Begraven heb ik altijd geroepen en daar blijf ik voorlopig bij. Ik ken die nieuwe technieken niet, maar misschien bedenk ik me nog.
Ten eerste word je niet "in een groot vuur gestopt" als je gecremeerd word... Het is als het ware gewoon een hele, hele hete oven van zo'n 1100 graden. Ik geef dus de voorkeur aan cremeren... Ik vind dat echt de meest schone en prettige manier. Zoals vele voor mij al zeiden, ik wil mijn nabestaande geen last bezorgen met de kosten van mijn graf e.d. Ook vind ik ook het idee van ongedierte dat mijn lichaam weg vreet heel naar.... Brrrrr... Dus niet omdat ik bang ben dat ik straks wakker word in een kist hahaha! Tegenwoordig zorgen ze er wel voor dat ze echt 100% weten dat je dood bent. Die nieuwe 2 methodes vind ik gewoon raar.
Cremeren en zou dan het liefst in een sieraad verwerkt worden voor mn dochter, als zij dat ook wil. Als ze oud genoeg is laat ik haar zelf de keuze maken wat er met mn as gedaan wordt.
absoluut ik heb een beetje een trauma voor de dood wat dat betreft sinds ik in m'n jeugd gezien heb dat iemand levend begraven werd. Dat zit nog steeds als grootste horror beeld in m'n hoofd. Best vervelend. Je doet er weinig tegen. het gedichtje wat genoemd werd Begraven of cremeren? Ik weet het soms niet meer... Ondergronds wachten de wormen, maar verbranden doet zo'n zeer. spreekt mij dan ook wel aan . Zo simpel, maar zo 'waar' (en toch ook weer niet ) . Maar vandaar dat ik dus voor dat cryomeren zou willen gaan, als dat al wél mogelijk is. Dus de bevriezingsmethode
Begraven ,bij mijn zoon , zo zijn we misschien tot weer een beetje samen , en mijn man wil dit ook trouwens . Liefs edith Mama van mees*
hihi valt me idd op dat veel mensen (nog) denken dat je het gaat voelen. maar in tegenstelling tot sommige andere landen ben je in Nederland echt wel dood vóórdat je gecremeerd of begraven word.
hm.... ik denk toch cremeren... heb altijd geroepen begraven. maar het idee dat er maden in je ogen zitten en aan je ingewanden zitten te vreten. GATVER. maar... ik wil wel dat me urn netjes bij gezet word... of dat de boel uitgestrooid word. maar ik wil niet tussen de gereedschappen en troep in de schuur staan...
Laat mij maar resomeren! Mijn lichaam is als ik doodga alleen nog maar een schilletje, eigenlijk. Liever dat ik dan in de vorm van een beetje poeder door mijn man of kinderen meegedragen wordt, dan dat ik ergens op een koude begraafplaats lig. Een 'herdenkingsplekje' kunnen ze wat mij betreft overal maken, desnoods in huis of helemaal niet. Herdenken doe je wat mij betreft met je hart
Toen ik van de week naar bones zat te kijken wist ik zeker dat ik niet begraven wil worden. Doe maar cremeren. Ik snap eigenlijk niet echt het verschil tussen cremeren en resomeren, het wordt allebij as of stof.
Paar jaar geleden zou ik beslist begraven gekozen hebben. Maar tegenwoordig ruimen ze al na tien jaar en vraag me af wat er dan met eventuele resten gebeurd. Sinds ik daar over nadenk klinkt cremeren lang zo vreemd niet meer. Ashes to ashes, dust to dust. Past voor mijn gevoel ook meer bij cremeren dan begraven.
ik wil gecremeerd worden. waarom, omdat ik mijn dierbare niet wil opzadelen met een graf wat bijgehouden moet worden. ik hoop in een urn bij me dierbare te mogen blijven en dat ik zo toch een beetje bij hun blijf of anders bijgezet in een urnmuur. ook kosten al die graven zoveel ruimte en als ik wel is op het kerkhof kom dan zie ik zoveel graven zwaar verwaarloosd erbij liggen dat ik denk waarom toch. ook heb je maar iets van 10 jaar grafrecht. betaal je niet optijd wordt het graf ontruimt en heb je niks meer om naar toe te gaan. partner weet het nog niet. begraven was zijn 1e optie maar hij is er nog niet over uit
Ik wil begraven worden, als ik als eerste ga dan heb ik zelfs al een plek. We hebben namelijk 1 plaats naast m'n broer gereserveerd voor 1 van ons gezin (mijn ouders, broer of ik). Ik ben zo ongelooflijk blij dat mijn broer ook voor begraven had gekozen, want nu hebben wij nog iets waar we naar toe kunnen gaan. Had hij voor cremeren gekozen dan had zijn vriendin zijn as zeker voor drzelf gehouden. (zijn vriendin haatte ons en heeft mijn broer van ons afgenomen). Mijn moeder wil geloof ik gecremeerd worden, mijn vader weet ik niet.
Mij maakt het geen zak uit. Dat laat ik aan de nabestaanden over. Ik ben toch dood! Als ze graag een graf willen wat ze kunnen bezoeken, dan begraven ze me maar en anders zoeken ze maar een mooi potje voor me uit Alleen dat resomeren hoeft niet van mij.
resomeren lijkt me zo smerig. Het afvalwater gaat het riool in!!! nu, dat is zo fijn, dat wordt niet gezuiverd dus best kans dat je de buurvrouw later aantreft in je kopje koffie! Ik moet er niet aan denken. We leven toch niet in India, waar er veel in de Gangus gemikt worden? Wij laten ons begraven!
ik heb eens gezien dat een kist een oven ingeschoven wordt. van 1 meter afstand. nee die hitte en die kist die ineens de fik invliegt, stop mij maar onder de grond. lekker rustig.
Ik heb voor begraven gekozen. Dit zeg ik al zolang, ik ben namelijk heel mijn leven al bang geweest van vuur dus wil dat ook niet na mijn dood! Dat resomeren zou misschien ook wel wat zijn maar laat het maar eerst wat bekender worden, voor nu dus begraven.
Voor nu denk ik dat ik gecremeerd wil worden en dan mogen de nabestaande zelf kiezen wat ze ermee doen. Mijn vader wil begraven worden zegt mijn moeder en mijn moeder wil als mijn vader nog leeft begraven worden, maar als mijn vader niet meer leeft wil ze gecremeerd worden... Best moeilijk om een keuze te maken eigenlijk, is eigenlijk gewoon geen keuze voor jezelf om te maken vind ik, je bent er toch niet meer, het zijn de nabestaande die ermee moeten dealen... Mijn man wil begraven worden ivm zijn geloof.