bij ons lag het niet aan onvruchtbaar zijn maar mijn vriend stelde kids krijgen steeds uit toen ik 30 werd zei ik of we gaan beginnen of ik ga bij je weg Tja toen kon hij kiezen gelukkig koos hij voor het eerste anders was ik echt weg gegaan net wat iemand zei de liefde voor een kind is voor mij groter dan de liefde voor een partner De liefde voor een partner kan ook voor een andere partner maar de liefde voor je kind is onvervangbaar
Ja, ik zou zeker bij hem blijven, maar wil niet beweren dat dan gemakkelijk zou zijn. Mijn hele leven wil ik al moeder worden, ik was nog geen drie jaar toen ik dat al tegen iedereen verkondigde. En het is nog steeds mijn droom, het is het allerliefste wat ik in de hele wereld wil. En voor mijn vriend is het ook zijn grootste wens om vader te worden. Het afgelopen jaar hebben we regelmatig de angst gehad dat we onze droom moesten laten varen, dat er misschien een tijd zou komen dat we met zijn tweetjes verder zouden moeten. Hoe graag ik namelijk ook een kindje wil, ik wil dat kindje van en met hem. Ik sta zelf dan ook niet open voor donorzaad, mijn vriend had er nog wel over na willen denken, maar ik zou het niet kunnen. Die droom opgeven had het moeilijkste geweest wat ik zou moeten doen, maar ik houd zo intens veel van mijn vriend, dat ik me ook geen leven zonder hem zou kunnen voorstellen. Nu ik zwanger ben, besef ik steeds meer hoe erg we geboft hebben dat het toch gelukt is en we gelukkig niet die moeilijke weg, zonder kindje, hebben hoeven inslaan.
Doortje gelukkig dat het gelukt is over de optie donorzaad ik denk dat het moeilijker of dat men minder snel hiermee zou starten zowiezo als er een kans is op een biologisch kindje tegenover dat die kans helemaal niet bestaat.
wij hebben ook vele probleem maar meer in de zin dan mijn man zijn zaad niet van goede kwaliteit is, dus wel geheel anders dan bij jullie en we moeten nog met verdere traject van ivf in icsi in. ik blijf bij mijn man want hou teveel van hem maar hij gunt mij ook een kind,, en heeft al gezegd dan hij net zoveel van het kind zal houden als het van een zaad donor af komt of een adoptie kindje zal worden. in zijn familie zitten al twee adoptie kindje en je ziet gewoon dat de kinderen net zoveel welkom en geliefd worden als geboren van de ouders zelf . nee zal niet bij hem weg gaan , maar we zouden andere wegen betreden.. we hebben we heel goed nieuws gekregen moettttttttttttt het even delen mijn man had een testosteron gehalte van 4 ( zeer laag ) nu naar 15 1 boven het normaal dus hopelijk beter zaadjes nu ( jippie ) mijn man voelt zich ook weer mannelijker in zijn geest dus dat doet hem ook goed / vakantie kan dus niet meer stuk xxxxxjes
Zeker weten bij 'm blijven, daarvoor is hij mij te dierbaar! En inderdaad orienteren op eventuele andere opties (hoe moeilijk ook!)
Ik zit niet in deze situatie dus ik kan hier geen antwoord op geven. Mijn eerste reactie is dat ik bij hem zou blijven, maar wie weet wat voor keuzes je maakt als je daadwerkelijk in zo'n situatie zou zitten. Ik laat het antwoord dus in het midden.
Ik zou sowieso niet bij hem weggaat. De pijn die hij heeft, omdat hij geen kinderen zou kunnen krijgen en die pijn die ik hem aan zou doen om hem daarvoor te verlaten.. is in mijn ogen heel egoistisch. Ik hou te veel van hem om hem zoveel pijn te doen.. Ik zou ook best kunnen leven zonder een kindje, maar ja inderdaad is het een moeilijke vraag als je niet in deze situatie zit (misschien verander je dan van gedachten, al zou ik het me niet kunnen voorstellen.. ik ben namelijk zelf al geen voorstander van een donor ofzo). Ik wil je veel sterkte toewensen en hopelijk mogen jullie op een dagje een kindje krijgen..
Ja ! Mijn man en ik waren 6 jaar bij elkaar toen we voor kinderen gingen. Ik bleek pcos te hebben. Na 3 jaar ( en de nodige behandelingen en operaties achter de rug ) had ik eindelijk een eisprong en bleek hij verminderd vruchtbaar te zijn. Ik heb in die 3 jaar tijd regelmatig tegen hem gezegd dat hij beter iemand kan zoeken die hem wel vader kan maken,maar gelukkig heeft hij daar nooit een minuut aan gedacht ( en ik ook niet om bij hem weg te gaan ) uiteindelijk zou ik toch voor de liefde van mijn leven kiezen, hoe moeilijk het ook zou zijn mijn kinderwens dan niet in vervulling te zien gaan.
Ik zou ook zeker weten bij mn man blijven als hij onvruchtbaar zou zijn. Ik ben niet gek op hem geworden om alleen maar kinderen te krijgen. Als ik een man zou hebben puur voor een kind dan had ik wel BAM moeder geworden. Maar ik hou zielsveel van mn man en wil hem voor geen goud kwijt. Zelfs niet als hij onvruchtbaar zou zijn
Na 4 jaar proberen waarvan 2 jaar mmm (6x IVF) en 1 MA nog steeds kinderloos. Bij ons is er geen "probleem". Zaad van lief is top, eitjes van mij zijn ook ok (althans van de buitenkant). Onze relatie is in die 4 jaar alleen maar sterker geworden en ik zou mijn man nooit maar dan ook nooit verlaten. Ik ben liever kinderloos samen met de man waarmee ik zoveel lief en leed gedeeld heb, waar ik zoveel van hou en die zoveel van mij houdt dan dat ik wellicht een kind heb van een man die niet kan tippen aan mijn man. Ik wil met mijn man samen oud worden. Een kind geeft niet altijd onvoorwaardelijke liefde en gaat ook z'n eigen leven leiden op een bepaalde leeftijd en dan... dan ben je met de man die dan wel de vader van je kind is maar de liefde is er niet, is over, of minder. Dan sta je alsnog alleen. Voor ons is zowel KID, eiceldonatie en adoptie geen optie. Dit om meerdere redenen. Maar maakt dat onze kinderwens minder. Ik denk zelf van niet. Wij zijn van mening dat een kind onze relatie kan verrijken, aanvullen maar lukt dit niet dan gaan we na de nodige tranen samen verder!
Wendy@ Ik zie dit topic nu pas. Wij zijn uitbehandeld zoals je weet en 17 jaar bij elkaar en 4 jaar getrouwd.En het is niet bekend aan wie van ons het ligt [ ook al zal dat wel] ik zal niet weten waarom we bij elkaar weg moeten hij doet me geen pijn ik hem niet . Slaagt me niet of wat dan ook. En dan zou ik bij hem weg gaan omdat hij mij geen wondertje geeft of hij bij mij? Daar draait het leven niet alleen om en zeker de liefde niet. en als ik dat wel zou doen zou ik me afvragen of ik dan ubber hout wel van mijn man heb gehouden. Wij gaan door zonder kinderen en gaan er samen wat moois van maken. Genieten van de dingen die komen en zeker ook van elkaar. Want ik zou niet weten wat ik zonder mijn mannetje zou moeten. De weg zonder kids ook nog niet helemaal maar dat slijt. Knuf meis geniet van elkaar want elkaar hebben is naar mijn idee het aller belangrijkste . En een wondertje verrijkt idd je leven .
wat lief marnat wat je schrijft..... heb echt respect voor jou als mens en ik ken je helemaal niet....
Dankje wel cinndy. Het is toch zo het leven heeft meer dan alleen de grote wens van vele vrouwen. En de liefde voor elkaar hoeft in mijn ogen daar niet de dupe van te worden als het krijgen van een wonder je leven niet kan vervullen. Als dat wel zo is is de liefde niet sterk genoeg lijkt mij zo. En zou je mekaar ook niet waderen in het geen wat je mekaar wel kunt en wild geven in het leven.
Ja je hebt gelijk maar niet iedereen is zo sterk denk ik in de liefde! Andere vrouwen waren misschien weg gegaan bij hun partner en was de wens groter... ook ik zou niet weten wat te doen al hou ik zoveel van mijn vriend! Maar je weet je nooit wat je zelf zou doen tot je zelf zoiets meemaakt.
Ja (en ik besef me dat ik nu makkelijk praten heb...) ik heb gekozen voor mijn man en niet voor mijn man EN kinderen. De kinderen zijn een voortvloeisel uit de relatie tussen mij en mijn man en geen voorwaarde. Wij hebben dit vooraf ook besproken en wij hadden dan gekozen voor een leven zonder kinderen (geen medische trajecten en ook geen adoptie)
Ik zou ook niet weg gaan bij hem, wij zijn ookal bijna 2 jara in de mmm en het ligt aan ons beide.. hij en ik hebben vanalles al besproken en ik zou ook niet gaan voor donor zaad als dat al nodig zou zijn en ook geen adoptie.. Ik heb altijd kinderen gewild maar wel van de man van wie ik hou en mocht dat niet lukken dat gaan we verdre met zun 2de en onze diertjes..