Mijn dochtertje van bijna 4 (over 16 dagen) is altijd een zeer assertief kind geweest maar de laatste maanden is het alleen maar erger geworden. Alles leidt tot een woordenwisseling, ze heeft overal een mening en weerwoord op. Straffen, belonen negeren helpt niet. Gisteren mocht ze niet mee naar het strand als ze ze niet gedroeg. Zegt ze: prima blijf ik thuis eten de spinnetjes mij wel op. Naar bed gaan kost ruim 2 uur. Eten is een drama. "s avonds zit ze gemiddeld 1-2 uur aan tafel, met tussendoor naar de kamer voor straf. Soms gaat ze uit zichzelf naar haar kamer met de mededeling dat ze dan niet hoeft te eten. In alles kopieert ze ons gedrag: ze telt tot 3 en als mama dan niet ophoudt met zeuren moet mama naar haar kamer of ze pakt de knuffel (in mijn geval ons jongste dochter) wel af. Of ze roept dat ik niet zo brutaal moet zijn enz. Op het speelpleintje commandeert ze andere kinderen en jaagt ze ze weg. Wij schreeuwen nooit thuis, maar ze loopt de hele dag te schreeuwen en commanderen. We hebben haar nooit beloond voor dit gedrag, we kunnen er ook niet om lachen. Voorheen deed ze dit alleen bij haar vader, maar sinds ik met vakantie ben heb ik ook geen enkel vat op haar. Volgens mijn schoonmoeder (ja daar komt het weer) is dit een typisch "familietrekje". Haar zoon was precies zo. Die hebben ze destijds uit pure wanhoop maar in een internaat weggestopt, met alle ellende van dien. Zover komt het bij ons echt niet. Als we met haar zitten te spelen loopt ze opeens weg of ze gooit het spel weg want ze heeft geen zin meer. Bij het voorlezen gooit ze haar boek op de grond om er vervolgens over de stenenvloeren mee te schuiven. We hebben bij het CB al om een pedagoog gevraagd maar nog geen reactie gekregen. We moeten ons zo vaak inhouden om haar geen pets te verkopen. Tijdens de vakantie kreeg ze van papa een pets op haar hand omdat hij de tuin aan het schoonvegen was en zij alles terug veegde. (Hij dacht haar in te palmen door haar mee te laten helpen). Ze heeft vervolgens de buurt bij elkaar gekrijst dat pappa haar geslagen had. We komen nu de vakantie door, door om de beurt een halve dag met haar de deur uit te gaan. Kan de ander wat uitrusten en krijgt de jongste ook haar aandacht. Dit gedrag heeft ze ook een paar keer op de crèche geprobeerd maar daar hebben ze het beter aangepakt geloof ik. Want ze herkennen het wel maar niet in de mate waarin wij er last van hebben. Goh af en toe heb ik wel begrip voor mensen die hun kind op EBAY zetten.
misschien kan je het kdv vragen wat hun doen dat wel werkt? als ik het zo lees hebben jullie allebei geen grip op haar en respecteerd ze jullie allerminst als ouders die het voor het zeggen hebben. hulp inschakelen is een goed idee, dat zou ik ook gedaan hebben. succes met alles, het lijkt erop dat deze dame strenger aangepakt moet worden, er zit haar duidelijk wat dwars. soms worden kinderen ook erg vervelend omdat ze geen grenzen krijgen van ouders of dat de grenzen niet duidelijk genoeg zijn.
Er moet iets zijn wat haar zo frustie maakt zou je bijna denken..Is ze al begonnen met school? Voedeselallergie? Bijvoorbeeld te veel suiker? Gewoon voet bij stuk houden hoor als je haar op de gang zet ofzo want dat is de enige manier..Ondanks dat het echt soms zielig is maar je hebt er later wel profijt van. En goed kijken wat ze leuk vind en haar daar mee belonen als ze zich gedraagt. Misschien kleine doelen met haar afspreken als ze vandaag geen een keer schreeuwt dan krijg je 5 punten en als je.....Nou je kent het wel....Proberen haar complimentjes te geven als je merkt dat ze iets goeds doet...ze zeggen dat kinderen dan vaker het gedrag laat zien. En ook gewoon aan haar uitleggen dat je haar gedrag niet leuk vind, op een rustige manier.... Ik zeg ook maar wat hoor maar dit zijn een paar dingetjes die ik bij mij zoontje heb gedaan. Alleen hij is wel ouder en dus dan kan je ook beter met ze praten en redeneren. Het lijkt wel of ze het nodig heeft om vaak boos te worden, is een uiting van emotie..... Je kan ook kijken of misschien speltherapie haar kan helpen... Maar inderdaad handen vol hoor ik...opvoeding is echt een kunst zeg ik altijd...Succes er mee.
Ppff.. heavy zeg. Ik zou inderdaad even hulp vragen. Als je al zover bent dat je apart tijd met haar neemt om het zelf te kunnen handelen is dat best al ver. Heel goed trouwens! Ik ben afgestudeerd als pedagoog en zou dit echt aanraden voor je er zelf of samen aan onderdoor gaat. Dus bel nog maar eens en nog maar eens naar het cb! Laat iemand op huisbezoek komen. Trouwens, dat ze het op het kdv 'beter' doen is waarschijnlijk helemaal niet zo hoor. Maar daar is het geen vertrouwde thuis situatie. Het kan zijn dat als je erin blijft hangen, ze over een paar maanden op het kdv hetzelfde gedrag laat zien. Of niet... Het kan zijn dat je dochter zich verveelt en ze toe is aan het school leventje. Een nieuw ritme krijgen. Ook omdat je zegt dat ze het gedrag eerst bij je man en nu in de vakantie ook bij jouw laat zien. Maar er kan natuurlijk (veel) meer achter zitten, dat kan ik zo niet beoordelen. Dus mijn advies is laat iemand gewoon even meekijken. Voel je geen slechte ouder, maar iemand van buiten af kan er bovenop kijken! Heel veel succes!!!
Het KDV kenmerkt zich in ieder geval door het geven van heeeel veel structuur en grenzen (1-2 uur eten is niet goed. Zet gewoon de klok op 25 minuten en als ze het dan niet op heeft, dan haal je het bord weg. Jammer dan). Het KDV kan zich niet veroorloven om zoveel aandacht aan één kind te geven en dat krijgt ze dus ook niet. Jullie belonen haar nu wel door die halve dagen met haar door te brengen. Ik zal niet zeggen dat dit het wondermiddel zal zijn maar... * maak een dagschema en maak dit ook voor je dochter inzichtelijk (op die manier weet ze wat er van haar verwacht wordt) * waarschuw altijd maar één keer * hanteer tijden om te eten (max 30 minuten) * Word niet boos (stem verheven etc) maar geef duidelijk aan dat je klaar bent met het gedrag en dat ze dat maar boven kan gaan doen. * Ruim de gang leeg zodat ze niet meer kan slopen maar daar wel gestalt kan worden. * Prijs positieve aandacht zoveel als je kunt. Eet ze wel? Fijn dat we gezellig aan het eten zijn. Is ze lief. Fijn dat we zo gezellig aan het spelen zijn etc * Wees heel duidelijk met haar en ga nooit in discussie. Ja is ja en nee is nee. Goed dat jullie de pedagoog in schakelen.. Alle hulp is welkom en goed. Laat je begeleiden. Het opvoeden van een kind is ongelofelijk moeilijk en heeeeeeeeeeeeel belangrijk! Veel sterkte en succes enne.. vertel haar vaak dat je van haar houdt Even nog een gewetensvraagje.. zijn jullie gisteren naar het strand gegaan?
Ik heb rond die leeftijd ook een hele pittige peuter/kleuter gehad. Met 3 jaar en 8 maanden tot 4 jaar en een week. Ik weet het zo precies omdat ik alles altijd opschrijf. Ook heel veel frustratie et cetera Sinds ze naar school is is het gedrag ineens weer helemaal goed. En wat Cygnet2 opschreef zo hebben wij het ook erg consequent aangepakt. Haar gedrag was overigens ook alleen bij ons en nergens anders. Ik kreeg namelijk net op de piek van hoe vervelend ze was een compliment van allemaal mensen in de wachtkamer van de dokter. Want daar was ze voorbeeldig lief en erg netjes. Ja mama et cetera.. Terwijl we 50 minuten moesten wachten. Ik kan dus alleen zeggen dat het bij ons is overgegaan. Geen idee of het natuurlijk hetzelfde is als bij jullie. Succes
Dank jullie voor de tips, dat tijdslimiet werkt trouwens uitstekend, ook duidelijk aangeven wat en wanneer we iets gaan doen. Dat laatste hebben we vroeger wel gedaan en dat werkt goed, maar op een gegeven moment zijn eraf gestapt denk ik. Maar het werkt dus nog steeds. Het avondeten van gisteren is, na veel geklier en een bord eten op de grond, beëindigd onder een koude douche. De eerste in vele maanden alweer. Jammer dat de straf uit boosheid was opgelegd. Vreselijk vinden we het, het is wat wij noemen een "angststraf" net zoals opsluiten e.d. Het effect duurt wel maanden. De hele avond is ze daarna poeslief geweest. Overdag ook trouwens, zo heb ik haar al maanden niet meegemaakt. Komt netjes vragen of ze een snoepje mag, bij nee gaat ze niet naar de keuken om alsnog een snoepje te pakken, maar gaat verder met spelen. Ze hangt niet meer aan mijn benen de hele dag, zeurt niet en heeft, althans in mijn bijzijn, nog niet geschreeuwd. Ook bij het avondeten niet aangedrongen op leegeten van bord. Wel een alarmpje gezet. Indien ze voor het alarm haar bord leegat kreeg ze een toetje, anders niet. Het hele bord werd netjes "opgegeten". Alleen wilde ze absoluut het laatste woord hebben, dus na het laatste hapje liep ze keurig met een stalen gezicht naar de keuken en spuugde ze haar mond leeg in de prullenbak. We hebben er maar niet op gereageerd. Ach, wij zijn al tevreden dat ze het niet op de grond of in haar bord uitspuugt. En dit is niets vergeleken bij wat ze normaal uithaalt. Sinds 20.00 is ze op haar kamer, zogenaamd op te slapen, is al 2 keer beneden geweest omdat ze dus dorst of honger had. Dit noemen wij dan normaal kinderlijk gedrag, hoe kan ik naar bed gaan zolang mogelijk rekken. PS: Strand: na 2x "sorry, mamma en pappa ik zal lief zijn" probeerden wij in Hoek van Holland te komen, uiteindelijk zijn we in Monster beland. Ook een mooi strand maar ik ben geen strandtype en gelukkig ons jongste ook niet. Dus na een uurtje bakken in zon, als een rijtje kipfilets in de etalage van de slager, konden we gelukkig weer huiswaarts keren.
Toch zou ik voor dit soort "angst"straffen niet kiezen (koude douche,opsluiten, etc.). Ik begrijp wel dat je misschien ten einde raad bent, maar het lijkt me niet de bedoeling dat jullie meisje bang voor jullie wordt. Ik denk dat je het beter consequent aan kan pakken. Helpen de "nanny-technieken"niet (nu op rtl 4). Ik heb daar veel van opgestoken.
Zo dat is een hele pittige dame dan! Ik vrees dat jullie toch meer naar de positieve aandacht moeten gaan dan bijv onder een koude douche zetten. Ze word dan gewoon 'bang' en dat is toch niet de bedoeling? En ik zou meteen morgen weer hulp vragen!
Ik zie dat ik hetzelfde op heb geschreven als Prinses. Geef duidelijkheid en structuur. Daar gedijt ze misschien ook beter op. en wat iemand al eerder aangaf.. krijgt ze snoep oid? misschien reageert ze flink op suiker? En dan ben ik misschien streng, maar als ik zie dat Justin zijn laatste hap uit spuugt in de prullenbak. Krijgt ie dus GEEN toetje, afspraak is afspraak, heel jammer dan.
En.. laat absoluut NIET over je heen lopen. Brutale mond.. is bij ons meteen moven.. dat tolereren wij niet. En als ie er alsnog om moet lachen? blijf dan nog maar wat langer zitten op de trap. En soms zijn er dagen dat de trap meerdere malen gebruikt word, maar soms zijn er ook dagen waarop hij helemaal niet de trap op hoeft. Probeer NIET het woord NIET te gebruiken, maar verdraai je zinnen anders, bijv.. jij zegt 'als je niet je eten op eet, krijg je ook geen toetje' dit zijn al 2 negatieve aspecten in 1 zin! Zeg dan bijv. Als jij je eten lekker op eet, staat er straks een toetje voor je klaar. Dat klinkt allicht positiever.
Hier proberen we inderdaad veel aandacht te geven aan de positieve dingen. Bij dingen die we niet willen, waarschuwen we 1 keer, daarna tellen we tot 3. Is het gedrag dan nog steeds aanwezig, dan gaat hij op de trap. We leggen dan uit waarom hij daar moet zitten. We laten hem dan een minuut of 3 zitten, gaan dan terug, vragen waarom hij er zit, vinden dat hij sorry moet zeggen (aankijken en op een normale manier) en keren dan terug in de situatie. Begint het gedrag opnieuw, dan lopen we weer alle stappen door.
Het helpt ook goed, als je aangeeft wat wel mag in de situatie. Dus bijvoorbeeld ik wil niet dat je je eten op de grond gooit, maar je mag wel in je eten roeren met je vork. Of idd als je dit of dat nu doet, gaan we straks lekker een spelletje spelen.
Eens met mijn twee voorgangsters, al denk ik niet dat een kind gelijk slechter wordt van een sporadische koude douche. Wel vind ik dat straffen nooit uit frustratie / woede gedaan moet worden. Een koude douche kan heel effectief zijn om een kind te laten schrikken bijvoorbeeld als hij / zij hysterisch is. Opsluiting zou ik alleen doen uit veiligheidsoverwegingen maar niet als straf... lijkt me heel bedreigend. Ik vroeg of je alsnog naar het strand gegaan bent om te kijken hoe consequent je bent. Hoewel ik begrijp hoe het werkt, is het in het geval van jouw dochter echt niet handig. Doe wat je zegt, en zeg wat je doet. Dreig nooit met dingen die je niet kunt waarmaken en dreig je.. maak je dreigement waar. Dat hapje uitspugen? Prima, boos worden is niet nodig maar een toetje dus ook niet. Minder je later verleiden tot discussie meer grenzen aangeven en deze als een Oost Duitse grenswachter hanteren!
Eens met de voorgangers. Regels, regels en nog eens regels. Heel spijtig dat het nu zo moet, maar naar mijn idee heeft ze er zwaar behoefte aan. Kinderen willen weten waar de grenzen liggen, willen dit ervaren om te zien hoe ver ze kunnen gaan. Dit doen ze niet bewust, ze gaan gewoon verderverderverder en aan ons de taak om die grens te bewaken. Tot hier is je gedrag leuk, en over die grens is je gedrag niet meer leuk en heeft het consequenties. Het lijstje dat Cygnet opsomde is een goede. Zo gaat het hier automatisch. Niet je bord leeg eten? Prima dan niet, toetje, douchen en naar bed. Honger? Dat is vervelend. Morgenochtend ben je de eerste met een boterham. Natuuuuurlijk loopt hij soms te mieren met zijn eten ( hij maakt Fladdertjes nest.. dussss... ) maar dan nog geen drama. Nog 6 hapjes en dan is het klaar. Samen tellen, leuk en gezellig en voor je het weet is het bordje bijna leeg. Nee is nee, wel doen? Hop, op de trap. Vervelende is, is dat het bij ons automatisch gaat, er zit routine in en de oudste kent zijn grenzen. Waarschijnlijk is dat bij jullie niet zo, dus voor jezelf zal het ook erg moeilijk worden. En natuurlijk voor je dochter ook. En die eerste opmerking ( dat de spinnen haar wel opeten ), ik zou daar echt heel hard om moeten lachen, ik vind het wel leuk gevonden hahaha. Ik zou me omdraaien en weglopen, maar ik weet 100% zeker dat de oudste ons direct achter na komt.
Wat ik lees is dat jullie je enorm laten beinvloeden door elke gril van je dochter. Het kan prima werken, als je dat vanuit bepaalde opvoedingsinvalshoek benadert (zoals vrije opvoeding), maar niet als 'het je overkomt'. Naast alle bovengenoemde adviezen, is de mijne: bepaal zelf eerst WAAR je welke grenzen wilt stellen. Waarom moet bijv het bord van je dochter LEEG? En waarom moet daarvoor beloond of gestrafd worden? Zij is de baas over haar maag, ze eet hoeveel ze wil, en als ze niet meer wil, is haar maaltijd over. Eten is naar mijn mening geen strafkamp, geen opvoedingsmaatregel, geen wedstrijdje enz. Maar simpel weg het voldoen aan de behoefte om te eten, en het stillen van de honger. Zo zou ik ermee omgaan. Eten aanbieden, ze eet hoeveel ze wil, of ze eet niet, en haar bord opruimen. Geen drama, geen gevechten en vooral GEEN straffen rondom eten! (op die manier kun je een negatief gevoel rondom eten creëren bij je dochter)
Helemaal eens met Adi over het topic eten. Daarnaast.... Probeer dit eens 2 weken. HEEL consequent. Ik herken ERG veel van mijn oudste in wat jij over je dochter schrijft. En ik denk dat je met deze handvaten die Cygnet geeft al een heel eind op weg bent om minder ellende te hebben. Ik denk dat jullie dochter niet tegen het onverwachte kan. Dat ze houvast nodig heeft aan structuur en het van te voren weten wat er gaat gebeuren. Vergelijkbaar met een baby of klein kind die baat heeft bij een vast slaap ritueel zodat het weet wat er komen gaat en wanneer het tijd is dat het gaat slapen. Zo heeft denk ik jullie dochter het nodig dat de dagen voor haar voorspelbaar verlopen. Dit kan natuurlijk niet altijd want er gebeuren soms onverwachte dingen. Maar de grote lijnen moeten zo veel mogelijk vast staan. Daarnaast is het inderdaad erg fijn dat je met een pedagoog kan gana praten. En die kan jullie vast wel verder helpen met nog meer handvaten etc. Maar je kan iig alvast een start maken. En laat idd het schrikbewind (koude douches en opsluiten) achterwege want het helpt wel maar altijd maar even.... En je maakt haar waarschijnlijk alleen bang ipv dat je haar gedrag ermee corrigeert. Als je haar straft ga dan er voor of nadien eens over wat er gebeurde heen en rijk haar een idee aan van hoe dit had voorkomen kunnen worden. "we zouden dit maar jij deed dat en nu hebben we dit of dat moeten doen en moest jij voor straf zus of zo" "dat is niet leuk...vinden wij (benoem wie wij zijn) ook niet leuk. De volgende keer kan je beter dit of dat. Want dan kunnen we (benoem wie we zijn) dit of dat en dan zus of zo en dat is wel leuk. En dat vinden we (weer benoemen) allemaal leuk" Het duurt even maar uit eindelijk gaat dit vruchten af werpen! Jullie zitten nu op een negatief spoor en daar kom je echt wel weer vanaf. En dat kost wat tijd en andere aanpak en inverstering...maar is het allemaal waard uiteindelijk! Succes meid...weet dat t even moeilijk is.
Ik vind het advies van adi heel goed: bepaal waar je grenzen liggen, waarom je ies wil. En daarnaast is wat de rest zegt, denk ik heel belangrijk: structuur en consequent zijn. Misschien kan je dochter daar zelf ook wel over meedenken, net als over de consequenties als ze zich niet houdt aan de regels en afspraken? En dan een langere periode dezelfde dingen hanteren. En als het CB niet reageert op je vraag om opvoedingsondersteuning, dan zou ik het via de huisarts of desnoods via BJZ (zit tegenwoordig toch allemaal in het CJG en BJZ is echt niet altijd zo slecht als je in het nieuws ziet, ze kunnen je ook helpen met het aanvragen van hulp als opvoedingsondersteuning). Maar het is lastig om er uit te komen, ook omdat het vaak een negatief cirkeltje is waarin je zit... Daarom is hulp zoeken goed, soms is iemand anders nodig om je te helpen om er uit te komen.