zo moeeeehoeee!

hoi,

hier hetzelfde verhaal....

wij gaan komende dinsdag naar de chiropractor... voor krampjes en voorkeurshouding... hopen dat het een beetje helpt.. ook ik geef bv maar als het zo nog een maand door gaat denk ik niet dat ik dat vol houd..

 

Ik was de eerste weken ook heel erg moe,
niet dat Indira niet doorsliep.
Meer door de keizersnede die ik heb ondergaan.
Ik ben toen gaan afkolven,
zodat mijn man kon voeden als ik echt moest slapen.
Zo heeft ze snel geleerd om FV en BV met elkaar te combineren.
Al snel kreeg ik een voorraadje in vriezer en
dat is ideaal voor als je een keer weg moet of niet lekker bent.
Indira heeft uiteindelijk 4 maanden BV gekregen.
Ik moest stoppen omdat ik weer ging werken en
daardoor minder voeding kreeg.

Veel succes en alvast weltrusten!

 

Echte tips heb ik niet. Het enige wat ik zou willen zeggen is probeer toch vooral ook te genieten, want dat is zo lastig als je oververmoeid ben en druk.
Ik heb nu achteraf zo heel erg het gevoel dat ik zo verschrikkelijk veel heb gemist van Bob. Doordat ik zo verschrikkelijk moe was, was ik aan het overleven ipv leven. En natuurlijk was ik ook blij met mijn mannetje en heb ik op momenten genoten, maar ik heb er nu ook zeker spijt van dat ik, op de een of andere manier, heleveel heb gemist. Puur omdat het allemaal aan me voorbij ging.

Ik heb het met Bob ook extreem zwaar gehad de 1e 8 weken (daarna ging het zomaar bijna ineens hartstikke goed). Ook veel huilen en naar de huisarts/fysio enzo geweest. Draagzak gekocht en noem maar op. Ik heb alles geprobeerd, maar me ook nog nooit zo vreselijk moe en soms totaal wanhopig gevoeld.
Mijn ouders hebben best wel veel geholpen met de hond en af en toe in huis, en daarmee kon ik het net volhouden. Maar achteraf had ik veel meer hulp moeten aannemen/vragen, zodat ik inderdaad toch wat meer aan mijn rust kon komen.
Dus ik zou zeggen probeer iets/iemand te vinden om al het andere (dan je kindje) van je over te nemen, zodat je zoveel mogelijk kan rusten.
Dat is in ieder geval wat ik ga doen als ik nog een keer de kans krijg.... Suc6!

 

Oververmoeidheids klachten horen gewoon vooral in de eerste weken erbij.
Krampjes en kleine baby,s kennen totaal geen ritme dat duurd ook nog wel even.
Probeer er zo makkelijk mee om te gaan anders ga je er nog meer tegen aan hikken.
Misschien even gaan liggen overdag als je kindje even slaapt.

 

Ik herken het maar al te goed!
Zeker in het begin was het hier ook niet simpel...
Ik wist niet hoe snel ik 's middags te bed moest kruipen als hij dan eventjes sliep. Maar vaak duurde het geen half uur of hij huilde alweer.
Maar gelukkig kon ik 's nachts goed bijtanken want hij snel al dat hij een week was hele nachten door.

Kun je niet overdag gaan kolven zodat je vriend/man 1 voeding 's nachts kan geven?

 

Ja die moeheid hoort er inderdaad helemaal bij...maar het wordt vanzelf minder. Dat merk ik bij mezelf nu al.
Ook het huilen.
De eerste 2 weken is je kindje nog in een soort shock van de bevalling, zoooo moe en dan slapen ze nog heeel erg veel.
Het huilen bereikt meestal een top tussen de 3 en 6 weken.
De krampjes zijn meestal het ergst tot 3 maanden.
Probeer iedere keer als je kindje slaapt zelf ook even te gaan liggen.
Of leg hem overdags lekker op je borst als je ligt, misschien valt hij dan weer snel in slaap en jij ook eventjes?
Of draag hem met je mee in een draagdoek.
Kolven voor snachts is ook een goed idee. Kan je vriend je helpen.
Laat het huishouden overdags gewoon even voor wat het is. En doe het s'avonds even met z'n tweeen. Of vraag een vriend(in)/moeder om af en toe te helpen.
Mijn moeder is de eerste 2 maanden iets van 2 a 3 keer in de week gekomen om me een beetje te ondersteunen , zowel geestelijk als lichamelijk.
Probeer ook goed en gezond te eten, die vitaminen heb je nu hard nodig
Probeer ook te genieten, het komt goed.

 

Ik denk dat iedere moeder dit herkent. Het is waar wat iedereen zegt, het wordt beter en makkelijker. Zo rond de leeftijd van 3 maanden weet jij precies wat jou kindje wil, waar hij behoefte aan heeft. Maar daar heb jij nu zo weinig aan..... En je denkt misschien: dat duurt nog zo lang.
Het "lastige" is ook nog dat er tal van mogelijkheden kunnen zijn, die misschien een oplossing kunnen brengen. Maar welke moet je dan kiezen?
Wat bij mijn zoontje heeft geholpen is de bakerzak. Een soort slaapzak, maar zonder dat zijn armen eruit komen.(www.bakerzak.nl) Hierin slaapt hij nu nog steeds, ik hoef hem maar in zijn bedje te leggen en hij slaapt. Bijna altijd zonder even te huilen.
En wat hier eerder ook als is aangegeven, laat je huishouden maar even lekker sloffen. Ga even liggen als je kindje ook slaapt en vooral; ga ook samen met je kindje even liggen en heerlijk knuffelen als hij wakker is!

 

Ik denk idd dat het gewoon ff doorbijten is. De eerste 6 weken met een baby vind ik niet leuk. Is gewoon dodelijk vermoeiend en dat is heel normaal. Ik sliep de eerste 4 weken niet meer dan 2,5u aan elkaar en daarna hooguit 4u achter elkaar. Nu begint hij eindelijk door te slapen maar vorige week kwam hij nog 3x per nacht... je went er wel een beetje aan maar leuk wordt het nooit.

As het je eerste is kan je overdag nog afentoe rustig aan doen maar vanaf een tweede... tja pech gehad. Heel veel sterkte!

 

Heel herkenbaar hoor! Die eerste tijd vond ik ook gigantisch hectisch en kan erg vermoeiend zijn.
Finn heeft ook het eerste half jaar borstvoeding gekregen en sliep pas na een half jaar door. Ook had hij vreselijke darmkrampen de eerste maanden. Ik zat het grootste deel van de tijd echt niet op een roze wolk!

Probeer inderdaad af en toe af te kolven en laat het dan aan papa over. Neem dan even tijd voor jezelf en ga desnoods lekker de deur uit. Geef ook aan als je het even allemaal niet meer aankunt. Het heeft helemaal geen zin om jezelf stoerder voor te doen dan je bent!

Heel veel succes en het wordt echt allemaal (nog) leuker!