Hoi allemaal, Misschien weten jullie mijn topic nog. Mijn man zou psychische hulp gaan zoeken en daarom heb ik toen besloten niet meteen bij hem weg te gaan. Maar ik ben er zó klaar mee! Ook al is hij ziek, dan kan hij zelf toch wel wat doen om zn situatie te proberen te veranderen? Maar hij doet er niets aan.. hoewel de belofte was dat hij één keer per week uit zou gaan, heeft hij dat in de afgelopen weken slechts één keer gedaan. In de andere weken ging hij vrijdag én zaterdagavond uit, met als resultaat dat er hier dus het hele weekend een dronken man zn roes ligt uit te slapen. Gisteren zijn we naar de dierentuin gegaan en ik merkte dat ik er helemaal geen behoefte aan had om bij hem te zijn, ik wilde gewoon dat hij er niet bij was! Op gegeven moment heeft hij zelf gezegd dat dit "gewoon is hoe hij is" en dat hij denkt dat hij nooit zal veranderen. Waarom zou ik er dan nog in geloven? "The first time someone shows you who they are, believe them." - Maya Angelou Toen hij gisteravond wéér uitging (voor de derde keer deze week! Hoppa weer 200 euro weg in een week tijd, als het niet meer is) was het opeens helemaal klaar. Het kwartje viel, waarom zou ik dit moeten accepteren en waar heb ik zo'n leven aan verdiend? Om nog maar niet te spreken van m'n zoontje.. die heeft dit al helemaal niet verdiend! Het is nu 9 uur 's ochtends en hij is nog niet eens thuis! Dat sterkt me in m'n beslissing.. ik stop ermee! Ik was al bijna een alleenstaande moeder omdat ik altijd alles alleen heb gedaan.. dus als hij hier fysiek niet meer is ga ik het ook prima redden! Toch even topic geopend, ik hoop op een beetje steun.. want ik ben bang dat ik later weer terugkrabbel, dat gebeurt telkens Dat komt denk ik doordat ik zelf ut een gebroken gezin kom en dat is gewoon wel het allerlaatste wat ik wil voor m'n zoon! Maar hij laat me geen keuze.. ik moet dit gewoon doen!
Hoi Daro, Ik denk dat je een hele goede keuze hebt gemaakt, door te kiezen voor jezelf en je kleine ventje. Zoals je zelf al aangeeft, je doet t praktisch al alleen. Het enige wat wegvalt is het mooie totaalplaatje van het `gezin` maar met zo´n vent wil je toch geen gezin vormen. Dat ie nu nog niet thuis is.. jeemig zeg. Lekker verantwoordelijk hoor. Idd dat hij dan een gedragsprobleem heeft, wil niet zeggen dat hij zich niet hoeft aan te passen. Hij kan toch zijn best doen! Bahh mannen altijd met hun `tja zo ben ik nu eenmaal` gatver daar kan ik echt kwaad om worden. Tegenwoordig is het bijna een hype al die gebroken gezinnen. Mijn Zusje is kleuterjuf en ze schrikt echt van het aantal kindjes die uit gebroken gezinnen komen. T is bijna zeldzaam dat t gezin nog compleet is. Misschien is het een goed idee om alvast een plan te maken, wat je allemaal moet regelen, hoe je het aan gaat pakken enz. Misschien dat het dan allemaal wat concreter wordt zodat je keuze ook definitief blijft. Sterkte meis en kop op!
Tja een gebroken gezin is niet wat je wilde voor jezelf en je zoontje maar dit wilde je ook niet! Je laat in ieder aan je zoontje zien dat je dat gedrag niet accepteerd en op komt voor jezelf. Het geeft alleen maar wrijving en spanning in huis en naar mijn idee is een kind daar helemaal niet bij gebaat.
Heel knap dat je voor jezelf en je zoontje kiest!!! Liefst gelukkig samen met je zoontje, dan ongelukkig met je vent erbij!! Goed dat je de knoop door hebt gehakt, en dat je het zo ziet hoe het er echt voorstaat, en dit niet de toekomst is die je wilt. En wat je zelf al zegt.... Je doet alles al alleen voor je gevoel!! Ik wens jou heel erg veel sterkte met het doorpakken, regelen enz enz... Ik blijf je topic volgen... SUCCES!!
Bedankt voor jullie lieve reacties! Betekent echt veel voor me en het helpt me om de dingen helder te blijven zien! Hij is nu (kwart voor 11) nog niet thuis.... zag net wel dat onze auto gewoon geparkeerd staat op het parkeerterreintje achter ons huis Gelukkig dat ie niet met de auto weg is.. die zal ie vannacht dan wel hier weggezet hebben neem ik aan.. maar ik vraag me wel af waar ie uithangt en hij heeft de pinpas bij zich dus ik maak me zorgen om hoeveel geld hij deze keer weer verbrast heeft / aan het verbrassen is In t verleden heb ik de pas wel eens geblokkeerd maar dit is de enige die we hebben (die ik heb, tis mijn pinpas) dus als ik m blokkeer dan kan ik zelf weer twee weken hannesen zonder pinpas. Ik hoop maar dat ie 'gewoon' ergens slaapt en dat ie geen geld aan het uitgeven is...
hoi ik denk ook dat je de jusite keuze maakt iem die al zegt ' zo ben ik' ja die zal niet veranderen. zoveel uitgaan en geld opdoen als je een gezin hebt nee sorry, ik vind zelfs ene keer per week veel maar ok. mss wel best morgen naar de bank gaat en zorg dat je geld al appart staat, zodat jij ten minste je geld hebt om voor jou en je zoontje te zorgen sterkte
Je hebt de juiste keuze gemaakt meid. Dat jezelf gelukkig bent is ook belangrijk. Kun je wel bij het elkaar blijven voor het leuke plaatje (gezinnetje) maar daar word jij en je kindje echt niet gelukkig van. Nog steeds niet thuis..? dat kan toch niet als je thuis een vrouw en kind hebt zitten?! Hij heeft totaal geen verantwoordelijkheid. Hij had op z'n minst even kunnen bellen/smsen. Ik sluit me aan bij de reacties van de andere meiden hier. Je zegt zelf al dat je er al veel alleen voor staat, dus je kunt het meid. Je redt het wel alleen samen met je kleine. Rust en geluk is het beste voor jullie 2. En ik zou ook naar de bank gaan en mijn geld veilig stellen...
Poeh... Heb net je eerste topic ook zitten lezen en ik hoop echt van harte dat je nu bij je besluit blijft en stappen gaat ondernemen. Want dit is voor jullie zoontje echt geen gezonde situatie om in te leven. Ik snap dat je geen gebroken gezin wil, maar ik denk dat je zoontje op de lange termijn gelukkiger is met gescheiden ouders die hij nog wel ziet, dan in een gezin waarin continu ruzie en een dronken vader heerst. Als ik zo je eerste topic lees, vind ik dat je al veel te veel gepikt hebt van hem! Dat hij gedragsproblemen heeft is nog 1 ding, maar hij doet zo te lezen geen enkele moeite om voor zijn gezin te zorgen en dan ben je in mijn ogen echt verkeerd bezig. Het boodschappengeld opzuipen en gaan stappen vind ik echt belachelijk. Is hij inmiddels al thuis? Hoe ga je dit aanpakken? Als hij namelijk het huis niet uit wil, is het misschien handig om bijv. je ouders te laten helpen ofzo? Maar begrijp 1 ding niet. Je zegt dat hij JOUW pinpas mee heeft?? Waarom laat je hem die meenemen? Ik zou als hij thuis komt dus als eerste je pinpas terugpakken en opbergen waar hij hem niet kan vinden! Ik wens je heel veel sterkte!
Zijn eigen pinpas (van onze gezamenlijke rekening) heb ik al maanden geleden doorgeknipt. Dus bij het betalen van boodschappen e.d. gebruiken we mijn pinpas. De krijgt ie nooit mee, heb ik 90% van de tijd verstopt, maar soms krijgt ie het voor elkaar dat ie m toch te pakken krijgt. Bijvoorbeeld als hij om een boodschap gaat zoals gisteravond, dan weigert ie m terug te geven. In het verleden heb ik m dan laten blokkeren op t moment dat hij de deur uit stapt, maar na een hele hoop geblokkeerde passen en de trammelant die daarbij komt (onder kantoortijd naar de bank moeten om geld te halen, niet kunnen tanken bij een onbemande benzinepomp, terecht dat de bank ook moeilijk doet..) doe ik dat niet meer... Hij is om tien over 12 thuisgekomen, met een hele boel excuusjes die erop neerkomen dat ik juist blij moet zijn dat hij de auto niet meegenomen heeft en dat hij niets verkeerd gedaan heeft. Ik weet het, het klinkt belachelijk, maar dat gelooft hij echt. Hij zegt dat ie bij een kennis is blijven slapen. Geen idee of dat waar is, het kan ook dat hij ergens anders heeft geslapen. Hij is al een aantal keer vreemdgegaan dus ik sta nergens meer gek van te kijken. Hij lijkt deze keer wel mee te werken met het scheiden, hij zei dat hij ook niet meer bij mij wil zijn. Ik heb gezegd dat ie het beste meteen zn spullen kon pakken, maar hij zegt nergens heen te kunnen. Ik ben weggegaan met mn zoontje (+ auto + pinpas), ben net weer terug en hij is nergens te bekennen. Het helpt me wel om hier mn verhaal kwijt te kunnen en om jullie eerlijke (maar voor mij ook pijnlijke, omdat ik me realiseer hoe slecht de situatie is waar ik in zit) reacties te lezen. Echt super bedankt daarvoor!
pfff wat een verhaal.. ow man wat moet jij je rot voelen zeg op zo;n moment dat hij tegenover je staat te praten. terwijl je gewoon ziet dat ie staat te liegen. Dat doet toch vet zeer! En nu ineens keihard zeggen dat ie ook niet bij jou wil zijn, bah. Nou ik geloof er ook niets van dat ie bij een kennis was, maar goed dat wil je nu echt niet weten lijkt mij. Diep in je hart weet je t zelf wel. Meid, gooi hem eruit. Gaat ie maar naar die "kennis" van em, kon ie vannacht toch ook pitten. ow bleh. Wees sterk! je kunt t en kies voor een eigen leven met je zoontje.
Door mijzelf te willen vastklampen aan dat ideaalplaatje, het complete gezin, heb ik mij helaas te lang weggecijferd... Ik werd er niet bepaald gelukkiger van. En dan over dat ideaalplaatje.... Goh, ja we waren wel samen, maar zo ideaal waren we niet. Ik stond er ook alleen voor. Hij was zó passief, laks en ongeinteresseerd. Alleen als hij daar zin in had, zo leek het. En van dat uitgaan was ook hier heel lang sprake van. Vrijdag weg...zondag terug. Tot we daar een enorme ruzie over kregen en hij snapte niet eens dat hele weekenden wegblijven niet meer kon. Moet je nagaan....................! Toch probeerde ik het nog een keer. Hij ging niet meer uit, maar de irritaties gingen niet weg. Hij werd nog luier en lakser. Hij vond ook dat hij zichzelf moest opgeven, teveel moest aanpassen. Ook hij kwam met de smoes: 'zo ben ik nu eenmaal'. Ik heb hem een maand geleden het huis uitgezet, incl. al zijn spullen. Hij wilt het dolgraag lijmen, maar ik bedank ervoor. Net was hij weer hier en wilde hij ineens praten, maar uiteindelijk waren het weer duizend en één smoesjes wat ik aan moest horen....en de 'zo ben ik nu eenmaal' klinkt hier ook bekend! Nee hoor meid....het is het niet waard! Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je nu moet voelen. En weet je.... de eerste dagen alleen is het even slikken, maar ik heb nu zoveel meer RUST in mijn hoofd!!! Tuurlijk zou ik het liefst samen een gezin willen vormen, maar wat niet werkt, werkt niet. Vind die uitdrukking van Maya Angelou trouwens supersterk....ZO WAAR!!!!!
Lees net je laatste bericht hierboven. Lijkt mij het beste dat hij inderdaad z.s.m. verdwijnt uit het huis. Aan zo een vent heb je echt niks!!! Is het jouw huis? Of van beiden? koophuis? huurhuis? en nergens heen kunnen als je wel nachten ergens kunt verblijven? Hij moet gewoon weg! Mijn ex had ik toen verzocht binnen 1 week weg te zijn... (het is mijn huis, een huurwoning). Dat deed hij netjes. hij woont nu bij zijn tante en oom. Denk niet dat het gezond is voor jullie als hij langer in huis blijft! Wat een eikel zeg!!!
Wat vreselijk voor jou en je zoontje, hij denkt gewoon alleen maar aanzichzelf!!! Het kan echt niet zo zijn dat hij elke keer gaat stappen, zolaat terugkomt en dat jij je dan ook nog is zorgen moet gaan maken of je geld er nog is....Ik heb ook zo`n ex gehad (de vader van mijn zoontje) en geloof me, ze veranderen echt niet van het ene op andere moment (en soms veranderen ze nooit)!! Je moet er echt voor zorgen dat hij zo snel mogelijk weg gaat..Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop dat je bij je beslissing blijft want zo worden jij en je zoontje echt niet gelukkig.
@Assi: We hebben een huurhuis, op naam van ons allebei. Ik wil hier graag blijven met mn zoontje, ik heb 3,5 jaar op een wachtlijst gestaan voor dit huis in een dorp waar héél weinig huurhuizen vrij komen, en ik ben voor dit dorp mn opgespaarde punten bij de woningbouwstichting kwijtgeraakt, dus geen haar op mn hoofd die erover denkt om hier weg te gaan. En verder herken ik (natuurlijk) alles wat je schrijft.. ook hier is dat ideaalplaatje verre van ideaal... maar ik heb er al zo lang mee gedeald dat het een beetje 'normaal' voor me is geworden.. het is pas als ik mn verhaal aan anderen vertel, dat ik me realiseer hoe belachelijk het is. Hij is nu zo veranderlijk als het weer, het ene moment is ie het met me eens en praten we over hoe we alles gaan doen, het andere moment ontkent en bagetalliseert ie alles, en het volgende moment is alles mijn schuld. Erg vermoeiend, maar tot nu toe heb ik voet bij stuk gehouden en dat blijf ik ook doen. Hij moet hier inderdaad zo snel mogelijk weg, we hebben nog punten bij een woningbouwstichting wat genoeg zou moeten zijn om op korte termijn een huis te kunnen vinden, dus ik ga morgen informeren of die punten op zijn naam gezet kunnen worden zodat hij snel een flatje kan krijgen ofzo. En ik ga ook vragen wat ik ervoor nodig heb om dit huis op mijn naam gezet te krijgen. Zoals ik al eerder schreef ligt de situatie hier iets ingewikkelder, omdat hij niet hiervandaan komt en hier geen familie of vrienden heeft, naast zn stapmaatjes. Ook is zijn verblijfstitel gebaseerd op ons huwelijk (lang verhaal, maar ik weet waar ik het over heb) waardoor er een kans bestaat dat hij terug moet naar zn land van herkomst als we scheiden. Dat maakt alles net iets complexer, maar niet onmogelijk. Stap voor stap moeten we een hoop uitzoeken maar ik kijk er nu al naar uit om het huis voor mezelf te hebben en voor het eerst in ruim 2,5 jaar tot rust te kunnen komen!
Ik heb vanmiddag trouwens één van zn scharrels (een ex-collega van hem waar ie minstens 2x mee vreemdgegaan is) toegevoegd op hyves. Geen idee waarom, geen idee wat ik daarmee wil bereiken. Ze zal me wel niet accepteren want ze weet dat hij getrouwd is.. maar het voelde wel goed om haar te confronteren, in mn profiel heb ik een foto van mij met mn zoontje. Maar goed het is niet haar schuld maar die van hem, dat weet ik heel goed.. als zij het niet had gedaan, was er wel een ander geweest. En er zijn ook minstens 2 anderen geweest waar ik vanaf weet.. maar toch voelde het goed om haar toe te voegen.. misschien een gek soort van omgaan met mn verdriet? Ik weet het niet.. maar ach ik doe er niemand kwaad mee.
@Daro: wat betreft je pinpas/bankrekening, ik weet niet of je internetbankiert, maar anders zou je een internetspaarrekening kunnen opnenen. Als hij dan (for the time being, hij woont nu toch nog bij jou?) het pasje toch te pakken heeft, sluis je snel het geld over naar de spaarrekening en als je het pasje weer terug hebt kun je het gelijk weer terug zetten. Zo deed ik dat tenminste met mijn ex, die was/is gokverslaafd en kocht ook van alles zomaar wat we helemaal niet nodig hadden en ook niet konden betalen. Verder denk ik dat je een heel dappere en goede beslissing hebt genomen, al ken ik je niet, ik ben trots op je! Heel veel succes en sterkte, je kunt het! Liefs
Ga naar de bank en verander je pincode. Dan kan hij je pas pakken wat hij wil, maar van het geld blijft hij af. Ik zeg het niet snel tegen iemand met een kind, maar zo te lezen ben je deze man beter kwijt dan rijk. Als zijn gedrag zó onacceptabel is voor jou en je zoon, en hij verdomt het om er iets aan te veranderen, dan maakt híj de keuze om uit elkaar te gaan. Jij doet er goed aan om die keuze z.s.m. uit te voeren. Alle verdere consequenties heeft hij aan zichzelf te danken. Allemensen, wat een rotsituatie. Ik wens jou en je zoontje veel sterkte.
meid, je moet doen wat je goed dunkt, en je weet wel wat dat is verder ivm je pinpas; maak dat hij er niet meer aan kan hier heb ik het te lang toegelaten en ben bijna berooid achtergelaten (gelukkig zijn de schulden voor hem, maar toch) verander je code, doe er alles aan, maar geef hem geen ene euro meer
Daro, hoe gaat het nu?? Het eerste wat in mijn hoofd kwam toen je vertelde dat je niet wilde dat je zoon uit een gebroken gezin kwam, was: hij komt al uit een gebroken gezin. Jullie leven alleen nog wel in 1 huis - maar gebroken is het al. En dat voelt hij. Liever 2 fijne thuissituaties (bij papa thuis en bij mama thuis) dan 1 halve.