Ik ben best wel onzeker vind ik zelf. Ik ben zo bang dat er wat met de baby gebeurt. Het is nog zo pril. En ik voel me best heel erg goed, allen zo nu en dan wat moe, wat vervelend op de maag, maar helemaal niet misselijk. Verder helemaal geen kwaaltjes. De genen die het wel hebben zullen zeggen lekker man geniet daar van. Dat doe ik ook wel, en misschien komt het nog wel. Maar dan denk ik oh oh als het maar goed is.. Tja ik weet niet, is dit nou gezeur of hebben jullie dat ook? Het heeft bij ons 9 maanden geduurd voordat het raak was. Ik wilde het zo graag. Misschien geeft me dat ook wel de angst. Straks moet ik weer 9 maanden wachten als het mis gaat. pfff wat ben ik een pessimist als ik dit zelf weer terug lees. Nou ja, ik hoor jullie reacties wel. Ik ben erg benieuwd naar jullie gevoelens, behalve blijdschap. Oh ja, ik heb ook steeds het gevoel,d at ik mezelf zit te bedonderen.. stom he? Dan denk ik het was toch wel zo? Er stond toch wel een streepje? We hebben het van't weekend aan mijn schoonfamilie verteld en het is net of gaat het over ene ander. Ik hoor graag jullie reacties.
Ik heb hetzelfde... Maar dan zeg ik tegen mezelf kom op waarom zou het mis gaan? Volgende week krijgen wij de erwt te zien misschien dat ik het dan wat beter geloof.
In het begin had ik dat ook. Had echt nergens last van alleen vaker plassen en was snel moe, nu nog steeds hoor. Enige wat ik wel had was vaak pijn in me buik net alsof ik ongesteld moest worden. En was ook steeds bang dat als ik naar de wc zou gaan ik wat zou zien maar niks van dat was waar. Je moet nog even geduld hebben denk ik voordat je de echo krijgt maar dan heb je bewijs zoals ik dat noem. Dus probeer er gewoon van te genieten en als het fout gaat, dan was er toch echt iets niet goed met het kindje. Veel succes
Ik herken het helemaal. Kan ook nog niet echt van mijn zwangerschap genieten. Ben ook steeds bang dat het mis kan gaan omdat ik ook zo weinig kwaaltjes heb. Dan loop ik weer naar de wc en zie dat ik echt niet ongi ben. Paar dagen geleden (dag voordat ik naar de vk moest) nog een extra test gedaan. Was bang het misschien wel verkeerd gezien te hebben en wilde weer even zekerheid dat ik daar niet voor niks naar toe zou moeten. Bij de vk hoopte ik dat ze naar het hartje zouden luisteren, maar dat doen ze pas bij 12 weken. Over anderhalve week echo. Pas als ik dan zie dat er echt een vruchtzakje zit met iets erin of een hartje hoor denk ik dat ik dan pas kan gaan genieten............
Ook ik ben hartstikke onzeker. Ik heb gisteren nog tegen mijn moeder gezegd dat ik die eerste drie maanden helemaal niet leuk vind, puur om de onzekerheid of dat het wel blijft zitten en gezond is. Mijn moeder zegt dat ik gewoon moet genieten, maar dat vind ik wel moeilijk. Ook ik heb veel buikpijntjes (niet hevig, maar licht), moet veel plassen en elke keer kijk ik dan of er niets is meegekomen. Aan de andere kant heb ik voor mijn idee een enorme buik en dan ga je weer twijfelen of je toch niet al langer zwanger zou kunnen zijn?/ Weet wel dat het ook darmen zijn die opspelen, maar mijn buik valt al op, ik snap er niets van. 19 juni voor de 1e keer naar de verloskundige, en dat is dan zelfs alleen nog maar intake. Een paar weken later gaan ze echo maken en dan zien we wel hoe ver dat het is. Maar voorlopig is het de onzekerheid die de boventoon voert.
Is allemaal zooooo herkenbaar! Denk dat iedereen dat wel heeft in het begin. Tenminste ikke wel! Heb mezelf al die tijd maar voor gehouden dat het merendeel van de zwangerschappen goed gaat en hoe moeilijk het ook is, als het niet zo mag/mocht zijn los je het met stressen ook niet op. Klinkt allemaal erg makkelijk en geloof me, zo heb ik het ook niet altijd gevoeld hoor Wil jullie allemaal suc6 wensen en een prachtige zwangerschap!
ook ik kan me erg in jullie vinden wel denk, een miskraam gebeurd niet heeel vaak dus waarom ik wel? en asl er wel wat mis gaat dan is er iets met het vruchtje! wij hebbben gisteren onze eerste echo gehad, en voel me nu iets zekerder al kan het alsnog wel mis gaan, baby heikamp bewoog en het hartje zag je kloppen! voor de echo was ik wel bang dat het een leeg vrucht zakje was of dat het niet leefde, ik ben blij dat ik de kleine even gezien heb! de eerste drie maand mogen van mij snel om zijn, ik kan er niet goed van genieten.
ik was in het begin ook erg bang en onzeker. bang op een mk en dat al helemaal na dat ik een bloeding had met 6 weken. wij hebben er 18 maanden over gedaan en dan ben je ook erg bang dat het mis kan gaan. maar als je 1 maal de echo hebt gezien en je kleintje dan word dat wel minder (tenminste bij mij wel)