Al een tijd lees ik mee op dit forum, echter nooit een berichtje geplaatst. We zijn nu bijna een jaar bezig met zwanger worden en helaas nog geen succes. Elke maand hopen we weer dat we zwanger zijn, maar helaas. Telkens hebben we verdriet en proberen we elkaar op te peppen voor de volgende ronde. Loslaten lukt bijna niet. We willen het, net zoals zoveel anderen, zo graag. Ik denk er elke dag aan. Mijn vriendinnen zijn bijna allemaal zwanger of net bevallen. Niemand weet dat we bezig zijn. Krijg regelmatig vragen of wij er niet klaar voor zijn. Ik probeer er steeds om heen te draaien, maar ik merk dat ik het steeds moeilijker vind worden. Vorige week hadden we een verjaardag en daar wordt trots verteld dat het de 1e ronde raak is. Pfff, waarom is soms zo oneerlijk verdeeld. Begrijp me niet verkeerd, ik gun het hun graag, maar zou het zelf ook zo graag willen. We hebben afgesproken dat als ik in september nog niet zwanger ben, dat we dan naar de huisarts gaan, maar eigenlijk durf ik niet. Ik heb behoorlijk overgewicht en ik ben zo bang om naar huis gestuurd te worden met de mededeling probeer eerst maar af te vallen. Ik probeer af te vallen, maar het wil niet lukken. Hopelijk is het de volgende ronde raak, maar tot die tijd heb ik in ieder geval even mijn hart gelucht.
Heej meid! Tjonge, dat is niet niks! Als je zelf zo graag zwanger wil worden dan lijkt het inderdaad net of je omgeving de ene na de ander baby krijgt!! Toch zou ik de stap naar de huisarts maken. Je kunt toch eerlijk zeggen dat het afvallen je moeilijk valt?? Ook daar is de huisarts voor toch?? Veel sterkte!!
Hé Meis, Wat rot dat je telkens tussen de zwangeren zit. Snap heel goed dat jullie nu ook wel eens aan de beurt willen zijn! Misschien kun je toch aan een paar vriendinnen vertellen dat jullie al zolang bezig zijn, dan worden die vervelende vragen ook wat minder. Zou niet te lang wachten met het bezoekje aan de huisarts! Heelveel sterkte!
Veel sterkte!! Voor mij persoonlijk heeft openheid naar vrienden toe juist geholpen. Waarom verborgen houden? Dan kan ook niemand met je meeleven of je steunen. Ik zou gauw een afspraak bij de huisarts maken, die kan je verder helpen, dat geeft misschien ook een fijn gevoel en legt hopelijk niet enkel de focus op het overgewicht. Veel succes!
heel vervelend dat jullie al een jaar zo je best doen en het iedereen lijkt te lukken, behalve bij jullie. Ik zou gewoon wat sneller naar de huisarts gaan en als je flink overgewicht hebt kan het best zijn dat hij vind dat je eerst moet afvallen. Maar ook daar kan de huisarts je mee helpen. Je doorverwijzen naar een diëtiste, die heeft wellicht tips voor je wat betreft je eetpatroon waar je nooit aan gedacht hebt. Wellicht kan je gaan sporten? Ik heb natuurlijk geen idee wat je allemaal al geprobeerd hebt, het zijn maar tips. Op een sportschool heb je tegenwoordig vaak programma's die gericht zijn op afvallen, vaak in combinatie met voedingsadviezen. Sterkte ermee!
Knuffel! Begrijp dat je eigenlijk niet echt naar de huisarts durft gaan. Maar deze gaat je helpen; ook met gewichtsverlies moest dat nodig zijn. Mijn huisarts zei dat als 't na een half jaar niet gelukt was, ik naar haar moest teruggaan. Jullie proberen ondertussen al bijna een jaar. Toch echt overwegen....
Hallo!! Ik begrijp precies waar je mee zit! Wij zijn nu 3 maanden aan het proberen. Maar het lijkt al een eeuwigheid!! Mijn eerste cyclus was 31 dagen en nu zit ik al over de 60 dagen heen. Ik probeer er niet te veel aan te denken en dat lukt me soms heel erg goed, maar soms ook helemaal niet... Ik wil ook nog niet meteen naar de dokter gaan, ik heb ook behoorlijk overgewicht, en ben inderdaad bang dat alles daar op gegooid gaat worden. Of dat er keihard tegen je gezegd wordt, val maar eerst een af, en dan mag je weer terug komen. En afvallen is ook niet zo gemakkelijk als dat sommige mensen denken. Ik heb dit gewicht door bepaalde gebeurtenissen van vroeger. En ik ben hard bezig om dingen achter me laten, maar dat lukt nog niet zo goed. Het gaat niet altijd alleen maar om het eten en sporten!! Lang verhaal... Maar ja, ik weet dat het mijn eigen lichaam is en dat ik de enige persoon ben die er iets aan kan doen. Dus we zullen positief en eerlijk moeten blijven, hopelijk kunnen we dan ook ooit eens een positief test in onze handen hebben!!
Ten eerste wil ik zeggen niet bang zijn om naar de ha te gaan Toen ik 21 was en na een jaar nog niet zwanger was besloten mijn manneke en ik samen naar de huisarts te gaan Ook ik heb overgewicht en daar heeft mijn ha totaal niet moeilijk over gedaan maar is meteen begonnen met wekelijkse bloednames zodat hij inzicht in mijn hormoonspiegel kreeg Op het moment dat mijn ha me door wilde sturen naar de gyn bleek ik ondanks mijn afwijkende hormoontjes toch zwanger ( gelukkig ) Ik heb het trouwens wel aan mijn vriendinnen/familie verteld na 9 maanden omdat ik het zo moeilijk vond en heb daar veel steun in gekregen gelukkig Heel veel succes en blijf er niet te lang mee rond lopen daar ga je je niet beter door voelen
Vertellen aan je omgeving kan even een schrikeffect veroorzaken, maar de verhalen die je dan ineens hoort... Daar schrok ik dan weer van. Ineens hoor je van meerdere kanten: "oh ja dat had die en die ook" en "die zijn ook zolang bezig geweest". Waarom van je hart een moordkuil maken? Bereik je niets mee en als je erover praat kun je beter je gevoel uiten. Qua overgewicht *vinger opsteekt* hier nog een. Anderhalve week geleden bij de gyn geweest. Ja mevrouw u heeft overgewicht... Duh echt?... Ja als u zo blijft als u nu bent heeft u mindere vruchtbaarheid blah blah blah... Ik zou er niet teveel mee zitten persoonlijk. Jij hebt een wens, nou ja jullie eigenlijk en daar moet je voor gaan! Succes als je morgen bij de huisarts zit
Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vind om veel mensen om je heen zwanger te zien worden "in een wip en een zucht" en zelf al tijden de wens te hebben zonder die verwezenlijkt te zien worden. Toch vind ik het zelf erg fijn om er juist wel met mijn omgeving (vrienden en familie) open over te zijn. Ik kan daarom blij zijn als iemand anders zwanger is en zij kunnen met mij verdriet hebben dat het "nog niet lukt". Volgens mij ben je als mens niet berekend op het verwerken van al die emoties in je eentje. Een vriendin waarmee ik op vakantie ging en zwanger bleek heeft toen ook heel lief aan mij gevraagd of ik het niet erg vond dat zij wel zwanger was. Juist dat begrip maakt het dat je vriendschapsband steviger wordt! Natuurlijk krijg je ook die stomme opmerkingen van "denk er niet teveel aan" of "eigenlijk moet je pas beginnen met maanden tellen vanaf het moment dat je niet meer bij die lastige stressvolle baan zat", maar die kan ik beter relativeren dan als niemand weet dat we al even bezig zijn. Per slot van rekening zal ik ook wel eens goedbedoelde missers maken/zeggen denk ik Succes in ieder geval! Hopelijk is het hele mmm traject niet nodig voor je!
Hey meid, Ik wil je gewoon even een dikke knuffel geven... Ik zit in ronde 4 en ik ben soms al heel erg gefrustreerd... Al probeer ik me er wel snel over te zetten. Ook rondom mij, 5 zwangeren, die ongeveer dezelfde periode zijn uitgerekend, ik hoop echt dat ik tegen dan zwanger ben hoor... 4 van die 5 zijn ongepland zwanger geworden (maar zijn er wel blij mee), moet je niet vragen... Ik gun het hen van harte, echt, maar wij willen ook, dolgraag... Wij zijn vol liefde aan het wachten. Meid, wees niet bang om naar de HA te gaan, je zal zien, dat gaat allemaal heel goed meevallen xoxox
Ik snap wat je bedoelt hoor! Wij hadden gisteren ook een feestje waar je niet kon kijken en je zag of een dikke buik/of een kinderwagen.. Enorm leuk voor hen je weet natuurlijk niet of zij lang hebben moeten wachten. Maar toen ik van een kerel de vraag kreeg of ik zelf niet wilde want "ik had er toch de leeftijd en het figuur voor" (PARDON????) was ik er zat van en zijn we naar huis gegaan. Ik denk dat maar weinig meiden je echt begrijpen.. Dus lekker je hart luchten!! Digitale knuffel vanaf hier.
Hey meis! Wil je ook ff een knuffel geven.. Hier na 7 maanden zwanger (ook met fors overgewicht) helaas mocht het niet blijven zitten maar het kan dus wel! Ga gewoon naar je huisarts.. Misschien doet hij wel helemaal niet moeilijk.. Na mijn miskraam heb ik van mn gyn ook niet gehoord dat ik eerst af moet vallen en best meteen zwanger kan raken.. Neem die stap nou! Misschien ben je met een beetje hulp zo zwanger! Succes meis !!!
Wat een lieve reacties allemaal! Ik moet zeggen dat, nadat ik gisteren hier op het forum mijn berichtje geplaatst had, dat ik opgelucht was. Ik had het even van me af kunnen schrijven. Gisteren hebben mijn man en ik nog uitgebreid gesproken over onze wens. Volgende week heb ik mijn eisprong en als het deze ronde niet raak is, dan gaan we naar huisarts. Hopelijk valt het gesprek mee. En ja ik ben bang dat hij gaat beginnen over mijn gewicht en mijn leeftijd maar door die zure appel moet ik maar even heen bijten. Ik ben vandaag voor de zoveelste keer maar weer eens begonnen met gezond eten en niet snoepen. Tot nu toe heb ik het vol gehouden. Hopelijk trek ik deze lijn door. Gisterenavond ook nog heel lang nagedacht over het wel of niet vertellen aan mijn omgeving. Ik, maar ook mijn man, wil/kan het nog niet delen. Het is heel dubbel. Aan de ene kant wil ik van de daken schreeuwen dat het ons niet lukt, maar aan de andere kant vind ik het ook iets van ons samen. Misschien als de stap naar de huisarts gezet is, is het misschien ook de tijd rijp om het te delen.
Wauw wat een lieve reacties heb jij ontvangen zeg!! Je bent dan ook heel openhartig! Ik kan me zo ontzettend voorstellen hoe jij je voelt! Dus ook van mij een dikke knuffel Heel veel succes bij de ha. Ik ken verhalen dat zodra de onzekerheid uit handen is gegeven de stress daalt en het tweede streepje verschijnt Heel veel succes!
ik snap je helemaal, ook ik ben bezig en heb fors overgewicht. Maar voor we er echt voor gingen ben ik eerst naar de huisarts geweest en die zei dat als het na een half jaar niet lukt, ik gewoon moest terug komen en word ik door verwezen naar de gynaecoloog. Dus maak je niet druk en ga er gewoon naar toe. Grote kans dat hij niet over je gewicht begint. Heel veel succes en sterkte groetjes
Hey dames, De afgelopen maand was het helaas weer niet raak. Ik probeer er nu minder mee bezig te zijn, wat niet altijd lukt met de dikke buiken in mijn omgeving. Het verlangen is zo groot. Ik heb vandaag naar de huisarts geweest. Hij was erg begripvol en ik heb een verwijzing voor het ziekenhuis gekregen. Heb zojuist het ziekenhuis gebeld en ik krijg eerst een vragenformulier thuisgestuurd en daarna maken ze pas een afspraak. Zag erg op tegen het gesprek, maar het is gelukkig meegevallen. Liefs, Lin