Het leven is natuurlijk sowieso erg leuk, maar soms heb je zo'n moment dat je je ineens realiseert... ik ben gelukkig! Wanneer was jouw moment? Ik heb er veel, maar een van de belangrijkste was een paar jaar geleden, op mijn studentenkamer. Ik was thuisgebracht door zilverman (toen nog gewoon ... uhm... man... niet zilverman iig). Het was na een feestje en hij wilde me niet in mijn eentje op de trein zetten. Ik vond hem al best lang heel erg leuk, maar ik had de moed een beetje opgegeven (en was te trots om hem echt te versieren). Hij was nml. nogal ongrijpbaar en had al wat hartjes gebroken in de maanden daarvoor. Het was te laat om naar huis te rijden en hij moest de volgende dag in de buurt zijn, dus hij mocht in mijn bed en ik ben op een zitzak gaan slapen. (dat hij had dan weer niet verwacht ) 's Ochtends werd ik wakker omdat hij zich omdraaide en voordat ik me goed besefte waar ik nou precies wakker van was geworden bedacht ik me "ik ben volmaakt gelukkig". Tja, daar krijg je kindjes van (niet toen al, hoor... ik heb hem best lang laten wachten)
Ik ben ook gelukkig.. Pas geleden mijn master afgerond en nu even klaar met studeren.. Ik ben gelukkig omdat ik in de gelegenheid ben om of te gaan werken, of nog verder te studeren of te promoveren.. Wel zou ik nog gelukkiger zijn wanneer ik een leuke man ontmoet, waarmee ik als het goed klikt kan gaan samenwonen en hopelijk kinderen mag krijgen..
Wanneer ik realiseerde dat ik echt gelukkig was.. uhmmm toen ik de eerste x naast mijn huidige vriend wakker werd en daarna na de geboorte van onze dochter
Dat gevoel kan me zo ineens overvallen als ik bijvoorbeeld op de bank zit en om me heen kijk. Of als ik in de auto wacht op NooNooman en ik kijk naar hem terwijl hij z'n ding doet. Dan denk ik weleens: potdomme, wat heb ik het toch goed voor elkaar, en dan krijg ik echt zo'n hele zepige glimlach op m'n gezicht We hebben niet zo'n toffe periode achter de rug met 'vrienden' die ons het licht nog niet gunden. Wat ze ons wel gunden was min of meer een miskraam en een huis wat niet bij ons zou passen (maar volgens hun wel). Heel lang verhaal, maar ik heb ze heel vaak proberen te begrijpen en het enige wat ik er van kan maken is dat ze zo onzeker zijn over hun eigen, dat ze er jaloers en onredelijk van worden. Toen, en nu nog steeds, denk ik: hoe kan je dan gelukkig zijn? Ik ben zo verschrikkelijk gelukkig met wat ik heb, we zijn gezond, ik heb de leukste en liefste man, beiden een leuke en goede baan, een leuk huis, een kleine maar leuke vriendengroep en alsof dat nog niet genoeg was: we zijn ouders van een fantastisch leuk en lief meisje. Ik heb vrienden die het dubbele van ons verdienen, een dubbel zo groot huis en auto hebben en het geld flink laten rollen. Ik kan daar alleen maar enorm van genieten. Dan besef ik maar weer, ik hoef niet jaloers te zijn want ik ben zelf enorm gelukkig met wat ik heb!
Toen mn vriend voor de eerste x zei : Ik hou van je! Ik voelde gewoon zo dat hij dat meende, als ik er aan terug denk... zucht En een tijdje terug toen ons zoontje voor het eerst echt lachte, hij lag in bed mn vriend er boven gekke geluidjes maken... En daar kwam een big smile. Moest er zo van huilen
Ik voelde me compleet gelukkig afgelopen maandag. Ik heb een burn out en ben erg kwaad momenteel. Heb maandag vriendlief gezegd dat hij maar een andere vriendin moest gaan zoeken, omdat ik hem dit niet gun, dit gedoe met mij, terwijl we pas 2mnd samen zijn. Hij zei hierop: ik wil jou, met al je sores. Wanneer zie je dat in? Ik laat je niet alleen, nooit. Toen voelde ik me toch wel erg gelukkig
Dat gevoel had ik 15 minuten geleden....toen onze oudste dochter voor het eerst haar babyzusje vast hield!
Gister toen ik hoorde dat ik een andere auto krijg Nee echt gelukkig, toen ik alleen verder ben gegaan met mn dochter, de omgang met haar vader ook stabiel was en ik met een opleiding begonnen ben en echt een nieuwe start gemaakt heb en de hele wereld kan laten zien, dat ook een alleenstaande moeder zich redt... voelt gewoon goed
Toen ik mn dochter in mijn armen had en toen ik thuis kwam de dag erna eens lekker met mijn vriend op de bank aan een echt gezinsleven beginnen! Haar echte bewuste lach was voor mij ook speciaal die was op mijn verjaardag.
Echt gelukkig meerdere momenten : mijn zoon met 27 weken geboren, 5 maanden couveuse en hem na 2 maanden mocht vasthouden Geboorte van mijn dichter tien ze begon te huilen Pas nog reden we met zijn viertjes in de auton(ik man kids) naar Antwerpen hotelletje gepakt heel weekend. Dan 's avonds in de lounge met zijn allen wat drinken, live piano muziek...ik voelde mij gelukkig en geprezen dat ik dit mijn kinderen kon bieden...denkend aan al die arme kindjes waar dan ook ter wereld.
tja heeel cliche maar de eerste keer dat het hartje zag kloppen op de echo En natuurlijk de dag dat ze geboren is sinsdien ben ik mega gelukkig en zou me geen dag zonder haar kunnen voorstellen
ik heb dat altijd zodra ik me besef dat ik bang ben alles kwijt te raken, dat betekend in mijn ogen dat ik gelukkig ben en het vast wil houden.
Toevallig een paar maanden geleden zo'n dag gehad die echt volmaakt was... Het was lekker weer, allebei vrij, dus lekker met kind op (op de fiets naar het strand). Sil voor het eerst de zee gezien en op het zand gelopen, 's avonds thuis Sil weer lekker in bed en ik met MvS-man bbq-en met de lekkerste garnalen ooit met een biertje erbij... Ja, dat was echt zo'n dag die van opstaan tot aan naar bed gaan helemaal gelukkig was en die ook echt in mijn geheugen gegrift staat. Verder natuurlijk de geijkte dagen: onze bruiloft (heb zooo genoten van die dag!) en de geboorte van Sil. In het dagelijks leven heb ik het ook wel geregeld, trouwens. Als ik met man en kind in de supermarkt of de H&M bij de kassa sta en me realiseer dat we nauwelijks hoeven na te denken over wat we meenemen. Of als Sil lekker bij me op schoot zit om nog even 5 minuutjes tv te kijken voordat we naar boven gaan om te douchen... Hij leunt tegenwoordig zo lekker tegen me aan dan Ach, ik ben gewoon supergelukkig en daar geniet ik elke dag weer van.
iedere keer als ik mijn man stralend zie spelen met onze kleine knul.....dan wordt ik week en voel ik mijn ogen prikkelen...das mijn geluk!!!!!!!!
Gisteravond in bed, toen ik naar het hartje van ons hummeltje lag te luisteren! Hier kon ik nog niet zo lang geleden alleen maar van dromen... En vanmiddag nog, toen we onze trouwringen kochten!
Heel cliché, toen ik voor het eerst mijn zoontje vasthad. Dat gevoel is niet meer weggegaan. Dat soort momentjes heb ik ook erg vaak. Gewoon gelukkig zijn omdat er een mooie bloem in de tuin groeit, omdat we inderdaad niet echt op de centen hoeven te letten, omdat ik in de auto rijd, enzovoort