Wow! Dat lijkt me bizar zeg! Dat je allerlei ingrijpende behandelingen ondergaat omdat je zo graag een kindje wil, én dat er vervolgens dan ook nog andere mensen rondlopen met een kindje van jou, dat je eventueel ooit nog komt opzoeken.. Geloof niet dat ik zo onzelfzuchtig zou zijn, helemaal omdat het allemaal al zoveel moeite heeft gekost. Wel mooi dat mensen daar toestemming voor geven. Een beetje alsof je je eigen adoptiekindje baart Weer vrouw zwanger met gedoneerd embryo | nu.nl/wetenschap | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl
Ooh wat mooi, dat zou ik ook nog wel willen doen voor andere stellen, mocht het ooit tot IVF/ICSI komen! Jammer dat het nog niet veel wordt toegepast.
Ik las het gisteren inderdaad, wat een onbaatzuchtige daad, echt super dat er mensen zijn die dit willen doen voor een ander. Ik zou geen embryo af kunnen en willen staan. Wel eicellen, dat zou ik geen probleem vinden.
Mij lijkt embryo donatie ook wel erg heftig! Een zaadcel of eicel is nog tot daar aan toe en zou ik best willen overwegen. De echte "actie" vind dan voor mijn gevoel pas na de donatie plaats. Maar een complete embryo, dat is natuurlijk gewoon een mensje in wording en zou bijna een beetje als afstaan voor adoptie voelen. Weggooien zou ik ook niet doen denk ik, wat het wel moeilijk maakt als je veel cryos over zou hebben. Ik denk dat als ik nog ivf/icsi zou krijgen en cryos zou hebben, ik alle cryos terug zou laten plaatsen (niet tegerlijkertijd uiteraard ) en het lot zou laten bepalen hoe of wat. Wel heel stoer dat er mensen zijn die een ander stel kunnen helpen door donatie!!
Erg mooi. Ik denk juist dat als je zelf dat traject door bent gekomen en uiteindelijk zwanger mag zijn en een kindje hebt gekregen je juist andere stellen graag een kindje zou gunnen. Ja biologisch is het dan jou kind maar een ouder ben je niet vanwegen wat DNA. Ouder kan iedereen zijn ook van een kind wat biologisch niet van jou is. Ik ben zelf niet zo kritisch wat dan betreft en wil ik de toekomst eventueel eicel donatie doen ( als kinderen wat ouder zijn ivm injecties, hormoon huishouden op hol etc) en ik weet zeker dat ik als ik in dit traject had gezeten en mijn wensen vervult waren ik zeker het " overschot" had gedoneerd. Dit omdat ik iedere ouder een prachtig wondertjes gun. Anders ligt het maar te liggen. Zou het ook niet erg vinden als ze na 18 jaar aan de deur zouden staan om te zien waar hun DNA van af stampt. Meer ook niet. Ik zou het zien als een deel van mijn maar zeker niet als mijn kind. Meer zoals Zoals een orgaan die ik afsta. Als in de toekomst baarmoeder donatie kan zou ik dit zeker overwegen.
Maar hoe kijkt het kind er uiteindelijk tegen aan? Kan goed zijn dat het kind wél zijn biologische ouders als 'echt' ziet.. En dat vind ik dan wel weer lastig aan zo'n verhaal..
Ik vind het ook heel mooi, maar ik vrees dat het niet zo simpel is als jij het hier beschrijft. Ik zit in totaal ook al 5 jaar in de mmm en gun andere wensouders echt met hart en ziel de vreugde van het hebben van een kindje. Maar toch zou ik het moeilijk vinden om een "compleet kindje" van mezelf weg te geven. Ik zou me dan toch een soort van schuldig voelen naar het kindje toe, alsof ik het zelf niet wilde hebben ofzo. Ik weet dat dit nergens op slaat, maar gevoel is niet altijd rationeel. Dit gevoel zou ik dus totaal niet hebben met een eicel of zaadcel, omdat dat gewoon nog geen kindje is. Gelukkig staat ieder stel hier anders in en zijn er ook stellen die hun embryo met alle liefde aan liefhebbende wensouders kunnen geven. Ik heb hier heel veel respect voor en ben blij dat andere ouders op deze manier het wonder van ouderschap mogen beleven!
Ik denk dat in de meeste gevallen zo'n kindje de ouders die hem/haar opvoeden gewoon 100% als ouders zal zien. Vanaf het aller begin is het kindje immers bij hen geweest en heeft zich kunnen hechten aan deze ouders. De bio ouders zullen gewoon veel minder voorstellen, want die zullen waarschijnlijk totaal niet als ouders voelen. Ik heb twee vrienden die al heel jong zijn geadopteerd en zij ervaren het zelfs al zo (kan ook anders zijn dat weet ik). Maar dit gaat natuurlijk nog een stap verder dan adoptie, want je draagt het kindje ook zelf en zet het zelf op de wereld.
Ik hoop het ook, dit is iets wat mij soms wel bezighoudt. Ik ga er ook absoluut geen geheim van maken en het haar zo vroeg mogelijk vertellen. Wij hebben btw ook nog 6 embryo's in Spanje en ws blijft het hier bij 1. Ik ga dus zeker nadenken over embryodonatie.
Mooi! En onthoud ; geen kindje is meer gewenst als kindjes waar lang op gewacht is met bloed/zweet en tranen.. En tuurlijk ziet het kindje de opvoeders als echte ouders, die voeden ze op, geven ze liefde en brengen ze normen / waardes bij. Het is toch mooi dat je als kind later hoort hoeveel moeite je ouders voor jou gedaan hebben en hoeveel het ze waard was jou als kindje te mogen krijgen!
Ik snap dat het je wel bezig houdt, maar ik denk écht dat jouw kindje jou straks net zoveel als mama ziet als ieder ander kindje zijn of haar mama. Je bent er vanaf het begin geweest en je bent gewoon de mama, klaar. Natuurlijk kan het kind zich wel af gaan vragen waar de kleur haar ofzo of ogen of e.d. vandaan komen, maar dat maakt jou echt niet minder mama. Ook bij bio ouders zijn er genoeg situaties waarin het kind weinig geërfd lijkt te hebben van één van de ouders en zich afvraagt waarom het blond is, terwijl de ouders en broerjes/zusjes donker. Die dingen zijn zo triviaal, het gaat om wie het kindje vanaf het begin liefde heeft gegeven en dat was jij!
Ik zou er geen moeite mee hebben mijn embryo's weg te geven als mijn kinderwens vervult is. Ik weet alleen niet of ik schade heb opgelopen door lyme en of die schade ook in een embryo kan zitten. Ik hoop echt van niet.