Morgen wordt mijn jongste 1 jaar. Heel leuk natuurlijk.. en ik ben ook heel erg trots op mijn kleine grote man. Maar toch heb ik al de hele dag een beetje een treurig gevoel. Morgen heb ik geen baby meer. Oké hij is dan gewoon een dagje ouder maar het voelt zo officieel. De echte babytijd is voorbij. Als ik zo terug kijk op het afgelopen jaar, was een pittige maar oh zo heerlijke tijd. Ik kan mij eigenlijk haast niet meer voorstellen hoe het was zonder hem, alsof hij er al een eeuwigheid is, maar tegelijkertijd denk ik, jeej we zijn al een jaar verder. Terwijl ik dit typ moet ik er gewoon van huilen.. is toch idioot? Ik zou in feestvreugde moeten zijn en voorbereidingen moeten treffen voor morgen maar ik blijf maar met dat rottige gevoel zitten. Iemand die dit herkend?
heeeeel herkenbaar, er word officieel toch een bepaalde periode afgesloten, dat is treurig. Gelukkig komt er een dreumesperiode aan wat ook weer erg leuk is.. maar toch, baby af
Ik kan het me nu al voorstellen, kan je nagaan. Bij ons duurt het nog bijna 11 maanden... Bij de oudste vond ik het alleen maar leuk, maar de jongste mag van mij altijd klein blijven! Ik denk dat het een doodnormale emotie is.
O ja dat snap ik heel goed! het speelt sinds een paar dagen ook vaak door mijn hoofd dat ons mannetje zo groot aan het worden is....toch veel plezier morgen!
Ja hoor, hééél herkenbaar! In de dagen voordat ons meisje 1 werd heeft er ook bij mij menig traantje gevloeid..Is volgens mij inderdaad een doordnormale reactie!
Ik denk idd dat het ook meespeelt dat hij de jongste is. (en ook blijft) Hij is nl de jongste van de 4. Eerder vond ik het geweldig, zo´n eerste echte mijlpaal maar nu voelt het heel erg dubbel. Fijn dat er herkenning is. Voel mij al stuk ´normaler´
Volgens mij maakt het niet uit het hoeveelste kindje het is, bij ons is het de eerste (hopelijk niet de laatste) en ik heb het er al zwaar mee
Ondanks alle leeftijden zijn bekoringen hebben heb ik het er ook moeilijk mee om afscheid te nemen van de hele zwangerschap en het baby zijn. Mijn meisje is alweer een heel dametje en o zo schattig allemaal maar heb het er moeilijk mee als ik afstand moet doen van haar te kleine kleertjes en als ik de foto's terug zie. Krijg een vreemd gevoel van heimwee vooral omdat ik diep van binnen weet dat zij altijd mijn enige kindje zal blijven. snik snik.
Zo heb ik het nog nooit gezien.... Oohoo.. Ik word al sip met je mee..! Ik kan me indenken dat je je zo voelt, ik denk dat ik het ook een beetje zou hebben. Maar wet je? Er veranderd niets...!! In ieder geval niet van de ene op de andere dag. Alvast een hele fijne verjaardag!
Nou...herkenbaar kan ik het niet noemen. Maar als ik je bericht lees dan voel ik in mijn buik wel een beetje wat je bedoelt...en mijn kleine meid is pas 3 maanden Ik heb me nu voorgenomen om nog meer te gaan genieten!
alle "eerste keren" zijn zo speciaal, of je nou 1 kindje hebt of 4, maar zeker als het de laatste is, zijn alle eerste keren ook laatste keren, en dat is heel dubbel. manlief begon er van de week over dat het misschien wel tijd werd het ledikant in elkaar te gaan zetten.... neeeee, da wil ik nog nie, ze past nog best in de wieg, als ze naar ledikant gaat is het baby er helemaal zo af, en ze gaat al zo hard .... iedereen alvast gefeliciteerd met de bijna 1-jarigen en hele fijne dag toegewenst. en zeker als het de laatste is, geniet er van, want de eerste verjaardag is toch meer een verjaardag voor papa en mama als voor de kleine
ik vond het ook dubbel. Aan de ene kant was hij allang geen baby meer, maar aan andere kant qua leeftijd nu ook ineens niet meer. Het jaar is zo snel omgevlogen. Nu op naar de volgende mijlpaal: dochter wordt over een paar maandjes 4, ook al 1 waar ik nog niet helemaal aan toe ben . Van harte gefeliciteerd met je kleine vent en vergeet toch niet te genieten .
ow zo herkenbaar.. vorige week werd hij 1 jaar.. afgelopen jaar veel bezig geweest met zorgen rondom onze dochter.. waardoor ik het gevoel heb enorm veel van maik gemist te hebben, heb amper van hem kunnen genieten. Was dus ook heeel erg verdrietig vorige week.. en nog steeds ! Maargoed het gaat nu eenmaal door en het is een heerlijk ventje.
Bedankt voor jullie reacties! Vandaag is het dus zo ver. Maar gelukkig voel ik mij al wat beter dan gisteren. Het voelt nog steeds een beetje dubbel maar de feestvreugde neemt steeds meer de overhand. Heel schattig, zodra ik ´er is er 1 jarig´ oid begin te zingen, begint hij in zijn handjes te klappen. Wie kan er dan nog treuren?
van harte gefeliciteerd! Het is echt niet stom hoor.Mijn dochter wordt volgende week 1 en ik zit nu ik je verhaal lees ook met tranen in mijn ogen hihi.. Wat een vrouwen zijn we toch he,die zwangerschapshormonen gaan nooit meer weg denk ik!
Als eerst, van harte gefeliciteerd! Herken je gevoel helemaal! Mijn dochter is inmiddels al ruim 19 mnd maar ik had ook een heel dubbel gevoel bij haar eerste verjaardag. Officieel geen baby meer, maar al een echte dreumes! En nu nog steeds hoor, als ik kijk hoe ze nu vrolijk de kamer door rent, de boel op de kop zet en met trots allerlei ondeugende dingen uithaald moet ik soms ook nog wel eens een traantje laten, waar is de tijd gebleven dat ik nog hoog zwanger was en ongeduldig op haar zat te wachten?!