Goedemorgen meiden. Bedankt voor jullie reacties op het bericht van het buurmeisje. Ik heb in ieder geval wel goed geslapen en wat van de schrik bekomen. Hier zijn we alweer in onze klusperiode aangekomen, eisprong zal tussen nu en 3 dagen wel zijn. Volgende week woensdag dus naar gyn. en ben benieuwd hoe het dan allemaal gaat lopen. Oh, gisteren had ik het boek over meertalig opgroeien al binnen en ziet er boeiend uit. Zal vandaag er denk ik eens een stukje mee beginnen. Jeetje, wat een schrik meid. Gelukkig dat het niks aan het hart lijkt te zijn, maar denk wel dat het goed is dat ze het zekere voor het onzekere willen nemen door de fietstest te laten doen. Maar misschien dat het door de spanningen toch wel een soort van hyperventilatie zou kunnen zijn, lijkt volgens mij ook heel erg op hartklachten. Fijn dat je manneke zich nu wel al wat beter voelt. Kan me ook wel voorstellen dat je nog aan het klussen denkt, je bent er toch altijd wel mee bezig en er zijn maar zo weinig dagen dat je zwanger zou kunnen worden. Boudicca, vervelend hè die onzekerheid. Het is echt afwachten geblazen en dan hoop ik dat er wat uit de hcg komt. Of in ieder geval dat ze er dan achter komen hoe en wat?
@Lyanna: wat een nieuws. Daar gaan je haren toch van overeind staan. Vreselijk. @Jeetje: dat is ook schrikken! Pijn op de borst is zo eng. Gelukkig kwam er niets uit het onderzoek. Mijn man heeft het ook een paar keer gehad en en de arts vermoedde dat het eigenlijk een soort paniekaanval was. Als er veel stress is kunnen die komen op het moment dat er even rust is. Ik wens je iig heel veel sterkte en je man ook. Ja, en dat klussen is errug moeilijk los te laten . De drive om zwanger te raken gaat heel diep. @Maureen: het is een klote periode deze eerste weken. Ik kan er niets anders van maken. Ik weet ook niet wat ik met mijzelf aan moet. Probeer rustig te blijven ademhalen en te voelen dat het kleintje er zit. Wat dat is wel zo. Er zit een klein rijstkorreltje in je baarmoeder dat leeft en die zijn uiterste best doet om te groeien en bij zijn mama te blijven. Gewoon rustig blijven ademhalen.
@Lyanna en Dominique: ja zelf denk ik dus ook dat het een soort paniekaanval was. Ik herken dat ook wel, heb het zelf heel vaak gehad (nu gelukkig al een tijd niet meer) en dacht dan ook echt dat ik iets aan mijn hart had en dat ik doodging! Maar ja ik kon mijn man niet geruststellen en ik wilde het ook niet meteen op hyperventilatie en stress gooien want je weet maar nooit. Maar omdat er niks afwijkends werd gevonden en hij zich nu weer goed voelt, lijkt me dat toch wel de meest logische conclusie. Ik ben wel een beetje bang dat het terugkomt, maar hopelijk niet. Ik probeer wel eens te vragen aan hem of hem iets dwarszit maar hij praat zooo moeilijk over zijn gevoelens. Gisteravond toen we daar aan het wachten waren, kwam er dus wel uit dat hij er erg mee zit dat hij nog geen werk heeft gevonden. Dat zit hem dus meer dwars dan ik besefte denk ik.
@Jeetje: dat was schrikken, meid! Kan me voorstellen dat je daar een beetje ondersteboven van bent. Mijn vader heeft hartklachten gehad en daarna nog vaak (vanwege angst) het idee gehad dat er iets was. Dan werden bij hem ook alle toeters en bellen uit de kast getrokken en werd hij helemaal van binnen en van buiten gekeerd alsof hij een hartaanval zou hebben. Bedenk maar dat het alleen maar voorzorg en beleid is en probeer daar ook maar rust uit te putten dat ze hem in ieder geval serieus nemen. Er zijn zoveel andere klachten die heel verwarrend zijn met hartklachten. Het kan ook met zijn maag te maken hebben. Daar schijn je ook vergelijkbare klachten van te kunnen krijgen. Ik kan me voorstellen dat als je een hele dag vast en dan ineens wel eet, dat dat voor je maag ook een behoorlijke aanslag kan zijn. Zeker in combinatie met stress (oud zeer en stress vanwege zijn werk) en het karakter van je man als binnenvetter. Gelukkig hebben ze hem goed nagekeken en vaak geeft dat ook al rust dat ze niets hebben kunnen vinden. En logisch dat je aan klussen denkt. Ik had het gisterenavond ook. Mijn man en ik hadden de nacht ervoor amper geslapen. Mijn man moest al om 5 uur op en ik had een zware nacht met mijn zoontje gehad die 3 keer zijn bed uit kwam. We zouden dus gisterenavond op tijd naar bed gaan en we waren van plan 'het klusseizoen' weer start te laten gaan. Mijn man was echter door zijn rug gegaan, maar wilde het toch proberen. Nou, ons zoontje dacht daar dus anders over en kwam natuurlijk weer 2 keer uit bed. Net toen we hem voor de 2e keer terug in bed wilden leggen ging mijn werktelefoon af en bleek het het hotel te zijn. Een andere studente van onze groep stond huilend bij de balie. Ze had zo'n last van haar keel (vermoedelijk keelonsteking) en wist niet wat ze doen moest. Ik was een beetje pissig op het hotel, waarom ze haar mij om 11 uur 's avonds daarvoor uit bed lieten bellen. Dat meisje wilde nl. naar een dokter en het hotel heeft daar gewoon telefoonlijsten voor met dienstdoende artsen. Dus ik dacht, moet ik nu die receptioniste uitleggen hoe haar werk in elkaar steekt. Ze zouden dus bellen, maar dat meisje was aan het huilen omdat ze niet bekend hier was en niet wist hoe ze er moest komen. Ik zei dat ik met een klein kind zat en ook vast zat en niet wegkon (kan slechts zeggen dat ik naast een klein kind ook van plan was te klussen). Ze zouden dus iets gaan regelen en toen ik later nog even terugbelde, bleek iemand van het hotel met haar meegegaan te zijn naar de dokter. Gevolg was wel, dat ons zoontje door al die onrust, van mij naar beneden zien gaan, horen bellen, natuurlijk weer niet wilde slapen en vervolgens nog een keer uit bed kwam. Met als gevolg uiteindelijk dat toen ik mijn zoontje voor de 3e keer in bed teruglegde, mijn man inmiddels in diepe rust naast mij lag te slapen. Vanmorgen kwam mijn man naar beneden. Hij kon geen poot verzetten vanwege zijn rug. Hij heeft zich nu ziekgemeld en hoopt naar een fysio te kunnen. Dus je mag best weten dat ik toen ook even (per ongeluk) dacht. Jemig, moet je nu met de klusperiode in aantocht, net door je rug gaan. Voordeel is wel dat hij dit hele weekend ook had moeten werken, maar dat zijn werkgever uit voorzorg hem dit weekend vrij wil houden om goed te kunnen herstellen. Ze zijn natuurlijk in zijn beroep als de dood dat chauffeurs halfgebakken blijven doorwerken met als gevolg dat ze langer in de ziektewet belanden. Dus dat is weer een voordeel, zodat hij in het weekend hopelijk vol energie (en zonder pijn in zijn rug) zijn diensten weer kan bewijzen. @Boudicca: nog steeds geen rood? Je mailde dat je wel vaker van die lange cyclussen had. Hoeveelste dag is het nu? Hoop dat er snel duidelijkheid komt (wat het ook mag zijn). Hoop natuurlijk nog steeds voorzichtig op roze nieuws! Duim voor je, hoor!
Hallo dames, @Jeetje: Nou zeg, dat is schrikken. Gelukkig niets ernstigs wat hartklachten betreft. Maar toch schrikken. Misschien maakt hij zich toch wel druk inderdaad. En komt het er op deze manier uit. Nou veel rust gewenst voor jullie. En ik hoop ook dat hij snel een baan vindt. Dan zijn jullie beiden wat rustiger denk ik. En dat je aan klussen denkt is heel normaal. Gewoon omdat je per maand maar 'n aantal keer 'kans' hebt. Dus tja dat werkt toch door als je er zo mee bezig bent zoals wij dat zijn. @Boudicca: Wat raar nou toch zeg. Weet niet meer wat ik moet denken. Maar zoals ik gisteravond al schreef blijf ik stiekem toch hopen en anders hoop ik dat je snel verder kan met 't ziekenhuis en dus de volgende ronde. Dan krijg je die hsg ook nog in je vakantieperiode toch? En anders misschien kruidvat testjes 2 voor 5,- halen? Die zijn erg gevoelig en dus veel gevoeliger dan die van zwanger&kids. @Dominique: Ja inderdaad blijft het spannend en je kan toch niets doen. Of nouja, eigenlijk zou minder stressen wel beter zijn en kan je dus toch íets doen. Ik probeer maar rustig te blijven inderdaad. Jij ook hè? Nog zeven dagen voor je echo. @Xon: Normale nacht gehad, voor de verandering? Fijne dag dames. Liefs
Net klaar met mijn werk, uurtje te laat maar maar zat me ondertussen iets af te vragen. Is er bij een van jullie wel eens een pendel uitgekomen? Ik heb namelijk gisteren weer een pendel gekregen en hoop eigenlijk niet dat ie uitkomt! Mijn vorige pendel klopte ook niet. Die had ik toen in mei aangevraagd en de pendel zei zwanger in juli maar eind mei kwam ik er dus achter dat ik al zwanger was. Nu zegt de pendel zwanger in november (tenminste dan een positieve test) maar misschien werkt het nu ook wel zo dat ik al zwanger blijk te zijn eind deze maand (de pendels zijn wel van twee verschillende mensen trouwens) Het is iets heel stoms wat ik zit te denken, maar als ik in oktober zwanger raak (positest in november) ben ik in juli uitgerekend en dat is echt de heetste maand hier en dan ben ik zelf ook jarig, vandaar dat ik het minder zou vinden. En natuurlijk hoe eerder zwanger hoe liever Maar kortom, sorry voor het lange verhaal, bij wie is een pendel uitgekomen? Dacht bij Just me wel hè trouwens? Nu eerst even een dutje doen, val echt om...
@Jeetje: Nou ik wist ook niet wat ik van de pendels moest denken. Geloofde er niet echt erg in. Maar hoopte dat ze uit zouden komen natuurlijk en je wilt gewoon íets weten. Ik geloof dat ik van Gimena wel goede verhalen heb gelezen. Zij had als pendel juni opgegeven. Nu moet ik zeggen dat het in juni 'n beetje mis ging door mezelf denk ik. Dat verhaal had ik hier al eens geschreven. Dus keek ik naar mijn volgende pendel (ik had ze beiden op 1 dag gemaild). De volgende pendel was van Hanna en die zei augustus 2011 meisje. Ook 2011 erbij, wel zo handig. Dat waren mijn enige pendels uit nieuwsgierigheid. En die van Hanna is dus uigekomen!! Nu nog kijken of ze ook gelijk krijgt wat betreft een meisje. Ik heb haar ook gemaild 2 weken geleden, om te zeggen dat haar pendel so far uitgekomen is. Volgens mij had ik hen in mei gemaild en ik kreeg heel snel antwoord. Wie heeft er voor jou gependeld?
Meiden, was lang weekend weg,....moet zoveel bijlezen nog, weet niet of ik alles kan onthouden maar ga het proberen vanmiddag.
Ik zit mezelf in de weg.Ik ga het hier maar even van me afschrijven.De laatste dagen ben ik erg humeurig,erg snel boos en erg huilerig.Ik moet de laatste dagen weer erg aan mijn miskraam denken...het verdriet komt weer in volle hevigheid boven.Zou het komen door de spanning rond het weer zwanger worden?..hopen dat het weer snel raak mag zijn en de angst dat het dan weer verkeerd gaat?....soms word ik gek van het denken eraan..Ik heb het soms bloedheet..dan word ik helemaal beroerd van de kou..zit echt niet lekker in mijn vel...volgende week dinsdag 30 augustus is mijn NOD.....als ik jullie berichtjes lees van Maureen en Dominique die zwanger zijn en heel onzeker over of het goed mag gaan,dan voel ik hun(jullie)angst ook en moet ik weer huilen....Het buurmeisje van Lyanna,die ernstig ziek is en zoveel meer verdriet wat er is.Ik kan het momenteel niet goed hendelen.... Sorry meiden dat ik hier zit te klagen.Zal me hopenlijk morgen wel wat beter voelen Het weer zit ook niet echt mee he...een lekker zomerzonnetje doet ook al wonderen!
@Salcia: welkom terug weer! Sterkte met bijlezen! @Jeetje: ik had voor de maand juli 3 pendels en voor de maand augustus 4 pendels. Zoals je inmiddels weet, is er geen een van uitgekomen. Wel bij mijn vorige zwangerschap had ik er meerdere die maart zeiden en Gimena had heel apart mij als antwoord februari/maart teruggemailed. Dat vond ik wel bijzonder want mijn cyclus was soms wel eens 27 dagen ipv 28. En het was dus nog even spannend of mijn NOD op 28 februari of 1 maart zou vallen. Achteraf heb ik op 28 februari positief getest, maar ik vond het wel typisch omdat mijn NOD zo op de grens van 2 maanden viel dat zij dat als enige goed had met haar pendel. Dus bij mijn vorige zwangerschap klopt het dus wel. Nu heb ik er weer 3. Twee voor september en een voor een positieve test in oktober. We zullen zien!
@Hoop: Nee is niet klagen hoor wat je doet. Ik begrijp het heel goed. En het is eigenlijk allemaal nog heel vers. Dan is het toch logisch dat je er nog verdrietig om kan zijn? En zoals je zegt kan ik me ook voorstellen dat de berichten hier (van o.a. mezelf) je toch weer in gedachten terugbrengen naar die hele belevenis. Ik vind het heel sneu dat je je zo voelt. Soms moet je het ook gewoon toelaten. Is ook verwerking. Dus schrijf het hier gewoon van je af ja, zoals je nu doet. En huil gewoon als je moet huilen en zeker als je gewoon thuis bent en dat voelt. Je zit nu ook op de wachtbank zie ik. Tja je blijft er zo mee bezig. Dan kan je natuurlijk niet net doen of dat niet allemaal voorgevallen is. Ik hoop zo voor je dat het snel raak mag zijn. Maar ook dat je het een plekje kan geven. En soms is het zo dat je gewoon door moet; door het leven, de maatschappij, werk, gezin. Maar dat wil niet zeggen dat je er gevoelsmatig ook zomaar mee door kan gaan. Ik wens je veel sterkte. En dat het ook maar snel weer raak mag zijn. (Liefst nu al zelfs). Liefs
@Maureen: dank je wel voor je lieve berichtje Ook nu komen de waterlanders.Ik moet hier idd doorheen en ik laat de tranen gewoon komen,dat lucht wel weer op.En om hier van me af te schrijven helpt ook Hoe is het met je buik?heb je nog buikpijn of is het al wat minder?
@Hoop: heel begrijpelijk, hoor! Het is bij mij al in april gebeurd en ondanks dat het al weer een tijdje achter me ligt (en we weer vollop aan de klus zijn om nog een keer zwanger te raken), kan het ook mij soms nog even heel hoog zitten. Gisteren nog in de auto toen ik op de terugweg van huis even de hele film weer terugdraaide, dan komen bij mij ook de waterlanders. En op mijn verjaardag, iemand die ineens naar me toekwam hoe het met me gaat, omdat ze het gehoord had. Dat overviel me ook zo ineens, dat ik me ook maar een beetje met een smoesje ervan af maakte dat ik even moest kijken waar mijn zoontje was, om niet in janken uit te barsten. Het is toch een verlies, een teleurstelling wat een plekje moet krijgen. Dat is helemaal niet gek dat dat tijd nodig heeft en zo nu en dan de kop op steekt. Zeker als je weer op de wachtbank zit en weer vooruit kijkt, de blijdschap van hopen weer snel zwanger te raken, maar ook weer die angst en onzekerheid. En hormonen zijn ook heel gemene dingen, die er ook nog vaak voor zorgen dat je je gewoon even niet happy voelt. Heel herkenbaar en wat Maureen zegt. Het is geen gezeur. Laat het toe en huil, praat gerust als je daar de behoefte aan hebt. We zijn er voor elkaar!
Deze keer Blijemeid, die is nog maar pas bezig met pendelen en vorige keer was het Lautjuh of zoiets. En er stond inderdaad 2011 en ook nog van een jongetje deze keer. De vorige zei juli en meisje. Ik las ergens dat Gimena niet meer actief is en ik ben echt aaaltijd te laat bij anderen. Maar weet niet of ik er echt in geloof... Maar ja, bij jou dus tot nu toe wel uitgekomen! En Justme ook voor zover ik me herinner.
Da's wel heel apart inderdaad! Nou we zullen zien deze keer, ik hoop het voor je!! En voor mij, als het oktober wordt, dan moet het gewoon zo zijn en dan duurt het op zich ook niet eens zo lang meer.
@Hoop: inderdaad voor mij ook heel herkenbaar wat je schrijft! En schrijf het gerust van je af hier hoor, dat lucht op. Een pendel is een soort 'ketting' of ik weet niet hoe ik het moet omschrijven? En daar kan iemand vragen mee beanfwoorden. Er zijn een aantal meiden op het forum die dat doen. Er is een heel topic over. Je kunt dan soms wanneer zij het aangeven je vraag sturen met je naam en geboortedatum.
@Jeetje: hoe is het nu met je man? Nog een fietstest moeten doen vandaag? Mijn man is vanmorgen naar de fysio geweest en nog steeds kreupel. Maar de fysio hoopte hem binnen een paar dagen weer op de been te hebben (dus hopelijk op tijd voor de eisprong). Het is wat met die mannen!