wat een heftig verhaal ! wat een mooie sterke kindjes ! en wat fijn dat jij er al bij al ook goed uitgekomen bent ! pff moet echt een hel geweest zijn die periode ! hoop dat je alles een plekje kan geven en het kan verwerken groetjes en liefs
Jeetje wat heftig allemaal... En wat kan jij mooi schrijven zeg! Wat een mooie kindjes... Je ziet idd niks van prematuriteit meer terug zo op de foto. Ik ben ook wel benieuwd met hoe veel weken ze geboren zijn, idd een week of 30? Hoe gaat het nu met jou?
Wat een heftig verhaal, poeh!!! Wat een mooie sterke kindjes hebben jullie!!! En jij, poeh wat ben jij ook sterk!! Geniet van je gezinnetje en gefeliciteerd met je 2 wonders!!!
Wat een verhaal zeg, ik ben echt zwaar onder de indruk van wat jullie hebben doorstaan en hoe goed het allemaal is afgelopen. Je hebt 2 prachtige kindjes zeg! Ook nog even een groot compliment over je schrijfstijl, wat kan jij je gedachtes mooi onder woorden brengen. Ik wens jou en je gezinnetje alle geluk van de wereld en een prachtige tijd samen
Bedankt iedereen voor de reacties ! De kinderen werden geboren met 30 weken + 2 dagen. Achteraf zijn de placenta's onderzocht en daarbij vonden ze geen aanwijzingen voor een placentaloslating. Ze hebben wel gezien dat beide placenta's al veel te rijp waren voor de zwangerschapsduur en er al 'terminale vlokken' in zaten, wat normaal gezien pas gebeurt als je overtijd gaat. De dokters nemen aan dat de snelle afbraak van de placenta's een gevolg is van de vele medicatie die ik kreeg bij de operatie en daarna. Moest ik dus niet zo ziek geworden zijn, was er een grote kans geweest dat één van de kinderen overleden was in mijn buik. Alles bij elkaar is het een aaneenschakeling van 'wat een geluk' hier en 'op het nippertje' daar. Ik geloof niet in toeval, voor mij is dit absoluut een wonder. Het besef dat het zoveel anders had kunnen aflopen, zorgt ervoor dat je er nog meer van geniet. Met mij gaat het momenteel goed, al heb ik af en toe nog buikpijn en steekt de wonde nog vaak. Ik heb een litteken van de keizersnede en dwars daarop een litteken tot zo'n 10 cm boven mijn navel. Het rechtse stuk van mijn buik is gevoelloos en dat zal waarschijnlijk zo blijven. De kans dat ik nog zwanger kan raken is héél klein. Een derde kindje zou misschien de kers op de taart geweest zijn, maar taart zonder kers is ook heerlijk.
Ik heb jullie verhaal met veel bewondering gelezen. Ik snap dat je zo'n ervaring op wilt schrijven! Ik hoop dat het helpt bij de verwerking. Wat een heftige periode moet dit allemaal geweest zijn! Wij hebben het net met zeer goeie vrienden meegemaakt waar er jammer genoeg geen happy end was voor de kinderen. Ik vind het fijn om te lezen dat er nog wel wonderen bestaan! Gefeliciteerd met jullie prachtige wondertjes! En ik ben erg blij dat jij je goed hersteld na zoiets traumatisch.
wat een verhaal bene cht blij dat ze het zo goed maken en nathan zijn ogen he het lijkt me een schelm te zijn die nog vaak dingen gaat uitsteken die niet mogen en ook je meisje vind ik een mooi kindje. op de eerste foto's lijken ze me eig niet zo klein, maar komt mss omdat ik vergelijk met mijn zoontje die overleden is na 24 w zwangerschap en dus nog kleiner was. proficiat en geniet ervan
Jente, wat vreselijk. 24 weken, da's nog 6 weken vroeger dan die van ons. Ik kan me daar amper iets bij voorstellen. Wat een verdriet. Hoe gaat het nu met je? Hopelijk doet het je niet nog meer pijn een verhaal als het mijne te lezen. Iedereen verdient een happy end... Ook bij VioletRose geen mooi einde, wat erg. Ik word daar zo stil van en bijna beschaamd dat ik hier vrolijk mijn verhaal kom verkondigen... Dat moet prikken bij veel mensen, sorry. Onze kindjes waren inderdaad niet de kleinste op de afdeling. Ze mochten al meteen de 'grote' prematurenpampertjes aan en ook de mutsjes hadden ze nog veel kleiner.
nee je verhaal doet geen pijn, vind het net een mooi verhaal en ben blij dat ze het zo goed maken, vind het echt mooie en schattige kindjes en vooral je zoontje zijn ogen vind ik wow. ik ben nu hoogzwanger van men dochter dus zit wel ok met me
Kan me er geen voorstelling van maken hoe het geweest moet zijn voor jou en je partner.. zo heftig.. En hoe jullie er uit zijn gekomen, wat een zegen! Geniet lekker van je moppies (zie dat ze even oud zijn als de mijne).
Jeetje, wat hebben jullie een heftige tijd achter de rug. Heel fijn om te lezen dat het nu goed gaat met jullie. Wat heb je overigens een prachtige kinderen! Je kan trouwens prachtig schrijven, mijn complimenten!
Wat een heftige tijd hebben jullie meegemaakt met recht een wonder dat dit helemaal goed is afgelopen. Super geschreven en wat een mooie moppies.
Wauw wat een indrukwekkend verhaal. Wat hebben jullie een geluk gehad. Je hebt het verhaal prachtig opgeschreven! En wat een mooie kindjes heb je!