Zijn er hier meer dames die daar moeite mee hadden/hebben? Ik merk dat ik het toch wel erg confronterend vind deze dames te zien. Daarstraks was een bekende op bezoek die 6 weken na mij is uitgerekend en mij inmiddels heeft "ingehaald". Ik blijf dat lastig vinden. Het doet ergens pijn dat ik die fases nooit zal doorlopen. Ik hoop dat dit over gaat als die kleine naar huis mag.
Herkenbaar hoor, ik heb het de eerste tijd ook echt gehad en bleef misschien een beetje hangen in de dingen die ik/wij niet mee hebben gemaakt. En dan heb ik nog wel 6weken langer dan jij kunnen genieten, maar ik was zo naar het verlof aan het toeleven en dus niet met volle teugen genoten voor mijn gevoel. En daarbij was m'n buik eigenlijk ook nog helemaal niet groot, mensen in de straat wisten niet eens dat ik zwanger was.. Nu is mijn zus bijna op het punt dat ik bevallen ben, heb haa al wel gezegd dat ik het waarschijnlijk wel moeilijk zal gaan vinden, maar dat ik er echt niets mee bedoel... Toen hidde nog in het zkh lag dacht ik ook even dat ik wel naar een babyzaak kon, nou ben er bijna uitgerend!
Ik had hier na N minder moeite mee. Tenslotte had ik met 32 weken, en de derde, al een aardig buikje natuurlijk. Hij kon nog groter, hoor, maar ik was wel duidelijk zwanger. Daarnaast heb ik al 2 keer eerder met hoogzwangere dikke buik rond gelopen. Ik had er wel heel veel moeite mee nadat L was geboren en N nog niet (want ook tijdens de zwangerschap bleef ik 'jaloers' op dikke buiken omdat ik natuurlijk geen garantie had dat het goed zou gaan dit keer, dat wil zeggen, niemand krijgt die garantie maar doorgaans sta je er niet zo bij stil, ik durfde er echt niet vanuit te gaan dat N zou blijven leven). Maar volgens mij heeft dat meer te maken met de kínderwens en minder met de dikke-buiken-wens. Dat was het ook bij mij. Die zwangerschap zou ik het liefste overslaan. Ik moest het doorlopen om te krijgen wat ik eigenlijk wilde; mijn kind. Dus met zwangere dames heb ik daarna niet zoveel moeite meer gehad. Ik heb N mogen houden, hij is er nu.
In het begin wel en wilde ook graag weer zo snel mogelijk zwanger worden. Gelukkig is nadat nathan een jaar werd overgegaan . Wel vind ik het lastig als het om een bekende gaat, mijn vriendinnen zijn allemaal naar mij zwanger geworden en allemaal over de 40 weken en maar klagen....dat vind/vond ik wel erg.
Toch vind ik wel dat ze mogen 'klagen' heb zelf vanaf 34 weken bij de 1e amper nog een stap kunnen verzetten en heel veel pijn gehad. Mag dat dan niet meer....? Iedereen heeft zo zijn eigen dingen in een zwangerschap. Ik probeer het nuchter te bekijken. Heb zelf nooit moeite gehad met zwangere buiken of kraamvisites. Het was bij ons gewoon niet zo punt. Ik ben al zielsgelukkig dat ze bij ons mocht blijven en dat ze er nog is!
ik vond dat ook moeilijk hoor en dan nog niet eens het "klagen" maar meer die oh zo ik kan er niet meer omheen hoogzwangere buik... die heb ik helaas niet gehad wat ik ook echt wel heel erg vind is dat mijn man onze dochter niet heeft gevoeld tijdens de zwangerschap. ik voelde haar zelf pas vanaf week 22 door een vooraan liggende placenta en aangezien ik wel wat vetjes heb heeft mijn man haar nooit gevoeld dus dat vind ik voor hem ook wel echt erg maar goed das weer wat anders dan waar TS om vroeg...
Natuurlijk mogen zw klagen, maar ik mag het ook vervelend vinden. Dan heb ik het puur over het klagen dat ze de 40 weken gepasseerd.
ik snap het. ik vind het ook moeilijk .. maar ik vind ook dat sommige gewoon kei erg zeuren en niet nadenkent praten als... jij kan het niet weten jij bent nooit hoog zwanger geweest. en het toppunt is mijn kind is te vroeg geboren vraag je welke termijn..... 37 weken. dan kan ik vet pissig worden!
Hier precies hetzelfde. Had ook een voorliggende placenta en voelde zelf ook net 2/3 weken wat plopjes. Helaas dus nooit verder gekomen en manlief heeft al helemaal niks er van meegekregen. Dat voelt zo oneerlijk. Ik misgun het een ander niet, maar het steekt dat je het zelf allemaal niet mee hebt mogen maken. Ik had ook willen klagen! En idd, zeuren over 40+ zijn zou ik nu ook irritant vinden. Dat soort dingen horen bij een normale zwangerschap en die hebben wij gemist dus alles wat daarbij hoort blijft moeilijk. Misschien als mijn kleine vent thuis is dat het makkelijk wordt. We'll see.
heel veel sterkte, ik hoop dat jullie kleine mannetje snel met papa en mama mee naar huis zal mogen...
Ik heb er heel lang moeite mee gehad, terwijl ik wel ondanks de vroeggeboortes beide keren echt wel een behoorlijke buik heb gehad. Toch had deze nog veel groter moeten worden. Had ik ook graag een babyshower gehad, een kraamtijd, kraambezoek, masr buiten dat, gewoon mijn kindje bij me na de bevalling. Moet zeggen dat het nu pas begint te slijten die gevoelens van jaloezie op zwangere vrouwen of kraamvrouwen. Het gemis om die dingen zal altijd wel blijven, maar de trots en dankbaarheid voor mijn kindjes overheersen.
Ik denk dat het wel over gaat. Hier verdween het toen een vriendin zwanger was en de 41 weken passeerde. Ze hield zoveel vocht vast, kon nauwelijks nog lopen, ik had echt met haar te doen (ondanks dat ik het er zelf voor over had gehad natuurlijk). Ineens kon ik het klagen prima hebben, het is lichamelijk gewoon zwaar, voor ons was het emotioneel dan weer zwaarder. Het doet me zelfs niks dat haar kindje zich als een speer ontwikkelt, ik vind het prachtig om te zien. Ik kan er ook geintjes over maken, ik geloof dat ik het wel verwerkt heb
Ik vond dit ook heel erg ja, het voelde echt alsof mijn zwangerschap me was afgepakt. En ook de buik die daarbij hoorde. Ik wilde ook zo graag bij die vrouwen horen die klagen over de laatste loodjes en hoe zwaar dat allemaal wel niet was. Ik wilde hierdoor in het begin ook zo snel mogelijk weer zwanger worden. Mijn motieven lagen toen bij nog een zwangerschap en niet bij nog een kind. En dat is niet goed natuurlijk. Ik heb gewacht tot ik echt nóg een kind wilde en me erop voorbereid had dat het ook deze keer weer een vroeggeboorte zou kunnen worden. Gelukkig is mijn tweede dochter blijven zitten tot 37.5 weken! Maar wat mij betreft had ze nog wel langer mogen blijven zitten haha. Hoewel ik natuurlijk ontzettend blij was en ben dat ik de magische 37 weken grens met haar wel heb mogen bereiken.