Hoi Dames, Ik weet het, er zijn erg veel topics over relatieproblemen enz... maar wil toch ook even mijn verhaaltje kwijt. Nu is het zo dat ik niet echt ernstige relatieprolemen heb. Eigenlijk hebben we zelden onenigheid of ruzie. Misschien dat het 1 of 2 keer per jaar voorkomt. Maar nu loopt het sinds een weekje niet echt lekker meer en het lukt me niet om uit die frustratie/boosheid te komen. Mijn man vindt dat het niets voorsteld en zegt en doet in mijn ogen dan ook weer de verkeerde dingen waarop ik nog bozer wordt. Eerlijk gezegd denk ik dat ik ook wel wat last heb van een lichte pnd aangezien ik dat na de vorige 2 bevallingen ook heb gehad. Maar dit keer is het al 4 maanden na de bevalling dus weet niet zeker of dat wel kan. De druppel die de emmer deed overlopen was dat vanochtend vroeg de deurbel ging en de buurvrouw voor de deur stond met de mededeling dat mijn zoontje van 2,5 bij haar naar binnen was gelopen (en dat gebeurd weer net op de dag dat de nanny een dag vrij heeft) Ik heb me snel aangekleed en met enige schaamte mijn zoontje daar vol tegenzin en hevig spartelend weggehaald. Die mensen zullen ook wel gedacht hebben dat ik niet op mijn kind let maar hij is me gewoon ontglipt vanochtend Op de 1 of andere manier ben ik nu helemaal uit m'n dak geflipt en heb ik mijn man een mail gestuurd dat wanneer hij vanavond gewoon gaat stappen (ze hebben van 16.00 tot 20.00 uur een uitje van de afdeling en daarna optioneel stappen) ik een enkele reis boek naar NL en voorlopig niet meer terugkom. Ik neem de 2 jongste kindjes dan mee. Zo, wilde het alleen even kwijt. Dat is alles
pff.. lijkt me erg lastig om je zo te voelen... ben je al naar een arts geweest?.. ik zou dit zo snel mogelijk doen.. als het niet voor jezelf is. dan wel voor je relatie en je kindjes !! kan nooit goed zijn voor jullie gezin als jij je zo voelt !
Misschien is je man juist wel toe om mee te gaan stappen als jij niet lekker in je vel zit. Het is dan ook niet leuk thuis komen natuurlijk... Ik zou hem lekker laten gaan en daarna even met hem praten over wat je dwars zit, als er niets dwars zit, ook gewoon zeggen dan weet hij waar hij aan toe is. Ik vind het ook erg overdreven van je namelijk, nu kan ik ook zo reageren sinds ik zwanger ben maar bij mn vent gaat het zn ene oor in en andere oor uit en tegen de tijd dat hij ook werkelijk weg gaat schaam ik mezelf kapot dat ik het hem verbied of dat ik zo onredelijk boos word en is het al goed. Als je zelf ook vind dat je overdreven reageert dan kan het heel goed zijn dat de hormonen met je spelen, vind je dit niet dan ligt de oorzaak wellicht toch iets dieper...? Sterkte!
Oei, dat is wel een beetje overdreven.. Misschien moet je is met iemand gaan praten? Ik weet nog dat ik het ook even helemaal gehad had toen mijn dochter 4 maanden was. Sterkte hoor!
ik vind het ook een beetje overdreven, misschien idd even met een arts spreken. Ik moet zeggen dat ik dit soort flip-acties nooit zo zou kunnen waarderen. Mijn oude baas zijn vrouw doet het regelmatig. Als zij bonje hebben gehad, dan de volgende dag wordt de arme ziel voor alles uitgemaakt (slechte vader, nog slechtere echtgenoot, ze vertrekt met onmiddelijke ingang etc. etc.) - via de e-mai.. Ik begrijp nooit zo goed wat ze ermee wil bereiken, anders dat het nog langer gaat duren zo, en hij toch niet kan reageren. Daarnaast vind ik als helemaal niet dat je dergelijke dreigementen kan uiten tegenover je man (vertrekken enz.), nog done (ook al ben je het helemaal zat). Gewoon tot rust komen en normaal rustig bespreken ... niet kinderachtig via de e-mail allerlei bedreigingen uiten die je niet waar kan maken ... Komt allemaal vast wel goed
@Anice: meende je ook wat in die mail staat? Of wil je gewoon graag dat hij thuiskomt en bij je is? Ik kan namelijk ook zo reageren, niet zwanger en nooit bevallen dus dat kan het in mijn geval niet zijn..
Uhm.. Ik vind het ook overdreven.. Voor al het dreigen dat je dan naar NL vliegt met de kinderen. Op deze manier zet je 'm behoorlijk voor het blok.. Als mijn partner dit zou zeggen, kan hij ook daadwerkelijk vertrekken. Al is het maar voor 1 nacht. Ik vind niet dat je dergelijke 'dreigingen' kunt maken. (Ik ben dan ook een trut; als je het zegt, moet je het doen. Voel het maar.) Ik zou met iemand gaan praten, om je woede/frustraties eruit te gooien. Misschien kom je er dan ook achter waar deze vandaan komen..
Misschien komt het best hard bij je aan dat iedereen het "overdreven" vindt. Het is op dat moment jouw gevoel. Waarschijnlijk voel je je dan zo machteloos en wat je doet en / of gedaan hebt is een soort aandacht / hulp vragen op een "verkeerde" manier. Voel je je nou weer wat rustiger? En denk je er nu precies nog zo over? Of heb je nu het "spijt" gevoel van, had ik het maar niet gezegd. Als je man thuis komt zou ik hem uitleggen wat er aan de hand is en hoe je je voelt / voelde. Dan krijgt je man hopelijk meer begrip en gaat / kan hij je helpen. Ik denk dat je het beste naar de huisarts kan gaan. Zij / hij kan je vast helpen. Sterkte,
Overdreven, ach een beetje, maar jij voelt je wel zo op dat moment en daar moet je echt wat aan doen. Ik moet eerlijk zeggen, toen ik echt niet goed in mijn vel zat had ik dat ook. Ik ben niet zo van een psycholoog en dat soort prul en ben toen eens gaan googleen, ik kwam op meerdere sites uit met een soort van lotgenoten, zij hebben me echt goed geholpen en ook tips gegeven tegen mijn kwaadheid. Moet ook zeggen dat mijn man er een broertje dood aan had en doodleuk op stap ging hoor, ik ben nooit weggegaan. Maar als ik echt in de put zat bleef hij wel gewoon thuis om te steunen,
Nee hoor, vind het helemaal niet erg dat de meeste het overdreven vinden. Zou ik zelf namelijk ook vinden als ik het als buitenstaander had gelezen. Het is idd het gevoel wat op dat moment speelt en het moest er even uit. Ja, aan de ene kant wil ik natuurlijk het liefst dat man direkt naar huis komt dus idd een kinderachtige manier van aandacht trekken. Maar aan de andere kant, heb al geboekt dus ik kan echt gaan als ik zou willen. De laatste tijd zijn er gewoon een paar keer dingen voorgevallen waarbij ik het gevoel heb dat ik maar op commando klaar moet staan en dingen voor hem moet gaan doen en dat staat nu gewoon erg tegen. Daarbij vind ik het best zwaar met 3 kinderen, ook al heb ik hulp in huis. Nu vind ik het ook niet leuk dat hij lekker gaat feesten deze week (het is 10 dagen feestweek hier) terwijl ik niet lekker in mijn vel zit. Normaal mag hij altijd gaan en staan waar hij wilt. Ik ben zeker niet het type vrouw dat haar man verbiedt om uit te gaan met vrienden maar op dit moment staat het me erg tegen.
maar was jij dan toen je kindje van 2,5 buiten liep? of je man? was die werken? het zou pnd kunnen zijn... maar ik heb meer het idee dat er meer speelt... dat je man te vaak van huis is? te lange dagen maakt? en neem anders ook eens lekker de tijd voor jezelf! ik las dat je een nanny heb! ga eens lekker een dagje voor je zelf iets doen wat je graag doet. neem een dag vrij van je werk samen met je man en ga samen iets leuks doen... lekker dagje samen weg en uit eten! ik vind wel dat je met je mailtje te hoog van de toren blaast! en ik weet dat mijn man dat niet zou accepteren. ik zou nu een mailtje met je excuus sturen en uitleggen wat je voelt en zeggen dat je hem vandaag gewoon heel erg nodig heb.. en zeg tegen hem dat je vermoed dat je PND heb en ga naar de arts.... bij mij werd PND ook pas na 4/5 maanden vastgesteld. maar zulke dreigmailtjes sturen dat schiet natuurlijk niet op meis!
Nou dat had ik zowiezo al niet kunnen waarderen... Een man steekt net zo goed zn stengel ergens in en kiest net zo goed voor die 3 kinderen dus mag hij wel eens zijn verantwoordelijkheid gaan zien en niet jou ervoor opdraaien. Ik hoef niet eens te dreigen dat hij vaker thuis moet zijn want hij weet gelukkig zn verantwoordelijkheid maar kan me best voorstellen dat als je samen leeft met iemand die dit niet weet, je zo gefrustreerd kan raken als jij zojuist deed, hoef je niet eens PND voor te hebben!! Waarom praat je er niet eens over?
Ik zou het ook niet pikken als mijn man 10 dagen ging feesten terwijl ik met deze gevoelens zat. Hij is er wel van op de hoogte wat er echt speelt? Een reis boeken lijkt me niet handig, je moet toch praten en kunt dan altijd nog besluiten om te gaan.
Voor mij komt er niet duidelijk uit ts dr post dat haar man 10 dagen gaat feesten, maar goed. Helpt het als je terug gaat naar NL, met 2 kinderen? Komt dat je oudste ten goede of de relatie op dit moment met je man? Is het een oplossing? Zo ja? Dan moet je gaan. Maar als je ook maar een klein beetje denkt dat je er op een andere manier daar samen met je man uit kunt komen, zou ik daarvoor gaan ivp te vertrekken? Dat je al geboekt hebt, stond dat al vast voor dit voorval? Of heb je dat vandaag in je boosheid gedaan? Ik snap niet zo goed waarom je weg wilt eigenlijk...
Ik vind dit altijd een beetje flauw om te lezen. maar goed, dat zal dan wel aan mij liggen. Ik lees ook nergens dat de man TS weet wat er speelt en zelfs als zou dat zo zijn, op zo'n een manier reageren vind ik gewoon kinderachtig en sneu (sorry). Een klein kind die staat te stampvoeten "ik wil ik wil ik wil". Althans zo komt het over op mij. En dan ook gewoon al een ticket hebben geboekt en dan ook gewoon alleen met je jongste twee vertrekken ... leuk ook voor de oudste . Ik snap ook wel dat TS dit misschien in een opwelling doet, maar misschien moet ze die opwellingen onder controle leren houden. Ik weet wel dat als ik met dergelijke dreigementen kom, mijn man toch echt zal zeggen .. "Nou, doei dan ...". En andersom ook hoor.
Wauw ik zou zeker hulp gaan zoeken, ik schrik hier best wel van. Je zoontje staat met 2.5 jaar bij de buurvrouw en je hebt hem niet eens gemist? Je dreigt met een enkele vlucht NL en je laat 1 kind achter omdat hij daar nog op school zit? De problemen met je man? het eerste wat ik denk is dat alles? Sterkte!
Je reactie is inderdaad wat overdreven, maar aan de andere kant begrijp ik het wel. Ik zou namelijk ook zo kunnen reageren als ik boos/gefrusteerd ben. Als ik jou was zou ik er toch even voor gaan zitten en alles aan je man uitleggen. Als jullie relatie goed zit (waar ik voor het gemak even vanuit ga) zal hij je begrijpen. Als jij alles rustig uitlegt dan zal hij toch ook wel snappen dat 3 kinderen er inhakt etc... Je schrijft dat jullie relatie nu sinds een week in een dipje zit. Wat is nou een week op een (levenslange)relatie? Als je nou zegt dat dit al maanden voortsleept... Mij lijkt het het meest waarschijnlijk dat jij nog wat met je hormonen in de knoei zit, gefrusteerd bent over het feit dat hij op dit moment veel weg is van huis en hij heeft waarschijnlijk niet in de gaten hoe je je voelt. Ik denk dat een goed gesprek samen heel verhelderend voor jullie kan werken...
Wij kunnen af en toe flink bonje maken, en dan maken we elkaar ook niet voor schatje uit maar als ik dit zou doen en zou zou reageren en ook nog een ticket geboekt zou hebben kan ik daar blijven denk ik...