Pfff... zoonlief van ruim 7 maanden is nooit een goede slaper geweest overdag maar momenteel is het helemaal drama. De laatste 2 weken slaapt hij overdag gewoon niet tot nauwelijks. Vorig weekend ging het aardig maar de dagen dat hij bij de oppas is (4 dgn per week) slaapt hij momenteel gewoon helemaal niet. Hij huilt en schreeuwt in z'n bedje en zodra je komt is hij stil. Ik denk dus dat het een 'aandachtsissue' is. Overdag kan ik 'em nog wel eens in m'n armen in slaap laten vallen maar zodra je ook maar je armen iets uitstrekt boven z'n bedje begint hij alweer te huilen. De afgelopen 2 nachten was het nu ook raak. Eerste nacht heeft hij 2 uur lang gehuild. Hij was alleen stil als hij in de armen van één van ons lag. Afgelopen nacht hebben we hem na een half uur huilen een fles gedaan. Daarna wilde hij nog steeds niet in z'n eigen bed liggen maar uiteindelijk is hij na ruim een uur tussen ons in in slaap gevallen. Vind het heel moeilijk te bedenken hoe ik hier mee om moet gaan. Negeren? Laten huilen? Zo ja, hoe lang? Hij kan rustig een uur huilen hoor, hij zal niet snel in slaap vallen. Momenteel zie je aan hem dat hij hartstikke vermoeid is. Hij ziet bleekjes, heeft rode ogen, etc. Maar slapen... ho maar! Het is zelfs zo dat zodra hij tijdens het drinken van de fles zich realiseert dat hij in slaap valt hij als een gek begint tegen te werken en vervolgens èn niets meer van de fles bakt èn niet meer wil slapen.... Iemand ervaring hiermee of tips hoe hier mee om te gaan? Ik hoor ze graag!
Onze dochter slaapt ook erg slecht, alleen dan 's nachts. De tips die CB mij gaf zijn, om de tien minuten gewoon er naar toe, troosten eventueel speentje geven en weer weg (niet praten en in het donker), is ze helemaal overstuur laat ik haar in bed liggen en blijf erbij zitten tot ze is gekalmeerd. Als ze honger heeft (dat verschil in huiltje hoor je heel goed bij onze dochter), geef ik haar een warme fles water met een schepje voeding en ook in bed..
hier ook een meid dat tegen haar slaap vecht en huilen en krijsen ik weet ook niet goed hoe ermee om te gaan maar ik laat ze effe doen en als het echt te erg word houd ik haar handje vast en streel over haar koppie en zo valt ze dan toch in slaap
ik denk dat het enigzinds verlatingsangst is, 4 dagen bij oppas en dan bij papa en mama wil die graag bij jullie zijn.
Gelukkig heeft meneertje afgelopen nacht lekker doorgeslapen. Besloot alleen z'n broer te gaan spoken. Maar goed, dat terzijde... Ik denk ook wel dat het aan één kant een soort van verlatingsangst heeft, maar ook bij mij thuis wil hij niet. Je hoeft overdag maar naar z'n bed te wijzen en hij begint te schreeuwen. Hij gaat al sinds begin mei naar de oppas en tot voor de zomervakantie ging het prima. 's Ochtends sliep hij niet tot nauwelijks maar 's middags ging hij er bij haar rustig 2 uur in terwijl dat thuis echt nooit is gelukt eigenlijk. Zit er over te denken om toch maar een osteopaat te gaan bellen als het aanhoudt. We zijn al geweest tijdens z'n huilperiode, misschien kan hij hiervoor ook nog wat doen...
Dat doet Liz ook. Je hoeft er maar naar te wijze en ze is ontroostbaar. Krijg het er echt niet uit alleen maar gille en wel zo moe zijn maar niet toegeven. Konden ze maar praten in dit soort gevallen
Inderdaad. Het gaat vandaag goed trouwens, heeft al 2x in z'n bedje geslapen. Halve uurtjes maar dat zijn we wel van hem gewend. Hopelijk vindt hij wat meer rust en zet zich dat ook door bij de oppas...
maiko heeft ook steeds van die periodes waarbij het krijsen etc is en dan ga ik steeds even naar hem toe,speentje weer in,aai of knuffel en ik zeg ga maar lekker slapen en dan loop ik weg. dit houd ik vol tot hij slaapt... meestal duurt dit een paar dagen tot een week en dan ineens is het voorbij. Volgens mij is het een combinatie van een sprong en beginnende verlatingsangst... ben in ieder geval altijd blij als hij weer gewoon gaat slapen! pfff....