Kreeg met 35 weken te horen dat men ukkie in stuit lag, nu halve week later draaipoging gehad maar die is dus mislukt want der zat geen beweging in.... en ze ligt nog steeds dwars krijg waarschijnlijk 14 juli te horen dat het een geplande keizersnee word.... heb zelf toen ik klein was een operatie gehad voor men uretherklepje en dat litteken zit over heel me onderbuik... en daar was 3x voor nodig om het goed te krijgen dus heb het nog al niet zo op operaties dus een keizersnee word ik niet zo bang van en wil alles het liefst mogelijk weten hoe en wat en hoeveel pijn het dee en wat voor een last je der van heb daarna....wat je allemaal wel kan doen en niet kan doen en hoelang het duurde voor je hersteld was wie kan mij dat vertellen en geruststellen? ik zie er namelijk nog al tegen op....
1ste dag ben ik in bed gebleven, 2de dag kon ik langzaam naar de toilet waggelen. 3de dag heb ik al alleen gedouched. Het ging elke dag met supergrote sprongen vooruit. Binnen een week of 3 had ik helemaal nergens meer last van. Maar misschien mag je wel een stuitbevalling proberen?
nou ze ligt dwars over in me buik dus stuitbevalling zat er niet in volgens de gyn die ik eerste keer had...maar volgens die zou men kind ook niet groot maar ook niet klein zijn... nu laatste keer had ik een gyn die vond dat ik beschaafdbuikje had voor zo'n groot kind.... dus beetje raar allemaal
Hee Nouky, Ik heb een geplande keizersnee gehad ivm stuitligging en ik vond het heeeeeeeeeeel erg meevallen. Ik heb me goed laten informeren over het hoe en wat in het ziekenhuis (hoe lang duurt de ingreep, waar is manlief, mag ik zoon vasthouden, hoe lang duurt het hechten etc, hoe lang lig ik op de verkoever, krijg ik krammetjes of onderhuidse hechtingen, wanneer aanleggen enzovoorts). Pijn heb ik eigenlijk niet echt gehad. Ik kreeg de eerste 2 dagen morfine en daarna (veel) paracetamol. De eerste dag lag ik in bed (had toen ook nog een katheter), de tweede ging ik douchen, de derde dag scharrelde ik wat rond en de vierde ging ik naar huis. Daar was alleen het in en uit bed gaan pijnlijk. Het litteken genas goed maar trok wel af en toe. Voor mn zoontje zorgen ging prima, dag 8 of zo maakte ik weer ommetjes buiten. Laat alles goed uitleggen, het valt vast mee! Succes!
ik heb 2 keer een ks gehad (niet gepland, maar omdat de kinderen niet verder kwamen). Ik vond het erg meevallen, de eerste keer ging best snel en de 2de keer ging het herstel nog sneller. Ik stond na nog geen 24 uur alweer naast mijn bed en ging zelf naar de wc. Houd je wel aan de adviezen van geen auto rijden, niet tillen (behalve de baby), niet veel traplopen, niet stofzuigen. Houd je lekker rustig en pak je rust en slaap als de kleine overdag slaapt. Allemaal goed voor je herstel. De ks gingen beide keren heel anders, eigenlijk toen ze gingen hechten. Bij dochter: toen ging papa mee met dochter en de kinderarts en bleef ik alleen achter. Daarna alleen op de verkouver (en dat duurde extra lang, omdat ze me eerst vergaten en het daarna erg druk was in het ziekenhuis. Was toen enorm boos en lichtelijk in paniek, want ik wist niets van mijn dochter. Bij mijn zoontje ging het heel anders, ander beleid inmiddels. Papa hield hem vast tijdens het hechten en ik kon lekker kijken en kletsen. En toen ze klaar waren mocht hij bloot op me liggen onder warme dekens en zo naar de verkouver, was zo fijn. Ik zou ook dat even na vragen, hoe dat gaan in jouw ziekenhuis. Veel vrouwen vindt het leuk om enge verhalen over bevallingen te vertellen. Toen ze de eerste keren hoorde dat ik een ks had gehad wilde ze ook weten hoe erg dat was, niet dus toen was de kennis die was uitgescheurd ineens veel interessanter. Toppunt was mijn schoonzus die zelf hele makkelijke bevallingen had mij op dag 1 wel even ging vertellen dat het uit bed komen de eerste keer het ergste was en zoooo zeer deed. Werd toen ook even bang totdat ik bedacht dat zij er niets van wist en het viel de volgende dag reuze mee (als je maar luistert naar je lijf). Dus laat je niet bang maken door sensatiezoekers en verhalen op internet.
hoi, mij is de keizersnee ook erg mee gevallen,maar dat verschilt gewoon erg per vrouw zeg maar, mijn vriendin vond het echt vreselijk en wil nooit meer, en ik dacht direct na de keizersnee, ok het is me erg meegevallen, de pijn aan de wond is me ook erg meegevallen, alleen de eerste keer uit bed vond ik hel, dacht echt dit komt nooit meer goed, en voelde me behoorlijk overreden door een vrachtwagen, weet niet hoe ik het anders moet omschrijven, verder bleek ik overgevoelig te zijn voor morfine, en zat dus helemaal onder de jeukende uitslag, en had zenuwpijn in mijn armen, daar he ik meer last van gehad, dan de hele ingreep! suc6 meid.