Wat moet ik doen? Dat zit telkens in mn hoofd. Ik en mijn man zijn 3 weken geleden uit elkaar gegaan. Ik dacht dat ik opgelucht zou zijn. Hoevaak had ik er wel niet van gedroomd dat hij zijn spullen zou pakken en zou vertrekken. Jarenlang heb ik voor de relatie gevochten. Ook al wist ik dat het geen zin meer had. Maar telkens vond ik wel iets om het te proberen of toch nog hem die ene laatste kans te geven. Dan ging het even weer goed en dan begon het weer van voor af aan. Ik was op! Lichamelijk, geestelijk. en nu? daar sta ik dan. Alleen met 2 kindjes! De oudste 4 jaar en de jongste 1. Alleen! Onze relatie was een leuke relatie we deden erg veel samen en hadden het altijd leuk. Totdat onze oudste zoon werd geboren, niet gepland, maar o zo gewenst. Nooit twijfels gehad, we gingen ervoor! We waren jong, ik 18 en hij was 20. Alles kwam goed, ons eigen huisje ingericht enz. enz. De kleine kwam en o, wat waren we gelukkig. Toen onze kleine man 1 jaar was ging ik weer aan het werk. Toen begon de ellende eigenlijk al, ik ging weer wat vaker dingen alleen doen (als ik hem mee vroeg had die geen zin). Hij werd heel erg jaloers, ziekelijk jaloers zelfs. Als ik hoi zei tegen iemand moest ik een hele verantwoording afleggen, wie is dat? waar ken je hem van? enz. Ik nam het maar voor lief! Op 8 augustus 2008 zijn we getrouwd. Stiekem hoopte ik dat zijn jaloezie hierdoor ook minder zou worden, maar niets was minder waar. Toch ging het redelijk goed, we hadden het zelfs over een 2e kindje. We hadden het er nog niet over gehad of we kwamen erachter dat ik zwanger was. Toch wel schrikken, maar heel erg gewenst. Ik ben op 4 november 2009 bevallen van ons 2e zoontje. Alles ging goed en hij was veel leuker met ons 2e zoontje als dat hij was met ons 1e zoontje op het begin. Geweldig om te zien! Maar het werd minder. Ik had altijd de meeste zorg, op het begin vond ik dat niet erg. Heerlijk zo een klein mannetje. Maar naarmate hij ouder werd werd het zwaarder. Ik had zijn hulp ook nodig, ik ging ook weer aan het werk, maar had de motivatie er niet meer voor. Ik was gesloopt. Ik merkte dat ik begon te twijfelen aan de liefde voor mn man. Zat het eigenlijk wel goed? Hoe meer ik ging nadenken hoe meer ik besefte dat het al langer niet goed zat. De liefde was weg. Ik hield niet meer van hem, ik begon me te ergeren aan alles. Ik kon niks meer goed doen en daardoor had ik er ook geen zin meer in. Het huishouden liet ik liggen, werken wilde ik wel weer maar we hadden geen oppas. Financieel zat het ons ook niet meer mee en mn man raakte overspannen. Dit reageerde hij op mij uit en overal kregen we ruzie over. Dit was echt de druppel. En 29 juni heeft hij zijn spullen gepakt en is gegaan. 1 juli is hij hier uitgeschreven. Ik zit hier nog met de kids. Maar alles is zo onzeker, ik weet niet of ik hier kan blijven zitten, wel ben ik nu aan het solliciteren. Kinderdagverblijf krijg ik dan van de gemeente vergoed. Wel zit ik nu zonder geld. Mn ex kijkt niet naar ons om, ik moet hem onderhand smeken voor eten en drinken. Maar meneer kan wel stappen enz. Ook woont hij nu tijdelijk bij een ander meisje in. Dit doe me pijn! Hij zegt dat het vriendschappelijk is en haar pas 2 weken kent. We zijn net 3 weken uit elkaar en het idee dat hij nu al bij een ander meisje zit doet me pijn! Gelukkig steunen familie en vrienden me wel. Maar ik voel me zo ongeloofelijk alleen. Op het moment heb ik ook echt een dipje en zie ik het even heel somber in. Ik weet wel dat ik er kom en het ga redden, maar ik zou nu niet weten hoe. Het sloopt me en ik ben bang om te falen. Ik hoop dat het een beetje begrijpbaar te lezen is en iemand zich herkent in me verhaalt. Vragen, tips, advies alles is welkom. Al is het maar een steuntje in de rug. Want ik weet het even echt niet meer . liefs lianne
Heel veel sterkte, weet je nu nog steeds dat je de juiste keuze hebt gemaakt? Heb je wel andere mensen om je heen die je helpen? Het is moeilijk maar blijf positief voor je kids!
Ik weet zeker dat het beter is, maar ik word gek van die onzekerheid. Of ik hier kan blijven zitten. Zit steeds zonder geld om eten en drinken te kopen. Dan moet ik mijn moeder bellen of ze mee wilt boodschappen doen. Mijn zoontje moest nieuwe schoenen en ook die heeft die van mn moeder gekregen. Ik voel me daar schuldig om. Op het moment vecht ik voor de kindjes. Dat is hetgene wat me er door heen sleept, maar het liefst zou ik me verstoppen in een donker hoekje en alles over me heen laten gaan.
Alvast heel veel sterke gewenst. Kan er niet omheen draaien, maar het gaat een moeilijke tijd worden. Ik zou zsm, alles proberen te regelen qua bezoekrecht en alimentatie via een advocaat. Probeer daarmee een ouderschapsplan mee op te stellen. Je kan ook voorstellen dit alvast te doen, zonder de advocaat. Probeer via het juridisch loket uit te zoeken wat hij wettelijk zou moeten betalen voor de kids en stel zo veel mogelijk vragen. Regel ook zsm je toeslagen via de belastingdienst en probeer bij de gemeente te kijken waar je recht op hebt qua bijzondere bijstand. Mocht je nog geen opleiding hebben, kan je ook kijken of je dit via de gemeente kan regelen. Vaak vergoeden ze een mbo opleiding nog. (hoger dan dat niet) Voel je niet al te schuldig dat je moeder je helpt. Wees juist blij dat je moeder je daarmee wil helpen. Ooit komt de tijd dat je WEL alles gewoon kan doen. Schrijf je ook alvast in als woningzoekende voor het geval je niet in je woning kan blijven. Maak je niet teveel druk over wat je ex aan het uitspoken is met andere, ook al breekt dit je hart in duizenden stukjes. Focus je alleen op jezelf en je kinderen. Succes met alles!!!
Ga inderdaad niet bij de pakken neer zitten maar breng je kids een dagje naar bijvoorbeeld je moeder en regel alle zaken die je moet regelen wat betreft toeslagen etc, scheelt een hoop geld!
heb net een sollicitatie gesprek gehad en hoor morgen of ik ben aangenomen. De financiele dingen zijn zo ver als ik nu kan geregeld. Wacht nu op mijn uitkering. Dus hoop dat dat snel geregeld is, kan ik tenminste mijn eigen ding doen en ben ik al een stuk minder afhankelijk van anderen. thanks voor al jullie lieve reacties
Gelukkig, mooi dat je dat soort dingen regelt! Scheelt een hoop zorgen straks. Hoop voor je dat je dat je de baan hebt!!!
Jeetje wat een verhaal..maar denk wel dat je de juiste keuze hebt gemaakt. In een relatie blijven zitten waar je ongelukkig van wordt is ook niet leuk. Zo te lezen heb je alles verder goed geregeld, jammer dat het zolang duurt voordat je ook werkelijk geld krijgt pff weet er alles van. Hoop dat je vandaag goed nieuws krijgt over de baan! Waar laat je de kids dan? Ik ben ook alleen met 2 kindjes.. sem van ruim 2 en demi van 11maand. Ik red me prima en ik ben ook druk bezig met een jobcoach die mij hopelijk snel aan een baan kan helpen. Voordeel is dat ik co-ouderschap heb, dus opvangkosten blijven bij mij beperkt. Maar ik ben gelukkiger, sterker, zelfstandiger en leuker geworden. Als mijn ex en ik bij elkaar waren gebleven waren we beide ongelukkig geweest en de kids zouden dat echt wel voelen. Succes met alles en jij red t wel!
Ik ben aangenomen . Maar inderdaad de kinderopvang is nog een heel probleem. Zit nu een beetje in een dilemma. Mijn tijden op het werk zijn erg flexibel. 1e week vroege dienst andere week laat. En dat om en om. Kinderopvang skar bied daar niet echt mogelijkheden in. (Er zijn hier verder geen andere buitenschoolse opvangs aan de school van mn zoontje gekoppeld) Dus ben nu aan t rondkijken voor gastouder opvang. Hoop dat dat snel geregeld is, zodat ik weer lekker aan het werk kan en tenminste mn eigen centjes verdien!
Gefeliciteerd!! goed nieuws joh. Tja kinderopvang, ik heb geen idee hoe dat werkt. Ik zal er straks ook aan moeten geloven denk ik, maar dat red zich vast ook wel. Helemaal eens hoor dat je lekker je eigen geld verdient en weer meedoet in de maatschappij. Oww ik wil ook zo graag, ik heb nu 2 opties lopen. Dus hopelijk snel nieuws.
Nou zo krijg je goed nieuws en zo slecht nieuws. Wilde gaan om me contract te tekenen, komt me huurbaas naar buiten dat de huur is opgezegd al een maand geleden, dus dat eind augustus de huur voor het laatst betaald word. Mn ex heeft dit dus stiekem gedaan. Juridisch gezien kan het niet (hij is verplicht ons te onderhouden), maar als hij mn huur niet betaald totdat ik zelf alles kan betalen, sta ik dus eind deze maand op straat met de kindjes. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen morgen sowieso naar de gemeente toe en heb een afspraak bij de advocaat. Hoop op wat verlichting, want ik heb me nu toch een koppijn. Pfff
Ach Lianne, het zit je niet mee! Ik heb bewondering voor hoe je het tot nu toe allemaal hebt opgepakt. Ik weet zeker dat dit je ook weer gaat lukken, maar het is wel een tegenvaller. Is je huisbaas voor rede vatbaar? Je kan hem een brief sturen, waarin je de situatie uitlegt... Hij kan je in ieder geval nooit zomaar op straat zetten, dat moet je wel weten.
óók niet als de huur niet betaald wordt! Je hebt huurbescherming. Pas bij 3 maanden áchterstand kunnen ze verdere stappen ondernemen, maar dan sta je nog niet zomaar op straat. Dus probeer rustig te blijven, het komt echt allemaal goed.
Als ik jou was zou ik zsm naar het juridisch loket, maatschappelijk werk en de gemeente/sociale dienst gaan. Wat hij doet kan en mag niet! Probeer zoveel mogelijk zelf het heft in handen te nemen en niet de afspraken af te wachten. probeer bij de gemeente een voorschot te krijgen, zodat je met je huurbaas eventueel een afspraak kan maken voor een extra maand huur. Schrijf je ook zsm in bij de woningbouw en probeer urgentie aan te vragen. Aangezien je ex gewoon het contract opgezegd heeft (stond alleen zijn naam op het contract?), zou je daar heel misschien wel recht op kunnen hebben. Ik weet niet in welke regio je woont, maar sommige hebben zogeheten "woonhotels" niet geheel ideaal met kids, maar het is wel een dak boven je hoofd voor het geval je nergens terecht kan. KDV: Kan j eniet proberen te regelen dat je ouders de kids eventueel ophalen tijdens de late diensten? Succes!
Hey meid!! Jeutje, jij krijgt wel heel veel voor je kiezen! Eigenlijk zou het indd een opluchting moeten zijn dat jullie uit elkaar zijn, maar het loopt nu allemaal zo raar dat je er even geen gat meer in ziet!! Maar je ziet al wel aan de andere reacties, dat iedereen vertrouwen in je heeft! Je hebt gesolliciteerd! Je bent zelfs aangenomen!! Dat is toch top meid!! Je hebt 2 kanjers van kinderen en de steun van je familie en vrienden! Probeer je daar op te richten! Ik weet HEEL GOED dat je je daar schuldig om voelt, maar het is NIET nodig! Ze helpen je met alle liefde! En ik weet zeker dat ze weten dat als jij het zelf KON je het zelf ook wel DEED! Je vraagt (bv je moeder) niet zomaar om hulp! Dus laat dat (voorlopig) los! Als je de boel op de rit krijgt, kan je altijd nog dingen terug betalen.. (als ze dat al aan willen nemen) Verder wil ik zeggen dat ik het zooo jammer vind dat het zo is gelopen tussen jullie!! Wat moet dat pijn doen... En dan zit ie ook nog zo hops, bij een andere meid in... Lekker dan! Is dit om jou nog meer pijn te bezorgen? Dat hij verwacht/hoopt dat je hem smeekt terug te komen? Wees sterk meid! NU voelt het allemaal heel hectisch en beroerd, maar over een paar weken, misschien een paar maanden, zul jij een hele andere mama zijn! Een mama waarbij een last van haar schouders is gevallen en een mama die weer genieten kan! Weer straalt! En DAT zal je kids ook zo goed doen!! Dikke *knuffel* EN hou je taai! Zie je het even niet meer zitten, schrijf dan hier van je af! Je ziet dat je genoeg tips en tools krijgt! (iets waar ik helaas dan weer geen kaas van gegeten heb, ik kan je alleen maar een hart onder de riem steken, en ik hoop dat dat met dit bericht een beetje is gelukt) Liefssss
Ik sluit me helemaal aan bij kussiexxx, wat verschrikkelijk dat dit je overkomt maar ik weet ookczeker dat je er komt!! Het zal een hoop bloed zweet en tranen kosten maar ook jij komt er!! Veel succes.
Gisteren bij de advocaat geweest, goed gesprek gehad. Heb gisteren ook met mn ex gepraat en hij zei dat die alleen de huur wilde overzetten. Ik zei nou je bedoeld op straat zetten.. Ik zei ik snap dat je niet voor me wit betalen maar wat wil je dan? Je kindjes op straat? Toen zei die jij gooit alles op de kids! Dus ik zei, ik denk alleen maar aan de kids. Bij elk dingetje wat ik doe, komen de kindjes op de 1e plaats. Daar kan je een voorbeeld aan nemen. Jij denkt alleen aan jezelf en je eigen zooitje. En toen kwam het, hij hield nog van me en kon dit niet en blablabla. Dus ik zei ja daar had je eerder over na moeten denken. Mij ben je al kwijt. Maar je hebt wel kinderen, dus denk daar dan in elk geval aan. En volgens mij zijn ze ogen nu geopend. Hij heeft gisteren de oudste meegenomen en eigenlijk zou dis pas morgen meegaan. Dus er is vooruitgang. De jongste kont die morgen ophalen en dan gaan ze naar een speeltuin toe ofzo. Ik hoop dat die dit even vol houd. Maar bij hem weet je het maar nooit. Heeft iemand trouwens ervaring met de wij-uitkering? Want jeetje wat duurt dat lang zeg! Zit nu al vanaf 29 juni met 0,00 euro. Was ik gisteren nog even in t dorp, kom ik me ez tegen met een meisje. Het deed me gelukkig heel weonig, heb me ook gewoon voorgesteld enzo. En liep trots op mezelf weg Zometeen nog even bellen naar het KIOn, die gaan me helpen met opvang. Hoop dat dat snel geregeld is. Er is weer een beetje licht in het donker. Maar goed, ik juich nog niet te vroeg! En thanks voor al jullie reacties! Super gewoon, doet me echt heel goed! Sommige lees ik zelfs met traantjes omdat ze zo lief zijn! Dikke knuf voor jullie allemaal!
Ik heb zelf 2 jaar de wij uiterking gehad. Kon er goed van rond komen heeft wel even geduurd voordat je hem ook daadwerkelijk ontvangt ze zijn daar allemaal niet zo snel. Heb je een contact persoon aangewezen gekregen? zou hem of haar gewoon even mailen hoe het nu staat. Liefsz
Ja die heb ik. Ga ik dat zo maar is doen. Blij om te horen dat je er goed van kon rondkomen, vind het allemaal nog best spannend. Je moet het allemaal maar zien te redden. Ps. Ik ken je nog van de november mama's 3009 geloof ik hahah. Klopt dat?