Hee meis. Ik wil alleen even zeggen dat jouw ouders niet mogen beslissen over jou. Jij bent volwassen en JE KUNT HET! Er is altijd wel een mouw aan te passen, echt waar.
Moeilijk hoor, maar doen wat je gevoel je ingeeft! Misschien was je vriend ook wat overdonderd door de reacties van je ouders, als hij in eerste instantie wel had ingestemd. Het is al wel echt een inieminiekindje en groeit ook echt uit tot een kind. Je moet achteraf geen spijt krijgen, want je kunt het niet terugdraaien. Ik zou je moeder ook niet meenemen naar de huisarts, zij heeft haar mening al klaar en het is jouw keuze. Veel sterkte!
Wat je besluit ook is: laat het ook wel jouw besluit zijn. Je moet er zelf ook achter staan. Want de enige aan wie je verantwoording af moet leggen dat ben jezelf. Doe geen dingen waar je spijt van krijgt. Er bestaat geen goede of slechte keuze zolang het ook jouw keuze is. Mijn motto is: alles wat op je levenspad voorbij komt, is niet zonder reden. De zorg van je ouders is ook begrijpelijk. Laat iedereen even van de schrik bijkomen en probeer er nogmaals over te praten. Veroordelen is niet juist. Probeer een balans te vinden tussen ratio en gevoel (het is altijd makkelijker praten dan doen!) Heel veel sterkte gewenst met het nemen van een moeilijk besluit (voor zover je dat nog niet gedaan hebt).
Dag Meid, Ik vind het een rotsituatie voor je... Aan de ene kant vind ik dat jullie er samen voor moeten gaan voor de baby, tenslotte zijn jullie verantwoordelijk dat je ongepland zwanger geworden bent. Het is iets van beiden... Aan de andere kant vind ik het heel erg dat je vriend het niet meer ziet zitten. En dat stemt ook tot nadenken vind ik... Je bent nog erg jong hé en een kindje alleen opvoeden mocht hij het echt niet zien zitten... pff beetje moeilijk hé. De reactie van je ouders kan ik me levendig voorstellen, je zit in de fleur van je leven, je staat op het punt een nieuwe weg in te slaan qua studie's, jullie gaan pas samenwonen, allemaal situatie's waar je al bijzonder zal aan moeten wennen. Dus eigenlijk vind ik gewoon dat je je gevoel moet volgen. Vanuit mijn hart zou ik het kindje houden omdat ik tegen abortus ben en je eigenlijk (sorry als ik je mss nu kwets) er alles kon aandoen om niet zwanger te raken Maar je moet je vriend wel duidelijk maken dat dit nu iets is van beiden en niet iets van jou alleen, hij is evenveel verantwoordelijk... Liefs Winter ***
Ik heb niet alle antwoorden gelezen, dus misschien een beetje dubbel op. Maar dit is wat ik vind: Je bent het jezelf en je eventuele kindje verplicht om erover na te denken en de tijd te nemen. Wanneer je ook maar een beetje twijfelt MOET je dus geen overhaaste beslissingen nemen. Nu is het misschien lastig, maar een leven lang twijfelen over een eventuele verkeerde keuze is moeilijker. Misschien is het zelfs een idee om er met een onafhankelijke persoon die hierin gespecialiseerd is te gaan praten. Wat dat betreft kan je maar beter mee naar de huisarts en vragen wie jou kan begeleiden met deze keuze. Ik denk dat je ouders en vriend erg op hun kop staan van dit onverwachte nieuws en dat je ook hun de tijd moet geven hieraan te wennen. Je zal hen nog nodig hebben als jij eenmaal je keuze hebt gemaakt. Eem kindje krijgen is niet niks en ik zou dus ook ervoor zorgen dat jullie elkáár steunen in deze lastige beslissing. N.B. de uiteindelijke keuze vind ik bij jou liggen, maar wanneer dit in goed overleg kan is dit wel prettig. Stel een datum voor jou en je fam/vriend. Geef jezelf en hun de tijd en de rust en beslis dan wat je wilt en hoe je met die keuze wilt gaan leven.
Wat een vervelende situatie zeg! Ik ken iemand die ooit in het zelfde schuitje zat. Zij heeft toen; voor een onafhankelijk luisterend oor; een gesprek gehad via vbok (Zie www.vbok.nl) zij verzorgen o.a. keuze gespekken t.b.v. het maken van een gegronde keuze in wat JIJ wil met je zwangerschap.. en ook na je keuze kunnen zij hulp bieden... ook voor je vriend zijn er hulpmogelijkheden (omdat hij zo te horen ook niet zo goed weet wat hij wil...) al dan niet samen met jou. Neem eens een kijkje op de website! Staat ook mail adres waar je je situatie naar toe kan mailen en dan kijken zij hoe en wie je het beste geholpen kan worden. Heel veel sterke bij je keuze! Bij FAQ kwam ik je situatie tegen zie onder "Ik vind het moeilijk om een keuze te maken. Mijn vriend/partner wil dat ik het laat aborteren. Zelf weet ik niet goed wat ik wil, ik kan het niet overzien." Antw. Wanneer je net zwanger bent en het was niet de bedoeling, is het heel normaal dat je heen en weer wordt geslingerd in je gevoelens en gedachten. Enerzijds komt dat door het onverwachte, anderzijds door de ontwikkeling van je hormonen. Dat wordt nog eens versterkt wanneer je vriend/partner het helemaal niet ziet zitten. Tot een keuze komen is dan heel moeilijk. Je blijft vaak maar in kringetjes ronddraaien met je gedachten. Bij de VBOK willen hulpverleners je helpen alles op een rijtje te zetten. Het is goed om de tijd te ervoor nemen het gaat tenslotte om een mensenleven en om jouw leven. Soms zijn er een aantal gesprekken nodig, als dat kan ook met je vriend of partner erbij, want die is tenslotte ook verantwoordelijk. Dan kunnen we met elkaar alle voors en tegens naast elkaar zetten. De VBOK probeert daarin ook de stem van het ongeboren kindje te vertolken. Meer weten? Bel dan: 0900 202 10 88 (24 uur; 0,05/min.) of e-mail naar: hulpverlening@vbok.nl
Heel erg vervelend allemaal als iedereen om je heen je eigenlijk bijna dwingen tot abortus! Je moet er zelf heel goed over nadenken zonder te luisteren naar anderen! Als je dadelijk spijt krijgt als je het weg zou laten halen is er geen weg meer terug en dan val je in een nog diepere put! Denk er zelf heel goed over na, het is jouw lichaam en het is al een kindje! Sterkte ermee...!
precies, laat je niet dwingen tot abortus hoor meid! Je bent volwassen. Niemand heeft wat over je te vertellen. Ook je ouders niet! Er zijn genoeg instanties die je kunnen helpen. Er zijn ook andere mogelijkheden natuurlijk. Voldragen en als je het dan echt niet aan kan dan je je beebje altijd laten adopteren. Je bent baas over je eigen lichaam en over jouw kindje. En als je het echt wilt dan red je het! Echt waar!
Eindelijk een topic waar iedereen het met elkaar eens is.. Meid volg JOUW gevoel! Doe wat JIJ wilt... Ik denk dat ik overigens toch wel behoorlijk bonje had gekregen met mijn ouders als ze me zo hadden gedwongen! Je ouders horen je te steunen bij elke keuze die je maakt of het nu houden is of abortus, zij maken die keuze niet. En er is hier ook een gedeelte voor jonge moeders, kijk daar eens, want volgens mij redden de meeste het wel gewoon hoor! o ja, ik had een nichtje van 16 die destijds bewust met de pil is gestopt (oke ze was niet bijster slim en dacht dat het wel 2 jaar zou duren voor ze zwanger werd) en die was 17 toen ze moeder werd. Misschien ging het niet helemaal zoals ze van te voren had gepland maar ze is wel een goede moeder. En als je rechten gaat studeren ben je ook een slimme meid en ik denk dat je dat echt wel gaat redden! Succes met je keuze, maar ook ik denk dat jij je keuze al gemaakt hebt. Groetjes Daphne
lieve royan.. Jij wil het graag houden toch? hou het dan ook want je gaat er ontzettend veel spijt van krijgen.. Echt en dat vergeef jij jezelf nooit. er zijn allemaal instanties die jou gaan helpen als niemand voor je klaar staat. denk er goed over na voordat je verkeerde keuzes maakt. Groetjes sinitta,
meis wat vervelend maar wij hebben een kennisje die op 20 zwanger werd ook ongepland zij heeft het kindje laten komen en studeert ook rechten het is zwaar maar het lukt wel haar kleine meid is nu 3 jaar oud en dit jaar moet zij er aan trekken want ze werkt ook nog maar ze heeft zo'n door zettingsvermogen dat het haar zeker gaat lukken je bent niet de enige meis maar je moet de keus voor je zelf maken! makkelijk word het niet maar als je je wondertje in handen hebt weet je waar voor je het doet.
meid, ik kreeg de tranen in mijn ogen met je verhaal te lezen.. ook omdat ik enkele mensen ken die NIET zwanger kunnen worden.. en dan vind ik de gedachte van je ouders enorm zwaar.. aan jou reactie merk ik dat je je kind wil houden en dan moet je het zeker niet laten weghalen tegen je zin in! je gaat er de rest van je leven spijt van hebben. denk er aub nog eens goed over na en praat met mensen erover.. praat misschien nog eens goed met je vriend erover misschien dat hij toch nog aan het twijfelen gaat. als je 6 weken zwanger bent draag je inderdaad al een heel klein mensje in je en niet zomaar iets wat verholpen kan worden door een 'voorbehoedsmiddel'... veel sterktte!
Dit is wel een duivels dilemma. Als je je kindje houdt zul je dat wellicht zonder hulp van je ouders en vriend moeten doen. Als je je kindje niet houdt zul je hen dit hele gebeuren wellicht voor de rest van je leven verwijten... Ik heb zelf rechten gestudeerd. Toen had ik niet moeten denken aan een kindje, hoe lief ik mijn vriend toen vond. Overigens ben ik nu al heel erg lang en gelukkig met een andere man dan die vriend van toen. Nu ben ik in verwachting van ons eerste kindje en vind het nu al vaak eng om te denken hoe ik dat dan allemaal moet gaan doen met werk. Ben inmiddels 8 jaar advocaat.... Als je wilt zal het je altijd lukken om het samen met je kindje te redden, maar het zal niet makkelijk worden en je leven zal er heel anders uit zien dan dat van je medestudenten. Maar goed wij kunnen jouw beslissing niet voor je nemen. Het lijkt me inderdaad heel verstandig om hierover met een onafhankelijk (hulp)persoon te praten voordat je beslissingen neemt waar je niet achter staat of spijt van krijgt.
Meid, denk goed na.. Het is jou lichaam.. Ze kunnen je hooguit advies geven (wat niet altijd wil zeggen dat dat een goed advies is) Voor de rest is het jou keus! Als jij er niet voor de 100% achterstaat, achter die abortus, moet je het nooit doen, blijft je leven lang bij! Succes meid, ik hoop dat je een goede keus kan maken, waar jij jezelf goed bij voelt, en niet doet wat een ander van je verlangt, je zal je vriend/ouders altijd met andere ogen gaan bekijken als je doet wat zij van je verlangen. Groetjes en veel sterke in deze moeilijke situatie! Kalush
Zo zeg, dat is niet niks. Inderdaad, laat het jouw keus zijn, wel of geen abortus. En als je besluit het kindje te houden dan kun je best nog studeren hoor. Slechte reactie van jouw ouders, maar daar moet je je maar niks van aantrekken. Zet voor jezelf je gedachten op een rijtje, bereid je er op voor dat je alles alleen moet doen en neem dan een beslissing. Ik zag ook de tip met bvok (of zo) te praten, dat kan inderdaad een goed plan zijn. de combinatie kind / studie is niet makkelijk, maar ook niet onmogelijk. ik wens je veel sterkte en wijsheid toe
Hai, iedereen bedankt voor de ontzettend lieve reacties, heb ze allemaal doorgelezen en besloten dat ik het echt niet zomaar laat weghalen. Morgen hebben we een gesprek bij het FIOM, ik hoop dat zij ons kunnen helpen en de boel wat duidelijker maken en ophelderen. (Vooral bij mijn vriend). Hij wil het nog steeds weghalen maar heeft wel gezegd dat als ik het wil houden, hij er samen voor wil gaan. Maar ik heb dan zoiets van "waarom dan wel? en als het aan jou ligt niet?" Ik denk niet dat ik het samen met hem kan doen als ik weet dat hij het niet wil dat voelt niet goed Ik laat het jullie natuurlijk weten, nog een keer heel erg bedankt voor de lieve,lieve reacties.
hoi, De schrik zit er natuurlijk bij iedereen goed in, vast en zeker ook bij je vriend. Denk er lekker goed over na, en wat je ook doet, zorg dat je daar zelf achter staat. Ken 2 soortgelijke situaties waain de vriend zei; als je het houd zal ik je we steunen, maar liever niet, een daarvan is inmiddels 4 jaar gelukkig getrouwd en verwachten de 2e. Ander zijn ook samen heel gelukkig. Deze jongens waren gewoon zo bang dat ze zelf niet de beslissing durfde te nemen om te zeggen ik wil het. Dit kan bij je vriend ook zo zijn, probeer er gewoon samen uit te komen, en geef hem dan die kans. succes
Als je er niet achter staat meid doe het dan niet, want je krijgt er echt heel veel spijt van.... Ik ben zelf ook 22 jaar en heb een prachtige dochter van 9 maanden... Ik studeer ook nog en het is soms moeilijk, maar het is zeker te doen.. Vergeet niet dat je ouders nu boos zijn en moeilijk doen, maar dat ze waarschijnlijk wel bijdraaien als het kindje er eenmaal is.. Laat je in iedergeval nooit overhalen met allerlei argumenten en ga gewoon op je gevoel af...