Ik hou het niet meer ... knap bijna uit elkaar... Ik ben nog maar 5 weken zwanger, maar ik wil het van de daken schreeuwen! Mijn beste vriendin heb ik het verteld, maar verder moet ik familie en vrienden ontlopen want ik kan het echt niet voor me houden! Hoe doen jullie dat of hebben jullie het gedaan? Mijn idee is aan de andere kant ook om niet zo lang te wachten, je kunt de mensen die heel dichtbij je staan toch wel zeggen? Het is ivm mogelijke miskraam dat je het niet verteld maar sommige mensen zul je dat ook mee willen delen als het gebeurt toch... Pffff... wat lastig is dit! Ik word er ook nog eens extra labiel van heb ik het idee!
Ik vond het toen ook moeilijk om voor me te houden. Wij hebben het met 10,5 week (na twee goeie echo's) aan iedereen verteld. Niemand wist het voor die tijd. Mijn moeder zei altijd dat zij het toch wel zou weten, nou niet dus. Met kerst daar nog gegeten en ik dus niet drinken, wat ik normaal altijd doe! Met de verjaardag van mijn vader ook niets geen alcohol gedronken. Niemand die er iets van zei. En niemand had iets in de gaten . Gefeliciteerd met je zwangerschap! Geniet ervan.
Hahaha, ik kan me dat nog goed herinderen hoor...... Wat ik deed was doseren.... Als ik eht knapte dan zei ik het tegen iemand die heel dichtbij staat.... Zo wist mijn moeder het met ruim 5 wkn..... mijn schoonmoeder met ruim 6 wkn en zo nog mijn zusje en vriendin..... En voor ik het wist was ik over "de grens" en mocht de hele wereld het weten..... Nog gefeliciteerdt uiteraardt en doe vooral waar jij je goed bij voelt,.... spannend!
Allereerst GEFELICITEERD Sjaantje! Ik had dat in het begin ook heel sterk! Ben bij de HA geweest afgelopen maandag. Best raar, dat hij het wel weet en de rest niet! Ik heb woensdag de VK gebeld voor een afspraak en we mogen 3 juli voor onze 1e afspraak komen! Lijkt nog een eeuwigheid! We willen het pas ná 22 juli gaan vertellen aan onze familie en vrienden! Heb afgelopen week wel een paar keer bruine afscheiding gehad. Dan schrik je toch even en wordt je onzeker. Ik heb verder nog nergens last van, dus is het wel makkelijk dat ik nergens excuses voor nodig heb! Groetjes, Trix
Wij vonden het ook leuk om het al snel te vertellen en hebben dat ook gedaan, maar helaas eindigde de zwangerschap 2 weken later in een miskraam. Nu ben ik weer zwanger en hebben we toch wel besloten het iets langer voor ons zelf te houden. Natuurlijk wil je het ook met je naasten delen als het niet goed mocht gaan, maar ik heb het idee dat m'n familie meer bezig is geweest met de miskraam dan ikzelf. Ik keek eigenlijk al gelijk weer vooruit. Dus deze keer proberen we te wachten tot ongeveer 10 a 12 weken.
Ik kan het ook echt niet voor me houden. maar ik doe mijn best! ik wil wachten tot 9 weken, dan komen mijn ouders thuis van vakantie en daarna mag iedereen het weten, want dan heb ik ook de eerste echo gehad. Ik vind het heel moeilijk. Mijn shcoonouders weten het wel en mijn zwager en schoonzus ook. Verder doseer ik het ook. Vanmiddag komt mijn beste vriendin, die ga ik het straks vertellen en volgede week donderdag vertel ik het mijn zus en zwager. En dan moet ik wachten.... Tot pa enma thuiskomen. Ze hebben gisteren gebeld en hadden een heel goed plan. Ze hadden het zo naar de zin, dat ze een dag later thuis komen! pfff ik dacht jullie moesten eens weten wat ik wil vertellen! Dankomen jullie meteen naar huis! maar goed het is nog 3 weken min 1 dag wachten.
Het is inderdaad erg moeilijk. Mijn vriendin weet het al. Ik heb het haar niet verteld, ze kent me zo goed: ze is er dus zelf achter gekomen. Wel raar, ze weet het nou eerder dan mijn eigen ouders..... Ik denk dat ik het zondag aan mijn ouders vertel. Verder houden we het stil tot aan de 1e echo. Dan ben ik 11 weken zwanger. Omdat ik nou geen alcohol drink zijn mensen wel aan het gissen. Ik vertel iedereen maar dat ik antibiotica slik. Weet niet of het geloofwaardig is?
Ik heb het aan 1 iemand die ik al lang behandel verteld ( ben fysiotherapeut) want ik moest het aan iemand vertellen, verder nog aan niemand. Nu merk ik dat ik mijn moeder wel erg mis, die is dit jaar overleden, want daar zou ik het wel al aan verteld hebben, die weet hoe het is. Ik moet ook echt moeite doen om het niet verder te vertellen, nog een paar weekjes wachten. groetjes pacific
Ik heb het als eerste op mn werk verteld, met 8 weken. Kwam door omstandigheden dat dat beter was, maar alleen mn baas. Na goed 9 weken hadden we een goeie echo, dus toen mn schoonouders verteld. En na die tijd langzaamaan familie en vrienden. Ik wilde ook wachten tot 12 weken, maar kon t ook zo moeilijk voor me houden. Hoezo blij
Ik kan het ook wel van de daken gillen;ook al ben ik pas 5 weken ver. Alleen heb ik het op me werk verteld aan de mensen die direkt boven me staan.Afgelopen woensdag kon ik beroerd naar huis en gisteren idem. Dus effe kort uitgelegd wat er aan de hand was en verdere discretie verplicht! lol. We willen het zeggen na dat ik met 10 weken de echo heb gehad en we dan meer zekerheid hebben.Of dat lukt is punt 2.... Roken deed ik voorheen en nu dus niet meer,dat gaat wellicht toch opvallen.En mij buik is opgezwollen(zo noem ik het nu maar effe...),dat zal wel minder worden maar je ziet het nu gewoon... Susi
Duurt lang allemaal he. Niet iedereen weet het nu, maar met 6 weken hebben we het wel aan onze ouders verteld. Van de week zijn we voor de eerste keer naar de vk geweest en hoorden we het hartje kloppen . De vk zei op het einde van het gesprek dat de kans nu best klein is dat ik nog een miskraam kan krijgen dus kan het gewoon niet meer voor me houden. Eergisteren heb ik het op me werk verteld, omdat me collega's een beetje achterdochtig werden (meteen een superleuk cadeautje gekregen). Vanavond ga ik het aan me broer vertellen en morgen misschien aan de zussen van me vriend.
Moelijk he Sjaantje het voor je houden. Ik heb het ook, maar na mijn miskraam van de vorige keer zijn we nu voorzichtiger met het vertellen aan sommige mensen. Na onze echo, als die goed is, gaan we het meer mensen vertellen. Nu weten alleen beide ouders en goede vriendinnen en vrienden het. Als ik jou was zou ik het alleen die personen vertellen waar je ook steun aan hebt, mocht het mis gaan. Want je wilt het natuurlijk graag delen met andere mensen, heel begrijpelijk. Groetjes Marie
Wij hebben het ook snel aan onze ouders verteld. We vonden het te moeilijk om ons stil te houden en hadden ook het idee, mocht het eindigen in een miskraam kun je er met meer mensen over praten dan alleen maar samen. Op mijn werk heb ik het verteld toen ik 8 weken zwanger was. Dit was min of meer een must omdat ik n8diensten had en zo misselijk werd dat ik liep te spugen in de nacht.
Wij hebben het aan de ouders verteld toen ik 8 weken zwanger was. (achteraf gezien was dit al met 6,5 weken aangezien ik 1 1/2 week ben teruggezet.) De rest hebben we het een week later verteld. Je moet gewoon doen waar je je goed bij voelt. De een verteld het meteen de ander wacht tot 12 weken, sommige zelfs nog wel langer. Als wij, toen we het vertelden, hadden geweten dat ik pas 6,5 weken zwanger was hadden we het nog niet verteld.
we hebben het mn ouders en schoonouders verteld toen ik 5,5 weken zwanger was. dat kwam ook een beetje doordat ik eerder die week een bloeding heb gehad en ik als het misgaat het graag wil delen met hun zodat ik een uitlaatklep heb. op mn werk moest ik het toe ook al vertellen want ik kreeg die bloeding op mn werk en was behoorlijk geschrokken. van de huisarts moet ik rustig aan doen en mag ik ff niet sporten, dus moest ik het ook aan mn fysiotherapeut vertellen (doe fysio-fitness), maar dat is een goede vriend van ons. ik woon op een klein dorp dus we gaan het de opa en oma van mn vriend ook eerdaags vertellen voordat de tam tam zn werk gaat doen. verder proberen we het nog even voor ons zelf te houden, maar het is zo moeilijk.
Waarom vertel je het niet gewoon? Als je je daar goed bij voelt... Ik heb het met een week of 6 ook aan iedereen verteld hoor. Onze ouders wisten het zelfs al op de dag van de test ... Als er iets mis zou zijn gegaan, had ik het niet erg gevonden dat mijn familie en vrienden het wisten. Ik zou er dan toch liever open over zijn. Ik denk dat ik de steun van mensen dan juist nodig zou hebben gehad. Enne... Gefeliciteerd he!
Wij hebben het met ongeveer 5,5 weken aan de ouders verteld, iets later aan mijn mans zussen en vandaag zijn mijn broer en zusje aan de beurt. Het liefst had ik het meteen tegen mijn zisje verteld, maar wilde het toch graag ook tegelijkertijd tegen mijn broer vertellen, en vandaag hadden we toch een afspraak met zijn allen staan, dus vandaar dat we hebben gewacht. Er kan inderdaad nog vanalles fout gaan, maar de mensen die ons dan kunne n steunen, weten nu dat we zwanger zijn, dat vind ik een fijn gevoel!
Nou we gaan het vandaag aan mijn ouders vertellen, ben zo benieuwd hoe ze reageren! Heb in een bos bloemen een kaartje gedaan met aan de buitenkant 'suprise' erop en aan de binnenkant staat 'jullie worden opa en oma' nu maar hopen dat ze op t kaartje kijken haha
Allereerst gefeliciteerd met dit fantastische nieuwes! Ook wij hebben het met 8 weken aan de ouders verteld. Hier hebben wij bewust voor gekozen, omdat we eerst de echo af wilde wachten. De eerste zwangerschap eindigde nl in een miskraam en toen hadden we het al tegen iedereen gezegd, dus dat wilde we dit keer anders doen. Dus met 8 weken kregen we de 1ste echo en die was goed, dus met kopietje van deze echo naar de ouders en deze overhandigd. Op mijn werk heb ik het ook met 8 weken gezegd tegen mijn bazen, want ik vond dat ze daar wel recht op hadden, gezien de invulling van mijn functie tijdens mijn verlof! Maar je gevoel kan ik heeeeeel goed begrijpen, want je wil het echt van de daken schreeuwen! Succes met het nog even voor je houden .