Ik snap dat je je zorgen maakt en dat je je gevoel ff haat op dit moment.. want waarom denk je zo en ben je niet blij.. Snap wel dat je graag een meisje wilt hoor.. ik had ook aan het begin van de zwangerschap zoiets.. zou wel leuk zijn als het een meisje zou zijn! (heb een jongen) En dat voorgevoel had ik ook. Bij de 20 weken echo dacht ik.. zul je zien dat het weer een jongen is.. toen ze zei meisje.. was ik niet extra blij of had ik een extra goed gevoel. Dacht ook altijd, ooh met een meisje ga ik helemaal los in de kledingwinkels.. En nu ik ga winkelen voel ik me niet blijer omdat ik voor een meisje winkel.. Eerder nog een beetje ongemakkelijk. Ik maak me echt meer zorgen of alles wel goed is.. en in mijn achterhoofd weet ik nu, ik was echt niet minder blij geweest met een jongen! Ik denk dat het ook wel scheelt omdat het de 2e is. Je weet hoe het voelt om je baby straks vast te houden en te voelen wat onvoorwaardelijke liefde is.. en dat is echt niet minder om het geslacht.. Dat zal jij straks ook voelen als je zoon is geboren.. en je zult helemaal niet meer denken aan een meisje.. dat weet ik zeker!
ik ben zwanger van ons eerste kindje. ik wilde ook graag een meisje. en was ook sterk overtuigd dat het een meisje zou zijn. toen ik hoorde dat we een zoon krijgen had ik in het begin zo iets van. ohw oke. maar ben nu heel blij dat we een zoontje krijgen jongetjes kunnen ook heel leuk zijn je went er vanzelf aan dat het een jongetje word denk aan de leuke dingen je hebt zelf al een zoontje las ik. dus je weet denk ik zelf ook al hoe leuk jongetjes kunnen zijn en je zoontje is grote broer van een broertje dat is tog ook leuk. veel suc6
Ik heb altijd heel veel moeite met mensen die zeggen: ik ben nu eenmaal een meisjesmoeder en dus krijg ik meisjes! Als dat zo was had ik er ook eentje gehad, als tuttebel met jurkjes etc. Ik herken je gevoel en daarom wist ik bij de tweede het geslacht niet voor de geboorte. Ik wist dat ik bij een echo enigzins teleurgesteld zou kunneb zijn en bij geboorte niet. Dat bleek te kloppen. Mijn tweede zoon werd geboren het was direct goed, ik kan me niet voorstellen dat ik ooit een meid wilde, dit is perfect! Maar mijn gevoel was minder heftig dan dat van jou, ik heb nooit geen tweede zoon gewild. Ook het idee dat we nu misschien nooit een meid zullen hebbeb doet me niks. Ik ben zooooooo trots! Dus jammer dat je het al weet. Ga lekker shoppen voor je tweede mannetje en verheug je op hem! Het gevoel is over zodra hij er is!
hhmmmm...... dat je niet gehoopt had op jongetje en eraan moet wennen snap ik maar dat mag niet zo blijven. je wordt zw van een 2e omddat je kindje wilt, niet omdat je zw wilt worden van een meisje...tegenwoordig mag men blij zijn als je al uberhaupt zw wordt en dan ook nog van een gezond kindje. als dit gevoel blijft,blijf er niet mee rond lopen, kan weleens omslaan in antipathie....en dit uiten mag zeker is alleen maar beter om er wat aan te doen. probeer in 1e instantie vooral jongetjes dingen te gaan kopen, kamer inrichten etc. onze 2e wordt ook een knul maar dit wilde ik graag, hoewel mijn gevoel tot aan uitslag punctie zei dat meid was, de uitslag dat gezond was deed antwoord daarna dat weer knul werd verbloemen...het is gezond!!!!hoera
Wou nog even toevoegen: Niet mogen klagen omdat sommigeb geen kinderen kunnen krijgen, is hetzelfde als klagen over spierpijn terwijl sommigen verlamd zijn. Het is heel erg als je moeite hebt metzwanger raken, maar daar gaat dit topic niet om!!!
Ik vind dat echt geen vergelijking. Punt is gewoon dat ze niet aan een zwangerschap had moeten beginnen als ze alleen meisjes wilde! En gewoon vanaf het begin jezelf voorhouden dat je tot na de echo rekening moet houden met zowel een jongen als een meid!
oh heb ook verkeerd gelezen, dacht dat het je eerste was! Naja dan klopt het onderste stukje van mijn vorige berichtje niet helemaal!!
Hier in B willen ze zelfs een wetsvoorstel indienen om het geslacht niet meer op voorhand tegen de ouders te zeggen omdat er in sommige landen abortussen worden gepleegd omwille van wat het geslacht is. Heb gezocht op de site van de krant, maar het artikel staat niet online.
Ik heb zelf endometriose en volgens de gyn kon ik moeilijk zwanger raken zeker via de natuurlijk weg. Ik ben 4 keer zwanger geraakt en vrij vlot ook. De eerste keer ging meteen alles goed en het was een jongetje. Ik was al dolblij zwanger te moge zijn, dus dat het een jongetje was, vond ik geen probleem, ook al vind ik mezelf een meidenmoeder. Ik had een lichte voorkeur voo reen meisje... ondanks mijn probleem... Toen we na lang nadenken voor een tweede gingen raakte ik weer vlot zwanger maar dat ging na een kleine 6 weken fout.Twee maande later weer zwanger en binnen 5 weken fout maand erna weer zwanger. Ik was ervan overtuigd nu wel een meisje te krijgen. Was even slikken de 20-weken echo gaf een jongetje aan. Ondanks dat ik blij was dta het gezond was en dit keer wel goed ging moest ik echt even omschakelen. Zo erg dat ik iedereen vertelde dat ik echt niet wist wat het werd! Ja ik was wel blij maar een beetje teleurgesteld, had me wel op een meisje ingesteld. Ik wist van de vorige keer dat wanneer je je kindje eenmaal op je buik gelegd krijgt het allemaal niet meer uitmaakt. Ik was zeker wel blij mte dit kindje want ik wilde een tweede kindje, niet perse een meisje, maar mijn voorgevoel was zo anders dan de werkelijkheid dat was gewoon raar en tegenstrijdig. Mocht ik ooit voor een derde gaan dan ga ik voor een derde en niet in de hopo toch nog een meisje te krijgen. Ondanks dat ik dus volgens de gyn door de endo onvruchtbaarder zou zijn, ging het gewoon goed, terwijll ik ervan uitging dat het wel niet zou lukken, had ik toch een voorkeur. Uiteraard ben je blij dat je zwanger hebt mogen raken, daar ga ik vanuit. Je mag best een voorkeur hebben. Dat is nou gewoon je gevoel. Goed dat je het van je afschrijft.
Dat zeg ik ook altijd! Dat is ook zo! Net als de opmerking bij zwangeren die klagen over kwaaltjes: wees blij dat je zwanger mag zijn. Zo is er van alles wel een overtreffende trap. En ik vind ook dat er vanuit de mmm nogal eens errug heftig wordt gereageerd op dingen. Niemand hoeft elkaar aan te vallen toch? (ja ok, echte rotopmerkingen (zal ik anders even voordoen hoe het moet ) daar reageer ik ook fel op ) Punt blijft wel dat er altijd een kern van waarheid inzit. En niet om iemand aan te vallen, maar wel om ze te helpen dingen beter te accepteren. Zoals hier, denk ik dat het niet verkeerd is dat ts, het misschien eens in dat licht ziet. Ze krijgt een gezond kindje! Dat is toch super! Ik bedoel, dat je een voorkeur hebt, misschien aan het idee moet wennen, en moet omschakelen dat snap ik echt wel. Maar om niet van je kind te kunnen houden omdat het van het verkeerde geslacht is, dat vind ik toch echt wel erg ver gaan toch? Wat dat betreft is het toch niet zo verkeerd dat ts hoort dat het ook heel anders had kunnen zijn, en misschien wordt het voor haar dan ook een stukje makkelijker? Zelf heb ik stiekem een lichte voorkeur voor een jongen. Maar meer omdat ik dat altijd heb gedacht, dat als ik kinderen zou krijgen dat het jongens werden. Ik weet wel 20 namen voor jongens, en voor meisjes geen 1! Gewoon omdat mijn gevoel altijd heeft gezegd dat ik een jongen zou krijgen, en ik daar onbewust blijkbaar toch mee bezig ben geweest in de loop der jaren. Maar toch weet ik zeker, dat ik evenveel van mijn dochter zou houden als van mijn zoon. Ik zou ook zeker geen moeite hebben met andere zwangeren omdat die misschien wel mijn droomgeslacht zouden krijgen. Dus ik vind het verhaal van ts gewoon best wel extreem.
Mijn exuus, ik zal goed blijven lezen Jouwn mening staat haaks op die mij. En dan kan ik soms nog wel eens een beetje fel uit de hoek komen. Jij bent van mening dat als je alleen maar een meisje wil je niet aan kinderen moet beginnen. Ik vind dit nogal zwart wit uit de hoek komen. Maar goed daar dit topic niet echt over. Zij vraagt om hulp en niet om een discussie.
Hahaha...yep valt in dezelfde categorie van taboe onderwerpen! Dat je die onderwerpen zelfs nog durft te noemen zeg Is inderdaad bijzonder dat het in US of UK wel bespreekbaar is, want wij Hollanders zijn toch zo ruimdenkend en tolerant?
ik was er zelf heilig van overtuigd dat ik zwanger was van een jongentje, toen bleek dat ik met de 20 weken echo toch echt weer een meid kreeg, moest ik ook wel even slikken en heeeeeeeeeeeel erg aan het idee wennen, maar goed ik ben toen gewoon wat dingen gaan kopen voor de baby, en in de passende kleur, maar als je dat niet zou helpen is het idd misschien goed om er over te praten in eerste instantie met je huisarts, gyn of vk Die kunnen je altijd doorverwijzen En ik geloof er heilig in dat als je bevallen bent en ze leggen dat kleintje op je buik dat je dan net zo veel van deze baby zult houden....... Heel veel sterkte
Je bent er toch wel van op de hoogte dat niet alle meisjes met poppen spelen en op ballet willen he? Er zijn zat meiden die met autos spelen en heel stoer van karakter zijn en bijv een vechtsport beoefenen. Omgekeerd ook, je hebt ook jongetjes die graag met barbies spelen en op ballet zitten.. Oh en wat betrefd de familie naam, de man kan tegenwoordig ook de achternaam van zijn vrouw overnemen. Dat zou wel een hele domper zijn geweest dan voor je.
Waar halen sommige dames het lef vandaan? Ik begin echt een beetje pissig te worden van al die betweters: de ben blij dat je een kind krijgt-types! Het oorspronkelijke bericht van TS ging over dat ze het vreselijk vindt dat ze zich zo voelt en dat ze zich er voor schaamt. De vraag was: heeft iemand tips? Ik lees hier het ene na het andere stuk waarbij TS de hoek in getrapt wordt. Heeft er iemand tips? Misschien anders goed om gewoon niet te reageren als het onderwerp te gevoelig voor je is, want veel berichten tonen erg weinig respect in mijn ogen.
Abortussen vanwege het 'verkeerde' geslacht...afschuwelijk...ik mag toch hopen dat dat in de 'Westerse' landen niet gebeurd en anders ga ik zelf de politiek in om dat wetsvoorstel er door heen te jassen. Dat je niet 'blij' bent met nóg een jongen of nóg een meid vind ik al lastig om me daar iets bij voor te stellen, maar het zelfs niet willen en weg laten halen - o my god - dat vind ik echt schokkend word er zelfs een beetje emotioneel van.
Tja ik kan me gelukkig helemaal niets voorstellen bij de voorkeur van het willen hebben van een jongen of meisje. Ik ben ontzettend blij dat ik nog een kindje verwacht en dat het gezond is voor zover ze dat hebben kunnen beoordelen. Dit word mijn derde zoon. Ik ben er ontzettend trots op. Straks mijn eigen drie musketiers. Het is idd jammer dat vrouwen zo ontzettend hard voor elkaar kunnen zijn. Ipv elkaar af te vallen zouden we elkaar moeten steunen. Of de toppicstartster een 'luxe probleem' heeft, ik weet het niet. We hebben allemaal dromen en wensen. We hebben ook allemaal onze tegenslagen de een meer als de ander. Ik denk niet dat er iets mis is met dromen. Ik hoop dat de toppicstartster nu ze weet dat ze een zoon verwacht toch blij zal zijn als ze straks haar kindje in haar armen houdt. Met jongens kun je ook 'tutten' daar hoef je helemaal geen meisjes voor te hebben. En wat is er nu leuker om van je zoons geplukte bloemen te krijgen en dat ze zeggen dat je de allerliefste moeder van de hele wereld bent?
Voor mij ook heel herkenbaar. En ook ik schaam me eigenlijk erg dat ik een duidelijke voorkeur heb. Vooral omdat ik aan de lijve heb ondervonden wat het is om een kindje te verliezen. Ik weet dat zwanger worden, zwanger zijn, zwanger blijven en goed bevallen niet vanzelfsprekend is. Maar toch blijft de voorkeur. Wij hebben een dochtertje van 2 jaar. Gelukkig is zij gezond geboren en ze doet het geweldig. Na een jaar wilden we graag proberen of we nog een tweede mochten krijgen. En ja hoor, direct raak. Ik had een geweldige en klachteloze zwangerschap. Tot we bij de 20 weken echo te horen kregen dat het niet in orde was met onze zoon. Hij had abnormale vochtophopingen in zijn borst en buik. Waarschijnlijk zou hij week 30 van de zwangerschap niet overleven. Later bleek dat hij het Syndroom van Down had. We konden toen kiezen: direct afbreken of afwachten tot hij vanzelf zou sterven. De kans dat hij levend geboren zou worden was 1 %. En was zijn conditie na de geboorte zou zijn, kon iemand voorspelen. Wij hebben ervoor gekozen om de zwangerschap direct af te breken. Ik kon het niet aan om te wachten en we verloren onze zoon. Na een korte herstelperiode raakte ik weer zwanger. Als je me direct had gezegd dat ik weer een zoontje zou krijgen, was ik in huilen uitgebarsten. Ik kon immers geen jongetjes maken, dus ik was bang dat een jongetje weer dood zou gaan. De zwangerschap vorderde en het was niet zonder zorgen gezien onze geschiedenis. Ik heb steeds tegen mezelf gezegd: je kunt nu of een meisje of een jongetje krijgen. Maar ik bleef toch een beetje voorkeur houden. Verstandelijk vond ik het erg en vond ik dat ik dankbaar moest zijn. Maar gevoelsmatig neigde ik toch naar die roze kleertjes. Inmiddels zijn we na een vruchtwaterpunctie erachter dat ons kind geen chromosoonafwijking heeft. Daarnaast lijken er verder geen lichamelijke afwijkingen te zijn. Maar het is weer een jongetje. De opluchting heeft veel ongerustheid weggenomen, maar toch blijft het gevoel. Ik probeer langzaam naar blauwe kleertjes en andere accessoires te kijken, gewoon om te wennen. Nu ben ik 18 weken zwanger, dus ik heb nog even de tijd. Ik denk dat het gevoel omdraait als hij geboren is. Dus ik hou hoop. Maar als het niet weggaat, dan ga ik het zeker bespreken met mijn verloskundige. Zij weet ongetwijfeld of en bij wie ik dan hulp kan zoeken.
@ TS, probeer het gewoon even los te laten, en probeer je niet verplicht blij te voelen. Vergeet niet dat je ook vol zit met hormonen. Wellicht heeft je gevoel daar ook iets mee te maken. Ga over een week of 4 is lekker roze shoppen en meisjes namen verzinnen, en wees tot die tijd gewoon zwanger, niet roze of blauw Succes, het komt allemaal wel goed, en natuurlijk ga je van je kind houden!!