jeetje wat een onderwerp! Ik snap best dat het heel normaal is een voorkeur te hebben voor een geslacht en al helemaal als je een mooi ventje hebt graag een mooi meisje erbij zou willen... maaaaaar ik vind t zooo erg voor dat mannetje dat in je groeit dat je niet weet of je van hem kan houden.. poeh! dat is zoooo naar om te lezen.. bekijk het zo.. je zoontje heeft straks een geweldig klein broertje om mee te ravotten en te spelen. je wordt nog een keer mama..hoe mooi is dat al niet?? Suc6 ermee ik hoop dat je je gevoelens gauw aan de kant kunt zetten.. ik vraag me trouwens nu wel af hoe je man hierover denkt.. deelt hij je gevoelens of weet hij niet hoe je je voelt??
Hoi allemaal, Ik ben de zus van Angelica en ik gebruik even haar inlog en ik wilde toch even reageren op deze topic. Ik heb een dochter van bijna 4 jaar en een zoon van 1 jaar. Bij mij was het bij allebei in 1 x raak. Helaas gaat het bij mijn zus niet zo makkelijk. Ik schrok ook behoorlijk van de reacties hier, dat mensen zich helaas niet kunnen verplaatsen in mensen die niet of moeilijk zwanger kunnen worden. Als ik mij verplaatst in iemand zoals mijn zus, kan ik het goed begrijpen dat zij het niet begrijpt dat iemand niet tevreden kan zijn met het geslacht, wat maakt het nou uit als het maar gezond is. Als ik vanuit mijn eigen situatie kijk vind ik het nog niet kunnen, omdat je blij moet zijn met de dingen die je hebt. Als je een topic opent dan weet je van tevoren dat je dit soort reacties kan krijgen. Iedereen mag zijn of haar mening geven of het nou hun sh*t is of niet (wat ik een erg foute woordkeuze vind). Wil je graag voor een tweede gaan dan weet je ook van tevoren dat het een jongen of een meisje kan worden. Zoek inderdaad hulp voor je gevoelens. Ik wens je voor de rest nog een goede zwangerschap toe.
Ik ben verbaasd om zoveel nare reacties te lezen. Ze geeft ook aan dat ze zelf schrikt van deze gevoelens en zichzelf er om haat. Ze stelt zich kwetsbaar op en wordt soms volledig onderuit gehaald. Ook zegt ze niet dat ze niet van dit kindje zal houden, maar dat ze er bang voor is. En vraagt om tips. Ik heb dit zelf niet meegemaakt, maar een vriendin van mij wel. Die had al een jongen, zwanger van 2e kindje en dacht en hoopte dat het een meisje was. Tijdens 20 weken echo was dit een jongetje. Ze was echt even verdrietig en moest omschakelen, dit heeft weken geduurd. Ze schaamde zich ook voor haar gevoelens maar ze waren er gewoon! Nu is de 2e geboren en ze kan niet gelukkiger zijn Ze geniet echt van haar mannetjes! Ook zij is overigens niet heel makkelijk zwanger geworden, dus betekent niet dat je deze gevoelens alleen kan hebben als je in een mum van tijd zwanger bent geworden. Iedereen heeft z'n eigen verhaal, en draagt z'n eigen rugzak waardoor je dingen op een bepaalde manier ziet. Laten we alsjeblieft respect voor elkaar hebben. Dit forum is er om dingen te kunnen delen! Denk dat iedereen tijdens de zwangerschap wel dingen hoort die je kwetsen of boos maken. Bijvoorbeeld mensen die roepen dat ze geen december kindje willen. Áls ik een keuze had gehad, had ik die maand ook liever overgeslagen (zo dacht ik bij mijn eerste). Maar als je al 2 jaar bezig bent kan ik me voorstellen dat het je geen flikker uitmaakt. Na 2 miskramen dacht ik er bij de 4e keer zwanger worden wel anders over. Wil totaal geen nieuwe discussie aanwakkeren, maar wil alleen aangeven dat er dus altijd een verhaal achter zit (ook bij de botte reacties). Succes in ieder geval, hoop dat je lekker kunt gaan genieten van het mannetje in je buik!!
Wat ik hier veel lees maar niet snap is dat mensen helemaal uit gaan van een voorgevoel en daarna dus erg moeten omschakelen als het een ander geslacht blijkt te zijn... Het is toch een kwestie van jezelf tot de orde roepen als je de hele tijd maar jezelf blijft inpeperen dat het een bepaald geslacht is? Je weet het pas als je de bevestiging hoord van de echoscopiste... Blijkbaar ben ik iets te nuchter voor dit soort dingen... Ik wil een kindje en of het dan een jongen of een meid wordt kun je absoluut je voorkeur hebben..niets menselijker dan dat... Maar tot je zekerheid hebt van een 20 weken echo moet je jezelf gewoon niet gaan wijsmaken dat het een bepaald geslacht zal worden!!! Dat is gewoon raar in mijn ogen.. Ik kan me het alleen voorstellen als je bij de echo hoort dat het een meid wordt en bij de geboorte blijkt het een jongen te zijn! Maar dan is je verwachting gebaseerd op iets...Voor de 20 weken echo is je verwachting gebaseerd op NIETS!
Misschien is dit ook 1 van de redenen dat ik het niet wil weten van te voren. Verders ga ik er geen woorden meer over vuil maken.
Zo, heb me even door het hele topic heengeworsteld. Wat een felle reacties ! Denk dat dit een onderwerp is wat altijd moeilijk zal blijven. Maaar.. als TS zelf al aangeeft dat ze zichzelf haat hierom, dat ze er echt moeite mee heeft, waarom haar dan toch nog zo afkraken? Ze vraagt om tips en krijgt vervolgens een lading "zooi" over zich heen... gelukkig zijn er ook positieve reacties bij en ervaringen waar ze wellicht wat aan heeft. TS, ik kom net kijken in het hele zwangerschapswereldje, ben net 11 weken zwanger. Denk dus niet dat ik je echt goed kan adviseren,maar als jij je al 6 weken zo voelt, zou ik er toch eens over gaan praten met iemand. Wellicht je huisarts, of misschien kan je huisarts je doorverwijzen naar iemand. Wens je heeeel veel succes, en wedden dat je straks hartstikke happy bent met je twee zoons? Mijn schoonmoeder zei me laatst nog dat ze eigenlijk achteraf wel heel blij is dat ze twee zoons heeft, omdat die heel veel aan elkaar gehad hebben. Waren altijd samen. Probeer je daar anders eens op te richten?
hoi Ik heb zelf 3 jaar in de mmm gezeten en ook ik had een voorkeur voor een jongetje. En was behoorlijk teleur gesteld toen het een meisje was. Ik snap niet wat het er mee te maken heeft. Ze voelt zich er zelfs schuldig over wat wil je nou dat ze zich nog slechter gaat voelen. Meis koop wat leuke nieuwe dingetjes en anders moet je dit vertellen aan je verloskundige. Ik weet zeker dat je net zo gelukkig zult zijn als je kleintje er is. sterkte ermee Liefs Jessica
Ik ben heel blij dat ik het niet wil weten wat het word. Ik ben al lang blij dat ik toch zwanger ben geworden. het is echt een geschenk en dan maakt mij een jongen of een meisje niet uit het is alle 2 welkom.
Ja kom op he, het is een forum. En daar krijg je leuke en negatieve reacties op dingen hoor! Ik vind het gewoon belachelijk en een beetje kinderachtig. Dus dat ze van een paar (waaronder ik) een schop onder haar kont krijgt is niet zo verwonderlijk... Mijn s-moeder kent iemand met 4 jongens, ze was zwanger van de 5e en tuurlijk ze hoopte stiekem wel op een meisje. Nou paar echo's gehad en daar kwam elke keer uit dat het een meisje zou zijn. Die vrouw alles over the top roze, ze leefde zich helemaal uit na 4 jongens! En ja hoor, kindje geboren. Is het toch een jongen. Zat die vrouw dus met de knalroze kamer, alle roze kleding, meisjes spullen etc etc. Ze was best even in shock.. En dat jongetje heeft een tijdje een meisjeskamer gehad en ze had van vrienden nog jongenskleding gekregen! Maar die vrouw had wel zo iets van, ok so be it. Het zij zo! Ik heb zoveel respect voor die vrouw dat ze zo snel de knop had omgezet dat het zo had moeten zijn gewoon. Jongensmamma klaar!
Uhm,ik kan zelf persoonlijk niet snappen hoe mensen "teleurgesteld' kunnen zijn in het geslacht. Het is toch al een geluk en wonder als je zwanger mag raken,ik zie het bij mijn vriendin en collega gewoon als een waar gevecht om ooit een kindje te mogen dragen...mijn vriendin en haar man zijn zelfs afgelopen week gestopt met het dokteren omdat ze de teleurstellingen niet mee aan konden.... En mocht je zwanger raken,dan mag je echt blij en dankbaar zijn als alles gezong verloopt,en de kleine gezond ter wereld komt... Zelf heb ik een zoon,en mocht ik ooit weer zwanger raken,dan hoop ik van harte dat hij/zij gezond ter wereld mag komen!
weetje waar ik moe van kan worden, het feit dat iemand zijn hart en ziel neerlegt (ze zit daar duidelijk mee) vervolgens krijg ze te horen dat ze ondankbaar is.. (nee daar zit de TS op te wachten), zich nog kutter voelen omdat ze zogenaamd ondankbaar is! en dan ook nog het hele rideltje er achteraan,, "ik ben al zolang bezig, en jij doet dit, en ik wil juist een kind en jij doet alsof je boodschappen aan het doen bent) Grr, zeg gewoon dat je met deze gevoelens niet kan begrijpen, en dat je hoopt dat ze hulp gaat zoeken.. ipv dat je haar "slechte gevoel" nog slechter gaat maken!!
Toen ik zwanger was had ik een heel sterk voorgevoel voor een jongen. Zo sterk, zelfs, dat dat na niet al te lang helemaal omsloeg naar een voorkeur. Wij wilden het geslacht niet weten, maar oh wat was ik bang dat ik ineens een meisje op mijn buik zou krijgen... Natuurlijk zou ik ook van een meisje hebben gehouden, absoluut, want ik ben ook helemaal gek van mijn nichtje, maar soms kán een gevoel gewoon echt zo sterk zijn. @TS: Probeer je te richten op hoe het is. Je krijgt nu eenmaal een jongen en als die er eenmaal is, zul je zeker wel net zoveel van hem houden als van je eerste.
jongetje of meisje maakt hier echt niet uit! als ik de zwangerschap maar mag voldragen en het kindje gezond is.. dat is t belangrijkst! een broertje voor mijn zoontje zou hartstikke leuk zijn.. maar een meisje zou ook geweldig zijn!
Ik vind het heel dapper dat ze dit uitspreekt, ik denk dat er veel meer zijn die ook van deze gevoelens hebben en het niet durven uit te spreken. Het is al een begin als je merkt dat het gevoel dat je hebt niet goed is en je er schuldig over voelt om er over te praten of zoals je doet het op dit forum te zetten. Praten is heel belangrijk, ik heb zelf ook veel negatieve gedachtens gehad bij deze zwangerschap, merkte toen ik daarover ging praten met mijn vriend dat het erg opluchte. Ik ging zwaar hyperen waaruit bleek dat ik er al te lang alleen mee had rond gelopen. Ik heb zelf 2 meiden, deze zwangerschap was niet gepland, dus mijn beeld van de toekomst met 2 dochters moest ik ook even op een rijtje zetten dat het er 3 zouden worden. Ik ben zelf ook echt een meisjes moeder, heb bij de eerste 2 sterk het gevoel gehad dat ik een meisjes zou krijgen, nu heb ik geen gevoel erbij, er zijn er veel die denken dat het een jongetje word. Het maakt me niet uit, omdat ik erg twijfel en me druk maak of dit kindje gezond zal zijn. Misschien omdat het de derde is en je al 2 gezonde kinderen hebt rond lopen. Maar als het een jongetje zal zijn is het toch even opnieuw wennen, ik wil het ook zo snel mogelijk weten zodat ik daarna lekker kan gaan genieten en een duidelijk beeld heb van de zwangerschap. Ik zou er veel over praten, vooral met je partner of moeder of vriendin. Zij zullen je helpen door het praten dat je er zelf makkelijker over na kunt denken, Er alleen mee rondlopen breekt echt op, dat heb ik echt gemerkt. Succes!
Tjah, Als je er (zoals wij) jaren over moet doen om zwanger te mogen worden(en dan is het nog maar afwachten of het uberhaubt wel lukt) is het ook niet leuk om zoiets als dit te lezen.. Ik zou er alles voor over hebben om een broertje of zusje voor mijn 5 jarige zoon te mogen krijgen!! Het zou me niet eens iets uitmaken wat het geslacht is, maar mijn wens om een kindje is gewoon zo groot!! En dan lees je een verhaal van iemand die gewoon een 2e wondertje mag krijgen(een voorrecht in mijn ogen) en dan kunnen ze de knop maar niet omzetten omdat het een jongen is ipv een meisje!! Ik hoop voor het kindje dat ze met wat hulp de knop wel kan omzetten!! Voor sommige mensen is kinderen krijgen heel vanzelfsprekend, maar voor de ander een lange en zware weg!! Wees dus blij met wat je hebt!!
Ze kan straks die knop vast wel omzetten! Grappig is: ik constateer met vriendinneb die ook kinderen hebben dat er op jonge leeftijd niet eens veschil tussen zit, tussen jongens en meisjes. Pas op de basisschool komt dat een klein beetje Het enige wat ik jammer vind is dat ik later altijd de sm zal zijn, dus moet ik maar zorgen dat ik een leuke word en niet hier ergens in een topic beland over 20 jaar
Sja, en niet iedereen is hetzelfde, en je kan ook niet verwachten dat iemand zn eigen gevoel voor zich houdt omdat er misschien een ander mee gekwetst kan worden. Ieder heeft zijn eigen verhaal/probleem en voor ieder van ons is dat net zo 'erg'. Misschien gewoon respect voor een ander opbrengen en accepteren dat er zoveel verschillende meningen en gedachten zijn? Ts: Uiteindelijk wanneer de kleine man geboren word kan je echt wel omschakelen. Dat kleine wezentje is afhankelijk van jou, en dan acepteer je echt wel dat het een jongetje is en zal je vol voor hem gaan