Gisteren hebben we van de echoscopist te horen gekregen dat we een meisje krijgen. Ik had gehoopt en gerekend op een jongen en reageerde dus ook niet echt enthousiast. Ik moest ontzettend wennen aan het feit dat we een meisje krijgen. Nu, een dag later, begint het tot me door te dringen hoe onzettend leuk het eigenlijk is. Voor het eerst in 21 weken zwangerschap zit ik op een rose wolk met een enorme smile. Fantastisch! Als we het aan mensen vertellen zeggen we er wel bij dat we helemaal niet van rose houden Ben benieuwd of julle ook zo moesten wennen...
Ik wist al voor dat ik zwanger was dat de eerste een meisje zou zijn. Ben een keer bij een paragnoste geweest die me dat vertelde En ze had nog gelijk ook! Maar kan me best voorstellen als je echt uitgaat van een jongen dat het dan toch een meid word je eventjes moet wennen! Maar moet je je nu zien, je zit al op je rose wolk! Komt allemaal goed! Geniet er lekker van!
Toen ik voor het eerst zwanger werd ging ik ook uit van een jongen. Ik had het al over ' hij dit en hij dat'. Mijn man leek het een goed idee als we bij de 20 weken echo maar even gingen kijken, zodat het bij de geboorte niet een al te grote schok zou zijn als het toch een meisje zou blijken te zijn. En ja hoor, bij de echo zagen we dat het een meisje was. Ik moest de eerste 2 dagen ook helemaal omschakelen. Heb mijn hele leven een hekel aan roze gehad. Maar toen ik eindelijk op mijn roze wolk belandde, ging ook alles roze. Nu loopt ze hier in haar roze t-shirt rond te huppelen in de kamer! Bij mijn tweede had ik van tevoren geen idee van wat het zou worden. Bij de geboorte bleek het een jongen. Ook geweldig. Nu weten we het wel weer. Weer een meisje!!! Ik heb nu al zin om straks met mijn twee meiden te gaan winkelen, bubbelbaden te bezoeken etc etc.
Hier andersom.. Overtuigd van een meid. en niet alleen wij, iedereen! het was een meid, dat moest wel het kon gewoon geen jongen zijn, wij waren immers meidenpersonen en totaaaal geen jongens-ouders. iig zo zagen we onszelf en we hebben allebei altijd de droom van een dochter gehad.. en door dat extreme gevoel gingen we er ook een beetje vanuit.. Was ook in shock toen er vol een piemeltje in beeld was Heb er echt wel even aan moeten wennen en ben me in t blauw gaan storten en met de tijd werd het beter.. na een week of 2 was ik helemaal om en zat ik bij de volgende echo vol trots te zoeken naar die piemel! haha
Bij ons was iedereen overtuigd dat het een jongen was, maar wij zelf hadden al vanaf het begin het gevoel dat het een meisje is..en dat klopte ook. Hoewel ik zelf geen voorkeur heb zou het me stiekem wel tegen zijn gevallen als het toch een jongetje zou zijn geweest..Daar had ik dan denk ik ook wel even de tijd voor nodig gehad om aan te wennen..Wel leuk dat je eigenlijk al snel helemaal om bent! Ach het is een cliché, maar als het maar gezond is toch!
Ik rekende eigelijk weer op een dochter deze zwangerschap, maar mijn man vertelde me al heel snel dat hij zeker wist dat het een jongen zou worden. Ik heb nog even "hoop" gehouden, maar gisteren in het NUB topic is ook gezegd dat we waarschijnlijk een jongen krijgen. Ik moet er zó aan wennen! Wel ga ik er nu maar van uit dat het echt een jongen is, en dan hoop ik maar dat ik over 2 weken met de echo ook heel trots een piemeltje kan zoeken .
Bij ons was het exact hetzelfde. Mijn vriend en ik hoopten heel erg op een jongen (ik had geen voorgevoel) en bij de 20 wk. bleek het een meisje te zijn. Ik was binnen een dag gewend maar mijn vriend heeft daar iets langer over gedaan. Zelf houd ik ook helemaal niet van roze, rouches, kantjes e.d. voor de kleine. Er zou net zo goed een jongetje in het kamertje kunnen komen te liggen
Gelukkig ik ben niet de enige. Zo zie je maar weer aan alle reacties hoe je gevoel je in de steek kan laten en ook fijn om te zien dat er meer mensen niet van rose, rouches, haarspeltjes en andere prinsessedingen houden Mijn schoonmoeder heeft gewoon weer een bord voor haar hoofd en is rose dingen aan het shoppen op dit moment. Ondanks het feit dat ik zei dat we niet van rose houden.... Thanks ladies!
Ik ben ook blij om te lezen dat er meer vrouwen (en mannen) zijn die in eerste instantie heel erg moeten wennen! Iedereen in mijn omgeving zegt dat we een jongen krijgen, aanstaande maandag hebben we de 20 weken echo. Allereerst hoop ik natuurlijk dat alles goed is, dat is het allerbelangrijkste! Maar stiekem hoop (en denken mijn man en ik) ik zelf echt heel erg op een meisje, maar ik durf dat niet uit te spreken! De reden daarvoor heeft met mijn relatie te maken (waarin ik overigens echt heel gelukkig ben hoor!) maar het zou zo geweldig zijn als we een meisje zouden krijgen. Zou het een jongen zijn, is hij ook hartstikke welkom hoor! Maar ik denk dat ik dan ook even moet omschakelen. We moeten dus nog twee dagen in spanning zitten! Weet je, als iedereen in je omgeving vanaf dag 1 al zegt dat het een jongen wordt, dan ga je dan zelf ook denken, terwijl mijn hoop en gedachte uitgaan naar een meisje....
Ik ging er volledig van uit dat we een meid zouden krijgen en mijn man ook, nou binnen 3 minuten was er een piemel in beeld. We hebben elkaar daarna even sprakeloos aangekeken.... Moest echt even zinken. Nu zijn we natuurlijk super trots!!
Wij dachten ook allebei dat we een dochter zouden krijgen. Ik hoopte wel stiekem op een jongen, omdat ik denk dat meer een jongens moeder ben, maar mijn gevoel zei oersterk dat het een meid zou zijn. En niet alleen ik deelde die gedachte, maar vele met mij. Toen we op de echo zagen dat het een jongen was, moest ik wel even schakelen, omdat mijn gevoel er naast zat! Maar ben super blij dat we een zoontje zullen gaan krijgen, omdat ik daar ook op had gehoopt.
bij de eerste gevoel jongen, en was zo, bij de 2de gevoel meisje, en was zo, en nu gevoel dat het een meisje is, maar sinds een paar dagen droom ik over een jongen dus ben benieuwd wat eruit komt
Hier ook vanaf het begin al het gevoel dat het een jongen zou worden.. iedereen om me heen zei t, op werk, op straat, zelfs een paragnost zei het!! (Die het nog nooit fout had gehad)... Had de naam voor een jongen al helemaal klaar, meisje nog niet over nagedacht want ja... het wordt toch een jongen!! Vorige week 20 weken echo.. en ja hoor.. het is een meisje haha. Na 2 dagen wennen vond ik het ineens erg leuk, ben ik ineens in de ban van namen verzinnen en vind ik roze ineens wel leuk Terwijl ik t eerst een poepkleur vond haha.. (Blauw was mijn lievelingskleur) Maargoed... ben toch voorzichtig tot ik de pretecho krijg over een paar weken.. dan wordt het nog een keer bevestigd. Hou t nog steeds in mn achterhoofd dat het toch nog een jongetje kan zijn
Helemaal van het roze en de kanten jurkjes ben ik niet maar dacht altijd wel meer een meisjesmamma te zijn, lekker winkelen en haren vlechten en kletsen...weet ik veel. Afgelopen donderdag werd duidelijkheid dat we een jongetje krijgen en ik was eigenlijk zo omgeschakeld, en ben met voetbal opgegroeid
mijn eerst is een meid en dat zou ik nu ook echt zooooooo graag weer willen. Ook DE reden waarom ik het bij de 20 nweken echo wil weten. Als het een jongen is al ik daar echt heel erg aan moeten wennen
ik was ervan overtuigd dat ik een jongen ging krijgen zeker met de eerste echo. ik zag ons kleintje zoveel bewegen en dansen in mjn buik ik dacht kan nooit een meid zijn. Afgelopen maandag echo gehad en ja hoor zegt de gyn ik kan er geen jongentje van maken, ben super super blij met ons kleine meid in mijn buik.
Wij zaten allebei met ons gevoel goed. Was ook (je mag geen voorkeur hebben maar toch) allebei onze wens. Dus we waren ook meteen gewend toen ons gevoel bleek te kloppen. Als het het andere geslacht was geweest, dan had ik zeker even moeten wennen!! Maar het was uiteraard net zo welkom geweest. Wat we gaan krijgen houden we nog heel even geheim
ja heel herkenbaar. Ik dacht destijds echt dat het een jongen was (nu weer trouwens) en toen de vk zei dat we een dame verwachten moest ik eerst huilen, natuurlijk, en toen we eenmaal buiten liepen, kon ik niets uitbrengen... een meisje... ja daar heb ik echt wel een tijdje aan moeten wennen. Je bent zo ingesteld op het andere geslacht. Niet dat we er niet blij mee waren, maar inderdaad gewoon heel erg wennen aan het idee.
Ik snap niet zo goed waarom je ervan overtuigd kunt zijn dat het of een jongen of een meisje wordt... Gevoel ofzo?! "Wij rekende op een jongen/meisje" hoezo dan? Daar ben je toch nooit zeker van? Wij hoopten op een kindje, wat het dan was maakte ons niet veel uit! Heb dus niet om hoeven te schakelen!!! Wel leuk om te zien dat als het eenmaal is geland, jullie helemaal enthousiast zijn, haha!
Al vanaf dat ik wist dat ik zwanger was was ik ervan overtuigt dat het een meisje zou zijn, waarom weet ik niet maar het gevoel was er gewoon. Toch zag ik mezelf als een jongensmama en trok roze en vlechtjes en tutten me echt totaal niet. Vlak voor de bevalling dacht ik weleens, wat als het nou toch een jongen is? Soort zelfbescherming misschien voor als mijn meisjesgevoel toch fout was? Maargoed we hebben nu een prachtige dochter en voor iemand die niets met roze heeft draagt ze toch wel opvallend vaak roze kleertjes.. Als ze een leuk schattig roze jurkje aan heeft dan kan ik gewoon smelten