Hallo Allemaal, Ik lees al een tijdje mee met jullie en wil na vanmiddag ook graag mijn verhaal met jullie delen. In januari 2010 ben ik met de pil gestopt. Ik was toen 20 jaar, veel mensen zullen dit jong vinden, maar ik had hier zo mijn redenen voor. Ten eerste wilde ik altijd al dolgraag jong moeder worden. Zoals de ene juf wilde worden van beroep, wilde ik moeder worden. Daarnaast heb ik sinds mijn 17e de ziekte van Crohn. Hier valt op het moment redelijk mee te leven, maar mijn toekomst is onzeker. Over een paar jaar zal ik niet onder een operatie uitkomen, en dokters adviseerden mij om dit goed in mijn achterhoofd te houden ivm mijn grote kinderwens. Mijn vriend, die een paar jaar ouder dan mij is, was er in januari 2010 ook klaar voor, we zetten samen de stap in een nieuwe periode van ons leven: misschien over een tijdje wel met z;n drietjes! Maar, zoals jullie wel begrijpen, werd 'over een tijdje' over een hele tijd, na 19 maanden nog steeds niet om precies te zijn. Vorige maand hebben we contact opgenomen met mijn huisarts omdat we toch graag het een en ander wilden laten onderzoeken. Met een chronische ziekte zoals Crohn duurt zwanger worden soms wat langer, maar ik werd gewoon heel erg bang. Wat als er bij een van ons wat mis was? 2 weken geleden hebben we ons eerste gesprek gehad bij de fertiliteitsarts. Er werd afgesproken dat ik, zodra ik ongesteld werd, contact op zou nemen voor een inwendige echo om zo mijn cyclus in kaart te brengen. Nu zou mijn NOD vorige week vrijdag zijn. Mijn lichaam heeft me lekker in de stress laten zitten, want sinds ik met de pil ben gestopt ben ik nog nooit overtijd geweest. Nu maar liefst 3 dagen, maar maandagochtend begon ik dan toch te vloeien. Vanmiddag heb ik mijn eerste inwendige echo gehad, dinsdagochtend moet ik weer heen voor de tweede. Alles leek prima in orde daarbinnen, wat voor mij eigenlijk een hele opluchting moet zijn. Aan de ene kant voelt het ook goed, al deze onderzoeken. Eindelijk duidelijkheid! Maar aan de andere kant vreet het me ook op. Wat als we slecht nieuws krijgen? En om me heen lijkt iedereen 'het grote nieuws' naar buiten te brengen. Jaloers, dat ben ik dan. Ook al gun ik het mijn vriendinnen enorm, toch vraag ik me steeds weer af: waarom wij niet? Misschien dat er lezers zijn die dit verhaal herkennen en in dezelfde 'fase' zijn als ons. Dinsdag volgt mijn tweede inwendige echo en zal ook het zaad van mijn vriend worden onderzocht. Tot die tijd blijven we natuurlijk hopen op goed bericht!! Wendulah.
Wendulah, ik heb dit traject zo'n half jaar geleden gehad en wil je even heel veel succes wensen! Gr Futuresounds
Lijkt me heel erg heftig Het gevoel van waarom wij niet en hun wel is zeer herkenbaar Maar je word nu onderzocht en als er wat uit zou komen kan het behandelt worden meis Over een tijdje heb je ook gewoon een wondertje in je armen
oh wat spannend allemaal......ik hoop dat het zaad van je man goed is. Veel mensen denken dat het aan ''de vrouw'' ligt maar bij ons lag het dus aan mijn man. Totaal onverwachts......! Maar goed, meis, ik wil je niet gaan ontmoedigen: hoop doet leven!
Ik heb vanochtend mijn tweede echo gehad, en het ziet er tot nu toe goed uit. Vrijdag mijn 3e echo, waarschijnlijk dat ik dit weekend mijn eisprong heb. Dus maandag echo om te kijken of dat daadwerkelijk gebeurt is. Ook hebben we 'het potje' ingeleverd bij het lab, dus even een spannende paar dagen voor ons beiden.... Die uitslag krijgen we vrijdag te horen, wat mij veeeel te lang duurt natuurlijk We blijven duimen op positieve berichten!!!