Hoi meiden, A.s dinsdag wordt me kleine prins alweer 3 jaar. Meer dan 3 jaar alleen vanaf 16 weken zwangerschap tot nu. Als ik terug kijkt op deze tijd ben ik aan de ene kant erg trots op mezelf dat ik het toch maar even alleen doet en aan de andere kant had ik deze tijd toch zo graag anders gezien. Me allesje kom niks te kort ,ik werk me krom, eigen huur huisje en auto, we gaan samen op vakantie en ieder jaar zorg ik dat we op zijn birthday naar de efteling gaan...doe ik toch prima allemaal. Maar waarom voel ik mezelf de laatste tijd zo enorm k*T? het ging zo goed..... Kan huilen om niks loop mezelf gek te maken met zielige muziek en films ben gewoon zo eenzaam vooral in de avonden. Sorry voor dit klaag verhaal jullie kunnen er natuurlijk ook niks aan doen maar wilde het even delen en denk van me af schrijven....
Ik ben ook een tijd alweer alleen, maar moet eerlijk zeggen dat ik mij absoluut niet eenzaam voel. Af en toe mis ik de aandacht,tederheid en genegenheid die alleen een man kan geven, maar ach. Geen gepor in bed, geen gezeik over de tv, doe lekker wat ik wil. En het geeft niet dat je jezelf zo voelt. Dat gebeurt nou eenmaal. Je past niet in het ideale plaatje van de maatschappij en dat kan best wel eens pijn doen en confronterend zijn (zelfs onbewust) Geniet gewoon van je kleine en de dingen die je kan en doet.
begin september ben ik ook 3 jaar alleen... bijna dus. in het begin had ik het juist erg moeilijk (ex weggegaan bij 6 mnd zwangerschap) en dat werd langzaam aan steeds minder. Ik voel me juist de laatste periode beter en wel prettig zo alleen, maar neemt niet weg dat ik die periodes wel ken en ook heus wel eens denk van; jeetje dit is niet hoe ik het me had voorgesteld en best wel iemand tegen zou willen komen. Maar ach... het hoeft niet, red me zo ook.
Meis, ik snap zo goed hoe jij je voelt. Eerst had ik er ook helemaal geen problemen mee, ontmoete de ene slechte gast na de andere dus zat niet echt meer te wachten op een relatie. Maar ik voel me de laatste tijd ook zo ontzettend alleen (en idd vooral de avonden)...mis een arm om me heen, een leuke betrouwbare zorgzame vent waarmee je lief en leed kunt delen, gezellige avondjes op de bank... Ik red me ook prima samen met mijn zoontje en doe dat ook al een paar jaar "alleen". Maar mis het de laatste weken wel...... Dikke knuf!
Misschien helpt deze gedachte je een beetje; Je doet het niet alleen. Je hebt om je heen een team verzamed van familie en vrienden. Wat je ook mee maakt, je leeft je leven samen met hun, samen in het team. Deze gedachte sterkt mij altijd enorm!
Bedankt lieve meiden! Ik denk dat ik een depridag had gister Vandaag kleine verjaardagsfeesje vieren en heb er helemaal zin in
Hier ook alweer 3 jaar alleen! tijd vliegt! Soms mis ik ook wel een arm om mij heen, maar aan de andere kant wat al eerder gezegd is geen gepor in bed (nou ja soms van dochter lief) etc etc. Ik date af en toe wel wat, maar nog geen leuke vent tegen gekomen die bijzonder genoeg was om mijn kleine meid te ontmoeten! haha!
ook ik herken wat je zegt. Het is natuurlijk heel wat een kleintje in je eentje opvoeden en je bent daar zowat de hele dag mee bezig. Ook jij hebt aandacht nodig, dat ervaar ik wel. Ik mis ontzettend de aandacht en geborgenheid. Gewoon dat er iemand voor je is en naar je luisterd. Natuurlijk zijn vrienden en familie ook heel fijn maar toch is het anders. Ik voel dus ook wat jij voelt, soms erger dan de andere keer maar ook ik mis echt een man om me heen. Alleen in bed stappen vind ik juist vreselijk
same here! heel herkenbaar dat gevoel..maar aan de andere kant weet ik niet of ik wel klaar ben voor een eventuele nieuwe relatie.. ben bang om weer gekwetst te worden. Ex zei altijd, wij worden samen oud, blablabla en na 7jr ineens ik kan niet gelukkig met je worden. Dus ik geloof er niet meer zo in..durf me niet meer te geven omdat t zomaar ineens weg kan zijn.
In september ook alweer 3 jaar single. De tijd vliegt inderdaad!!! Tijdens de zwangerschap en het eerste jaar van mijn zoontje moest ik echt geen man om me heen hebben. Ik had daar geen zin in, geen tijd voor en geen behoefte aan. Maar vanaf dat mijn zoontje 1 jaar werd begon het langzaamaan weer te komen. Ik merk dat ik er nu toch wel weer "klaar"voor ben en er ook wel weer behoefte aan heb. Maar tot nu toe ben ik "hem"nog niet tegen gekomen. Ik ben ook niet op zoek ik doe er weinig moeite voor, maar hoop wel dat ik iemand tegen kom waarmee ik de rest van mijn (en mijn zoontjes) leven kan delen. Verder heb ik ook niet te klagen, maar ik mis toch wel die moment ook ja, vooral savonds of in het weekend! De tijd zal het leren...
Heb 7 jaar samen gewoond, heb 2 zoons in die tijd gekregen, daarna ben ik 6 jaar alleen geweest, toen dacht ik de "ware"te zijn tegen gekomen, maar toen ik na 2 en half jaar zwanger van hem raakte was hij weg, en ik hield er weer een mooie zoon aan over, en doe ik het allemaal alleen met 3 kids van 18 jaar, 13 jaar en 3 jaar, en ik wil niks liever dan lekker alleen blijven. Heb alleen rekening te houden met mijn kinderen, en verder geen gezeur van een vent om me heen. Bevalt me prima zo, en een kerel mis ik echt niet. Krijg genoeg liefde van m'n kinderen, en op andere liefde zit ik niet meer te wachten. Laat mij maar lekker zo
Kan me voorstellen dat je je soms alleen voelt,ik vind het super knap hoe je je leven zo op de rit hebt,respect hoor! Hoop dat je snel iemand ontmoet om die intieme dingen te delen (heb het niet alleen over s*x hè) maar aan de andere kant is dat ook niet altijd alles hoor
Meid ik vind het ontzettend knap en moedig dat jij het in je eentje doet! Wees maar flink trots op jezelf dat mag. Ik denk dat je een maatje mist. Iemand waar je dit alles mee kan delen. En dat is heel normaal want je bent ook geen robot. Weet goed dat jouw tijd wel weer komt. Echt waar geloof me, ook jij komt ooit wel weer eens iemand tegen als je daaraan toe bent. Tot die tijd mag je gewoon heel trots zijn en zorg anders eens dat je oppas hebt en gezellig met vriendinnen op stap kan. Al is het maar ergens wat drinken of naar een gezellige verjaardag of ergens lunchen. Als je jezelf ook maar de tijd gunt.
Lieve meiden, Jullie reacties doen me erg goed bedankt hiervoor! Ik weet ook best dat eens er een lieve man en vader in ons leven komt en ookal zou dit niet zo zijn we het prima redden met ons 2tjes. Ik denk dat jullie dit gevoel allemaal wel eens hebben op een mindere dag en dan is het heel fijn om even te kunnen miepen tegen meiden die je gewoon snappen ipv andere mensen die het goed bedoelen maar werkelijk geen idee hebben hoe dit voelt en hoe zwaar het alleenstaande leven soms kan zijn. Ik ben blij met jullie dus dikke digi knuf voor jullie allemaal
ik ben ook alweer 3 jaar alleen. en ik herken je gevoel. Ik heb het minder. Ik mis idd wel iemand om mij heen af en toe... Maar ik kom de avonden goed alleen door lekker tv kijken, internetten e.d. Ik mis overdag vaak iemand zodat het allemaal makkelijker werd. Dat ik even snel een boodschap kan doen e.d. als mijn zoon slaapt... Ik kan alleen maar zeggen dat jij het heel goed doet als alleenstaande moeder! respect voor je! Je kan je zoon heel veel bieden zoals ik het lees, en jij vecht hier ook voor lees ik wel! Gewoon geweldig!