eergisteren heeft mijn zoontje voor het eerst zijn naam uitgesproken, met zijn handje op zijn borst. hij zei al 'ik' en vooral 'mij'. maar nu zegt hij zijn eigen naam. zo denk ik begint de peuterpuberteit. gisteren was hij moeilijk.maar vandaag is hij nog erger. hij huilde hard om een plakje kaas bijvoorbeeld. hij had n stukje elkhandje en echt hard aan het huilen.. 'kapot en boete(=kapot)' zegt hij en roept mij...mammmaa kaas kapout, kom kijken,mammaa,kapot' zo de hele ochtend vond hij steeds een belachelijke reden om hard te kunnen huilen. maar 'mamma kaas is kapot' vond ik echt zo een top reden en ik moest natuurlijk lachen om mijn jongen.pfff. moeilijk zeg, zijn verdriet om n plakje kaas proberen te delen. zijn er andere moeders die hun kindjes moeten troosten maar hun reden van verdriet echt grappig vinden? waar huilt je kindje om om aandacht te krijgen?
oh met bijna 4 jaar.. hebben we dat nog steeds weleens. alleen als je dan dus per ongeluk lacht is dochterlief daarna ontzettend boos dus... pokerface oefenen voor deze mama
Hier met het stoepkrijt. Mama Kapoet makuh! Mama kan dat niet maken lieverd. En huilen!!! vind het wel schattig....
Oja hoor, hier nog steeds. Ze had onlangs een groot ballonfiguur gewonnen, een grote spin Maar die pootjes liepen langzaam leeg. Ineens begon ze hartstochtelijk te huilen, want 'de spin is zo verdrietig dat ie zn pootjes kwijt is'. Ik schoot in de lach en toen werd zij dus boos. Want de spin was echt echt echt verdrietig
Hahahaha ja schattig is dat.... ik troost lekker en lach stiekem achter zijn rug om, o wee als hij dat ziet. Laatst drama omdat hij het miertje waar hij mee aan het 'spelen' was verpletterd was door zijn vinger hahahahhaha... 'Mama!!!! Mierrrrrr is ie nou???'
heel herkenbaar! Bij ons is het echt een drama als z'n koekje breekt... Tranen met tuiten gewoon! Tegenwoordig probeert hij zelfs een "kapot" koekje -wat hij dus al zelf voor de helft heeft opgegeten- te ruilen voor een hele! De smiecht he . Haha, dat van die mier is echt grappig
Net een groot verdriet omdat hij een boekje zag dat hij vorige keer per ongeluk kapot heeft gemaakt. Echt hartverscheurend huilen. Meestal is het dan wel tijd voor bed moet ik zeggen.
Vanmiddag nog... de wind blies de tas weg die de oudste vasthield. Ik erachteraan hollen... en zij brullen! soooh! laatst ook op de parkeerplaats. In het winkelcentrum hadden beiden meiden een heliumballon gehad. Terwijl ik de oudste uit de auto haal en de ballon weer om haar pols knoop, schoot achter me uit de auto de ballon van de jongste los.... Dus ik draai me om om hem te pakken.... ballon weg... en de oudste dus ook huilen om de ballon van haar zusje . Papa moest hem maar even met een trap uit de 'bollukuh' gaan halen
Ehm, ik geloof dat ik een nogal sadistisch kind heb dan.... als ik doe alsof bijv beertje verdrietig is omdat hij is gevallen moet ze keihard lachen!
Hier ook de meest onzinnige dingen. Gisteravond nog. We aten brood met een gebakken eitje, had ik eerst op een broodje gedaan maar papa nam het op een boterham dus Thijmen wilde ook een boterham. Maar daar moest een nieuw gebakken eitje op want die oude op de boterham doen kon echt niet. Had ik het in de keuken omgewisseld en met ketchup een kleine smiley erop gemaakt, was dat ook niet goed want er mocht geen gezicht op zijn ei... ging de hele maaltijd zo door. Hij moest echt hysterisch huilen steeds... Maar hier ook met gebroken koekjes of dingen die stuk zijn, dat kan echt niet in Thijmens wereld.
hmm reminds me of.... we waren ooit bij vrienden klein kleutertje daar... en ze wilde graag een banaan. papa lustte ook wel een hapje en nam dus ook een hapje van de banaan... eindresultaat was een volledig overstuur kleutertje.. dat EN geen kapotte banaan wilde, maar OOK geen nieuwe
Hahah, mijn dochter is voor een paar weken geleden gevallen buiten en had daardoor een schaaf wondje op dr knie. Is natuurlijk al lang niks meer van te zien maar volgens haar nog wel, ze doet elke keer haar pijp van de broek omhoog, zegt dan AUW en doet er zelf een kusje op. Dan moet mama er natuurlijk ook een kusje op doen en als je dan tegen haar zegt dat er allang geen auw meer is, dan begint ze heel verdrietig te snikken en zegt ze; auw mama. Hahahah
Wat leuk allemaal. M`n dochtertje kan niet verdrietig om worden als iets in 2e of zelfs meer stukjes gaat maar zegt wel (eigen naam) of (kaas/koek enz enz) kapot. Mama maken. Ik moet ook meestal lachen en zeg dan: o nou heb je 2 bananen, of nu heb je 2 koekjes enz enz. Zij helemaal trots dat ze er dan juist meer heeft. Zo schattig nu ze "duidelijk" kunnen maken wat er is of wat er gedaan moet worden. Ze komt me ook duidelijk halen: mama mee, mama mee!
Zo herkenbaar. Onze dochter kan er ook nog weekjes over blijven doorgaan en zegt dan auw knie of juist op de plek waar ze is gevallen. Zo schattig. Kusjes maken het meestal weer goed en meestal vraagt ze gewoon om een kusje op de auw-plek.
Sil zit nu heel erg in de MIJN!!!!-fase Erg leuk... Als we patatjes eten, krijgt hij een ammoesje (bakje appelmoes) en ik moet het echt niet in mijn hoofd halen om mijn patatje door zijn appelmoes te halen, want dan zijn de rapen gaar. Complete hysterie aan tafel! Kapotte dingen hebben we nog niet zoveel meegemaakt, dus ik weet niet hoe hij daarmee omgaat. Koekjes e.d. heeft hij in ieder geval helemaal geen moeite mee
Ja mijn is hier ook een woord wat duidelijk nu komt. Vandaag voor de 1e keer IK gezegd. Gelukkig is het nog niet zo dat ze helemaal "gek" wordt met zulke dingen maar ze laat duidelijk weten wat van haar is en trekt het naar zich toe.