Hoi Allemaal, Ik ben op dit moment 5 weken in verwachting van mijn eerste kindje. Het is allemaal nog heel pril. Ik loop met zulke dubbelle gevoelens. Ik heb een aantal keer om het even zo te zeggen gescharreld met een kennis (hij heeft een gezin). Ik ben netjes aan de pil maar toch geheel onverwacht zwanger. Hij wil het absoluut niet omdat hij bang is voor de consequenties en dat hij alles kwijt raakt. Ik heb hem gezegd dat niemand het hoeft te weten dat het van hem is.. Hij wil graag dat ik een abortus laat doen. Maar diep van binnen wil ik het heel graag houden.. Kunnen jullie me helpen?
Hoi Beau, ten eerste natuurlijk van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Verder kan ik me voorstellen dat je hier dubbele gevoelens over hebt en het nogal een schok is voor jullie allebei. Ik kan je alleen maar adviseren, als jij dit kindje graag wilt houden, je dat ook goed zonder partner kunt doen. Je moet je nooit ergens toe laten dwingen omdat het voor hem teveel consequenties heeft, dat is nu eenmaal het risico dat hij genomen heeft. Heb je de mogelijkheid om je ouders of andere familieleden en vrienden in te lichten zodat je alle hulp kunt krijgen die je nodig hebt. Verder denk ik dat je er goed over na moet denken of en wat je later aan het kindje gaat vertellen, nu is het natuurlijk makkelijk om te denken dat niemand hoeft te weten wie de vader is maar je kindje heeft hier later wel recht op natuurlijk. Ik hoop dat je een keuze maakt waar jij je goed bij voelt en je de mensen om je heen hebt waarmee je deze dingen kunt bespreken. Veel succes!
Hoe zou hij er in staan als jij het kindje inderdaad zou houden? Wil hij een rol in het leven van zijn kind spelen dan, of neem hij volledig afstand? En jij zelf? Wil en kun je het alleen doen als hij besluit volledig afstand te houden? Net als Debby81 hoop ik dat je er iets beter en langer nadenkt over je uitspraak dat niemand hoeft te weten dat hij de vader is. Ga je dat dan de rest van je leven verzwijgen tegenover je ouders, je vrienden en het belangrijkste: je kind? Overigens, ik snap dat hij bang is voor de consequenties maar dat is natuurlijk de grootste bullshit waarvoor hij, zoals het spreekwoord zo mooi zegt, zelf op de blaren mag gaan zitten. Hij heeft bij zijn vreemdgaan enkel aan zichzelf gedacht, zelfs geen condoom ter bescherming gebruikt blijkbaar. Het hééft al consequenties, een zwangerschap. Erg makkelijk om dan maar een abortus te willen, maar daarmee legt hij alles wel mooi bij jou neer en kan hij fluitend verder (naar de volgende scharrel).
Wow heftig hoor! Ik denk dat je voor jezelf gewoon heel goed moet nadenken wat je wil, het klinkt alsof je jouw keus al hebt gemaakt.. doe vooral niks waar je niet achter staat! Gefeliciteerd en sterkte!
Buiten het feit dat ik echt vind dat jullie beiden zeer fout bezig zijn geweest, is er nu wel een nieuw leven gecreëerd. Tuurlijk wil hij het weg hebben. Stel je voor dat dit uitkomt. Die arme vrouw die bedrogen is.... Persoonlijk vind ik wel dat als je vreemd gaat, je ook de consequenties ervan moet dragen. Tuurlijk kun je een kind alleen opvoeden, maar hoe ga je dit verantwoorden naar je omgeving en je kind? Wie is de vader? Waarom wil papa hem niet leren kennen? Plus dat de kans bestaat dat als je kindje ouder is hij wel contact wil zoeken met zijn vader. En dat recht heeft hij dan ook. Dus ik zou zeggen tijd voor een heel goed gesprek.
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap. Als je gevoel zegt houden, dan absoluut houden. Zwanger raken doe je niet alleen en die ''scharrel'' had beter moeten weten (jij trouwens ook) lekker makkelijk doe maar abortus want anders kom ''ik'' in de problemen, had die maar niet vreemd moeten gaan en ook nog eens zonder condoom, dat heet zoals Lilou het al zei: op de blaren zitten. Als je kiest om het te houden, en hij neemt de benen (wat hij waarschijnlijk gaat doen) dan is dat zijn verlies, je kan een kind heel goed zelf opvoeden, ik doe dat zelfs bewust (BAM) en krijg een tweeling, onmogelijk is het dus niet met hulp en steun kan je het goed zelf, heb je geen *ahum* man voor nodig en zeker niet een die naast de kattenbak pist. Mijn advies is laat je niet dwingen om een abortus te plegen om hem een plezier te doen, kijk ook of je het geestelijk aan kunt het houden of weghalen? en wat als het kindje vragen gaat stellen? praat met iemand die je kan vertrouwen of anders een buitenstaander die een andere kijk, zonder oordeel op de situatie heeft bv huisarts die heeft geheimplicht. Ik wens je heel veel succes.
Kind kan er niks aan doen Het is jullie fout van beide En als jij ervoor wilt gaan moet je dat zeker doen ongeacht zijn keuze Even off topic en ook zeg ik dit niet om discussies uit te lokken Maar ik vind wel heel erg als je weet dat iemand een gezin heeft om met die gêne het bed te delen En van hem vind ik het ook zeker niet kunnen En natuurlijk gefeliciteerd met dit wonder
Even naar de huisarts voor een soa test! Aangezien je zonder condoom sex hebt gehad met iemand die trouw zijn niet zo nauw neemt. Tja, en hoe ga je dit kindje uitleggen hoe hij/zij ontstaan is. Pittig voor de kleine, vader die vreemd gaat en niet betrokken wil zijn en een moeder die met een getrouwde man omging... Een baby alleen opvoeden kan prima, heb je een financiele buffer? Mensen die je kunnen steunen? Volg vooral je gevoel maar denk ook na wat voor gevolgen dit kan hebben. De vader kan van mening veranderen en co-ouderschap eisen. Het is een kennis, wat vertel je je omgeving hierover?
Ai Beau... van harte met het wondertje in je buik... als jouw gevoel zegt houden dan zou ik er absoluut voor gaan. Heb vaker mensen gehoord die de keuze op abortus hebben laten vallen en zo vreselijk veel spijt hebben gehad hun hele leven. Wat 'babydaddy' er ook van vind.. dan had ie m maar in zijn broek moeten houden. Dat is zijn probleem... Zorg jij maar goed voor jezelf... en wees lief voor jezelf en denk gewoon na over jouw toekomst en die van de kleine. Wel een tip... misschien een goed idee om te stoppen met jullie 'relatie' ( het kwaad is dan al wel geschied maar hij heeft een gezin ) Ga trouwens wel praten met iemand.. praktijk ondersteuner.. .zodat je voor jezelf goed op een rijtje kan zetten wat het beste is om te doen.
Lastige situatie! Uiteindelijk ben jij de enige met het recht de zwangerschap te beëindigen, de vader heeft hier - hoe (on)terecht ook - niets over te zeggen. Hoe voel je je bij de zwangerschap? Voelde je blijdschap toen je erachter kwam? Als je alleen negatieve emoties ervaart zou ik serieus nadenken over of je dit wel wil, maar als je ook positieve emoties ervaart zou ik bekijken of je het alleen aankan (financieel, sociaal vangnet, woning, etc.). Ik weet ook niet hoe oud (jong?) je bent? Van die kerel hoef je weinig te verwachten. Hij heeft duidelijk weinig kaas gegeten van verantwoordelijkheden. Heel triest dat hij het voortzetten van je zwangerschap ziet als iets dat consequenties voor hem kan hebben. Zijn daden (met jou) hebben consequenties.
Sowieso lekker egoïstisch van hem.. alsof een zwangerschap en een kleintje geen consequenties voor jou hebben. Sorry meid... maar denk aan jezelf vooral. Bepaalde dingen komen later wel.
Dank jullie wel voor jullie reacties. Ik waardeer jullie meningen heel erg, sophia haar laatste antwoord vond ik best wel heftig ik vertel dit verhaal globaal. Ik weet dat het niet netjes is maar dat is nu niet mijn grootste zorg. Mijn gevoel zegt dat ik het wil houden en heb in de omgeving met een aantal mensen erover gesproken die mij heel dichtbij staan. Zij zullen me steunen bij welke beslissing ik ook neem. Volgende week heb ik een gesprek in het ziekenhuis niet om de beslissing al te nemen maar om erover te praten. In mijn omgeving zijn een heleboel mensen die niet makkelijk of niet zwanger kunnen worden. Ik mag dan echt van geluk spreken dat ik een klein wondertje in mijn buik heb zitten ondanks de situatie.
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap. Want uit je berichten lees ik dat dit kleintje meer dan welkom is en je hem/haar een goede basis kan bieden. Wel wil ik een paar dingen met je delen waar je nu nog niet aan denkt maar die wel een onderwerp gaan worden. Ik heb een kindje van een getrouwde man. Hij is inmiddels al 1,5 geweest en ondanks dat het geweldig is om moeder te zijn heb ik het er af en toe wel heel moeilijk mee. In tegenstelling tot jou wist ik niet dat de man in kwestie getrouwd was. Hij had een soort dubbel leven en nog steeds eigenlijk want niemand van zijn familie weet van ons kind. En hij komt eens per week langs om ons zoontje te zien en er tijd mee door te brengen. In mijn geval is het dus ook gemakkelijker om te zeggen ons kind is geen geheim. Ik zal nooit liegen over wie de vader is, hij mag me alles vragen en bovenal ik zal er alles aan doen om heb te laten weten dat hij gewenst is en er mag zijn. Want mij treft in die zin geen blaam, ik wist het niet. Jullie zijn samen verantwoordelijk. Dat je bewust met een kennis die een gezin heeft in bed bent beland is natuurlijk niet handig, dat begrijp je zelf vast ook wel. Ik weet niet of je zijn vrouw/vriendin ook kent want dan zal zij de baby tzt ook te zien krijgen. Natuurlijk is die man bang, maar het is wel direct gevolg van zijn eigen stommiteit. Sex brengt een zekere verantwoording met zich mee... Neem dan ook je verantwoordelijkheid. Tegenover een kind ontkennen wie de vader is kan een enorme impact hebben. Wees altijd eerlijk hoe moeilijk dit soms ook is.
Heel moedig dat je het kindje waarschijnlijk wil houden. Het lijkt mij moeilijker in je eentje dan met z'n tweeën, maar tegen alle minpunten staat absoluut een heel groot pluspunt: de liefde van je kind. Succes met je verdere gesprekken en zorg dat je zeker bent van je zaak als je je keuze definitief maakt. De vader zal het met jouw beslissing moeten doen en dan is het fijn als je sterk in je schoenen staat. Als ik jou was zou ik het kindje houden, maar dan kijk ik ook naar je leeftijd en dat je je zaakjes goed op orde hebt. Het is ook niet gezegd als je het weghaalt dat je later nog kinderen gaat krijgen. Dat is echt mijn mening en daar moet je je natuurlijk niet door laten leiden. Kies wat goed voelt voor jou!