O menen jullie dat?? Huiver, al die beesten in huis.. Heb ik echt nooit geweten. Maar dan zal er wel niks aan te doen zijn.. Hoe krijgt hij ze allemaal te pakken zeg das toch knap?!
ja kun je weinig aan doen, oer en jacht instinct. houdt in dat hij jullie wil bedanken voor de goede zorg.. zo hadden wij een vogel in de slaapkamer iets minder maja.. je kan ze het ook niet kwalijk nemen.
Hier hetzelfde probeem! Ik heb er ooit een blog over geschreven: Groen, slijmerig en koud. Deze drie woorden passen precies bij de nieuwe vriendjes van mijn kater Tiko. Vol enthousiasme brengt mijn mauwende kikkervriend ongeveer om de dag een slijmerig vriendje mee naar huis. “Hier.. cadeautje!” – staat op zijn voorhoofd geschreven. Dat ik daar minder blij mee ben, mag duidelijk zijn. Dat hij deze groene wezens ook echt als een cadeautje ziet, blijkt wel op de wijze van negeren als de kikker inmiddels stijf van schrik op onze tegelvloer ligt. Totaal niet meer interessant! De slijmerige vrienden zien dan hun kans schoon en proberen te ontsnappen aan de gevaarlijke klauwen van grijpgrage Tiko. Zo vond ik al kikkers achter ons bed, de piano en zwemmend in de waterbak van de katten. Deze jacht op kikkers líjkt natuurlijk heel vervelend maar niets is minder waar. Vanaf vandaag bekijk ik het eens van de andere kant. Mijn kat, die slome Tiko, brengt mij dagelijks een heerlijke delicatesse; kikkerbilletjes! Volgens kenners is de smaak van het bovenbeen van deze kwakers te vergelijken met de smaak van kipdrumstick. Zij beweren ook dat, om de smaak te behouden, de poten levend moeten worden uitgetrokken; een minder smakelijk klusje dat ik graag aan Tiko overlaat. Beetje peper, zout, knoflook en peterselie en smullen maar! Omdat het toch wel wat ongemakken met zich mee brengt, iedere keer die kikkers in huis, had mijn vriend het erover om het kattenluikje voor een tijdje af te sluiten. Maar nu ik het vanaf deze kant bekijk: Is –ie nou helemaal bek(fl)ikkerd!