sterkte mensen die het niet meegemaakt hebben weten niet waar ze het over hebben.
Wat verschrikkelijk zeg meid... Ik kan hier met mijn hoofd niet bij, hoe kunnen mensen dit nou doen?? Heel veel sterkte gewenst!
Ik snap je zo goed.... Er is zelfs bij mij nog nooit iemand geweest die ooit de naam van mijn kindje hardop heeft uitgesproken. Zelf stuur ik ieder jaar weer een kaartje op de sterfdag van het kindje van een kennis. Dat doe ik al jaren... en dat zal ik ook blijven doen omdat ik weet dat het heel belangrijk is voor de ouders die een kindje verloren hebben. Het zal echter nooit in ze opkomen dat het misschien aardig/meelevend zou zijn om mij een kaartje te sturen... want zelf heb ik zelf nog nooit van iemand een kaartje gekregen op zijn "verjaardag" Op het moment dat ik mijn 2e zoon kreeg was voor iedereen blijkbaar de kous af. Ze zeiden nog net niet.."niet zeuren, je hebt nu een kind" In ieder geval... ik denk aan je en leef met je mee hoor! Mensen kunnen horken zijn
Dan heb ik je reacties nog niet gelezen alsmede niet in jullie schoenen gestaan, maar ik krijg hier toch wel een brok van in mijn keel hoor! Ik weet ook niet wat ik tegen je moet zeggen eigenlijk.. Heel veel sterkte! xxx
Ongelofelijk! Is het zo'n kleine moeite om te vragen hoe het gaat..? De mensen die zo rot geantwoord hebben zou ik netjes een mail sturen dat je geen contact meer wilt. Ze Zijn je niet waard meid hoe pijnlijk ook.
Bedankt meiden voor het meeleven.... Ik heb het echt even nodig.... Ik heb in die mail geschreven dat ik mij een buitenbeentje altijd gevoeld hebt. Dat dit voor mij extra naar voren gekomen is na haar overlijden omdat niemand gereageerd heeft. 1 zin in het berichtje waarin ik de rest vertel over Fay* en hoe we het ervaren hebben..... Iedereen valt over het buitenbeentje zijn..... Is niet waar, is mijn schuld, ik zou maar hulp moeten zoeken want ik heb schijnbaar een probleem. Dan hoef ik geen dingen meer te schrijven met een hoog calimero gehalte............ Een oom verweet mij dat hij het mailtje, met de meest bloederige details, niet van mij had gehad maar van zijn dochter. Dit ging over het mailtje wat ik rondgestuurd heb naar de familie om te vertellen wat er precies gebeurd was op de dag van haar overlijden. Niks geen bloederige details .......maar ons kind is wel gestorven aan bloedarmoede.......dus komt het nog harder aan. En dat ik deze shit oma besparen moet.......
Ze moeten zich echt schamen! Echt diep diep diep schamen! Heb er geen woorden voor, wat een ongevoelige mensen!
Ach, dit vind ik ook heel erg voor jou. Wat schandalig eigenlijk...en wat verdrietig. Ook jij verdient het. En noem de naam van je kindje wanneer je wilt! Mensen kunnen inderdaad horken zijn, ongeinteresseerd en snel ''moe'' van anderen. Hoe is ''t toch mogelijk....