Tja, en toen was ik alleen. Lastige keuze als je weet dat je zwanger bent, maar als het samen niet meer werkt moet je toch voor jezelf kiezen. Samen doodongelukkig zijn is ook geen doen. Mijn ex en ik waren niet heel lang samen, kenden elkaar wel van vroeger, vonden elkaar terug via Facebook en onze relatie had een vliegende start. Blij, verliefd, gezellig. Alles leuk. Ik al meer een jaar niet meer aan de pil (heb de ziekte van Crohn, vind de medicijnen die ik daar voor slik wel zat, wil niet nog meer onnodige hormonen in mijn lijf). Dus beide bewust van het feit dat condooms een pre zijn. Want zó snel zwanger raken lijkt mij toch niets. Hem eigenlijk wel, ik was zijn droom vrouw, hoofd en hart in sync roept hij meerdere keren per dag. Alles dus erg gezellig, de eerste tijd. Maar dan beginnen de ruzies. Eigenlijk elke dag samen, hij trok vrij snel bij me in, maar ik als 'einzelganger' kon daar toch niet goed tegen. Heb mijn ruimte en vrije tijd nodig. Dus, dat botst. Om een lang verhaal kort te maken, van de drie maanden samen, bijna 2 ruzieënd door gekomen. Tot ik hem een week naar zijn eigen huis stuur. RUST! Werkt voor mij prima. Hij helemaal over de zeik. Wil mij niet kwijt en wil alles wel veranderen. Op het moment dat ik klaar ben met alles en besluit de relatie te beindigen kom ik er achter dat ik zwanger ben... Dilemma! Wat nu te doen. Samen blijven voor de kleine of toch voor mezelf kiezen. Heb het geprobeerd om door te gaan, maar na een week door blijven ruzieën en ik helemaal gek van het gezeur, toch de knoop doorgehakt en hem er uitgezet. Lucht enorm op.... Maar nu... zwanger... Kan het zelf nog amper bevatten, eerste controle bij de verloskundige gehad, echo gehad en toen geloofde ik het pas echt! Maar zit absoluut niet op een roze wolk. Zie nu alleen nog veel beren en kuilen in de weg. Weet ook niet goed wat te doen nu. Heb absoluut geen zin in contact met mijn ex. Hij is bij mijn vader geweest te zeuren, mijn moeder gebeld of ik abortus ging laten plegen... HEeft me echt ontzettend woest gemaakt. Zulke dingen val je mijn ouders niet mee lastig die vraag je aan mij!! In eerste instantie zei die: laat het maar weghalen, is beter voor jou en mij. Daaarna (tijdens een ruzie op watsapp) zei die, ik wil alleen weten of er een kind van mij rondloopt op de wereld. Verder red je je maar in je uppie. Afgelopen nacht waren zijn gedachtes waarschijnlijk weer anders want hij zei dat hij over een week (of 2) met me wilde praten over het kindje. Ik heb aangegeven dat ik daar geen behoefte aan heb, dat hij kan mailen wat ie wil. Kan ik lezen als het mij uitkomt. Heb nu vooral behoefte aan rust. Weet nu alleen niet wat te doen. Heb eigenlijk geen zin om hem te betrekken bij echo's en bevalling ed. Snap heel goed dat hij de vader is en dat ik hem niet zijn kindje kan ontzeggen. Maar wat zijn de do's and don'ts? Wat is voor de kleine het beste en hoe kan ik daar mijn eigen gevoel het beste in kwijt? Ik wil graag borstvoeding gaan geven (mag stoppen met mijn medicijnen voor mijn Crohn, dus nu mág het ook). Weet alleen niet wanneer de kleine dan met hem mee 'moet'? Heel veel dingen dus om over na te denken en daardoor weinig tijd om te genieten. Ben ook best beroerd, weinig zin in eten en zit erg snel vol. Wennen dus allemaal!
Ik wil je heel veel succes wensen. Ik ben blij dat je voor de kleine kiest. Misschien is het goed om eens met een maatschappelijk werkster te gaan praten. Die kunnen je goed bijstaan. Of met je verloskundige.... Succes ermee... Liefs Riv
Jeetje meid, bij jou de omgekeerde wereld maar samen toch gemeen dat we beide alleen een kindje dragen/hebben straks.. Ja do's en dont's.. Luister vooral naar je eigen gevoel. Ik ga ook af en toe naar een psych ff lekker praten (maatschappelijk werker). Best fijn om al je gedachtes neutraal op een rijtje te hebben want met al die hormonen erbij is het soms echt even irritant! (Nou ben ik dan wel aan de kant gezet door mijn ex dus mijn verhaal is iets anders dan dat van jou). Vind het heel goed dat je voor de kleine kiest! Ik doe het ook, en ik heb er echt geen spijt van! Mijn zwangerschap is ondanks alle kuilen en het vallen en opstaan ontzettend bijzonder en mooi! Mijn kleine is niet erkent door de vader, hij wilt het wel. Maar ik wil dit (nog?) niet.. Verder zit ik ook met dezelfde vragen als jij, daar ben ik ook al een hele tijd mee bezig antwoord op te vinden, want dat moet je toch zelf doen. Van hoe doen we dat omgangsregeling ed? Wat ik wel weet is dat het voor nu voor mij niet goed voelt om mijn ex bij echo's, afspraken én de bevalling te hebben. En mijn verloskundige gaf ook duidelijk aan, niet stressen... relaxen je rustig houden en wat voor jou goed voelt doen! Anders niet.. Ik zou je gevoel volgen, neem anders eerst even een paar weken tijd voor jezelf. Zodat je aan het idee van je zwangerschap kan wennen, de veranderingen. En misschien als je dan al je gedachtes op een rijtje hebt er op terug te komen? Succes!
Lieve ukkie, heel veel sterkte! Kies inderdaad voor jezelf, neem je rust en denk vooral niet te ver vooruit. Uiteindelijk is het voor het kindje natuurlijk fijn als er een vader in de buurt is, maar voor nu moet je echt even aan jezelf denken en aanvoelen of je hem wilt spreken, zien of wil laten meedelen in de zwangerschap. Zolang er ruzie is, is er stress en dat is voor jou nu niet goed. Misschien kan je met hem afspreken dat je hem eens per twee weken per mail op de hoogte houdt van de zwangerschap/echo etc. En dat hij jou ook kan mailen als hij behoefte heeft aan contact, in plaats van bellen/ langskomen. Wat betreft de omgangsregeling die is voor babies niet zo ruim. I'm het begin zou dat gaan om een paar uurtjes (tussen voedingen door). Dan kan hij een rondje wandelen ofzo. In het prille begin (eerste half jaar) komt vader meestal even bij moeder thuis langs. Een echte bezoekregeling start pas later, het kindje moet dat wel aankunnen. Overigens, zonder erkenning heeft hij ook geen rechten, dus mocht het echt uit de hand lopen, kun je daar nog voor kiezen. Hij kan alleen erkennen met jouw toestemming. Heel veel sterkte en wijsheid! En vergeet niet ook te genieten! Liefs Marlida
Hoi Ukkie, Ik heb ook iets soortgelijks meegemaakt. Was ongeveer 2 maanden samen met m'n ex en ja hoor zwanger.. Geprobeerd bij elkaar te blijven, maar we pasten eigenlijk echt niet bij elkaar en hadden echt alleen maar ruzie.. Dus toen we bijna 6 maanden iets hadden heb ik het uitgemaakt. Ik voelde me vooral heel schuldig in de zin van; Ja, IK heb het uitgemaakt, heb IK dan wel genoeg m'n best gedaan?? En zo denk ik nu nog steeds wel es (zo'n 3 maanden later), maar het ging gewoon echt niet. Alles moest ook van mijn kant uit komen, meneertje zei wel bijv. van: Ja, kom we gaan onze ruzie uitpraten. Maar vervolgens kon ie nergens iets aan doen, was ik gemeen en oh ja m'n favoriet: hij zei dingen onbewust. Nja, toen was het dus uit en probeerden we vrienden te blijven. Dat was ook niet zo'n succes, weer alleen maar ruzie ruzie ruzie. Ik raakte echt zo ontzettend gestresst van hem! Dus nu heb ik 1,5 week geleden gezegd dat ik geen contact meer met hem wil, of iig het minimale, en oh wat een rust!! Het voelt zo ontzettend goed. Hij heeft de kleine wel erkend, de baby krijgt ook zijn achternaam. Ik wil ook wel dat de baby straks een vader heeft die ze regelmatig ziet enzo. Ik baal wel gewoon echt dat ik niet met hem kan opschieten, maar wel de rest van m'n leven er aan vast zit zeg maar Als ik jou was zou ik nu gewoon even alles voor jezelf op een rijtje proberen te zetten, even geen contact. Je zou hem wel kunnen smsen met hoe de echo was en eventuele foto's doorsturen, zo hou je hem wel op de hoogte. Wat de bevalling betreft, daar heb je nog alle tijd voor om over na te denken! Ik had eerst zoiets van; Ja, ik wil hem erbij, want het is toch zijn kind. Later had ik zoiets van, njaa op het laatste moment mag ie erbij. Maar nu wil ik hem niet bij de bevalling, hij mag direct komen wanneer ze geboren is. Ik heb namelijk geen zin om te bevallen met iemand in de kamer met wie ik alleen maar ruzie heb en mij enorme stress bezorgd! Dus kies op dat gebied voor jezelf! Wat het langskomen betreft als de baby er is, daar ben ik ook nog niet helemaal over uit. Ik denk dat ie de eerste 2 weken ofzo wel elke dag of om de dag mag langskomen en vanuit daar kijken we wel verder. Dat soort dingen zie ik liever op dat moment, want je weet toch niet hoe het allemaal loopt. Heel veel succes ermee in ieder geval, denk aan jezelf en aan je beeb! Niet teveel stressen. En van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Oh en over die roze wolk; die komt vanzelf wel!
Bedankt voor jullie reacties Voor mij is 'rust' nu ook het belangrijkste. Hoop dat hij dat nu ook snapt en mij ook gewoon ff met rust laat. Er zijn zoveel dingen die door mijn hoofd gaan, moet ik met hem overleggen over de naam, geboortekaartjes, wat voor opvang ik regel straks? Ik vind het allemaal erg lastig, vooral omdat ik nu totaal niet de behoefte heb om hem te spreken..
Beste Ukkie, mijn verhaal is iets anders maar ik sta er ook alleen voor: Ik ben nu 31,5 week zwanger, of je kort of lang samen bent met je partner maakt niet uit sommige mannen blijven gewoon $%&! Mijn ex en ik waren 2,5 jaar samen, woonde al 1,5 jaar samen en waren al 1 jaar verloofd. Maar toen zijn moeder zei je moet kiezen zij of je familie koos hij toch voor zjin familie. Ik heb het erg moeilijk gehad met wat moet ik doen, ik heb besloten het kleintje te houden en als hij zo makkelijk kiest om weg te gaan vind ik ook dat hij nergens recht op heeft.. Helaas heeft hij het wel erkent dus heeft hij bepaalde rechten maar denk niet dat hij hier intresse heeft. Maar, gefelicteerd met je zwangerschap hoop dat je er heel veel van gaat genieten en doe alleen waar jij je goed bij voelt.
jeetje! Dat is ook rot zeg!! Ik snap nog steeds niet dat ouders hun kinderen voor zo'n keuze kunnen zetten!! Knap dat je t alleen volhoudt ook! Hoop dat alles goed gaat!
dag iedereen, wat een heftige verhalen! Maar 1 ding is zeker wij vrouwen zijn sterker dan we soms denken en voelen het lukt ons wel, dus geef niet op het is jij en je kid(s) zo zie ik het wel! succes allemaal!God bless en een voorspoedig 2012 met allemaal babies