Lieve allemaal, ik moet even mijn verhaal kwijt. Ma 23 juni erg blij na onze eerste positieve test. Omdat we niet zeker wisten hoe lang we zwanger waren, kregen we al snel een echo, die moest bepalen of we 7+4 of precies 11 weken zwanger zouden zijn. Helaas bleek het vruchtje nog maar 5+2 te zijn, maar we zagen al een hartje kloppen en waren blij. Toch ook wel wat onzeker, want het klopte allemaal niet precies met hoe het hoort te zijn, maar je houdt je vast aan een kloppend hartje. Geweldig! Drie weken later (gisteren) een extra echo om te kijken of het goed was gegroeid en wat bleek... vruchtje was nu 8+4, dus goed gegroeid ten opzichte van de vorige echo, maar.... het hartje klopte niet meer. Ik zag het meteen. Ik voel me zo enorm verdrietig, maar ook wel wat bang... hoe gaat het straks verder? Ik heb vrijdag pas een afspraak met de gynaecoloog, die me waarschijnlijk pillen gaat voorschrijven om de boel 'natuurlijk' op gang te brengen. Wat nou als dat niet lukt? Volgt er dan een pijnlijke curretage, of is dat niet pijnlijk?! Ik heb deze week nog vakantie, maar moet volgende week weer beginnen. Zie ik erg tegenop... Hoop dat ik het lichamelijke gedeelte dan in elk geval al gehad heb.... Kan iemand die dit ook heeft meegemaakt mij vertellen wat haar ervaring met deze natuurlijke afstoting is?! Ik ben bang dat het lichamelijk en geestelijk zo zeer doet allemaal. Kan nu alleen maar huilen.... We wilden dit zo graag! En natuurlijk weet je dat het beter is zo, dat het vruchtje waarschijnlijk niet goed was etc, etc, maar dat doet niks af aan de pijn die ik nu voel. Gelukkig waren we wel snel zwanger, dus ik hoop hierna weer snel opnieuw zwanger te zijn, maar lees ook al dat dat waarschijnlijk nog een tijd kan duren voordat dat weer mogelijk is. Ik hoop dat iemand die dit ook heeft meegemaakt haar ervaring met me wil delen, zodat ik me kan voorbereiden op wat onherroepelijk komen gaat. Groetjes, Nynke
Lieve Nynke, allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Ik weet precies wat je doormaakt, ik zit er middenin. Als de gyn je pilletjes voorschrijft, dan moet je die vaginaal inbrengen. Die pillen kunnen een miskraam opwekken. Bij 1 op de 5 vrouwen werken ze echter niet. Werkt het wel, dan kun je enorme buikpijn/krampen verwachten, alsof je weeen hebt, erger dan bij een natuurlijke miskraam. Ook kan je flink wat bloed verliezen. Niet echt een leuk vooruitzicht dus. Ik zou dit eerst ook doen, maar kreeg een telefeoontje van de gyn dat dit toch niet mocht, omdat ik mogelijk een molazwangerschap heb. Daarom ben ik vorige week gecurreteerd. Dit viel enorm mee. Je hebt geen pijn en weet gewoon dat alles weg is. Je bent een paar dagen moe, vloeit alsof je ongi bent, maar dan gaat het ook wel weer. Geestelijk is het anders. Het doet gewoon heel veel pijn dit verlies van je kleintje. Neem dan ook de tijd het te verwerken. Ik ben nu 2 weken ziek thuis gebleven om alles een plekje te geven. Ik moet er echt nog niet aan denken om te gaan werken. Veel sterkte lieverd!
Hoi lieve Sucre, bedankt voor je reactie. Wat een ellendige tijd is het hè?! Die pillen beloven dus niet zoveel goeds als ik jouw verhaal begrijp... Nou, dan hoop ik dat mijn kleintje besluit zelf los te laten voor vrijdag! Fijn dat de curretage je (lichamelijk) is meegevallen. Een molazwangerschap zegt mij trouwens niets.... Mijn VK zei dat ze me liever de pillen wil laten nemen, omdat een 'natuurlijk' verloop te verkiezen valt boven een curretage, maar op het internet lees ik dat er weinig kans is op complicaties. Zijn jullie trouwens alweer begonnen met proberen, of lijkt dat zo door de banner? Ik zou graag zo snel mogelijk weer zwanger willen worden geloof ik. (Hoewel ik er niet aan moet denken om weer te gaan 'klussen' op dit moment... ) Maar ja, ik weet ook nog niet eens hoe lang het duurt voordat je 't überhaupt weer kunt gaan proberen. Ik wens jou ook heel veel sterkte de komende tijd met het verder verwerken van je verlies. Liefs, Nynke
Hoi Nynke, heh wat erg voor he ik weet precies wat je meemaakt, het is een vreselijke periode. Ik heb ervoor gekozen om me niet te laten curreteren, ik wilde graag dat mijn lichaam het zelf ging opknappen, ook omdat ik narcose gewoon eng vindt en dat gerommel aan mijn lijf. Ook geestelijk vond ik dit makkelijker om het een plaatsje te geven, omdat ik langzaam afscheid kon nemen. Een vriendin kon het juist niet hebben dat de baby nog in haar zat en is een dag later gecurreteerd, smaken verschillen, dus luister gewoon naar je eigen hart wat het beste voelt voor jou, want het is toch best wle een gevoelenskwestie. Het is al zwaar genoeg. Maar houd moed, ik ben nu ook door de eerste maanden heen gekomen nadat het 3x is fout gegaan. Sterkte, liefs Miek
Hoi, Wij weten sinds gisteravond dat het niet goed zit. 2 dagen voor de echo van de 12e week. Alles leek helemaal goed te gaan, prima. We begonnen al echt blij te worden en ons ouders te voelen. Woensdag echo en dan zouden we zondag op een bbq bij ons thuis het aan onze vrienden vertellen. Gistermiddag begon ik met bruine afscheiding en buikpijn, daarna roze bloed. 2x vk gebeld en die zei dat de kans op een gesprongen adertje te grootst was.'s avonds buikpijn en nog steeds wat bloed, ik gebeld en gezegd dat ik wilde dat er iemand naar keek. Ik wilde niet wachten tot woensdag. In het ziekenhuis bleek dat het niet goed zit. Nu moet ook ik afwachten, kan maandag pas naar het ziekenhuis. Ondertussen kijken of het vanzelf gaat of dat er geholpen moet worden. Ik ben zo verdrietig, wilden het zo graag. Waren ook al snel zwanger. Heb buikpijn en vloei licht. Mn lijf voelt verder nog zwanger, heb al een klein buikje en grote borsten. dat voelt nu allemaal helemaal niet meer fijn. Ik leef met je mee, weet hoe het voelt. Wil ook graag weer snel zwanger zijn en vraag me af hoe dat zal gaan. Aan de andere kant lijkt het me nu nog meer spannend om die 1e 3 mnd door te kunnen komen. Veel sterkte van een lotgenoot. xxx
Hoi Miek en Gerdine, Bedankt voor jullie reacties. Miek: Fijn dat je nu wel zwanger bent en die akelige 3 maanden achter de rug hebt! Gefeliciteerd en geniet ervan. Gerdine: heel veel sterkte. Wat naar om er zo vlak voor de 12e week achter te komen. Ook wij waren aan het plannen wanneer we het vrienden zouden vertellen. De mensen die het dichtst bij ons staan, hebben we het nu wel verteld (per mail). Da's wel even wat anders dan het blije nieuws te verkondigen. Op deze manier begrijpen ze wel waarom we nu even niet 'beschikbaar' zijn en kunnen we bij ze terecht als het nodig is. Veel liefs, Nynke
Nynke, de curretage was een week geleden. Sindsdien ben ik aan het vloeien alsof ik ongi ben. Vandaar de banner. Volgens de gyn is het waarschijnlijk dat ik nu gewoon weer een normale cyclus ga krijgen. Of we meteen weer een kindje willen, ja echt wel! maar we moeten eerst afwachten of het een mola is, anders mogen we misschien een jaar lang geen baby maken . Even afwachten dus hier. Gerdine, zo kwamen wij er ook achter. De dag dat ik de echo zou krijgen, kreeg ik de curretage. Waarom mag je niet eerder naar het zkh? Veel sterkte! En neem je tijd.
@ Nynke.. ik zou je meteen een curretage aanraden. Dat raadde mijn vriendin mij ook aan, maar ik wilde het ook zelf laten komen. Ik kreeg trouwens geen pillen van vk of gyn. Uiteindelijk, na 1,5 week flink vloeien, toch curretage en dat is me reuze meegevallen. Ook ik ben panisch voor narcose en zh. Ik heb een ruggenprik gekregen en een roesje. Ik heb er NIKS van meegekregen! De ruggeprik heb ik zelfs niet meegekregen, dus dat zou ik je aanraden, hoewel je die keuzen niet in elk zh hebt. Mocht ik dit nog eens mee moeten maken, dan kies ik meteen voor een curr. Maar, zoals Miek ook zegt, je moet doen waar jij je op dat moment het beste bij voelt. Heel veel sterkte.
Bedankt voor je reactie, Kikibo. Alle ervaringen zijn welkom. Ik zal er eens goed over nadenken, heb tot vrijdag de tijd. Lijkt me idd wel eng, dat ziekenhuisgedoe. Ben al bang voor bloedprikken, moet je nagaan! Hoop eigenlijk gewoon dat het voor vrijdag vanzelf loslaat.... Duim je voor me?! Liefs, Nynke
Ik ga zeker voor je duimen.. Als het inderdaad voor vrijdag komt, dan is de kans groot dat je maandag weer 'gewoon' kan werken. Lichamelijk dan. Tenminste, dat heb ik bij mijn buurmeisje gezien. Maar als je een curr. gaat krijgen, dan zou ik toch een tijdje niet gaan werken. Ik heb echt 2 weken op krachten moeten komen, maar dat kwam eigenlijk alleen doordat ik heel veel bloedverlies heb gehad, eerst 1,5 week lang en daarna tijdens de ingreep. Dus zit aan de ijzerpillen. Nogmaals, heel veel sterkte.
hey meiden! alleeerst heel veel sterkte! heb t zelf in maart meegemaakt... we zouden een echo krijgen bij 11 wk. alleen was t kindje niet verder gegroeid en waarschijnlijk al 3wkjes overleden. dit was behoorlijk schrikken voor ons. de echoscopist bood aan dat we gelijk naar de gyn konden als ik dat wou. dan zou ik pillen krijgen om t op te wekken. dit zag ik helemaal niet zitten en wou t eers gewoon afwachten. hij heeft onze vk opgebeld en t verteld. ze belde later op de dag om te vragen hoe t met ons was. vond ik heel fijn en de grootste schrik hadden we op dat moment gehad. maar voelde me behoorlijk klote! ze vond de pilen geen goede optie dus ik zou gecurreteerd worden als ik dat wou. na t weekend af te hebben gewacht heb ik de vk smaandag gebeld om een afspraak voor de gyn te regelen en ben toen vrijdags gecurreteerd. ik kon niet langer rondlopen met een kindje in mn buik die niet leeft. heb een algehele narcose gehad, mocht kiezen. ben om 8uur opgenomen, half 9 in slaap gebracht, 9.15 was ik weer wakker en om 11.30 gingen we weer naar huis. dat vond ik erg fijn! achteraf ben ik blij dat ik t zo gedaan heb. en, t klinkt hard, maar de avond ervoor kreeg ik een lichte bloeding maar dat was een bevestiging voor ons dat t niet goed was. maar denk er goed over na! je kunt t maar één keer doen, dus doe waar jij je goed bij voelt. ook met betrekking op werken. als jij denkt dat je kunt werken moet je t doen. denk je dat je t niet de hele dag vol kunt houden, kun je ook een paar uur afspreken. t is jouw lichaam en jouw gedahten, en daar kan niemand je wat over zeggen.
Hoi Nynke, Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen, helaas weet ik hoe het voelt.. Ik zal mijn ervaring met je delen: Met 9 weken is het hartje van ons kindje gestopt.. We hebben besloten om ook de natuur zijn gang te laten gaan. Helaas na 5 weken nog niks, heel licht bruinverlies.... Toen toch besloten om naar de gyn te gaan, hier heb ik ook deze pillen gekregen (cytotec) Hier heb ik veel last van gehad, erge buikpijn.. En na controle bleek dat het vruchtje er nog zat, toen ben ik uiteindelijk gecurreteerd. De curretage is me echt heel erg meegevallen (zag er erg tegenop), heb er niks van gemerkt. Vloeide nog wel erg vlak na de curretage, en eigenlijk sinds 2 dagen pas helemaal niet meer (2 weken later) Ik hoop dat het niet zolang duurt bij jou, moet wel zeggen dat de 5 weken dat ik heb gewacht me wel erg hebben geholpen om het af te sluiten.. Ik heb het vruchtje mee naar huis gekregen (heb ik wel speciaal om moeten vragen) Deze hebben we thuis begraven, voelt goed.. Heel veel sterkte meis, en ik duim voor je dat het snel op gang komt Liefs Devana
hoi nynke, Ik heb curretage's gehad en echt je voelt er niks van je hoeft daar dus ook echt niet bang voor te zijn. Geestelijk moet je een heleboel gaan verwerken en dan is een curregate minder goed voor je denken de meesten ook ik ben het daar deels mee eens. bij mijn eerste miskraam is het vanzelf op gang gekomen en kon ik nog even mijn kindje zien dat heeft me heel goed op een bepaalde manier geholpen bij de tweede miskraam heb ik gekozen voor curretage omdat de eerste miskraam een nacht met weeen heb gelopen dit wou ik niet nog eens voor niks. zo voelt he namelijk veel pijn helemaal nergens voor. achteraf had ik spijt dat ik het met curretage weg heb laten halen. daarna heb ik een zwangerschap gehad tot bijna 22 weken en dit kindje heb ik gekregen in het ziekenhuis en de vierde zwangerschap was een miskraam die vroeg los liet in de 6de week hier heb ik dus ook niks van gezien geen kindje te bekennen. alles heeft voor en nadelen. pillen ken ik dus alleen bij de zwangerschap van 22 weken en ik weet niet of het het zelfde is maar dat zijn wee opwekkers die worden vaginaal ingebracht en geven een weeen storm waar je niet tegen kunt vechten vond het verschrikkelijk een nachtmerrie erger dan de eerste miskraam die de hele nacht duurde. Laat je goed voorlichten kwa de mogelijkheden die je hebt laat je vooral niet een bepaalde richting op sturen kies zelf. dat is heel belangrijk voor het verdriet verwerken en dat je volgende week al weer wilt werken vind ik heel sterk maar onderschat dit niet neem wel je tijd die jij nodig acht. heel veel sterkte met de keuze die je moet gaan maken liefs miriam
He meiden, ik wil jullie sterkte wensen en neem de tijd voor jezelf en voel je niet verplicht om te gaan werken ik zou lekker thuis blijven om je geest en lichaam wat rust te bieden. het is niet niets ik spreek uit ervaring. xxx Joyce
Hoi lieve meiden, wat een vreselijke pech hebben sommigen van ons. Miriam, ik kreeg de tranen in mijn ogen toen ik jouw ervaringen las. Hoeveel kan een mens aan? Vraag me alleen nog af waarom je spijt hebt van de curretage van de 2e MK. Is dat omdat je het op die manier geestelijk minder goed kon verwerken? En als ik Devana hoor, denk ik inderdaad dat pillen ook niet echt prettig zijn, maar laten we eerlijk zijn: prettig is het sowieso niet. Wat een ***situaties! Nou ja, ik blijf erbij dat ik hoop dat het vanzelf loslaat voor vrijdag en zo niet... daar moet ik nog eens heel goed over nadenken. Ik zou het nu echt niet weten. Ben wel benieuwd wat de gyn zegt, maar wil dan zelf eigenlijk wel mijn keuze al hebben gemaakt en me niet ergens toe laten overhalen waar ik achteraf spijt van krijg. Liefs en veel sterkte voor iedereen die een verlies te verwerken heeft, Nynke
Hi Nyn, Behalve dat ik je heel veel sterkte wil wensen, wil ik je nog één ding meegeven. Ik ben zelf een keer gecurreteerd (viel fysiek 200% mee) en ik heb er toen voor gekozen om het kindje mee naar huis te nemen. Ze bieden dit zelf niet aan, en je moet er echt om vragen. Het heeft mij geholpen in de verwerking om met eigen ogen te zien dat het niet meer leefde. Na de curretage werd ik wakker in de uitslaapkamer en het mini-kindje lag toen in een potje onder mijn kussen. Ik vond het toen zo fijn dat het nog even bij me mocht zijn. Later hebben we het met zijn twee-en in een kistje begraven en op deze manier afscheid genomen. Ik zeg niet dat je dit moet doen, maar ik wil je laten weten dat ook dit een mogelijkheid is als je besluit te curreteren. In ziekenhuizen wordt dit helaas niet standaard aangeboden. Veel sterkte met alles! *knuffel*
Oh meiden, wat doen me jullie reacties goed. Erg naar om te horen dat jullie dit ook hebben moeten doorstaan, sommigen zelfs meerdere keren achter elkaar, maar fijn dat ik me een beetje kan voorbereiden op wat komen gaat. Trees, wat een goed idee om het kindje mee naar huis te nemen. Ik denk dat ik het ook met eigen ogen wil zien, dat ik dat nodig heb om te weten dat het echt voorbij is... Ondertussen nog 0,0 bloedverlies, dus ik begin te twijfelen of het wel natuurlijk op gang komt voor vrijdag. Nou ja, ik heb vandaag nog. Als er vanavond nog helemaal niets is begonnen, dan zal het 'm wel niet meer worden. Nog even een vraagje aan allen: is er ook iemand die positieve ervaringen heeft met de cytotecpillen???? Ik hoor namelijk nog geen enkel positief verhaal hierover en vraag me af of die er wel zijn. Ik hoor ze graag, want ik beschouw het nog steeds als één van de opties. (En twijfel hierover omdat de verhalen tot nu toe niet positief zijn...) Nou, lieve meiden, nogmaals bedankt voor jullie steun! Dat iedereen maar weer snel zwanger mag worden! Daar gaan wij ook weer helemaal voor strakjes! Liefs, Nynke