Ik word soms zooo nerveus als ik me bedenk dat ik zo 2 kids heb... Kan me helemaal niet herinneren dat ik dat bij S. ook had... Ik liet het allemaal op me af komen. Maar nu als ik me bedenk dat ik zo 2 kids heb word ik helemaal zenuwachtig!! Maar als ik me dan bedenk dat hij er is en dat ik zo een kleine dreumis heb vind ik het weer heerlijk... Het is echt het gevoel van 2 kids hebben wat me benauwd... Hebben meer moeders dit gehad bij de 2e?
Ow zeker, af en toe vloog t me echt aan.. en nu nog af en toe haha. Maar t reilt en zeilt aardig moet ik zeggen. Nu heb ik er wel een tweeling bij en dat is toch weer anders.
Wat benauwd je er aan dan? De drukte? Het niet kunnen delen van je liefde? Ik ben nu net zwanger (hondsmoe) en heb een man die in de zomer altijd heel druk is met zijn werk. Ik denk nu wel eens aan volgend jaar en dan zie ik wel een beetje op tegen de drukte.
pfff gelukkig! Het hebben van een baby benauwd me niet zo daar verheug ik mezelf zelfs op!! Maar de gedachte dat ik ineens 2 kids heb... pfffoeee!! 1tje breng je zo bij tante of oma als je tijd voor jezelf nodig hebt en ze speelt vaak zat zelf zodat ik wat tijd voor mezelf heb. Dat heb ik niet meer...! Oma kan 1 al amper aan, laat staan 2 kids zo! En als de een doorslaapt is de ander wel wakker en als de een zelf kan spelen kan de ander dat niet... krijg er de kriebels van!!
Bij de eerste had ik het ook niet. Wel benieuwd voor wat er allemaal komen zou maar verder niet echt zenuwachtig. Ik wist dat ik het alleen moest doen dus daar baseerde ik alles dan ook op. Ik wist niet wat me te wachten stond dus kon moeilijk bang zijn... Nu weet ik wat me te wachten staat en om er dan 2 van te hebben benauwd me zo erg Terwijl ik tegelijkertijd enorm uitkijk naar het troetelen en knuffelen met de baby!!!
Onze eerste is nu net 2 en heeft al veel zin in zijn broertje, wil ook helpen met flesje geven en poepluiers schoonmaken zegt hij zelf. Het is ook een makkelijk ventje, dus ik zie er niet tegenop dat we er straks een kindje bij hebben. Kan alleen maar hopen dat die ook zo makkelijk is
Nee, niet gehad, kreeg er meteen 2 ! Heb niet eerst kunnen wennen aan 1 kindje, nee, moest meteen met 2 kids de boel in het gareel houden ! Het komt goed, het gaat meestal ook gewoon vanzelf, je word er handig in !
Oei ja! Omdat mijn buik meteen heel erg groeide dachten ze dit bij ons ook, en zoeken en zoeken maar nee het was er echt eentje!! Wij opgelucht want dat had ik echt niet getrokken haha!! Dus respect voor jou!!! En ja uiteindelijk zal ik er echt wel aan wennen hoor, daar ben ik ook niet bang voor alleen merk dat hoe dichterbij het komt, hoe nerveuzer ik word!!!! stom he
Ja dat is ook een hele verantwoordelijkheid. En 2 kids is weer heel anders dan 1. Ik zag er ook wel tegenop, borstvoeding geven aan de baby en wat als de oudste dan ineens heel vervelend gaat doen? Bij ons is het leeftijdverschil ook niet zo groot. Maar het is me reuze meegevallen. Tuurlijk is het druk en soms mis ik het wel dat ik niet zomaar even de stad in kan, zoals met 1 zo makkelijk gaat. Maar dat is ook per persoon verschillend. Ik ben daar wat moeilijker in denk ik en we hebben geen duowagen. Dat zou ik je dan wel aanraden. Voor ons heeft dat nu geen zin meer, want de oudste is al 3, maar als ik het opnieuw moest doen dan zou ik er wel 1 willen. Het komt echt goed, je leert vanzelf hoe alles moet en je krijgt vanzelf meer zelfvertrouwen erin.. En het grappige is dat ik nu besef hoe makkelijk ik het vond om 1 kindje te hebben.
Oeh weet nog dat ik een paar keer (voor de echo) droomde dat ik een tweeling kreeg en ik moet zeggen dat me dat best wel eeeeh beangstigde, mijn man ook. We waren echt een beetje opgelucht dat het er maar 1 is. Dat klinkt misschien heel ondankbaar en ach als je eenmaal aan het idee gewend ben is het superleuk maar toch... oef
haha, ja het is druk, en in het begin als je alleen bent zit je ook wel eens van hoe ga ik dit aanpakken. Maar mag niet klagen ! Ze willen bij t CB hier de controle met 7,5maand eruit halen, en alleen de kids die het nodig hebben zien. Is nog niks officieels, maar ik mocht van 6 mnd terugkomen als ze 9 zijn, dus zie t wel als een compliment. Doe het toch wel aardig !
Ik herken het wel een beetje. Vooral dat je een 2e zwangerschap, bevalling en baby-tijd veel minder onbevangen ingaat. En ja, je kunt je handen enorm vol hebben met 2 kleine kinderen. Ik vraag me nog steeds vaak af waar ik het toch zo druk mee had toen we alleen de oudste hadden Nu is oudste 2 nachtjes uit logeren, en is alleen de jongste (16 mnd) thuis. Het voelt bijna als een paar dagen vrij.... Alles gaat zo veel makkelijker met maar 1 kindje. Maar dan zie ik ze samen spelen, achter elkaar aan rennen, giegelen, stoeien, en ruzie maken. En weet ik dat ik het nooit anders had gewild, wat een rijkdom!
Je kan je er maar beter op instellen dat het een aantal verschrikkelijk zware en vermoeiende jaren gaan worden, tropenjaren zeg maar gerust. Twee kleine kinderen zijn gewoon veel vermoeiender dan "maar" één kind. Natuurlijk staan daar ook heel veel mooie dingen tegenover, maar voel je straks vooral niet schuldig als je het niet altijd even leuk vindt en je wel kan janken van ellende. Het schijnt weer wat makkelijker te worden wanneer ze allemaal naar de basisschool zijn heb ik mij laten vertellen.
Ik was ook bang, vooral dat ik het niet allemaal tegelijk zou kunnen. Tijdens de kraamweek was mijn man thuis, dus hield hij zich bezig met de oudste. Ik poepte bijna in mijn broek van angst met de gedachte dat ik dat allemaal alleen moest doen. De kraamverzorgster zei dat dat allemaal wel mee zou vallen en het vanzelf gaat, maar daar had ik weinig vertrouwen in. Maar toch had ze gelijk. Het ging allemaal vanzelf en was net zo snel gewend aan 2 kindjes als toen de 1e geboren werd. Het is even zoeken naar de beste manier om iets te doen, maar als je al 3 weken verder bent, weet je niet beter. Nou moet ik er bij zeggen dat ik 2 hele makkelijke kindjes heb, de jongste huilt bijna niet. En die is er aan gewend om de aandacht te moeten delen. Hoop dat het voor jou net zo fijn wordt, want het is echt heel leuk. Vooral als je ziet hoe de oudste op zijn broertje reageert, zoooo ontzettend lief!
Ik had ook niet de kans om aan 1 te wennen, kreeg er gelijk 2. En nu..... nu willen we graag ook nog een 3e, wel even wachten totdat de twins zelfstandig kunnen lopen, anders wordt het wel erg lastig, wat praktische dingen betreft. En tja als onze 3e weer een 2ling wordt, kan ik het alleen maar heel leuk vinden. Heb totaal niet die zenuwen gehad eigenlijk...
Precies! Zo denk ik er ook over. Ik ga ook BV geven, wat als het me niet lukt vanwege de oudste? Ik heb wel een hele makkelijke meid gelukkig en ze is ook echt een klein moedertje dus ze zal alles mee willen doen en ook heel veel snappen gelukkig. Ze is al flink aan het oefenen op onze kat. En het "zomaar" even ergens heen gaan lijkt me heel makkelijk met een baby maar zodra die ouder word niet meer natuurlijk... Alhoewel de oudste dan al naar school gaat... S. is 3 als de beeb er is. dus een duo wagen hoeft niet. Wij nemen wel zo'n zitje ernaast of erachter waarop ze kan staan of zitten. We gaan nu ook zovaak zonder wagen dat een duo wagen dan erg in de weg zit qua grootte. Nou ben blij dat ik niet de enige ben en ben ook blij om te horen dat het altijd weer op zn pootjes terecht komt!
Ik heb dat gevoel ook weleens, maar ik maak mezelf ook geen illusies. Ik heb genoeg voorbeelden om me heen, om te weten dat het erg zwaar kan zijn de eerste tijd en misschien wel de eerste paar jaar. Gelukkig zie ik ook wel stellen om me heen die genieten, maar wat me soms beangstigd is dat er ook mensen zijn die helemaal niet meer genieten, alleen nog maar klagen en chagrijnig zijn. Ik heb erg veel zin in ons tweede kindje. We hebben een zoon van bijna 2 die nu net in een hele moeilijke fase begint te komen en ik sta er vaak alleen voor, ook werk ik nog 24 uur en heb ik best een verantwoordelijke baan. Maar ik heb nu voor mijn zwangerschap vanaf 21 thuis gezeten i.v.m. complicaties bij de zwangerschap en besef me dat "niets doen" niks voor mij is. Lekker bezig zijn en mijn aandacht afgeleid van piekerzaken is veel beter. Straks hebben we onze handen vol. Maar het besef dat ons gezinnetje straks compleet is, we twee mooie kids hebben en de vooruitzichten als feestdagen en vakanties, maken me heel gelukkig
Herkenbaar hoor! Hier had ik vooral moeilijk met de gedachte dat ik ook van dat kindje "moest" houden, dat kon in mijn beleving niet zeg maar... Dat was direct na de geboorte helemaal weg, je hebt écht genoeg liefde. Met bv is het idd ook een dingetje... En ook dat komt helemaal goed, daar vind je je weg wel in. Je oudste probeerd vast wel een keertje uit want zal snel doorhebben dat ze van alles kan uitspoken terwijl jij zit te voeden. Gewoon duidelijk in zijn en haar iets te doen geven is mijn tip dan. Zorg ervoor dat zij helemaal verzorgd is (dus dat ze drinken heeft, schone luier e.d.) dat geeft voor jou ook rust. en zet haar dan lekker voor de tv of aan het knutselen en dan ga je er zelf bijzitten terwijl je de kleine voedt. Je word heel creatief hoor, even je weg vinden maar dat is écht zo gepiept... Tenminste dat is mijn ervaring! Komt goed!
Nou die van ons is al zindelijk en die gaat op de meest onmogelijke tijden poepen en heeft dan natuurlijk mijn hulp nodig met afvegen... Dus als ze merkt dat ik even geen aandacht geef en op de bank plof hoor ik: MAMMAAA HEB GEPOEEHOEEEPT!! En dat verwacht ik ook tijdens de voeding... en niet afvegen kan dus niet... Hellup! Verder zal ze denk ik niet zo heel veel uitspoken, behalve haar kamer overhoop halen tijdens het spelen maar dat doet ze nu ook al en heb geleerd niet te kijken tot we op gaan ruimen anders krijg ik de kriebels van die troep hahaha. Of gewoon regels opstellen. Als ik voed dat zij naast me op de bank een sapje neemt ofzo? Lekker met de TV aan en dat ze pas van de bank af mag als ik klaar ben..? (toilet uitgezonderd natuurlijk) Of dat ik soms wat afkolf en haar de fles laat geven? Ga toch afkolven voor mn vriend, die wil namelijk ook erg graag de fles geven... En ben niet bang dat ik niet ga genieten want ik mis het kleine babietje wat ik 3 jaar terug had. Toen heb ik er dus niet van kunnen genieten ivm prive situatie en haar KISS syndroom waardoor ze nonstop aan het huilen was. Telkens stress van waar we nu weer heen zouden verhuizen e.d. Dus nee nu ga ik zeker genieten en daar kijk ik erg naar uit!! Toch lijkt het me allemaal zo stroef gaan met 2 kids...