Bij de eerste, een ks, ruggeprik of een knip. Het is ruggeprik en ks geworden en het is me nog meer tegengevallen dan ik kon denken. Nu ben ik vooral bang dat het litteken openscheurt, of dat ik weer een ks moet.
Nou heb je even haha?? Mijn angsten lijstje: - Tangverlossing - Vacuumverlossing - Totaal ruptuur (en dan vooral als later de kringspier niet meer functioneert, een collega heeft dat gehad na de bevalling en nu dus een stoma, horror!) - Keizersnee - Dat de bevalling te lang duurt - Ingeleid te worden - Dat de bevalling gevaarlijk is voor ons kindje Kortom ben overal bang voor. Wil gewoon een bevalling van hooguit 4 uur en er zonder kleerscheuren vanaf komen haha, maar wie wilt dat niet?!?
de 1e bevalling ben ik gewoon onbevangen in gegaan...wist niet wat me te wachten stond was 21 en tja de eerste bevalling...wat moet je verwachten.... Dat heb ik geweten dus een bevalling van 16uur! waarvan na 11uur weeen eindelijk een ruggenprik(wat een opluchting) bij de 2e was ik bang voor een lange bevalling, maar voor de rest had ik eigenlijk geen angsten...maar de bevalling ging vrij vlot, kreeg op voorhand een ruggenprik aangezien de vorige keer mijn ontsluiting niet vorderde... alleen viel op een gegeven moment de hartslag van ons ukje weg, en bleek bij 10cm en persweeen dat de navelstreng uitgezakt was, dat was dus een spoedje naar de OK voor een spoedks. onder algehele narcose, maar al met al ben ik na een kleine 6uur bevallen ook zonder KS zou ik er zolang over gedaan hebben. bij de 3e had ik angst dat het litteken zou scheuren 2e bevalling was juli 2010 en de 3e juli 2011 , ook had ik natuurlijk angst voor hoe de bevalling ging verlopen ivm de vorige, en ik had ook angst omdat het de 1e bevalling zonder ruggenprik zou worden....(wou het zelf is zonder mee maken) Ik moet zeggen het was een stort bevalling met een enorme weeenstorm die bijna niet op te vangen was, en een half uur persweeen wegpuffen omdat de gyneacoloog met een andere bevalling bezig was(ik vondt dat echt helse pijn). En uiteindelijk ben ik dan bevallen met een enorme knip*auwie* madammetje was een stukje gedraait met haar schouder toen ik moest wachten om te persen(en heeft er nog een gebroken sleutelbeentje aan over gehouden) Dus mocht ik ooit nog bevallen(maar den het niet) Dan zou ik inderdaad de angst voor de persweeen hebben maar niet mogen persen. Angst voor de pijn van de knip na een dag of 5verging ik echt van de pijn.... en voor de rest zal ik niet zoveel angsten meer hebben, heb nu met 3 bevallingen meer als genoeg mee gemaakt
Angst: dat de beeb nog enkele dagen in het ziekenhuis moet blijven na bevalling....... (vorige keer 4 weken ivm prematuriteit). Ben er zo op gebrand de beeb deze keer direct mee naar huis te krijgen. Voor de rest: boeit me niet zoveel
Mijn angsten vooraf: - scheuren of knippen (met stip op 1, want ook ik geloofde helemaaaal niets ervan dat je dat niet zou voelen) - Vacuum of tangverlossing - een baby uit zo'n klein openingetje naar buiten werken!! Uiteindelijk is mijn zoontje geboren m.b.v. een knip (en ik zweer het je: heb ik inderdaad niets van gevoeld) en de vacuümpomp, i.v.m. een navelstrengomstrengeling. Wat mij het meeste is meegevallen: - de eerste 5, 6 cm aan ontsluitingsweeen. Prettig is anders, maar de gemiddelde heftige buikkramp vind ik niet minder pijnlijk, dus dat viel echt mee - het kindje naar buiten werken door een kleine opening . Je bent zo druk bezig met persen e.d., dat ik totaal niet het gevoel heb gehad dat ik iets aan het doen was wat niet 'paste' Wat me is tegengevallen: - de laatste 4 a 5 cm ontsluitingsweeen! Ik had me vooraf eigenlijk noot druk gemaakt om de weeën, maar allejezus he, wat doet dat verrotte veel pijn! Ik wist op een gegeven moet niet meer wat ik met mezelf aan moest. Maar wat dan wel weer zo is (in mijn ervaring): op het moment dat je gaat denken 'oké, hier ga ik dus dood aan', dan heb je volledige ontsluiting, en dat persen is dan dus echt heerlijk! Al met al deed het echt veel pijn, maar is de bevalling mij toch mee gevallen! En het gevoel van dat kindje op je lijf daarna is onbeschrijfelijk mooi, de pijn is het dus ook gewoon waard!
Bij mijn eerste had ik eigenlijk de meeste "angst" om te poepen tijdens de bevalling. Leek me zo vreselijk genant..... Geen moment angst gehad voor een lange bevalling, knippen of een totaal ruptuur, enz. Nou....mijn bevalling duurde lang EN een totaalruptuur. Dat ik ook poepte tijdens de bevalling kon me echt geen r**t schelen. Dat ik me daar zo druk om gemaakt heb. Voor een 2de bevalling ben ik wel angstiger. Wil echt geen 2de TR en dan een stoma(zoals hierboven ook al genoemd werd BRRR) Verder sta ik ook veel meer stil bij wat er allemaal mis kan gaan... Helaas hebben we het zelf allemaal niet in de hand he! Succes met je bevalling....
Ik ben dan nog niet zwanger of eerder bevallen, maar ik heb al wel wat angsten: - Dat manlief flauwvalt/er niet bij is - Dat mijn lichaam het niet aankan En stiekem ben ik ook doodsbang voor een eventuele KS. Heb een operatie from hell gehad en sindsdien..
Ik vind de (vooral de laatste) pijn ook onwijs spannend, maar je kan je er van tevoren sowieso geen voorstelling bij maken, ook al probeer je dat. Haha, maar wat heb je 't heerlijk uitgelegd Altijd leuk om te lezen!
bloed, knip, uitscheuren, vacuum, tang etc maar het meest nog dat er iets mis gaat met ons kindje.. ben best wel een watje
Haha, join the club Maar wij meiden kunnen het!!! (en ik vind je trouwens geen watje dat je angst hebt dat er iets mis gaat met je kindje hoor! Dat is denk ik sowieso een angst die iedere moeder/ouder wel heeft..)
Nee je hebt helemaal gelijk, ik doelde ook meer op de tang etc gek genoeg zie ik tegen zoveel dingen op maar kijk ik er ook gigantisch naar uit.. We kunnen het!
Haha oke Ja, vreemd is dat he, dat je er toch ook onwijs veel zin in kan hebben! Ik ervaar dat ook zo. Tis toch iets waar je maaaanden op wacht, DAT moment Zo benieuwd hoe het allemaal zal zijn en heel nieuwsgierig naar de kleine natuurlijk! Zie dat we niet zover uit elkaar lopen! Wie weet posten we hier allebei over een paar weekjes onze verhalen
mijn angst....dat er weer een bacterie besmetting word opgelopen en dat dat nog een kindje oplevert wat problemen heeft....voor de rest van zijn leven zoals dochtertje.... maar dat is een irreele angst...kan je niets tegen doen helaas..... Verder...lange bevalling gehad, pijnlijke weeen, half wegvallen van de morfine prik, en ingeknipt, veel bloedverlies.....dus alles al bijna gehad hahaha nergens meer bang voor verder.
Ja joh, maak je er vooral niet te druk om vooraf, het komt zoals het komt en volgens mij is het veel erger om van te voren heel erg bang te zijn voor pijn, dan om er gewoon even midden in te zitten en doorheen te moeten, is niet leuk, maar tijdelijk! Als ik je nog een tip mag geven: ik heb echt wel veel gehad aan van die ademhalingsoefeningen van de zwangerschapscursus, ik heb daarmee echt tot heel lang prima weeën kunnen opvangen. Pas op het allerlaatst ging dat niet meer, maar dat duurde gelukkig maar kort. Ik zou dus zeker aanraden om zoiets te doen! Succes met de rest van je zwangerschap en de bevalling, komt gewoon goed.
ik was bij de eerste vooral bang vaan naalden, snijden etc. Is uiteindelijk spoedkeizersnee geworden met ruggeprik. Het viel allemaal erg mee. Bij de tweede moest ik weer proberen natuurlijk te bevallen. Scheet 6 kleuren bij het idee dat ik dat ding eruit moest persen. Ja het persen was ik zooo bang voor! en idd het bijbehorende inknippen/scheuren. Nou is deze baby met vacuum geboren, incl bijbhorende knip. Viel ook mee, echt beter dan een ks bevalling! Ik denkk dat je gewoon niet met te hoge verwachtingen een bevalling in moet gaan dan kan het ook niet tegenvallen.... Pijn doet het toch wel, heb dan vertrouwen in het medisch personeel. En vooral, ben niet teleurgesteld in je eigen lijf als je niet natuurlijk kunt bevallen. Je hebt er niets aan te gaan zitten kniezen! Ik zag het na mn keizersnee, lag met 2 andere meisjes op een kamer waarvan 1 echt hele dagen huilde dat ze hem niet "zelf" had gebaard. Zo zonde van je kraamtijd! je hebt hem 9 maanden in je buik gehad, als jullie er dan beide gezond uitkomen is dat het belangrijkste....
Moet je eerlijk zeggen dat ik tijdens deze zwangerschap geen cursus heb gevolgd (voornamelijk om financiële redenen), dus ik hoop maar dat het me ook zonder die cursus gaat lukken! Thanks voor de succes-wens iig!
Dat is wel jammer inderdaad, dat iemand zo reageert daarop.. Je kiest er zelf namelijk ook niet voor dat het dan een keizersnee moet worden. Daar ben je echt geen mindere moeder om ofzo! Maar goed, die hormonen he.. die kunnen natuurlijk een hoop met je doen En inderdaad, beiden gezond de bevalling doorkomen is het allerbelangrijkste!