Onze zoon slaat nooit als hij boos is, is dan hooguit wat chaggi maar als hij blij is vervagen alle grenzen. Hij slaat je dan voluit in je gezicht. Het gaat onbewust, boos worden heeft geen zin. Ik geeft rustig aan dat mama liever een aai of een kus krijgt en hij weet heus te vertellen dat hij een aai of een kus mag geven en niet mag slaan maar op zo'n moment kan hij het (schijnbaar?) niet controleren. Ik merk dat ik echt niet weet hoe hier mee om te gaan. Zijn blijheid slaat om in teleurstelling als ik aangeef dat het pijn deed, dat is niet leuk om te zien want het is natuurlijk heerlijk om (samen) blij en enthousiast te kunnen zijn.
Dat doet mijn jongste ook, met twee handen tegelijk slaat hij me enthousiast 20 keer op mijn borst. Dat doet geen pijn dus ik ga er in mee maar ik kan me voorstellen dat het in je gezicht niet prettig is. Misschien zijn handjes naar een andere plek leiden waar hij wel blij mag slaan? Hij zal er eens wel mee ophouden wanneer hij zich beter kan uiten dus over het slaan an zich zou ik me niet druk maken.
Gevoelens als verdriet en boosheid kan hij goed uiten (vertelt wat er is en waarom) maar misschien is blijheid en enthousiasme lastiger? Ik vind het vooral zo gek omdat hij dit eerder niet deed terwijl hij nu dus juist meer in staat is de emoties te uiten. Hopelijk gaat het gauw weer over want ik merk dat ik wat terughoudend begin te worden in lichamelijk contact als hij blij is je ziet het niet echt aankomen. Het ene moment hangt hij om je nek "oooh, mama is zooo lief" en dan ineens *pets*
Eh, en waarom precies heeft boos worden geen zin..? Het gaat er met opvoeden toch (o.a.) om dat je je kind leert zijn emoties te controleren en daar op een sociaal geaccepteerde manier mee om te gaan? Slaan is naar mijn mening gewoon niet acceptabel, of dat nu voortkomt uit frustratie, boosheid, verdriet, of blijdschap. Maar ik maak ook geen onderscheid tussen zogenaamde "negatieve" en "positieve" emoties. Het zou wat zijn zeg, als mn man bijvoorbeeld wanneer hij heel blij is me een potje in elkaar begint te rossen Onze zoontjes zijn praktisch even oud, maar hier krijgt meneer bij slaan tijdens enthousiaste spelletjes toch echt een waarschuwing. En soms eindigt zo'n spelletje dan met zoonlief op de gang. Kijkt hij ook sip, maar hij weet zichzelf al veel beter te controleren. Overigens helpt het wel ook om dingen aan te dragen die hij wél mag doen. Zoals heel stevig knuffelen, of rondjes draaien, springen, rennen etc.